ριζα του προβληματος

Πιστευω πως η ριζα ολων μου των προβληματων στις φιλικες και ερωτικες σχεσεις ειναι η πολυ-μα παρα πολυ- χαμηλη μου αυτοεκτιμηση... σχεδον ολα αυτα που αναφερονται στις 2 σελιδες που παραθετω με χαρακτηριζουν σε πολυ μεγαλο βαθμο: http://www.skepsy.gr/el/articles/112...-12-03-42.html , http://www.psyche.gr/testautopepoithisi.htm
Ειναι θεμα που εχω συζητησει με ατομα της οικογενειας μου και με φιλες, συνειδητοποιω οτι δεν υπαρχει λογος να μην εκτιμω τον εαυτο μου και υπαρχουν στιγμες συνηθως μετα απο καποιο ξεσπασμα μου, που λεω "αξιζω και με το παραπανω" αλλα δεν ειναι κατι που κραταει. Πολυ συντομα ξαναγυρναω στον προηγουμενο τροπο σκεψης και δεν εχω κερδισει τιποτα. Εχω κουραστει να νιωθω αγχος, ενοχες, φοβο, ανασφαλεια για την παραμικρη πτυχη της ζωης μου...να επηρεαζομαι απο το καθετι που θα μου πει ο καθε ασχετος, να μειωνω τον εαυτο μου και να με θεωρω χειροτερη απ ολους, να μη μπορω να επιμεινω στις αποψεις μου, να ειμαι υπερβολικα αναποφασιστη και κυριως να μη μπορω να δημιουργησω υγιεις σχεσεις σε φιλικο και ερωτικο επιπεδο..αυτο ειναι που μου κανει το προβλημα 10 φορες χειροτερο αφου ΠΟΤΕ δεν ειχα σχεση και ειμαι 22 ετων.... Δεν ξερω πως εχτισα ετσι τον χαρακτηρα μου και θα ηθελα πολυ να πω "φταιει η μανα μου με την κριτικη που μου εκανε" και να τελειωνε το θεμα ομως ξερω πως φταιω κι εγω. Πιστευω οτι η προσωπικοτητα ειναι συνδυασμος εγγενων κι επικτητων στοιχειων-συμπεριφορων.

Ξερω οτι δεν μου αξιζει να μου συμπεριφερομαι ετσι, ποτε δεν εκανα κακο σε κανεναν, ειμαι εξυπνη κοπελα, δεν ειμαι καμια κακασχημη (ειμαι συνηθισμενη θα ελεγα)...κι ομως ζω και δρω λες και ειμαι η τελευταια τρυπα του ζουρνα. Θελω να βοηθηθω αλλα δε ξερω πως...οτι κι αν μου λενε οι γυρω μου δεν καταφερνω να αλλαξω τροπο σκεψης. Εχω μπει σε εναν αυτοκαταστροφικο φαυλο κυκλο λογω της χαμηλης μου αυτοεκτιμησης και δεν ξερω πως να βγω (οπως λεει κι ο αρκας "θελω να βγω απο το αδιεξοδο αλλα δε θυμαμαι πως μπηκα"..). Ειναι ο ειδικος-ψυχολογος η μονη λυση? Ειχε κανεις απο εσας παρομοιες συμπεριφορες? αντιμετωπιζεται αυτο το πραγμα ή θα ειμαι μεσα στη μιζερια ολη μου τη ζωη? τελευταια κανω ως και σκεψεις αυτοκτονιας-πραγμα που δεν μου εχει ξανασυμβει. Λεω "να πεθανω να ησυχασω, αφου δεν απολαμβανω τη ζωη μου".

γεια σου! νομίζω πώς σε πολλές περιπτώσεις, όπως και στη δική σου, ένας ψυχολόγος, ένας ψυχίατρος ψυχοθεραπευτής, πραγματικά μπορεί να βοηθήσει. εγώ τα 'χω δοκιμάσει και τα δυο

Και γω είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση, σε πολλές περιπτώσεις είμαι ενοχική, νεότερη δε, αισθανόμουν πολλά από αυτά που και εσύ σήμερα αισθάνεσαι. Το άγχος με ταλαιπώρησε και ακόμη και σήμερα με ταλαιπωρεί. Νομίζω πως είναι οξύμωρο αυτό που θα πω, αλλά σιγά σιγά μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι αφενός ως άνθρωπος έχω αξία και είμαι μοναδική, και ταυτόχρονα πώς δεν είμαι πιο σημαντικη από τους άλλους, πώς δεν είμαι κάτι σπουδαίο βρε αδερφέ, και πώς δε γυρίζει όλος ο κόσμος γύρω από εμένα. δε θα επηρεαστεί η ....τροχιά της γης, επειδή εγώ συμπεριφέρομαι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.... Ήταν λυτρωτικό, λόγω υπερβολικού άγχους που είχα από παιδί ακόμη.


Μεγαλώνοντας, άρχισα να κάνω και....ασκήσεις θάρρους. Εκανα ας πούμε κάτι ή έλεγα κάτι που παλιότερα μπορεί να με έκανε να πεθάνω από ενοχές. έκανα λοιπόν αυτό το κάτι ή έλεγα κάτι και την ώρα του πανικού έλεγα στον ευατό μου, "κάτσε βρε συ, και τι έγινε; τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό; Περίμενε να δεις αν θα συμβεί κάτι, αν θα υπάρξουν αντιδράσεις και μετά βλέπεις τι θα κάνεις"...ε, τις περισσότερες φορές τίποτα το συνταρακτικό δε συνέβαινε...

Δεν ξέρω τι φταίει που αισθάνεσαι έτσι, ξέρω όμως ότι δε θα αισθάνεσαι έτσι για μια ζωή. Θα αλλάξει αυτό. Μη σκέφτεσαι το χθες, μην προσπαθείς να προσδιορίσεις το αύριο, εστίασε στο σήμερα, και κάνε μικρά βήματα κάθε φορά. Είμαι σίγουρη ότι θα τα πας καλά. Απλά, δες το αλλιώς.

Συμφωνω απολυτα με την deep, τα ειπε ολα παρα πολυ σωστα..

Να προσθεσω κ κατι που πιστευω ακραδαντα: "To προβλημα με τον κοσμο ειναι οτι οι εξυπνοι ανθρωποι ειναι γεματοι αμφιβολιες, ενω οι ηλιθιοι ειναι γεματοι αυτοπεποιθηση" (Charles Bukowsi)