Προσοχή στα ψυχοφάρμακα..μην παραβλέπετε τις παρενέργειες,τον εθισμό..και οχι μονο

Αγαπητοί φίλοι,
μέσα απο αυτό το Post θέλω μέσα απο την δική μου εμπειρία ίσως να προστατέψω κάποιον άλλον άνθρωπο για να μην περάσει αυτά που πέρασα εγώ και να μην φτάσει εδώ που έφτασα εγω.
Όλα ξεκίνησαν απο μια κρίση πανικού και κατέληξα να πέρνω 40 διαφορετικά χάπια σε διάστημα πχ 2 ετών, 4 απόπειρες αυτοκτονίας, σοβαρούς αυτοτραυματισμούς (που εγώ πάθαινα φρίκη όταν έκοβα το δαχτυλάκι μου με τη σελίδα ενός βιβλίου), και φυσικά νοσηλία σε ..ψυχιατρείο (η απόλυτη καταστροφή μου).
Δεν θελω να πολυλογώ και να σας κουράζω με την δική μου ιστορία.. θα σας πώ μόνο οτι ήμουν ένας απόλυτα υγιέστατος άνθρωπος,αθλητικός,που λάτρευα την ζωή,η χαρά της παρέας,όμορφος,κατάφερνα οτι έβαζα στόχο και κυνηγούσα τα όνειρά μου με πάθος, με την ωραιότερη δουλειά του κόσμου, με πολλούς φίλους, με οικογένεια που αγαπιόμαστε και δεν είχα να ζηλέψω τίποτα και κανένα!
Μέχρι που μπήκα στο "κύκλωμα" των ψυχιάτρων και τον ψυχοφαρμάκων και διαλύθηκε η ζωή μου! απόλυτη καταστροφή που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Και όταν λέω καταστροφή ενοώ οτι πλέον ότι ανέφερα πιο πάνω τίποτα απο όλα αυτά δεν υπάρχει πια.

Ξέρω οτι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι επιρρεπείς στις παρενέργειες και κάθε οργανισμός δέχεται διαφορετικά το κάθε φάρμακο αλλά εγω θα σας πώ βάση της δικής μου εμπειρίας μήπως και σας δώσω τροφή για σκέψη να αποφύγετε τα χειρότερα κάποιοι απο εσάς..

1. SEROQUEL.. πίσω απο κάθε απόπειρα αυτοκτονίας μου..
2. Μην κόβετε τα αντικαταθληπτικά απότομα και χωρίς την καθοδήγηση και παρακολούθηση απο ψυχολόγο ή ψυχίατρο ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ιδιαίτερα όταν ξεγελαστείτε οτι είτε δεν σας κάνει δουλειά ή οτι νομίζετε οτι πλέον είστε καλύτερα!
3. Πλύσεις στομάχου.. πιστέψτε με δεν θέλετε ποτέ να περάσετε μια τέτοια επίπονη διαδικασία..είναι πραγματικά κάτι φρικτό και θα σας στιγματίσει. Προσωπικά έχω κάνει 2 πλύσεις με ενεργό άνθρακα (σωληνάκι απο τη μύτη και τα σχετικά) και μια φορά που ειχα πάθει ψυχωτικό επεισόδιο και δεν καθόμουν με τίποτα να μου το περάσουν 5 ιατροί μου δίνανε με το ζόρι να πίνω αλατόνερο μέχρι να κάνω εμετό ξανά και ξανά... φανταστείτε να πνίγεστε στην θάλασσα και συγχρόνος να κάνετε εμετό και να προσπαθείτε να πάρετε ανάσα! ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΕΤΕ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΑΣ ΕΡΘΕΙ Η ΙΔΕΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ.. ΝΑ ΜΠΟΥΚΩΣΕΤΕ ΟΤΙ ΧΑΠΙΑ ΕΧΕΤΕ.. Η ΕΣΤΩ ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΕΤΕ ΟΤΙ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΤΑΘΛΗΨΗ Η ΜΕΓΑΛΗ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ Η ΖΩΗ ΚΤΛ ΚΤΛ....ΔΩΣΤΕ ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΑΣ Η ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΑΣ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΑΠΙ ΣΑΣ ΟΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΤΕ. ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ.....ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΟΥΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΛΕΓΧΕΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΙ ΣΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ......ΑΥΤΟ ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΜΑΡΩΣΟΥΝ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΑΣ....ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΤΕΤΕΥΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΤΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ
4. Τα αγχολυτικά και ηρεμηστικά.. μην επιτρέπετε σε κανένα ιατρό να παραβλέπει τις οδηγίες χρήσης που λένε οτι δεν πρέπει να τα λαμβάνουμε περισσότερο απο κάποιο χρονικό διάστημα! Αυτά τα φάρμακα θα σας βοηθήσουν σε μια περίοδο μεγάλης ανάγκης να σας ανακουφίσουν αλλά δεν θα σας ιατρέψουν. Η ψυχοθεραπεία είναι αυτή που θα ιατρέψει το άγχος σας και τους πανικούς και όλα αυτά γιατί αυτά δεν είναι αρρώστιες. Εγώ τώρα παλευω με τον ΕΘΙΣΜΟ απο το Tavor (αφου ειχα εθιστει στο xanax και μετα με πηγαν στο Stedon και μετα Lexotanil και παει λεγοντας.. κοροιδευοντας με οτι θα ξεπερασω τον εθισμο απο καποιο χαπι με την χρηση αλλου χαπιου ..με αποτέλεσμα να πέρνω για 6 χρόνια κάθε μέρα αγχολυτικά και ηρεμηστικά και τα 2+ τελευταία το Tavor που τώρα με την βοήθεια του ψυχολόγου μου προσπαθώ να το κόψω σταδιακά ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ και το κακο με αυτα τα χαπια ειναι οτι και να τα κόψεις για ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΣΚΑΤΑ!! Το Tavor ειναι ενα απο τα χειρότερα να εθιστεί κάποιος καθώς βιώνει συμπτώματα όπως πολύ βαριά ΚΑΤΑΘΛΗΨΗ!!! ..ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΧΟΡΙΖΕΣΤΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΑΣ.. ΚΑΙ ΑΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ..ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΑΝ ΕΘΙΣΤΕΙΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΒΕΝΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΗ!! Η συμβουλή μου πάντα να μην ξεπερνάτε την δόση σας και αν νιώθετε οτι η δόση σας πλέον δεν είναι αρκετή και ο οργανισμός σας ζητάει κάτι το παραπάνω..τότε απευθυνθείτε στον ιατρό σας γιατί αυτό είναι σύμπτωμα του εθισμού. Για να μην φτάσετε όμως εκεί..μην το πέρνετε παραπάνω απο το χρονικό διάστημα που προτίνει ο κατασκευαστής. Είναι πολύ προτιμότερο να πέρνετε αυτά τα φάρμακα μόνο όταν τα χρειάζεστε.. οταν πραγματικά δεν μπορείτε να κοιμηθείτε, όταν σας πιάνει ο πανικός, όταν περνάτε περίοδο μεγάλου άγχους κτλ κτλ. Όχι προληπτικά "μην τυχον και δεν μπρέσω να κοιμηθώ, μην τυχόν και με πιάσει πανικός, μην τυχόν και με πιάσει άγχος και ταχυκαρδία κτλ κτλ"
5. ΠΡΟΤΙΜΗΣΤΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ και εξαντλείστε πρώτα την προσπάθειά σας σε αυτή την κατεύθυνση και μόνο αν δείτε οτι δεν σας βοηθάει ή αν ο ψυχολόγος σας σας το προτίνει να περάσετε και την πόρτα του ψυχιάτρου (μιλάμε πάντα για περιπτώσεις όπως κάποια περίοδο κατάθληψης, άγχος, κρίσεις πανικού, οριακή διαταραχή προσωπικότητας κτλ κτλ.. και όχι για ψυχικές νόσους όπως σχιζοφρένεια κτλ)
6. Αν δείτε οτι ένας ψυχίατρος σας γεμίζει χάπια (εγώ έφτανα να πέρνω 10 διαφορετικά την ημέρα) ..και η λύση του είναι να σας κάνει ζόμπι για να γίνει η δικιά του δουλειά πιο εύκολη.. και δεν σας κάνει ψυχοθεραπεία και δεν είναι δίπλα σας όταν τον χρειάζεστε.. ΖΗΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΣΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
7. ΜΗΝ ΠΑΡΑΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ..αν καποιο χαπι σας κανει να νιώθετε "περίεργα", επιρεάζει την σκέψη σας, την λειτουργία σας, τις αισθήσεις σας, την λειτουργικότητά σας... ΜΗΝ ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΤΕ και στην απελπισία σας να γίνετε καλά κάνετε υπομονή και το υπομένετε και δεν το μοιράζεστε με κανένα. Μην κολώνετε να πείτε οτι αυτό το χάπι δεν είναι για μένα ..με χαλάει.. ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΑΝ ΕΝΑΣ ΙΑΤΡΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΧΑΠΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΤΕ ΤΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΑΠΙ. Αυτη ειναι μια παγιδα που μπορει να σας οδηγήσει να πέρνετε περισσότερα χάπια απο οτι χρειάζεστε και στο τέλος..θα χάσετε οχι μονο την μπάλα αλλά και τον εαυτό σας!!!
8. Αν είστε άνθρωπος που δίνει αρκετή εώς πολύ σημασία στην εμφάνισή του πολλά ψυχοφάρμακα έχουν την τάση να σας πρίζουν , να κάνουν κατακράτηση υγρών, και να σας παχαίνουν. Στον βωμό του "να γίνω καλά" έβλεπα τον εαυτό μου να πέρνει κιλά και το παρέβλεπα μέχρι που πείρα 35 κιλά και παραμορφώθηκα τελείως. Ακόμη παλεύω να τα χάσω.. και στην δική μου περίπτωση αυτό επιβαρύνει την ψυχολογία μου και η μάχη είναι διπλά σκληρή γιατί εγώ προσωπικά σαν άνθρωπος που δεν ήμουν ποτέ υπέρβαρη με ενοχλεί αφάνταστα και μου έχει δημιουργήσει τεράστια κόμπλεξ που ευθύνονται εώς και για την απομόνωση μου απο τον έξω κόσμο.
9. Στην χώρα μας τελευταία συμβαίνουν πολλά εγκλήματα και δυστυχήματα..όχι μόνο αυτοκτονίες. Δυστυχώς σε αυτή την χώρα κρατάνε σφραγισμένο μυστικό οτι πίσω απο πολλά απο αυτά τα εγκλήματα και δυστυχήματα ευθύνονται τα ψυχοφάρμακα. Δεν αναφέρει κανείς αν κάποιος που έπραξε ένα έγκλημα ή ένα δυστύχημα λάμβανε κάποιο ψυχοφάρμακο (αντικαταθληπτικό κτλ). Υπάρχουν πολλά ντοκυμαντέρ που μπορείτε να παρακολουθήσετε πάνω σε αυτό. ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΤΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΔΕΝ ΚΥΝΔΙΝΕΥΕΤΕ ΜΟΝΟ ΝΑΚΑΝΕΤΕ ΚΑΚΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΑΣ. Αν νιώσετε οτι με κάποιο φάρμακο έχετε την παραμικρή ιδέα οτι θέλετε να κάνετε κακό σε κάποιον..ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ ΣΑΣ. Επειδή όμως ίσως δεν θα μπορέσετε να το αντιληφθείτε καθώς η λογική μας δεν δουλεύει σωστά υπο την επιρρεία κάποιας παρενέργειας.. τουλάχιστον προσπαθείστε να έχετε ένα άνθρωπο πιο κοντά σας που θα μπορεί να δεί κάποια αλλάγή πάνω σας και βρείτε ένα τρόπο όταν ξεκινάτε μια αγωγή ή είστε κάτω απο κάποια φαρμακευτική αγωγή να ενημερώσετε τον άνθρωπο σας οτι αν αντιληφθεί κάτι παράξενο σε εσάς να προσπαθήσει να σας μιλήσει γι αυτό και να επικοινωνήσει με τον ιατρό σας
10. Όσο απελπισμένοι και αν νιώθετε προσπαθείστε να μην περάσετε την πόρτα του ψυχιατρείου. Αυτό θα σας στιγματίσει και θα σας τραυματίσει όσο τόποτε άλλο στην ζωή σας. Κάποιοι απο εμάς νιώθουμε οτι αφού έχουμε εξαντλήσει τα πάντα ίσως να δοκιμάσουμε και το ψυχιατρειο και πάμε μόνοι μας και ζητάμε εκεί βοήθεια σαν να είναι ένα απλό νοσοκομείο. Πριν πάρετε μια τέτοια απόφαση ΣΥΖΗΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΜΕ ΕΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ, ΣΥΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΣΑΣ. Μόνο αν κριθεί απο όλους απαραίτητο οτι η περίπτωση σας χρειάζεται ΝΟΣΗΛΕΙΑ τότε να φτάσετε σε αυτή την ακραία λύση.
11. Ζητάτε πάντα απο τον ιατρό σας να σας ενημερώνει για τις παρενέργειες κάθε χαπιού.. Πχ αν η ΜΝΗΜΗ σας ειναι πολύτιμη για εσάς για να μπορείτε να λειτουργείτε στην δουλειά σας..αναρωτηθείτε αν αξίζει το τίμημα να χάσετε την μνήμη.. Αν αισθανθείτε οτι βλέπετε διαφορά στην ικανότητα να θυμηθείτε..αν νιώθετε οτι ξεχνάτε περισσότερο απο κάθε άλλη φορά..μην το παραβλέπετε και μην το πέρνετε για αστείο. Είναι πολύ άσχημο να νιώθεις οτι εκτίθεσαι όταν σε μια συνάντηση δεν μπορείς να θυμηθείς το όνομα του ανθρώπου απέναντί σου..,όταν σου δίνουν παραγγελία στο καφέ και παλεύεις να την κρατήσεις στο μυαλό σου και αναγκάζεσαι να ρωτας ξανά και ξανά.. όταν δεν θυμάσαι τι έχεις διαβάσει ή τι έμαθες πρόσφατα..

Αυτές είναι οι δικές μου συμβουλές σύμφωνα με την δική μου εμπειρία.. που ελπίζω να βοηθήσουν κάποιους απο εσάς γιατί μακάρι να είχα και εγώ κάποιον να μου τα πεί αυτά πρίν πάρω κάποιες πολύ τραγικές αποφάσεις και κάνω κάποιες τραγικές επιλογές που τώρα πληρώνω ακριβά και θα πληρώνω για πολύ καιρό...και σίγουρα δεν είμαι η περίπτωση που άξιζα να τα περάσω όλα αυτά..και ίσως δεν το αξίζετε και κάποιοι απο εσάς. Ας είμαστε προσεχτικοί με τις επιλογές μας γιατί όλα γυρνάνε πίσω σε εμάς!!

να είστε όλοι καλά..

Καλησπέρα φίλε,

Σε ευχαριστώ που το μοιράζεσαι μαζί μας.
Ίσως όντως βοηθήσει κάποιους εδω μέσα αν και οι περισσότεροι εδώ μέσα έχουμε μπει ήδη στον χορό των ψυχοφαρμάκων και δεν μπορούμε να βγούμε...

Τόσο έντονες παρενέργειες φυσικά εδώ μέσα πρώτη φορά ακούω.
Έχοντας και ο ίδιος πάρει ψυχοφάρμακα - κάτσε να υπολογίσω - 3 χρόνια και 2 μήνες περίπου και έχοντας περάσει τα πάνδεινα απο αυτά βλέπω ότι αυτά που πέρασα εγώ δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ μπροστά σε όσα πέρασες...

Και εγώ άλλαξα πολλά χάπια αντικαταθληπτικά, αγχολυτικά, κατα περιοδους λίγες βενζο, αντιεπιληπτικά κτλ...
Αφενός πάντα είχα μια σχετική ανεκτικότητα στις παρενέργειες και αφετέρου πάντα ήμουν τρομερά καχύποπτος απέναντι στους γιατρούς που υπερ-συνταγογραφούσαν...

Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και λίγοι οι γιατροί που γράφουν ΠΟΛΛΑ φάρμακα...
Έπεσα σε μια γιατρό που θεωρούνταν και καλή (όπου γιατρός εννοώ ψυχίατρος φυσικά) η οποία προσπάθησε να με βγάλει διπολικό, προσπάθησε να μου κάνει ένα κοκτειλ με σταθεροποιητές και αντικαταθληπτικά και έγραφε κυρίως κόκκινες γραμμές με ταχύτητα φωτός...

Κατέληξα τότε με αυτή να παίρνω neurontin που είναι χειρότερο και απο τα αντικαταθληπτικά, σε μεγάλες δόσεις και να έχω γεμίσει ένα συρτάρι με βενζοδιαζεπίνες που μου έγραφε πιο συχνά απο όσο τις χρησιμοποιούσα ...

Μου έκοψε τα αντικαταθληπτικά απότομα και γρήγορα και όταν έβγαλα παρενέργειες απο την αποτομή διακοπή προσπαθησε να τις κουκουλώσει ως διπολική !! και να με ξαναχώσει στα αντικαταθληπτικά που η ίδια έκοψε αλλά μαζί με σταθεροποιητές...

Όταν την άκουσα να μιλάει για λίθιο, zyprexa και συχνές εξετάσεις (διοτι οι σταθεροποιητές έχουν πολλε΄ς παρενέργειες) τότε με όσο μυαλό μου είχε αφήσει αυτή η τρελογιατρός προσπαθησα να καταλάβω ΠΩΣ στο καλό βρέθηκα εδώ...

Όταν είδε πως την δυσκόλευα και δεν ακολουθούσα τις βλακείες της, και φυσικά δεν ήμουν καλά, κατάλαβα ότι είχε μια διάθεση να μου κάνει και εισαγωγή. Έτοιμη ήταν...

Ε εκει τα παιξα...

Γιατί πήγαινα σε αυτή;
Γιατί είχα ήδη μπει στο χορο των ψυχοφαρμακων, το μυαλό μου δεν δούλευε και κινούμουν μηχανικά...

Άλλαξα ΠΟΛΛΟΥΣ γιατρούς. Οι περισσότεροι ψυχίατροι και κάποιοι νευρολόγοι. ΠΟΛΛΑ φάρμακα...
ευτυχώς ποτέ αντιψυχωσικά...

Και αυτό που είδα είναι ότι οι περισσότεροι όχι απλά έχουν τρομερή διάθεση να γράφουν φάρμακα αλλά θυμώνουν αν δεν τα πάρεις!!!

Αλλα ποτέ δεν κατάλαβα τι μας οδήγησε την πρωτη φορά στο σαλόνι του ψυχιάτρου...
Εσύ λες πως πήγες για μια κρίση πανικού...
Εγώ πάλι αντιστάθηκα σθεναρά...
Περιμενα να πιάσω πάτο...
Με κρίσεις πανικού πολλές μέσα στη μέρα, αυτοκτονικότητα, κατάθλιψη, κοινωνική απόσυρση, κοινωνική φοβία, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και ούτε ξέρω τι άλλο και όλα αυτά ΠΡΙΝ πάρω τα χάπια...........

Στην απότομη διακοπή συμφωνώ να μη γίνεται ποτέ. Το έκανα... Δυο φορές...
Την πρώτη λογω κακής ψυχιάτρου την δεύτερη επειδή το πήρα πολύ πατριωτικά το θέμα και δεν ήθελα να βλέπω ψυχοφάρμακο ούτε ζωγραφιστο΄.........

Και τις δύο φορές τα συμπτώματα αποσυρσης ήταν... απλά συμφωνώ μη το κάνετε...

Ψυχωτικό επεισόδιο πως κατέληξες να έχεις; σου έφεραν τα αντιψυχωσικά ψύχωση;

Και οι παρενέργεις που αναφέρεις είναι μεγάλο θέμα. Ένιωθα χαζός, το μυαλό μου είχε επιβραδυνθει όσο δεν πέρνει. Πάντα είχα μεγάλη ευφράδεια στον λόγο, είχα πλούσιο λεξιλόγιο, μιλούσα γρήγορα αλλα με μεγάλη συνοχή και γενικά δεν έχανα τον ειρμό μου...

Κάποια στιγμή έφτασα στο σημείο πραγματικά να μη μπορώ να ολοκληρώσω μια πρόταση.
ΕΙλικρινά το λέω ξεκίναγα να λέω κάτι, αφαιρούμουν και δεν ήξερα που είχα μείνει. γιατί ειπα τι. τι ήθελα να πω...
Ξεκίναγα μια πρόταση και έψαχνα τις λέξεις...
Ξέχνατα τα πιο βασικά πράγματα και φυσικά κοιμόμουν ασύστολα...
Οποτε είχα να κάνω κάτι με έπαιρνε ο ύπνος...

Νεύρα, εχθρικότητα, επιθετική συμπεριφορά... ω ναι συχνές παρενέργειες...
Χάνεις τους φίλους σου εννοείται.. Είτε γιατί βιώνεις κοινωνική αποσυρση (καταθλιψη) είτε λόγω της τρομερής επιθετικότητας που βγάζουν τα αντικαταθληπτικά...

Απο τον πιο ήρεμο άνθρωπο έγινα ο μεγαλύτερος καυγατζής. Φυτίλιαζα με το παραμικρό. Ξεκινούσα μάλωνα και ξέχναγα κιόλας γιατί μάλωσα. Ταυτόχρονα δεν είχα καν επιχειρη΄ματα...

Οπότε να και η επιθετικότητα.
Στα εγκλήματα που ακούω γύρω μου πάντα σκέφτομαι αυτό πουγ ράφεις... Τι να έπαιρνε αυτός που έκανε το έγκλημα...
Αν φυσικά έπαιρνε κάτι.. Αλλά λέω λες να έπαιρνε κάτι;;;

Υπάρχει μια λίστα με τα 10 πιο επικίνδυνα φάρμακα για πρόκληση βίαιης συμπεριφοράς...
Νομίζω τα 8 είναι ψυχοφάρμακα... Και στην 2η θέση τι καλύτερο; το ladose η αμερικανιστή prozac...
Το πιο δημοφιλές, το πιο "ασφαλές", το πιο καλό αντικαταθληπτικό που δεν βάζει και βάρος...
Ένα αντικαταθληπτικό που αποτελεσαι εκπρόσωπο μιας ολοκληρης κατηγορίας των ssri...

Και ει΄ναι 2ο 9πλασιάζοντας την πιθανότητα βίαιης συμπεριφοράς...
Και πιστεψε με το ένιωσα το πετσί μου όταν για ασήμαντο λόγω κόντεψα να πλακωσω έναν φίλο στο ξύλο και πραγματικά ένιωθα λες και δεν έλεγχα τονε αυτο΄μου... μετά ένιωθα πως δνε ήμουν καν εγώ εκείνη την ώρα...

Τα κιλά άστα...
Δεν είναι απλά κιλά γαμώτο... είναι αυτά τα κωλοχαπα ταυτόχρονα δεν μπορείς να γυμναστείς με τίπτοα (μυική αδυναμία και ατροφία συχνές παρενέργειες) αλλά και ενα βαρος περίεργο όπως το λες "πρήξιμο" "φούσκωμα" ...

Καταφαίρνω να είμαι 81 κιλά (ήμουν 90 όταν τα έκοψα) και να δείχνω παλι φουσκωτος...
Λεω πως το καλό παχαίνω βασικά πρίζομαι ενω δεν τρωω καν;;;
Διαταραξαν το μεταβολισμο΄μου για πάντα;;;;;
Έχει 2,5 μήνες που τα έκοψα...
Κατάφερα να χάσω κάποια κιλά αλλα εμφανισιακα είναι σα να μη τα έχασα... νιωθω λες και κυκλοφορώ με σαμπρέλα στην κοιλιά...

Αληθεια στο ψυχιατρείο πως ήταν;
Δεν το χω βιώσει ποτε και ελπίζω να μη χρειαστεί αλλα έφτασα ένα βήμα πριν ζητήσω και εγώ οικειοθελώς να μπω...

Φιλε μου Παναγιώτη.. σε ευχαριστώ που πείρες το χρόνο να σχολιάσεις το μήνυμα μου και πραγματικά είναι σαν να ακούω τον εαυτό μου..ή να είσαι μέσα στο μυαλό μου! Δεν έχω γνωρίσει και άλλο άνθρωπο να ταιριάζουν τόσο πολύ οι απόψεις μας και εμπειρίες μας, και φυσικά δεν χαίρομαι γι αυτό γιατί θα προτιμούσα να μας συνδέει κάτι ευχάριστο και όχι κάτι τόσο δυσάρεστο.

Οι περισσότεροι πιστεύουν οτι τα επικίνδυνα ναρκωτικά είναι στα πεζοδρόμια.. αλλά η δική μου εμπειρία (που έχω περάσει και απο τα πεζοδρόμια σε νεότερη ηλικία) είναι οτι ο πραγματικός κίνδυνος έχει σφραγίδα και υπογραφή και ταμιακή απόδειξη. Ο νοόν νοήτο.. και το έμαθα με τον χειρότερο τρόπο και το οτι είμαι εδώ σήμερα και σου μιλάω το χρωστάω είτε σε κάποιο φύλακα άγγελο είτε στην τύχη ή τέλος πάντων σε κάτι ανώτερο απο τις δυνάμεις μας.

Όταν ξεκίνησα τα φάρμακα ξεκίνησα να εμφανίζω άλλα συμπτώματα που κανείς "επιστήμονας" δεν τα συνδύασε ποτέ με παρενέργειες. Αλλά τα συνδίαζαν με ότι ψυχική διαταραχή υπάρχει στα βιβλία τους.
Αν δείς την λίστα με τα ψυχοφάρμακα που έχω λάβει θα διαπιστώσεις (και θα πάθεις το ίδιο σόκ με τον ψυχολόγο μου..) οτι έχω πάρει αγωγή για κάθε ψυχική ασθένεια που υπάρχει, έχω να σου δώσω feedback για κάθε αντικαταθληπτικό που υπάρχει στην αγορά..και πάει λέγοντας.
Κανείς δεν συνδίασε τις απόπειρες με το οτι την πρωτη φορά έκοψα μόνη μου και απότομα τα αντικαταθλιπτικό που μου είχαν δώσει για να "ιατρέψουν" τις κρίσεις πανικού, οτι σε όλες μα όλες τις απόπειρες έπερνα το seroquel και παρόλο που τους το έλεγα εκείνοι επέμεναν να μου το ξαναδίνουν κ.ο.κ.

Το ψυχιατρείο ήταν η απόλυτη καταστροφή μου και απο αυτά που θα σου πώ θα είναι και η απάντησή μου σε αυτό που με ρωτάς..
Όταν αποφάσισα να μπώ εκεί δεν ήμουν σε καμία sos κατάσταση. Ο βασικός στόχος μου και επιθυμία μου ήταν να απεξαρτηθώ απο τα ηρεμηστικά και τα χάπια και επειδή οι αγωγές που έκανα μέχρι τότε δεν με έβγαζαν πουθενά..ήμουν σε μια σταθερή κατάσταση και αυτό που με ενοχλούσε περισσότερο είναι οτι όλες αυτές οι αγωγές με κρατούσαν πίσω στην ζωή μου. Δεν μπορούσα να δουλέψω, δεν μπορούσα να δημιουργήσω σχέσεις, να λειτουργήσω βρε παιδί μου σαν τον άνθρωπο που ήμουν. Λάμβανα αγωγή περισσότερο για την "αγχώδη διαταραχή" άσχετα αν μέσα σε αυτή την αγωγή μου δίνανε φάρμακα για χίλια δυο άλλα πράγματα και είχα ήδη εθιστεί στα ηρεμηστικά. Όμως μπορούσα ακόμη και έκανα προσπάθειες να συνεχίζω την δουλειά μου και τον αθλητισμό αλλά δεν άντεχα περισσότερο απο κάποιους μήνες και τα παρατούσα. και αυτό γινόταν ξανά και ξανά.

Οπότε ήθελα λοιπόν να κάνω απεξάρτηση και αν έπρεπε να συνεχίσω με κάποια άλλη αγωγή για την ΓΑΔ , πιστευα οτι εκεί θα μου έδιναν κάτι πιο αποτελεσματικό που θα μπορούσα να ακολουθήσω χωρίς προβλήματα και χωρίς εθισμό και να είμαι πιο λειτουργική.

Όταν πήγα λοιπόν και μπήκα για νοσηλία, κατάλαβα οτι αυτό δεν ήταν για μένα. Είδα οτι δεν είναι έτσι όπως τα είχα στο μυαλό μου και οτι έκανα πολύ μεγάλο λάθος. Ζήτησα να φύγω και δεν με αφήνανε και κάποια στιγμή βρήκα την ευκαιρία και το "έσκασα". Πήγα λοιπόν στους δικούς μου ανθρώπους που με φιλοξενούσαν εκεί στην περιοχή που ήταν το ψυχιατρείο που πίστευα οτι θα με ακούσουν και θα με σεβαστούν και εκείνοι μου επιτέθηκαν άσχημα,..όχι μόνο δεν με σεβάστηκαν αλλά με πέταξαν και έξω απο το σπίτι , χωρίς λεφτά, σε ένα ξένο τόπο.. και το αποτέλεσμα ήταν να απογοητευτώ και να τρομάξω και να θολώσω τόσο πολύ που κατέληξα πάλι στα επείγοντα κάποιου νοσοκομείου απο άλλη μια απόπειρα που έκανα σε ένα χωράφι (τα χάπια που ειχα μαζι μου και ενα φυτοφάρμακο που βρηκα!!)! Οπότε και μετά την εντατική βρέθηκα πάλι στο ψυχιατρείο.
Εκεί λοιπόν σχεδόν αμέσως ξεκίνησα να κόβομαι και να καίγομαι με τσιγάρα.. είχα μια τρομερή αίσθηση οτι προκαλόντας πόνο στον εαυτό μου λάμβανα απίστευτη ανακούφηση αλλά και δέος! όσο πιο πετσοκομένη και καμμένη έδειχνα τόσο πολύ "ενθουσιαζόμουν", το αίμα μου είχε γίνει εμμονή (πότιζα χαρτοπετσέτες με το αίμα που έβγαζα και τις κρατούσα να τις "θαυμάζω"!) ..ενθουσιαζόμουν με τις ουλές και φουσκάλες (και δεν μιλάμε για κοψιματάκια στα χέρια αλλά ακόμη και στο λαιμό!!). Η κατάστασή μου είχε ξεφεύγει εντελώς εκεί μέσα και κανείς μα κανείς δεν έκανε τίποτα γι αυτό. Απο εκεί που μπήκα με σκοπό την απεξάρτηση και ίσως μια αγωγή για την ΓΑΔ , αυτό που κατάφερα ήταν να "κολλήσω" εκεί μέσα άλλες "διαταραχές".

Βλέπεις οι ιατροί δεν συνδίασαν ποτέ ένα φάρμακο που μου έδειναν που είχε σαν sos στις παρενέργειες τους αυτοτραυματισμούς! Αλλά συνδίασαν τους αυτοτραυματισμούς κάποια διαταραχή. Κανείς δεν έκανε τίποτα να με αποτρέψει απο αυτούς...όλοι βλέπανε και όλοι το αποδεχόντουσαν λες και ήταν κάτι φυσιολογικό!Το χα χάσει τελείως. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνω άλλο? Με το που μπήκα στο ψυχιατρείο έκανα απόπειρα, πετσοκόφτηκα, κατακάικα, επιτέθηκα σωματικά σε άλλους ασθενής.. δηλαδή τι άλλο έπρεπε να κάνω για να καταλάβει κάποιος οτι αυτή η κοπέλα μπήκε εδώ μια χαρά και τώρα έχει ξεφύγει τελείως!! Ποιά απεξάρτηση και ποιοι πανικοι και ΓΑΔ? πάνε αυτά.. τώρα επίσημα και με την βούλα ήμουν ψυχικά άρρωστη και εκει και πέρα με το "φύλλο πορίας" μου θα οδευόμουν στον έξω κόσμο σαν "τρελή".
Όταν πείρα εξητήριο, λίγες μέρες έξω απο το ψυχιατρείο έκανα την 3η απόπειρα μου κόβοντας τις φλέβες μου. Ούτε που το κατάλαβα .. με πήγαν πισω στο νοσοκομείο και εγω γελούσα. Και αντί να με κρατήσουν παλι μέσα έκαναν τα ράμματα και έφυγα γιατί δεν είχαν κρεβάτι. Λίγο καιρό πιο μετά ξαναπείρα χάπια. Ξανά εντατική.
Αλλού πατούσα και αλλού βρισκόμουν.. όλοι με είχαν κάνει πέρα.. στα νοσοκομεία πηγέναν, με αφήναν και έφευγαν. Νοσηλευόμουν για 4-5 μέρες και δεν ερχόταν ένας φίλος ένας συγγενείς να μου φέρει ενα ρουχο να αλλάξω απο την ρομπα του νοσοκομειου. Όλοι με αποφεύγαν..και κάπως τους δικαιολογώ.
Στο σπίτι μου πίσω έπρεπε να με βλέπει άλλος ψυχίατρος..αυτός αποφάσησε να μου αλλάξει την αγωγή και διάγνωση.. οπότε άλλα χάπια για να σταματήσω τους αυτοτραυματισμούς, άλλα χάπια για να σταματησω τις αυτοκτονίες, άλλα χάπια για το άγχος, άλλα για την συμπεριφορά μου, άλλα για την κατάθληψη κτλ.. (πριν το ψυχιατρείο είχα πάρει για 4 χρόνια περίπου 10-15 διαφορετικά το πολύ.. απο το ψυχιατρείο και μετά 40 διαφορετικά χάπια σε 2 χρόνια). Δεν υπάρχει ψυχοφάρμακο που δεν έχω πάρει.. για διπολικούς, για σχιζοφρένειες, για επιληψίες, σταθεροποιητές και χίλια δυο.

Το οτι πρίν πάρω ψυχοφάρμακα δεν είχα ποτέ τάσεις αυτοκτονίας, το οτι ποτέ δεν είχα αυτοτραυματισμούς, συναισθηματικές αστάθειες, κατάθληψη, διαταραχές κτλ κτλ..κανείς δεν το έλαβε ποτέ υπόψιν του. Το οτι με "ανακρίνανε" κάτω απο την επίρρεια τόσων φαρμάκων και τους έλεγα κάθε ασυναρτησία και έκανα τόσες ακρότητες κανείς δεν το συνδίαζε με τα φάρμακα.
Οι ψυχίατροι θα κάνουν τα πάντα να σε πίσουν οτι τα φάρμακα δεν φταίνε ποτέ και οτι εσύ φταίς για όλα και οτι χρειάζεσαι αυτά τα φάρμακα για να γίνεις καλά. Κανεις ποτε μα ποτε δεν ειπε μηπως πρέπει να σταματήσεις να πέρνεις φάρμακα. Τους έλεγα και βλέπανε οτι είμαι επιρρεπής στις παρανέργειες και δεν το δεχόντουσαν. Όπως λες κ εσύ άλλοι θυμώνανε άλλοι με γράφανε στα @@@ τους.

Ανίατη περίπτωση.. έτσι ένιωθα μέχρι που μαζί με τον πατέρα μου, ο μόνος που μου στάθηκε και άρχισε να καταλαβαίνει τι γίνεται όταν του έδωσα τα χάπια μου να μου τα δίνει εκείνος και άρχισε να διαβάζει και αυτός τις παρενέργειες. Και έτσι γλύτωσα.. μόνη μου, με τον ήρωα πατέρα μου, το παλέψαμε όπως νομίζαμε εμείς σωστό, σταματησαμε να πιστευουμε την καθε μαλακια που μας λέγανε.. και επέστρεψα απο την κόλαση και τώρα απλά παλεύω με τις συνέπειες. Με είχαν κάνει να πιστέψω οτι τους έχω μεγάλη ανάγκη και πως χωρίς ψυχίατρο δεν θα τα κατάφερνα ποτέ..ουτε να γινω καλα, ουτε να κοψω τα χαπια, ουτε τιποτα.. όμως να που και σε αυτό έκαναν λάθος.

Να πουμε και το άλλο με την ευκαιρία? Όταν πχ έχεις ίκτερο όλοι οι παθολόγοι θα στο βρούν και θα σου δώσουν μια ίδια θεραπεία και αν κάποιος σου δώσει λάθος χάπι και σου προκαλέσει μεγαλύτερη ζημειά θα αντιμετοπίσει μέχρι και το νόμο.
Οι ψυχίατροι δεν τους αγγιζει κανεις και τπτ. Στην δική μου περίπτωση ο κάθε ψυχίατρος ανακάλυπτε και μια άλλη διαταραχή, ο κάθε ένας έδινε διαφορετική αγωγή, κανείς δεν συμφωνούσε με τον προηγούμενο, κανείς δεν έπερνε την ευθύνη για οτι μου συνέβαινε..και φυσικα πως να αποδειξω και γω οτι δεν ειμαι ελεφαντας? δρουν ανενόχλητοι , εχουν τα πιο επικυνδινα φαρμακα στα χερια τους και τα μοιράζουν σαν καραμελάκια και σε στέλνουν στην ευχή του Θεού και αν κάτι γίνει θα φταίς εσύ και μόνο εσύ. Δεν αποδέχονται και δεν παραδέχονται τις παρενέργειες, δεν ακολουθούν καν τις οδηγίες για τα χάπια (πχ κάποια δεν κάνει να τα πέρνεις πάνω απο 1 μήνα και αυτοί στα δινουν για χρόνια), δεν υπολογιζουν την γνωμη αλλων ιατρων η την δικη σου γνωμη η των δικων σου ανθρωπων, δεν σε προειδοποιούν ούτε σε προετοιμάζουν.. Δεν τους νοιάζει αν παραμορφωθείς, αν χάσεις την οικογένεια σου, αν χάσεις την δουλειά σου, αν βρεθείς στον δρόμο ή στον τάφο.
Για μένα αυτοί οι "επιστήμονες" δεν διαφέρουν καθόλου απο τους εμπόρους ναρκωτικών στην πιάτσα. Έχουν στίσει μια νόμιμη πιάτσα και πίσω απο τα πτυχία τους κερδίζουν και αυτοί και οι φαρμακοβιομηχανίες πανω στην δική μας ζωή.

Συγνώμη αν παραφέρθηκα λίγο με την κουβέντα και το τράβηξα περισσότερο απο όσο θα έπρεπε αλλά εύχομαι τουλάχιστον απο την δική μου καταστροφή και πόνο κάποιοι να πάρουν ένα παράδειγμα και να γίνουν τουλάχιστον πιο προσεχτικοί γιατί κανείς μα κανείς δεν αξίζει να ρισκάρει την ζωή του με αυτό τον τρόπο γιατί οι συνέπειες μπορεί να είναι τραγικές.
Προσοχή λοιπόν στις επιλογές μας, σε ποιους εμπιστευόμαστε την ζωή μας και μην ειμαστε επιπολαιοι με τις αποφάσεις μας!!

Σε ευχαριστω πολύ Παναγιώτη και παλι και σου ευχομαι οτι καλύτερο απο την καρδιά μου γιατί και μόνο απο τον τρόπο που σκέφτεσαι και γράφεις.. διακρίνω ένα άνθρωπο που η μόνη σχέση που θα πρέπει να έχει με τα ψυχιατρεία και τα ψυχοφάρμακα είναι να περνά απέξω και να τους δείχνει το μεσαίο το μακρύτερο!!! <3

Απίστευτη η ιστορία σου...
Απίστευτο και το πως λειτουργεί το όλο σύστημα εκεί έξω.
Δεν λέω έχω εικόνα και δική μου και απο άλλα μέλη...

Δυστυχώς απο την στιγμή που θα σου βγάλουν και επίσημα διάγνωση συνήθως σε ακολουθεί για αρεκτό καιρό...
Σε ακολουθεί και ψυχολογικά εσένα τον ίδιο καθώς πιστεύεις τον "επιστήμονα" τον "γιατρό" και πείθεσαι ότι όντως είσαι προβληματικός αλλά και νομικά καθώς είναι καπου καταγεγραμένο ότι πχ εγώ σαν παναγιώτης έχω παρει όλα αυτά τα χάπια και πάνω στο ΑΜΚΑ μου έχουν βγει όλες αυτές οι διαγνώσεις...

Φυσικά υπάρχει το ιατρικό απόρρητο αλλά όταν πηγαίνα στο φαρμακείο να παρω το αντικαταθληπτικό μου και ζήταγα άλλο γεννοσημο και μου έλεγε πχ εδώ βλέπω ότι την τελευταία φορά πήρες αυτό, και την άλλη αυτό κτλ λέω ωωω καλά μέχρι και η τελευταία βοηθός φαρμακείου απλά πατώντας το άμκα μου βλέπει ότι χαζοφάρμακο εχω παρει και ότι διάγνωση μου έχουν βγάλει...

Υπήρχε και ένα βίντεο στο youtube το οποίο είναι απο τα καλύτερα βίντεο για τα ψυχοφάρμακα και τους ψυχιάτρους λέγεται "το μαρκετινγκ της τρελας"...

Πως η ψυχιατρική έγινε ιατρική ειδικότητα, πως βγάλαν το περιβόητο βιβλίο των διαταραχών τους και πως ξεκίνησαν τα ψυχοφάρμακα τα οποία ακομα και σήμερα αγνωστο το πως και αν λειτουργουν...

Και άντε μέχρι ένα βαθμό η ψυχιατρική ήταν απαραίτητη για ανθρώπους οι οποίοι αποτελούσαν πραγματική απειλή για τον κοινωνικό τους περιγύρο άνθρωποι με βαριά μορφή σχιζοφρένειας...

Έχω δει ανθρώπους που πραγματικά ήταν σε τέτοια κατάσταση και περιέργως με τα ψυχοφάρμακα είναι ας πουμε πιο λειτουργικοί.
Στην ουσία κάτι ανάμεσα σε ζόμπι και ρομποτ είναι αυτοι οι άνθρωποι αλλά ας πουμε πως για αυτούς τους ανθρώπους η μόνη αλλη επιλογή θα ήταν ο ισοβιος εγκλεισμός...

Μητέρα φίλου μου για παραδειγμα με ψύχωση-σχιζοφρένεια όντως επικίνδυνη σε κρίσεις που πάθαινε ας πουμε ότι με τα ψυχοφάρμακα είναι στο σπιτι της και σε ένα βαθμό λειτουργική...

Η δύναμη που τους δόθηκε είναι το λάθος και οτι δεν ελέγχονται απο πουθενά...
Δεν ξέρω πως καταλήξαμε όντως να κάνει κάποιος αποπειρα αυτοκτονίας όπως αναφέρεις, να αναγράφεται αυτό στις παρενέργειες και το νοσοκομείο το ίδιο να μην συνδεει τίποτα...

Κανείς να μην ασχολείται, όλοι να αδιαφορούν...

Σαν φαντάρο ο ψυχίατρος ήθελε να με κρατήσει λίγες μέρες...
Ευτυχώς δεν επέμεινε και ευτυχώς δεν δέχθηκα...
Το κίνητρο ήταν φυσικά μεγάλο όταν είσαι τόσο ψυχικά κουρασμένος και φαντάρος ταυτόχρονα και οι μέρες που θα περναγα στο νοσοκομείο θα μετρούσαν σα μερες θητείας...

Ευτυχώς που δεν δέχθηκα και ευτυχώς δεν είχα αρκετά σημάδια ώστε να επιδιώξει να με κρατήσει γιατί μεταχρονισμένα έμαθα ότι στην ουσία πειραματόζωα ψάχναν...

Η καλύτερη του. Ήδη είχα προβλημα γιατί δεν έπαιρνα τα ζαναξ που μου δίναν. Δεν ήθελα να εθιστώ. Είχα σηκώσει το μισο στρατιωτικό νοσοκομείο. Ευτυχώς η παθολόγος εκεί ήταν πιο δεκτική στο να μη τα παρω απο ότι ο ψυχίατρος και στα στρατιωτικά νοσοκομεία είναι διαφορετικά...

Βέβαια μετά απο μόνος μου (μετα το στρατό) ζήτησα απο την γιατρό βενζο για ένα διάστημα...
Αλλο που δεν ήθελε...

Αν μπεις σε σαλονι ψυχιατρου και δεις περισσότερους "ιατρικούς επισκέπτες" παρα ασθενείς καταλαβαίνεις ότι πρεπει να βολευτούν όλοι αυτοί οπότε εσύ θα "τους πληρώσεις" ...

Όσο βουλιάζεις και δίνεις "δικαιώματα" μέσα απο επιθετικές συμπεριφορές ή απόπειρες τόσο αποκτούν δύναμη πάνω σου και τόσο αθωώνονται σε μελλοντικά οσυ προβλήματα αφου σου λένε εντάξει και πριν τον αναλάβω εγώ πχ αυτοκτονικός ήταν...

Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι εμείς επιλέγουμε να πάμε σε ψυχίατρο ή καταλήγουμε...
Και αναρωτιέμαι κάθε φορά πως στο καλό φτάσαμε σε τόσο ακραίες καταστάσεις...
Και γιατί εμείς να εμφανίζουμε πχ κρίσεις πανικού, άγχος, κατάθλιψη δηλαδή τι κάναμε λάθος;
Και γιατί η μόνη λύση να είναι τα ψυχοφάρμακα;

Δεν μπορώ καθόλου το άγχος. Τότε βέβαια το άγχος ήταν δεκαπλάσιο και στην ουσία ανυποφορο και μη βιώσιμο...
Όμως γιατί; γιατί να μην μπορώ να ηρεμίσω; γιατί μόνο στο μυαλό μου να γίνεται μονίμως καταιγίδα; και γιατί τίποτα δεν με βοηθαγε;

Ενα γιατί που ακόμα το έχω...
Γιατί το κεφάλι μου να λειτουργεί τόσο λάθος;;
Γιατι ακόμα δυσλειτουργικός, φοβισμένος, φρικαρισμένος, μελαγχολικος και με τακτικες κρίσεις πανικού;
Και μονιμως με το χερι στο σιπραλεξ (δεν το παίρνω απλά εννοω οτι μονίμως είμαι έτοιμος να το ξαναξεκινήσω) ειδιικά κάθε φορά που παθαίνω μια κρίση πανικού λέω "τουλάχιστον με τα σιπραλεξ δνε παθαινα κρίσεις πανικού"... ΤΟ ότι κοιμόμουν όρθιος το ξεχνάω...Το ότι δεν είχα συναισθήματα... Το ότι ένιωθα χαζός και ακόμα νιωθω μετά απο 3 χρόνια χρήσης...

Αλλά εγώ μια ζωή ήμουν έτσι οπότε και ένα γιατί δεν μπορεσα ποτέ να το μετριάσω...

Απο το μήνυμα σου αν καταλαβα κατάφερες να τα κόψεις και εσύ.
Πόσο καιρό είσαι καθαρή (φράση των ναρκομανών ;-) );

Εσύ ξεκίνησες απο μια κρίση πανικού βέβαια οπότε δεν είχες άλλα θέματα που φοβάσαι να ξαναγυρίσουν με την διακοπή...

Εμένα γύρισε η καταθλιψη μαζεμένη με την διακοπή και το άγχος και με πνίγουν σε μια κουταλιά νερό......

Καλημέρα Παναγιώτη μου..
υπάρχουν απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα που δίνεις και είναι αξιοπερίεργο πώς κανένας απο όλους αυτους τους "επιστήμονες" σε έχει αφήσει ακόμα να αναρωτιέσαι και να απελπίζεσαι. Υποτίθεται οτι όλοι αυτοί οι ειδικοί το πρώτο πράγμα που πρέπει να σε βοηθήσουν είναι ακριβώς αυτό.. να καταλάβεις τι σου συμβαίνει και γιατί σου συμβαίνει και μετά όλα τα υπόλοιπα.
Εγώ απο την εμπειρία μου κατάλαβα οτι ο κύριως λόγος που δεν μπορούσα να ξεφύγω απο όλο αυτό ήταν γιατί ακριβώς με βασάνιζαν όλα αυτά τα γιατί.. Αν δεν λύσεις αυτά τα γιατί πρώτα μια ζωή θα βασανίζεσαι.
Γι αυτό στο αρχικό μήνυμα μου παροτρύνω να ξεκινάμε πρώτα απο ψυχολόγο και μετά εφόσον κριθεί απαραίτητο να πάμε και στον ψυχίατρο που ξέρουμε όλοι οτι ψυχίατρος=χάπια (και θα ξοδέψει τον περισσότερο χρόνο του να μας πίσει να πάρουμε χάπια παρά να μας λύσει το "μπέρδεμα" μες στο μυαλό μας και την ψυχή μας).

Τα ψυχοσωματικά που βγαίνουν είναι τόσο δύσκολα που μόνο αν το έχει περάσει κάποιος μπορεί να καταλάβει και ο ψυχίατρος μας δίνει την εύκολη λύση που αναζητάμε ..ένα χαπάκι-αντίδοτο για το άγχος και δεν τον νοιάζει αν εθιστούμε ή αν υπολειτουργούμε και σίγουρα με αυτό τον τρόπο δεν θα ιατρευτούμε. Απλά πέρνουμε ένα "παυσίπονο" για τον "πόνο" όμως δεν θεραπεύουμε την αιτία. Δεν μπορεί πχ ένα παυσίπονο να σε θεραπευσει απο πόνους στο στομάχι. Το στομάχι μας θα σταματήσει να πονάει μόνο αν γίνουμε καλά και για να γίνουμε καλά πρέπει ξέρουμε πρώτα να ξέρουμε τι μας το προκάλεσε, τι να προσέξουμε και αν πρέπει να κάνουμε κάποια θεραπεία που θα ιατρέψει αυτό το πρόβλημα υγείας που μπορεί αυτή η θεραπεία να είναι μια απλή αλλαγή στην διατροφή . Το να πέρνουμε συνεχώς παυσίπονα δεν θεραπευόμαστε απο την αιτία, απλά αντιμετοπίζουμε τον πόνο όποτε μας πιάνει και συνεχώς θα βασανιζόμαστε απο αυτόν, άσε που αν πχ το πρόβλημα στο στομάχι είναι έλκος όταν του δίνεις ισχυρά παυσίπονα το έλκος θα γίνεται χειρότερο μέχρι να σου διαλύσει τελείως το στομάχι.

Όλοι όμως ψάχνουμε την γρήγορη και εύκολη λύση γιατί ο φόβος και η απελπισία μας μας οδηγεί εκεί. Είναι τόσο δύσκολο αυτό που περνάμε που επειδή μόνο με ψυχοθεραπεία σε ψυχολόγο και γιόγκα και όλα αυτά θα μας πάρει παρα πολυ χρονο και έξοδα παμε στον ψυχίατρο να ξεμπερδεύουμε μια και καλή χωρίς να ξέρουμε ή αν ξέρουμε δεν υπολογίζουμε τις συνέπειες γιατί απλά θεμε απεγνωσμένα να γίνουμε γρήγορα "καλά".
Ομως τα ψυχοφάρμακα δεν είναι για όλους και γι αυτό έχουν και τόσες παρενέργειες και γι αυτο κανεις ψυχιατρος δεν σου δινει 100% οτι αν το παρεις αυτο θα εισαι μια χαρα. Σου λεει παρτο και βλεπουμε πως θα πας και αν δεν σου κανει θα δοκιμασουμε κατι αλλο. Οπότε τι γίνεται? στην ουσία είμασε όλοι πειραματόζωα και το ένα φέρνει το άλλο. Κάποιοι πιο τυχεροί την γλυτώνουν φτηνά και κάποιοι πιο άτυχοι την πληρώνουν ακριβά.

Αυτό που στοχεύουν τα φάρμακα στην ψυχιατρική είναι προβλήματα/ανωμαλίες στον εγκέφαλο. Η σχιζοφρένεια έχει συνδιαστεί με προβλήματα στον εγκέφαλο και τα φάρμακα αυτά στοχεύουν ακριβώς εκεί και γι αυτό και λειτουργούν σε αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είναι μια απλή "διαταραχή" αλλά πραγματική ασθένεια του εγκεφάλου που υπάρχει παθολογία απο πίσω και προκαλείται απο διάφορους παράγοντες κυρίως παθολογικούς,γενετικούς,βι οχημικούς,βιολογικούς,ανατ ομικούς μέχρι περιβαντολλογικούς είναι εντελός άκυρο να συγκρίνουμε την νόσο σχοζιφρένεια με "ψυχικές διαταραχές".

Το κεφάλι μας λειτουργεί τόσο "λάθος" γιατί αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι οτι έχουν απορρυθμιστεί οι σκέψεις και συναισθήματά μας και οταν μας συμβαίνει αυτό απλά χρειαζόμαστε κάποιον να μας βοηθήσει να τα ρυθμίσουμε και να τα ισορροπίσουμε.Η ουσιαστική βοήθεια θα έρθει όταν βρεθεί κάποιος να καταφέρει να συντονίσει και να ισορροπίσει τις σκέψεις και συναισθήματα μας.Να μας βάλει σε ένα άλλο τρόπο σκέψης και να μας δώσει άλλους τρόπους διαχείρισης των σκέψεων και συναισθημάτων. Να μας παρουσιάσει κάποιες εναλλακτικές και να μας βοηθήσει να ξεκολήσουμε απο κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε οτι τροφοδοτούν το άγχος και την κατάθληψή μας. Εν συντομία εφόσον εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι και γιατι μας συμβαινει και δεν ξερουμε τι να κανουμε, να βρεθει καποιος που θα το κανει αυτο για εμάς και αυτος ο καποιος θα το καταφερει μονο αν το θελουμε και εμεις πραγματικά.

Το άγχος και οι "αγχώδης" διαταραχές αλλά και οι περισσότερες μορφές κατάθληψης δεν έχουν καμία σχέση με πρόβλημα στον εγκέφαλο. Το άγχος είναι κάτι που το έχουν όλοι οι υγιής ανθρώποι αλλά και τα ζώα, είναι μια φυσική αντίδραση του οργανισμού. Οι εγκέφαλοι μας είναι μια χαρά και η χημεία του και η ανατομία του και όλα. Απλά κάποιοι το βιώνουμε περισσότερο και κάποιοι λιγότερο. Αυτοί που το βιώνουμε περισσότερο είμαστε άνθρωποι που νοιαζόμαστε υπερβολικά. Που σκεφτόμαστε πολύ. Που προσπαθούμε πολύ. Που νιώθουμε πολύ. Οπότε είναι προς τιμήν μας βασικά γιατί είμαστε άτομα με έντονο συναισθηματικό χαρακτήρα, δεν είμαστε αναίσθητοι και απαθείς και σταρχιδιστές και παρτάκιδες και και (όσο και αν ευχόμασταν να είμαστε γιατί έτσι δεν θα είχαμε αυτό το πρόβλημα).
Το άγχος φέρνει κρίσεις πανικού, αγοραφοβία και κατάθληψη ακόμη και με αυτοκτονικές τάσεις. Αν δεν βγάλεις το περιττό άγχος που φέρνει όλα αυτά (την ρίζα του κακού δηλαδή) δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις.
Ένα τρανό παράδειγμα..Είμαστε η γενιά της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων..πρίν την οικονομική κρίση δεν ξέραμε τι θα πεί κρίση πανικού και ζάναξ και οι αυτοκτονίες ήταν κάτι άγνωστο στην περιοχή μας.Ξαφνικά και τα δυο αυτά έχουν γίνει της "μόδας". Τυχαίο?
Είμαστε η γενιά της υπερπροσπάθειας. Δεν λέω οτι και πρίν δεν υπήρχαν άνθρωποι που πάλευαν με το άγχος και την κατάθληψη και όλες αυτές τις "διαταραχές" αλλά τότε πχ ήταν 1 στους 50 και τωρα ειναι 1 στους 5. Επίσης το άγχος δεν κληρονομείται αλλά είναι μεταδοτικό.
Εσύ μπορεί να είσαι οικονομικά καλά και να μην έχεις το άγχος της επιβίωσης και υπερπροσπάθειας αλλά σαν σκεπτόμενος άνθρωπος και ευαίσθητος οταν κάποιος δικός σου ή η κοινωνία γενικότερα βλέπεις να υποφέρει , επηρεάζεσαι υποσυνείδητα.

Εγώ είμαι ένα χρόνο "καθαρή" απο τα ψυχοφάρμακα αλλά όχι απο το ηρεμηστικό. Το tavor ακόμα το παλεύω και είμαι αυτή την στιγμή είμαι στην περίοδο απεξάρτησης (με την καθοδήγηση και παρακολούθηση απο τον ψυχολόγο μου γιατί θέλει κόψιμο πολύ σιγά και μεθοδικά). Ξέρω οτι και να το κόψω θα χρειαστούν μήνες να επανέλθω γιατί το Tavor μετα απο χρονια χρηση προκαλει βαρυα καταθληψη και κοπωση που χρειαζεται μετα πολυ προσπαθεια για να την ξεπερασεις. Οποτε στην ουσία το tavor τι μου έκανε? μου έδιωχνε το άγχος αλλά μου τροφοδοτούσε την κατάθληψη. Ε λοιπον προτιμώ να ζω με το άγχος παρα με την κατάθληψη.

Θα σου πω με την ευκαιρια πως αντιμετόπισα εγώ τις κρίσεις πανικού.. τις αποδέχθηκα.Τις πείρα στο "αστείο". Όταν ένιωθα οτι με πιανει μια κριση πανικού (και πάθαινα τρελες κρισαρες) τότε λέω "να την έρχεται..για έλα μικρή μου..για δώσε οτι μπορείς..για να σε δω να με κανεις να λιποθυμήσω εδω μπροστα σε ολους και να χεστουνε πανω τους..και αμα θες να με πεθανεις ελα εδω ειμαι δωστου..αναιβασε παλμους..αντε σκοτωσε με να γλυτωσω κιολας τουλαχιστον θα παω απο φυσικα αίτια..".. ακουγεται αστείο αλλά εμένα με γλύτωσε. Λες και μετά αυτό το "θηρίο" παραιτήθηκε αφου ειδε οτι δεν μπορεί να με τρελανει πια. Φυσικά έπρεπε να αποδεχθω οτι δεν θα μπορέσω να κάνω την δουλειά που έκανα που αγαπουσα τοσο πολυ και παλεψα τοσο σκληρα.Ομως καλύτερα να θυσιάσω μια δουλειά παρά να συνεχίζω να θυσιάζω τον εαυτό μου. <3 <3 <3

Ποια ειναι η εμπειρια σου απο ψυχολογους εσένα? έχεις δοκιμάσει να παλέψεις το προβλημα σου με ψυχοθεραπεία?

Εμενα το ολο θεμα ψυχωσης ψυχιατρων φαρμακων μου χει γινει εφιαλτης διχως τελειωμο

Καλησπέρα,
Το θέμα είναι όχι ότι δε μου εξήγησαν...
Αλλά το ότι καμία εξήγηση δε με κάλυψε και καμία δεν με βοήθησε πραγματικά...

Ψυχοθεραπεία έχω κάνει συνολικά 2,5 χρόνια...
Ελάχιστη βοήθεια πήρα...
Αλλά τουλάχιστον με βοήθησε να καταλάβω απλά κάποιες συμπεριφορές μου, συνήθειες μου, τρόπους σκέψης μου κτλ...

Οι ψυχίατροι υποστηρίζουν την βιοχημική προσέγγιση στα προβλήματα... Σεροτονίνη-ντοπαμίνη-νοραδρεναλίνη-gaba...
Και εκεί μένουν...

Οι ψυχολόγοι πάλι συνήθως δεν δέχονται ΚΑΘΟΛΟΥ την χημική ανισορροπία...

Και με τις δυο θεωρίες δουλέυω αυτά τα 3 χρόνια και με ψυχολόγους και με ψυχιάτρους-νευρολόγους...
Ουδέποτε κανένας δε μου έλυσε τα προβλήματα μου...

Γιαυτό άρχισα να ψάχνω και άλλες θεωρίες πάνω στα θέματα τα ψυχο-νευρολογικά...
Χρόνια φλεγμονή στον εγκέφαλο, φλεγμονή στο έντερο, διαπερατό έντερο, τοξίκωση χρόνια απο βαρέα μέταλλα κτλ...

Και πλέον με αυτές πορεύομαι έχοντας για την ώρα όμως και καμια βαλεριάνα για τις μέρες που πραγματικά κάτι πρεπει να μειώσει το άγχος μου...

Και εγώ πήρα τα αντικαταθληπτικά με πλήρη συνείδηση όλων των πιθανών παρενέργειων. όχι γιατί με προειδοποίησε ο γιατρός μου... ουτε καν... έριξα πολύ διάβασμα... και όμως καιγόμουν εκείνη την περίοδο να λυθούν γρήγορα τα θέματα δεν είχα χρόνο...

Και ούτε τώρα έχω απλά τώρα λειτουργώ λίγο πιο συντηρητικά στα ψυχοφάρμακα και εδώ και τρεις μήνες απεχω απο αυτά, και ποντάρω πιο πολύ σε πιο φυσικές λύσεις πάλι όμως σε χάπια καθώς ένα κομμάτι μου πιστεύει ακόμα ότι κάτι λείπει απο τον οργανισμό μου...

Οπότε κυρίως μεγα δόσεις Ω3 που θεωρητικά αυξάνουν σεροτονίνη-ντοπαμίνη, αναπλάθουν τον εγκέφαλο και βοηθούν σε μνήμη-συγκέντρωση.
Η αλήθεια είναι ότι με βοήθησαν τρομερά τα ω3 στα στερητικά των ψυχοφαρμακων...
Και πιστεύω ότι κατα ένα ποσοστό χαρη σε αυτά δεν έχω ξανακυλίσει ακόμα και δεν μου άφησαν κανενα έντονο κουσούρι όλα αυτά τα χάπια...

Και πάντα ψάχνω να έχω κάτι να παίρνει την κορυφή του άγχους αφού εγώ ακόμα δεν έχω καταφέρει να το κάνω μόνος μου.
Είτε βαλεριάνα, είτε μαγνήσιο είτε στη χειρότερη κατα διαστήματα buspar που θεωρω ότι είναι το μόνο "αθωό" φάρμακο τους...

Εγώ μια ζωή έτσι ήμουν και αφοτου μπήκαμε στην κρίση αποτελειώθηκα και εγώ. ΌΤαν όλοι γύρω σου είναι μίζεροι και αγχωμένοι όπως λες στο μεταδίδουν και αν εχεις ήδη το δικό σου άγχος παίρνεις και αυτό και φτάνεις στα όρια σου...

Τουλάχιστον τώρα με τα ω3 απο κατάθλιψη είμαι αρκετά καλά...
Αλλά το άγχος με καταδιώκει ασύστολα δεν με αφήνει ούτε λεπτό και δεν μπορώ να βρω δουλειά με τίποτα με το΄σο άγχος...

Η επιλογή να ζω με άγχος η καταθλιψη ακόμα με ταλαιπωρεί...
Εγώ την έπαθα με την βαλεριάνα...
Έλεγε όχι χρήση πάνω απο 1 μήνα συνεχόμενα...
Εγώ έκανα κατάχρηση 2,5 μήνες όσο δηλαδή περίπου έχω κόψει τα σιπραλεξ έχω αδειάσει 3 κουτιά βαλεριάνες.
Ε πριν κανα 10ήμερο άρχισα να έχω καταθληπτικά συμπτώματα και μετά απο αναζήτηση στο ιντερνετ είδα πως η συνεχόμενη χρήση βαλεριάνας φέρνει καταθλιψη ακριβώς όπως και οι βενζοδιαζεπίνες...

Που να στραφώ ο δόλιος για το άγχος όταν και τα φυτικά ακόμα με προδίδουν;;;

Εγώ τις κρίσεις πανικού τις περνάω με αναπνοές. δε μου εχουν φύγει ακόμα αλλά τουλάχιστον όταν έρθουν απλά κρατάω την αναπνοή μου ή παίρνω πολύ βαθιέςςς και αργεςςςς αναπνοές...

Γιατι λένε ότι η κρίση πανικού είναι υπεροξυγόνωση του εγκεφάλου λόγω του ο΄τι όταν αγχωνομαστε παίρνουμε κοφτές και ρηχές γρήγορες αναπνοές...

Γιαυτό και στις ταινίες η χαρτινη σακούλα για να μειώνεται σταδιακα το οξυγόνο και να πέφτουν οι ρυθμοί...

Μετά απο 2,5 χρόνια ψυχοθεραπεία και απειρο διάβασμα βιβλίων αυτοβελτίωσης είδα βελτίωση 20-30%...
Και εκει΄έμεινα...

Απο κει και περα ψάχνω τι άλλο παει λάθος....
Τώρα βλέπω τα περι εντέρου, διατροφικών αλλεργιών-δυσανεξιών και φυσικά εχω στα άμεσα πλάνα ΟΤΑΝ εχω λεφτά να αφαιρέσω όλα τα μαύρα σφραγγίσματα και δεν ει΄ναι λίγα καθώς υποψιάζομαι πως και αυτά δυσχαιρένουν πο΄λυ την κατάσταση...

Καλησπέρα και πάλι..
kavkaz: Τι ενοείς?

Παναγιώτη μου.. πίστεψε με σε καταλαβαίνω απόλυτα και δικαιολογώ την απόγνωση και αγανάκτησή σου.
Μου θυμίζεις εμένα στις αρχές όταν ξεκίνησε όλο αυτό .. τρωγώμουν με τα ρούχα μου και είχα μόνιμα στο μυαλό μου όλα αυτά τα γιατί, και να ψαχνω με εμμονή τι πήγε λάθος και να προσπαθώ να ρίξω ευθύνες απο δω και απο εκεί και να ανακαλύψω αιτίες, να τρέχουμε απο ιατρό σε ιατρό, να αναζητάμε βοήθεια απο παντού, να δοκιμάζουμε διάφορα σκευάσματα κτλ κτλ.
Τι καταφέρνουμε όμως με αυτό τον τρόπο? να καταναλώνουμε ολες μας τις δυνάμεις και να εξαντλούμαστε και μετά δεν μας μένει δύναμη για τίποτε άλλο. Αφιερώνουμε τόσο πολύ χρόνο και σκέψεις και προσπάθεια σε όλα αυτά που στο τέλος είναι φυσικό να πνιγόμαστε και να μην μένει χώρος και κουράγιο για τίποτε άλλο.

Αποκτάμε μια εμμονή με το πρόβλημα υγείας μας που ναι ειναι πολυ σημαντικο και δυσκολο αυτο που μας συμβαινει, αλλά το να ασχολούμαστε συνέχεια μαζί του απλά το τροφοδοτούμε συνεχώς και αυτό το εκμεταλλεύεται.

Το μεγαλύτερο λάθος πιστεύω λοιπόν οτι κάνουμε είναι αυτό.
Ψάχνουμε βοήθεια γύρω μας (στους ειδικούς, στα σκευάσματα, σε άλλους ανθρώπους, στο ιντερνετ, τα βιβλία κτλ) ,ψάχνουμε την αιτία σε κάτι παθολογικό, ψάχνουμε ..ψάχνουμε και δοκιμάζουμε..δοκιμάζουμε.. και όοοολη μας η ζωή είναι γύρω απο το "πρόβλημά" μας πλέον με αποτέλεσμα να ξεχνάμε τον εαυτό μας!!! Όοολη μας η ενέργεια πάει εκεί και κολάμε τόσο πολύ με αυτό που αφήνουμε την ζωή να περνά απο μπροστά μας και δεν κάνουμε κάτι ουσιαστικό γι αυτό. Δεν προστατεύουμε έτσι τον εαυτό μας και σίγουρα δεν τον βοηθάμε έτσι.

Πιστεύω ακράδαντα οτι η μόνη ουσιαστική βοήθεια έρχεται απο εμάς τους ίδιους! κανέναν και τίποτε άλλο. Όμως για να το καταφέρει κάποιος αυτό πρέπει να πάρει την ζωή του στα χέρια του κυριολεκτικά!
Το άγχος και κάποιες μορφές κατάθληψης είναι σημάδια οτι κάτι στην ζωή σου (ειτε απο το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον) στρέφεται εναντίον σου..
Στην ουσία πολλές φορές δεν χρειαζόμαστε κάποια ειδική θεραπεία αλλά κάποια αλλαγή!!!
Αλλαγή ίσως στον τρόπο ζωής.. , να αλλάξουμε σπίτι, να φύγουμε απο την πόλη και να πάμε στην επαρχεία σε κάποια φάρμα με ζωάκια, να αποκτήσουμε η ίδιοι ένα κατοικίδιο, να αλλάξουμε χόμπι, να αλλάξουμε εργασία, συνήθειες, φίλους, σύντροφο.. κ.ο.κ
Ίσως επίσης πρέπει να διακόψουμε και να απαρνηθούμε και κάποια πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις και συνθήκες στην ζωή μας και να δώσουμε ένα τέλος.Να απομακρυνθούμε αλλά όχι να απομονωθούμε.

πχ είχα ένα φίλο που έκανε αγώνες με μηχανές απο μικρό παιδί.. όμως με τους πανικούς και το άγχος (που οδήγησαν και σε κατάθληψη) δεν μπορούσε να λειτουργήσει πλέον καλά και το αγαπημένο του χόμπι έγινε σκέτο βασανηστήριο. Επίσης ήταν πάντα παιδί που του άρεσαν τα ξενύχτια και το αλκοόλ αλλά όταν πια έπινε έστω και λίγο , κάθε ξενύχτι έφερνε την κόλαση! Όλη του η προσπάθεια και ενέργεια λοιπόν την ξόδεψε στο να "γίνει καλά" για να μπορέσει να συνεχίσει να κάνει αυτά τα πράγματα. Πήγε σε "ειδικούς", πείρε χάπια (μάλιστα μάζευε όλα τα άδεια κουτάκια σαν συλλογή!!), ψαχνόταν και τρελενόταν (όπως εσύ και εγώ), άφησε την δουλειά του γιατί και αυτή είχε να κάνει με μηχανήματα... με αποτέλεσμα να τον καταπιεί όλο αυτό και να τον πάρει τόσο πολύ απο κάτω και να απομονώνεται και και...(τα γνωστά).
Αναλωνόταν και εξαντλούνταν σε μία προσπάθεια που βασικά η λύση ήταν μπροστά του απλά συνειδητά ή υποσυνείδητα δεν ήθελε να την δεί ή να την αποδεχθεί!! Όταν λοιπόν αναγκάστηκε πλέον να αφήσει τις μηχανές, την δουλειά εκείνη και τα ποτά και τα ξενύχτια και να αλλάξει τρόπο ζωής.. η ζωή του έφερε σε λίγο καιρό κ μια νέα σύντροφο μια νέα δουλειά ένα νέο χόμπυ και έκαναν και οικογένεια και είναι τρισευτυχισμένοι και ξεπέρασε τα πάντα πλέον (και πόσο τον ζηλεύω)!
Είχε την απάντηση εξ αρχής μπροστά του αλλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί.
Αν απο την αρχή έλεγε στον εαυτό του "κοιτα φιλε, με τις κρίσεις πανικού δεν μπορεις να τρέχεις πια. Καιρός να βάλεις τις μηχανές στο γκαράζ η να τις πουλήσεις. Και η δουλειά αυτή σε χαλάει καιρός να ψάξεις για κάτι άλλο. Ε και πως να το κάνουμε τα ξενύχτια δεν ειναι το ιδιο οπως παλιά" κ.ο.κ .. είμαι σίγουρη οτι ποτέ δεν θα χρειαζόταν να πάει στους ιατρούς, ουτε θα έπερνε χάπια, ούτε θα οδηγόταν στην απομόνωση και στην κατάθληψη και θα είχε αποφύγει όλο αυτό το βασανηστήριο και όλη αυτή την υπερπροσπάθεια που κόντεψε να τον καταστρέψει.
Καμιά φορά λοιπόν..και πιστεύω ειδικά σε περιπτώσεις που τίποτα σχεδόν δεν λειτουργεί και νιώθουμε οτι κανείς και τίποτα δεν μας βοηθάει.. μήπως την λύση και την "θεραπεία" την έχουμε εμείς στα δικά μας χέρια? μηπως είναι μια..απόφαση μακρυά?? όσο δύσκολη απόφαση και αν είναι αυτή.

Χιλιες φορές να εξαντληθείς πχ να ψάξεις να βρείς λεφτά να κάνεις μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή σου που θα σε βοηθήσει απο το να εξαντληθείς στο να ψάχνεις θεραεπείες και ιατρούς και απαντήσεις και θεωρίες.. Άλλωστε εμείς οι αγχοτικοί και καταθληπτικοί τι ψάχνουμε στην ουσία? αυτό που μας λείπει.. ηρεμία και ευχαρίστηση!! χαρά και όμορφα συναισθήματα!! ευθυμία και ευτυχία!! θα τα βρούμε αυτά στους ψυχιάτρους και στα χάπια? όσα χάπια και αν πάρεις και οση ψυχοθεραπεία και αν κάνεις, αν κάποιες συνθήκες στην ζωή σου δεν αλλάξουν δεν θα μπορέσεις να αλλάξεις και εσύ. Είναι πολύ πιο εύκολο νομίζω να αλλάξεις την ζωή σου απο το να προσπαθείς να διαχειριστείς όλο αυτο το άγχος και τους πανικούς και την κατάθληψη.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ένας φίλος που ήταν παχύσαρκος που του προκαλούσαν και προβλήματα υγείας. Πάλευε μια ζωή με το άγχος και την κατάθληψη.. ακολουθούσε την ίδια διαδικασία.. έψαχνε θεραπείες και λύσεις παντού εκτός της προφανής!!.Κανείς δεν είχε καταλάβει οτι το πάχος του ήταν η αιτία του κακού (δέχτηκε πολύ bulling απο μικρός ,δεν τον ήθελαν οι κοπέλες, δεν μπορούσε να εργαστεί, να ακολουθήσει τα χόμπυ των φίλων του κτλ κτλ) και πέρνοντας και τα χάπια έγινε και χειρότερα.
Έκανε λοιπόν εγχείρηση στο στομάχι και αδυνάτησε και έγινε ένας κούκλος. Αναίβηκε η αυτοπεποίθηση του, βρήκε μια τέλεια δουλειά, έκανε περισσότερους φίλους, κάνει αθλητισμό και είναι και πολύ καλός.. και τσουπ! άγχος και κατάθληψη εξαφανίστηκαν!!!

Είμαι βέβαιη οτι όσοι πάσχουν απο αγχώδης διαταραχές και κάποιας μορφής κατάθληψης, δεν τα "κόλησαν" απο πουθενά αλλά κάποιες συνθήκες και καταστάσεις στην ζωή μας τα προκαλούν και αν αντι να μελετήσουμε την ψυχολογία και την φαρμακολογία αρχίσουμε να μελετάμε την ζωή μας και τον εαυτό μας περισσότερο.. μέσα εκεί θα βρούμε και τις απαντήσεις και τις λύσεις και την σωτηρία!!

Εγω πχ ξέρω οτι αν μου έπεφτε το τζόκερ θα μου φευγε στο καπάκι και το άχος και η κατάθληψη και όλα!! θα ξεκινούσα ταξίδια σε εξωτικά μέρη, θα πήγενα να κολυμπήσω με τα δελφίνια που απο μικρό παιδί έχω αυτή την επιθυμία, θα έπερνα ένα όμορφο σπίτι στην επαρχεία δίπλα σε κάποια λίμνη ίσως ή σε ένα δάσος, θα πήγενα σε ένα κέντρο αδυνατίσματος και αισθητικής και θα βελτίωνα τον εαυτό μου, θα πήγενα να βοηθήσω κάποια φιλοζωική ή φιλανθρωπική οργάνωση γιατί μαρέσει πολύ να βοηθάω και με κάνει να αισθάνομαι καλά όταν προσφέρω.. Αυτά για μένα είναι η πραγματική θεραπεία αλλά το οτι δεν μπορώ να έχω τίποτα απο όλα αυτά και δεν μπορώ να αλλάξω δυστυχώς τίποτα απο την ζωή μου γιατί οι συνθήκες είναι τέτοιες που δεν μου το επιτρέπουν. Και οι συνθήκες έγιναν έτσι γιατί μου τις προκαλέσανε. Δεν είχα το μυαλό και τις γνώσεις τότε που ειχα ακόμα δουλειά και λεφτά να επιλέξω αντί να τρέχω γυρω γυρω για βοήθεια να δώσω η ίδια βοήθεια στον εαυτό μου πηγένοντας πχ για κάνα μήνα στο Μπαλί.

Δεν βρέθηκε ένας απο αυτούς τουε ειδικούς να μου πει "ξέρεις κάτι.. μήπως χρειάζεσαι ένα διάλλειμα απο την δουλειά σου και τα προβλήματά σου και να πας κανα ταξιδάκι να ηρεμήσεις?"...Οχι, προτίμησαν να με πίσουν οτι έχω σοβαρό πρόβλημα, οτι χρειάζομαι χάπια και όλη η καθοδηγηση που μου έδιναν ήταν όλο και πιο μέσα στον κόσμο της ψυχιατρικής.

Τώρα που ήρθε το μυαλό μου πίσω στα καλά του ξέρω τι θα κάνω.. βάζω στην άκρη το παρελθόν, σταματάω τις σκέψεις τύπου δεν μπορω να δουλεψω, είμαι ανίκανη, άχρηστη, δεν εχω φίλους, τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα κτλ κτλ.
Βάζω στόχο να απεξαρτηθώ απο το ταβορ και επομένως απο την κατάθληψη που το συνοδεύει...και μόλις νιώσω λίγο καλύτερα θα βρω μια όποια δουλειά κατα προτίμηση σε ένα άλλο μέρος για να αλλάξω και περιβάλλον, να μαζέψω κάποια λεφτά και να κάνω ένα όμορφο ταξίδι κάπου μαγικά και στην πορεία σιγα σιγα να αποκτήσω πάλι κάποια πράγματα που έχασα και μου λείπουν και τα έχω ανάγκη.
Δεν βγάζω τίποτα με το να κάθομαι να λέω γιατί και να κλαίω την μοίρα μου και να τιμωριέμαι για τα λάθη μου.. αυτό συντηρεί μόνο μια σκατά κατάσταση..Ξέρω τι θέλω απο την ζωή μου και θα κάνω τα πάντα να το καταφέρω και ξέρω οτι όταν πιάσω πάλι δουλειά θα υποφέρω απο το άγχος αλλά θα επενδύω το άγχος μου σε μια μεγάλη επιθυμία μου που θα αξίζει να περνάω όλο αυτό το άγχος για να την καταφέρω!!! Γιατί αν πετύχωνα πραγματοποιήσω αυτή την επιθυμία μου ξέρω οτι θα με κάνει πάλι ευτυχισμένη και η ευτυχία είναι το φάρμακο για τα πάντα!!!

υγ 1 σήμερα πέρασα μια πολύ δύσκολη μέρα με τα ψυχοσωματικά της στέρησης.. δεν πίστευα οτι θα μπορούσα να κάτσω να σου απαντήσω! όμως δεν θα με νικήσει αυτό..εγώ θα το νικήσω ;)
υγ 2 αν έχεις βρεί εναλλακτικές θεραπείες που σε βοηθάνε, εγώ μαζί σου είμαι. Αποδέχομαι κάθε εναλλακτική θεραπεία (που βέβαια δεν είναι και αυτές το ίδιο αποτελεσματικές σε όλους αλλά τουλάχιστον δεν αφήνουν "κουσούρια)" και σε όλες.. βελονισμό, βιοσυντονισμό, διαλογισμό, βοτανοθεραπεία, ομοιοπαθητική, βιταμίνες κτλ κτλ Η μόνη παγίδα όμως σε αυτά είναι οτι οι αγχόδης και καταθληπτικοί άνθρωποι όταν δοκιμάσουν κάτι που δεν πετύχει όπως το περιμένανε απελπίζονται και αγανακτούν ακόμη περισσότερο και έτσι απο εκει που προσπαθούν να κάνουν καλό στον εαυτό τους κάνουν κακό γιατι η απογοήτευση τροφοδοτεί το άγχος και την κατάθληψη. Οπότε ότι δοκιμάζουμε να μην "πιανόμαστε" απο αυτό .. πετύχει δεν πετύχει να νιώθουμε ευχαριστημένοι που προσπαθήσαμε αρκεί να μην εξαντλούμε πάλι όλη μας την προσπάθεια και εκεί!!

Καλησπέρα,
Το καταλαβαίνω ότι πίσω απο το άγχος και την κατάθλιψη είναι κάποια κατάσταση που δεν μας αρέσει, κάτι που στν πραγματικότητα ενώ θα θελαμε να αλλάξουμε για κάποιο λόγω προτιμάμε να το ανεχόμαστε και να καταπιέζομαστε...

Καταπιεσμένες επιθυμίες, εσωτερικές συγκρούσεις, ανεκπλήρωτα όνειρα και μια δυσκαμψία ή αντίσταση στις αλλαγές...

Βέβαια για τον καθε ένα είναι διαφορετικά.
Εγώ όταν έπεσα σε καταθλιψη για πολλοστή φορά το 2014 θεωρητικά τα είχα όλα.
Έμενα μόνος, είχα μια δουλειά που εγώ είχα επιδιώξει να έχω, είχα παρέα και γενικά τα πράγματα ήταν αρκετά καλά για έναν 23άρη.
Είχα χασει τα κιλά του στρατού, πρόσεχα ΠΟΛΥ την εμφάνιση μου, γυμναζόμουν...

Τα είχα όλα όσα εγώ είχα επιδιώξει να έχω...
Και όμως έπεσα σε κατάθλιψη. Ξαφνικά τίποτα δεν με γέμιζε. Τίποτα δεν είχε σημασία. Η δουλειά με κούραζε και μόνο που υπήρχα γιατί μα την αλήθεια πολλές μέρες ΑΠΛΑ υπήρχα. Πωλητής ήμουν και λειτουργούσα στον αυτοματο. Ήξερα τα προιοντα, ήξερα το script δηλαδή τι λέμε σε κάθε πελάτη και ήξερα απέξω όλες τις διαδικασίες. Είχα δηλαδή ήδη συνηθίσει δεν είχα το αγχος προσαρμογής.

Και όμως δεν άντεχα λεπτό ξαφνικά...
Έπειτα δεν άντεχα κανέναν κοντά μου. με έπαιρναν φίλοι τηλέφωνο και δεν άντεχα καν να το σηκώσω...
Η εμφάνιση μου δε με ένοιαζε πιά καθόλου έτρωγα μόνο σνακ και τίποτα άλλο...
Όλα ήταν ανούσια ...
Και τίποτα δε με γέμιζε.... είχα χρήματα πχ να παω σε μια καλή καφετέρια αλλά δεν πήγαινα... ήμουν στα Χανιά οπότε μπορούσα να παω σε μια ομορφη παραλία... δεν με ενδιέφερε...

Ο πραγματικά καταθληπτικός αν κέρδιζε το τζόκερ θα αγχωνόταν και μόνο στην ιδέα να παει να το εισπράξει.
Βασικά ο καταθληπτικός με έντονο α΄γχος σαν εμένα...

Ο πραγματικά καταθληπτικός αν ήξερε ότι έχει 100.000€ στην τράπεζα και μπορεί να κάνει όλα αυτά που λες παλι τίποτα δεν θα έκανε...

Και πίστεψε μέ έτσι ήμουν... Κάθε φορά που περναγα βαριά καταθλιψη...
Και στη ζωή μου περασα πολλές...
Κάθε φορά τα ίδια...
Κοινωνική απόσυρση...
Αδιαφορία για ότι με κόπο είχα χτίσει, σχέσεις, φιλίες, εργασία...
Τα άφηνα όλα να γκρεμίσουν και δε με ένοιαζε...

Αυτή η κατάθλιψη δεν ξέρω πως περνάει και για εκεί οδεύω για πολλοστή φορά...
Στο στρατό πχ δε με ένοιαζε τίποτα. αδιαφορούσα για τα πάντα απλά μηχανικά κινούμουν...
Μόλις με έπιασαν τα αντικαταθληπτικά ξαφνικά ζούσα, είχα όρεξη να γνωρίσω κόσμο, να μάθω για αυτούς, ξεκίνησα γυμναστική, βόλτες, γνωριζα την πόλη, με ενδιέφερε ξαφνικά η εμφάνιση μου τα πάντα.....

Έχτισα έχτισα έχτισα...
Τελείωσα τον στρατό, γέμισα γνωριμίες, σχέδια, έφυγα χανια, βρήκα δουλειά, έκανα και εκεί γνωριμίες, οργάνωσα το σπιτι μου εκεί...
Έκοψα τα αντικαταθληπτικά...
Περασαν 2 μήνες με σταδιακό βούλιαγμα και μετά...
Αποσυρση, μελαγχολία, γκρέμισμα...........

Γύρισα Θεσσαλονίκη αφού δεν άντεχα ούτε τα βασικά να κάνω πια...
Δεν έβγαινα απο το σπιτι. Δεν υπήρχα. Δεν ζούσα. Δεν διατήρησα τις φιλίες ούτε τις ξεπάγωσα αφού ειχαν παγώσει με την φυγή μου στα Χανιά...

Έπεφτα έπεφτα χωρίς τέλος...
6 μήνες μετά ξαναξεκινώ τα αντικαταθληπτικά...
Και ξαφνικά χτίζω φιλίες, βγαίνω, κοινωνικοποιούμε, γνωρίζω κόσμο, αρχίζω γυμναστική, διάβασμα, ξεκίνησα μεταπτυχιακο και το τελείωσα...

Μεχρι και στο μεταπτυχιακό γνώρισα ένα σωρο κοσμο όλοι με συμπαθούσαν...

Τώρα πριν 3 μήνες τα ξαναέκοψα...
Πλέον δεν ξέρω το γιατί...
Απλά δεν τα ήθελα στη ζωή μου...
Επίσης ουδέποτε με βοήθησαν στο άγχος...
Αλλά στην καταθλιψη και τις κρίσεις πανικού...

Δεν ξέρω γιατί χαλαστηκα τόσο που τα έκοψα...
2,5 μήνες μετά βιώνω γνωστά σημάδια πτώσης...

Πως συμμαζεύεται αυτό όμως;;;
Εδώ και 10 μέρες ειδικά βγαίνω τελείως τυπικά. κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μείνω όρθιος.
Παρατηρώ μελαγχολία, ευσυγκινισία, αποφυγή σε καταστασεις, τρελό άγχος, αλλά και μια απαισιοδοξία...

Προσπάθησα να μείνω όρθιος με συμπληρώματα όπως ω3 για την κατάθλιψη και βαλεριάνα για το άγχος...

Δεν ξέρω όμως αν θέλω απλά να περιμένω καρτερικά και να παρακολουθώ μια ακόμα πτώση μου....
Να περιμένω πότε θα πιάσω πάτο και αφού τα γκρεμίσω ολά ΤΟΤΕ να ξαναρχίσω τα αντικαταθληπτικά...

Με ενοχλεί και δεν καταλαβαίνω γιατί λειτουργώ μόνο με αυτά...

Και τώρα είμαι θεωρητικά μια χαρά.
Εϊμαι 27, με πτυχιο και μεταπτυχιακο, ένα δυνατό βιογραφικό γενικότερα, μικρή προυπηρεσία βέβαια για την ηλικία μου (το α΄γχο ςφταίει για αυτό), με νύχια και με δόντια διατηρώ την εμφάνιση μου σε ανεκτά επίπεδα, έχω φίλους και γενικά πολύ καλή παρέα.

Γενικά έχω τα δεδομένα ενος πολλά υποσχόμενου 27άρη και όμως ΠΕΦΤΩ...
Και με τα αντικαταθληπτικά υπολειτουργούσα γιατί δεν άγγιζαν το άγχος...
Αλλά δνε έπεφτα...
Τώρα πραγματικά νομίζω ότι αν συνεχίσω να μη τα παίρνω ΧΩΡΙΣ να το καταλάβω θα βρεθώ σε 2-3 μήνες να τα έχω γκρεμίσει όλα πάλι και κυρίως φίλους και παρεες και να είμαι σπιτι μόνο να κοιμάμαι...

Εχω μπερδευτεί απίστευτα γιατί σε εμένα καμια θεωρία δε δούλεψε σωστά.
Ότι και να έκανα ο οργανισμός μου έκανε πράγματα μόνο με τα χαπια τους...

Αυτό ήταν λοιπόν το διάλειμμα απο την φάμπρικα τους; 3 μήνες;
Η πτώση είναι χωρίς τέλος ...

Καλημερα!
Να σε ρωτησω κατι? αφού με το αντικαταθλιπτικο ησουν τοσο μα τοσο καλα..και βλεπεις οτι χωρις αυτο εισαι τοσο μα τοσο χαλια.. γιατι το εκοψες και γιατι δεν συνεχιζεις να το περνεις?
Με εχεις μπερδεψει λιγο γιατι στο αλλο σου μηνυμα μου ελεγες οτι σου εκανε παρενεργειες (κοιμοσουν ορθιος, ένιωθες χαζός, δεν είχες συναισθήματα) αλλά τώρα μου λές οτι οταν το επερνες ζούσες, ηθελες να γνωριζεις κόσμο, σε ενοιαζε η εμφανιση σου, έχτιζες..
Γιατί σε ενοχλεί (και μάλλον γι αυτό το σταμάτησες..απο εγωισμό) οτι λειτουργεις καλά με κάποιο χάπι? Μακάρι όλοι να είχαμε την τύχη σου και να βρήσκαμε το ένα και μοναδικό χάπι (χωρις τραγικές παρενέργειες) που πραγματικά θα μας έκανε καλό. Εσυ γιατι του αντιστέκεσαι? απλά απο εγωισμό και νοοτροπία? ή γιατί δεν είναι "τέλειο"?

Μετα μου λές οτι με τα αντικαταθλιπτικά υπολειτουργούσες γιατί δεν άγγιζαν το άγχος.. και πως τα έκανες όλα αυτά που έλεγες (δουλειά, φίλοι, γυμναστικη κτλ)? φαντάζομαι θα τα έκανες αλλά θα σε δυσκόλευε το άγχος (όπως όλους τους ανθρώπους) αλλά λογικά θα ήταν άγχος που μπορούσες σε ένα βαθμό να διαχειριστείς και γι αυτό τα κατάφερνες όλα αυτά.

Νομίζω οτι περνάς φάσης άρνησης και ψάχνεις την τελειότητα.. Καμιά φορά πρέπει να συμβιβαστούμε με κάποια πράγματα.
Είδα και κάποια άλλα πόστ σου οτι έχεις γίνει "ειδικός" στην φαρμακολογία και ψάχνεις το τέλειο χάπι που δεν θα έχει παρενέργειες και θα πέρνει και την κατάθλιψη και το άγχος. Ψάχνεις την ισορροπία που με ένα τρόπο να εξαφανίσεις και τα δύο μαζί.
Το μαγικό χαπάκι που ψάχνουμε όλοι... Ψάχνοντας αυτό το μαγικό χαπάκι λοιπόν (που δεν υπάρχει) κάνουμε αυτό που ανέφερα στο άλλο Post μου.. μας γίνεται εμμονή με αποτέλεσμα να εξαντλούμε όλη την ενέργεια και προσπάθειά μας εκεί και η ζωή μας να περνά απο μπροστά και να χάνουμε τον εαυτό μας.

Ναι ολα αυτα διαφέρουν απο άνθρωπο σε άνθρωπο και επειδή κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός με διαφορετικά βιώματα και χαρακτήρα και ψυσοσύνθεση κτλ.. δεν υπάρχει μια αιτία και μια λύση για όλους. Ο κάθε ένας απο εμάς πρέπει να ανακαλύψει και να δουλέψει πάνω στο δικό του πρόβλημα.
Όμως όσοι έχουμε βιώσει ή βιώνουμε το άγχος και την κατάθλιψη μοιραζόμαστε κάποια κοινά χαρακτηριστικά...και ένα απο αυτά είναι η εμμονή μας να βρούμε το τέλειο χαπάκι που θα τα εξαφανίσει όλα και θα μας κάνει σούπερ μαν.
Και εγώ όταν ξεκίνησαν οι πανικοί ήμουν στο πικ της ζωής μου..ειχα μια σπουδαία καριέρα..ειχα μια γεμάτη ζωή..ήμουν στην πιο επιτυχημένη περίοδο της ζωής μου! και αυτό ήταν που για πολύ καιρό δεν μπορούσα να καταλάβω και γι αυτό επέμενα οτι η αιτία πρέπει να είναι κάτι παθολογικό και έτρεχα για τσεκ απ κάθε τόσο και μετα το τέλειο χάπι και το ενα εφερε το άλλο.
Νομίζεις οτι η επιτυχία και η τελειότητα δεν φέρνει άγχος και κατάθλιψη? αρκεί να πάρεις παράδειγμα τους τραγουδιστές, ηθοποιούς, πιλότους,ιατρούς,δικηγόρου ς,αθλητές κτλ κτλ.. για εμάς φένονται να έχουν την τέλεια ζωή και οτι θα θέλαμε να έχουμε και όμως οι περισσότεροι απο αυτούς υποφέρουν απο ψυχολογικά.
Η κατάθλιψη και το άγχος δεν ξέρεις πότε θα σου "σκάσει" και αυτό είναι το μεγαλύτερο μπέρδεμα και λίγο πολλοί όλοι οι άνθρωποι έχουν κατάθλιψη και άγχος. Οι μορφές και τα επίπεδα αλλάζουν μόνο.
Καμιά φορά λοιπόν πρέπεινα αποδεχθούμε οτι δεν θα μπορέσουμε να τα εξαφανίσουμε τελείως.. οτι απλά θα βρούμε ένα τρόπο να τα διαχειριζόμαστε και να είναι απλά ανεκτά!! Δεν θα σταματήσουν να εμποδίζουν την ζωή μας σε πολλά πράγματα αλλά θα πρέπει να προτιμήσουμε το γεγονός οτι τουλάχιστον δεν θα την εμποδίζουν σε όλα. Οπότε η μόνη λύση είναι να συμβιβαστούμε με το λιγότερο και να μην ψάχνουμε το καθόλου!
Και εγώ απο οτι καταλαβαίνω αυτό έχεις βρει τον τρόπο να το καταφέρεις.. λιγότερη κατάθληψη, λιγότερο άγχος που μπορείς να λειτουργείς σε ένα καλό επίπεδο και ας μην ειναι το τέλειο. Όμως τα θυσιάζεις όλα και κυρίως τον εαυτό σου για το τέλειο.. που δεν υπάρχει!!

Εμείς του ΠΟΛΥ πρέχει να στοχεύουμε στο ΛΙΓΟ .. το λίγο είναι και το φυσιολογικό.. το καθόλου για εμάς δεν υπάρχει!!! Γι αυτό και κατα διαστήματα θα έχουμε και υποτροπές.. άπαξ και πάθεις αγχόδης διαταραχή και κατάθλιψη θα υπάρχουν περίοδοι στην ζωή μας που θα παθαίνουμε κάποια μορφής υποτροπή..πρέπει να το αποδεχθούμε και να συμβιβαστούμε και με αυτό και όχι να μας τρομάζει και να μας πανικοβάλει και μόλις πάθουμε μια υποτροπή να ψάνουμε πάλι άλλους τρόπους άλλες λύσεις άλλα χάπια.. γιατί έτσι δεν θα ξεφύγουμε ποτέ!!

Καλημέρα,
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα έκοψα...
Ίσως επειδή δεν έπιαναν καθόλου το άγχος αλλά μόνο κατάθλιψη και κρίσης πανικού με είχαν απογοητεύσει...
Ίσως μετά απο τόσο καιρό αμφέβαλα γενικα για την δράση τους... Νόμιζα πως δε τα χρειάζομαι ή δε θυμόμουν πως ήμουν χωρίς αυτά...

Δεν λέω πως ήμουν ΤΟΣΟ καλά αλλά σίγουρα έκανα βήματα στη ζωή ενώ τώρα σέρνομαι και προσπαθώ να κρατήσω όσα έχτισα αλλά για βήματα μπροστά ούτε λόγος...

Έχω μπερδευτεί και εγώ μη νομίζεις...
Και εχω μπερδευτεί γιατί ένα πολύ μεγάλο διάστημα που έπαιρνα τα αντικαταθληπτικά έπαιρνα και νευροντίν...
Επίσης το μυαλό μου ποτέ δεν κατάλαβα αν κολλούσε από τα αντικαταθληπτικά ή το δικό μου τραγικό άγχος που απλά τα αντικαταθληπτικά δεν πιάναν...
Άλλαζα συνεχώς φάρμακα γιατί έψαχνα το τέλειο αντικαταθληπτικό και έτσι δεν είχα και πολύ ξεκαθαρη εικόνα ποτέ...

Επίσης πίστευα ότι κάποιο συμπλήρωμα - βότανο θα με έπιανε και τα έκοψα γιατί ΠΟΤΕ δεν δοκιμάζεις βότανα με ψυχοφάρμακα εκτο΄ς αν θες να τα κάνεις τελείως σαλάτα και να καταλήξεις με μανία (το έπαθα παλιά)...

Οπότε ήθελα να δοκιμάσω κάποια συμπληρώματα και βότανα να δω μήπως την παλεύω ΜΟΝΟ με αυτά αλλά δεν είδα χαίρι...

Αυτό με ενοχλεί βέβαια απίστευτα γιατί πάντα πίστευα και στην αυτοθεραπεία αλλά και στα βότανα και στα συμπληρώματα...
Φυσικά δεν τα δοκίμασα όλα αυτά που έχουν ένδειξη την κατάθλιψη... Είναι πολλά... και τα περισσότερα ιδιαιτέρως ακριβά...
Για να πω θα πάρω πχ Sam-e με ποιοτικά ω3 και προβιοτικά της προκοπής θα θέλω 100€/μήνα τουλάχιστον...

Αν είχα χρήματα για τέτοιες δοκιμές θα τις έκανα.
Οι ερευνες για τα ω3 και την καταθλιψη ειδικά είναι απεριοριστες αλλά μιλάμε για ω3 που θα δινεις τουλάχιστον 30-40€/μήνα για θεραπευτικες δοσολογίες και προβιοτικά αφού θεωρητικά εκεί παραγονται οι νευροδιαβιβαστες αλλα 30€ βάλε...

Αν δούλευα έστω και με 500€ ίσως θυσιάζα τα 100€ αλλά και πάλι νιωθω πιο ασταθής ψυχοσυναισθηματικά...
Ο εργασιακός χώρος δεν συγχωρεί αστάθειες... Δεν μπορεί την μια μέρα να είμαι καλά και την άλλη να είμαι κουρέλι...
Χρειάζεται δυστυχώς μια σταθερότητα ακόμα και αν είναι το 70% σου...

Όλα είναι μια ζυγαριά αφού και τα αντικαταθληπτικά σίγουρα έχουν ένα σύνολο παρενεργειών δικό τους.
Με εξαίρεση την ανοργασμία που ειλικρινά είναι το τελευταίο που με νοιάζει, μια πτώση στο μυαλό την φέρνουν αφού άλλωστε αυτό είναι και η πηγή του άγχους σε μένα, σκέφτομαι και αναλύω τα πάντα υπερβολικά...

Απλά βλεπω ότι αν τα αντικαταθληπτικά φέρναν μια μείωση στη λειτουργικότητα μου της τάξης του 40% αλλά χωρίς αυτα η λειτουργικότητα μου πέφτει 60-70% τότε επι του παρόντος δεν έχω επιλογές. Με μηδενικά χρήματα. Χωρίς δουλειά. Να μη μπορώ να μπω καν σε μαγαζί που θα ήθελα να δουλέψω γιατί θέλω και τα λεφτά αλλά και θεωρώ ότι θα μάθω πράγματα και έχει χαρτί ότι ζητανε υπαλληλο και δεν τολμάω να μπω να αφήσω καν ενα βιογραφικό εκεί λέω εντάξει ωραία πόσο πιο χαλια δηλαδή...

Τα έκοψα ήδη δύο φορές οπότε λέω άντε πάμε άλλη μια γύρα με σιπραλεξ μέχρι να βρω δουλειά να βάλω λεφτά στην άκρη και να κάνω δυο πράγματα που θεωρώ οτι τροφοδοτούν την καταθλιψη...

1. Μαύρα σφραγγίσματα 8-9 μεγάλα παλαια τιγκα στον υδράργυρο μέσα στο στομα ούτε θέλω να φαντάζομαι πόσο υδράργυρο εχω φαει στη ζωη μου... Αφαίρεση/αλλαγή με ασπρα και αποτοξίνωση απο βαρέα μέταλλα (συν καμια απονεύρωση που θα χρειαστεί γιατι μερικά ειναι βαθια) σύνολο 1000€...

2. Θεραπεία εντέρου - διαπερατό έντερο αφού εκει παραγονται όλοι οι νευροδιαβιβαστες. Κόστος το λιγότερο 400€ για να ακολουθήσεις ένα πρωτοκολλο με αντιφλεγμονώδη φυσικά για το έντερο, ουσίες για αναδημιουργία και προβιοτικά για να το αποικήσεις ξανα.

Τα οικονομικά μου τώρα; -850€ που χρωστάω για το μεταπτυχιακό μου...

Υποψίες για δουλειά όσο βουλιάζω στην καταθλιψη και δεν ξυπνάω καν γιατί δεν έχω όρεξη για τίποτα ουτε καν...
Βλέπω δουλειες και δεν μπορω καν να στείλω βιογραφικά τρέμω ολοκληρος...

Βλέπω ότι όλες οι παρέες που έχτισα, οι γνωριμίες που έχω τώρα και όλος μου ο κύκλος ήταν επι αντικαταθληπτικών και τώρα με το ζόρι κρατάω ότι έχτισα...

Πιο πριν ίσως ήμουν λίγο πιο εγωιστής, πιο αλαζώνας, πιο επιθετικο΄ς ίσως και νευρίαζα εύκολα αλλά λέω είχα ζωή γιαυτο΄είχα και παρέα...
Τώρα απλά σέρνομαι και αυτό είναι ακόμα χειρότερο γιατί είμαι βαρετός απλά υπάρχω. ΠΟλλές με΄ρες με το ζόρι βγάζω λέξεις...
Έτσι ει΄μαι καθε φορά δεν καταλαβαίνω ότι πέφτω μέχρι να πιασω πατο...

Γιατί του αντιστέκομαι λοιπόν.
Για όλα αυτά που είπες :-)
Εγωισμό ότι εγώ θα λειτουργώ χωρίς χάπια. Εγώ θέλω να είμαι ο τέλειος δε θέλω να εξαρτώμαι απο τίποτα...
Νοοτροπία ότι ο οργανισμός μας μπορεί να θεραπευτεί απο τα πάντα αν τον ενισχύσεις κατάλληλα... νοοτροπία που δε θα αποβάλλω...
Και έντονη τελειομανία άλλαξα όλα τα αντικαταθληπτικα ψάχνοντας το τελειο...
Φυσικα όλα ειχαν δικό τους ισοζύγιο ωφέλειας και παρενέργειων και πάντα τα συν και τα πλην στην καλυτερη περίπτωση ήταν στο σιπραλεξ.

Δεν θέλω να με ελέγχει ένα χάπι όμως δηλαδή να θέλω να χρειάζομαι το σιπραλεξ θέλω να νιωθω αυτονομος να νιωθω ότι λειτουργώ καλά μόνος μου αλλά δεν το βλέπω τουλάχιστον στο παρών...

Πως τα έκανα όλα αυτά...
Είχα διάθεση να τα κάνω...
Είχα τρομερή διάθεση για ζωή οπότε το άγχος πήγαινε σε δεύτερη μοιρα...
Πχ ήθελα να παω να ζητήσω δουλειά γιατί ήθελα τα χρήματα για να έχω πιο έντονη γεμάτη ζωή...
Γυμναζομουν γιατί ήθελα ένα σώμα και ωραίο αλλα και πιο λειτουργικο για να μπορώ να έχω πιο λειτουργική ζωή...
Ήθελα φίλους για να κάνω πράγματα μαζί τους γιατί το να κανω με αλλους πράγματα μειωνε το άγχος...

Επίσης δεν είχα ψυχοσωματικά. ΤΟ άγχος έμενε στο κεφάλι μου.
Ήξερα ότι θα παω πχ σε μια συνέντευξη και θα έχω άγχος τρομερό αλλά δεν θα είχα ταχυπαλμίες δεν θα έτρεμαν τα χερια μου...
Είναι πολύ περιεργο αλλά δεν είχα την σωματοποιηση του άγχους αλλά μόνο το άγχος ...

Οπότε νόμιζα ότι δεν πιαναν καθόλου το άγχος αλλά πιάναν μια όψη του άγχους...

Έχεις δικιο σε όσα γράφεις. Ούτε ψυχολόγος να ήσουν.
Μια ζωη κυνηγάω το τέλειο. Εγωισμος; αλαζωνία; ποιος ξέρει...
Και ψάχνοντας το τέλειο πέταξα το λίγο και πήγα στο καθόλου...

Και που κατέληξα; στο καθόλου να προσπαθώ να ξαναγυρίσω στο λίγο και να με κραταει ο εγωισμός μου ακόμα και σήμερα... οτι δεν θέλω να παρω το σιπραλεξ.......

Και αν γυρίσω στο σιπραλεξ μόλις σηκωθω λίγο και γυρισω στα συνηθισμένα μου πάλι θα γκρινιάζω για το λιγο και θα θελω το πολύ και το τέλειο γιατί ο άνθρωπος δεν αλλαζει τοσο εύκολα και δυστυχώς η τελειομανία και η διάθεση πλήρους ελέγχου ήταν πάντα βασικές αιτίες του άγχους μου...

Αχ Παναγιώτη μου.. εύχομαι ειλικρινά να μπορέσεις να καταλάβεις οτι ουτε μπέρδεμα υπάρχει ούτε τίποτα. Τις απαντήσεις στην περίπτωση σου τις έχεις μπροστά σου και ενώ τις βλέπεις δεν τις αποδέχεσαι.. Επιμένω οτι είσαι σε τρομερή άρνηση.
Δημιουργείς κακό απο το τίποτα και δεν το συνειδειτοποιείς. Δημιουργείς μπέρδεμα απο το πουθενά.Εγώ αυτό καταλαβαίνω απο σένα.

Ενω λές οτι καταλαβαίνεις και δίνεις μάλιστα και πολύ καλά επιχειρήματα..ενώ αποδέχεσαι και παραδέχεσαι πολλά πράγματα.. ενώ αναγνωρίζεις πως λειτουργει τι....ενώ έχεις γνώσεις πλέον για το κάθε τι .. ενώ έχεις μια πολύ καλή εκτίμηση της κατάστασης που ειναι πολύ σημαντικό αυτό... για κάποιο λόγο επιμένεις να επανέρχεσαι στην ίδια τακτική και δεν ξεφεύγεις ποτέ απο το μπέρδεμα που έχεις εσύ δημιουργήσει και όχι η κατάθλιψη η το άγχος. Εσύ ο ίδιος τροφοδοτείς την κατάθλιψη και το άγχος σου με την τακτική και νοοτροπία που ακολουθείς και έχεις κολλήσει..

Δηλαδή τι βλέπω οτι κάνεις? λές "ξερω οτι κάνω λάθος εκει και εκει ..οτι ειναι λαθος αυτο και αυτο ...οτι το μπερδεμα ειναι εκει και εκει.. οτι κανω αυτο και αυτο.."...........και μετα καταλήγεις να λες "που κανω λαθος, τι παει λαθος, που ειναι το μπέρδεμα? τι δεν λειτουργει?"... και έτσι πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό μόνος σου.. εσύ κρατάς και το κουτάλι και το νερό όμως και αυτό πρέπει να καταλάβεις.

Ξέρεις οτι ο εγωισμός σου και η τελειομανία σου είναι εμπόδιο αλλά δεν κάνεις κάτι γι αυτό. Επιμένεις να δημιουργείς εσύ το πρόβλημα!
Ρίχνεις τις ευθύνες οπουδήποτε αλλού αλλά καμία στον εαυτό σου γιατί δεν θέλεις να έρθεις αντιμέτοπος με τον εαυτό σου.

Είσαι μέσα σε μια ρόδα σαν τα χάμστερ και ενώ τρέχεις βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο. Και σου φταίει η ρόδα που γυρίζει και οτι αυτή σε κρατάει σε αυτό το σημείο και σε εξαντλεί ενώ στην ουσία εσύ δίνεις κίνηση στην ρόδα. Αν σταματάς να τρέχεις θα σταματήσει και αυτή και θα μπορέσεις να καταίβεις!

είσαι μόλις 27 χρονών και έχεις όλη την ζωή μπροστά σου.. αποκτάς όμως εμμονές απο το πουθενά.
Μου λές οτι πήγενες σε μια συνέντευξη και θα είχες τρομερό άγχος... βρε παλικάρι μου υπάρχει άνθρωπος που πάει σε μια συνέντευξη που να μην έχει άγχος?? δεν μπορεί απο την μια να λες οτι καταλαβαίνεις τι ειναι το αγχος και να δίνεις τόσο σωστά επιχειρήματα και πληροφορίες και να μην μπορείς να καταλάβεις οτι το άγχος που θα νιώσεις σε μια συνέντευξη ειναι απόλυτα φυσιολογικό! Και αντί να το αποδέχεσαι αυτό ψάχνεις χίλιους τρόπους να καταφέρεις να μην το νιώθεις καθόλου.
Επίσης λές οτι όταν κάνεις κάτι μαζί με τους φίλους σου δεν έχεις τόσο άγχος.. μα όλοι μας οταν κάνουμε πράγματα με τους φίλους μας το άγχος πάει περίπατο! Οπότε τι πρέπει να κάνουμε? να περνάμε όσο γίνεται περισσότερο χρόνο με τους φίλους μας, αν πρέπει να πάμε γυμναστήριο αλλά φοβόμαστε το άγχος απλά κανονίζουμε να πηγαίνουμε μαζί με ένα φίλο γιατί έτσι αισθανόμαστε καλύτερα.
Αυτό είναι διαχείριση του άγχους!
Χρησιμοποιούμε κάποια μέσα για να το αντιμετοπίσουμε και να το ελέγξουμε και στην πορία θα δείς οτι με αυτούς τους τρόπους και θα το ξεπεράσουμε σε μεγάλο θαμό.. ίσως όχι τελείος αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό!! να νιώθεις τυχερός που έχεις κάποιο φίλο να πάς στο γυμναστήριο..κάποιοι δεν έχουν κανέναν και πάνε γυμναστήριο και νιώθουν τόσο μόνοι και δυστυχισμένοι. Τι πιο ωραίο να μοιράζεσαι το χόμπι σου με τους φίλους σου? γιατί να είναι πρόβλημα? εσύ δημιουργείς το πρόβλημα με το μυαλό σου γιατί κολάς στο οτι "θα έπρεπε να μπορώ να πληγαινω γυμναστήριο μόνος μου και εφόσον δεν το έχω καταφέρει αυτό δεν είμαι καλά"..και αφήνεις τηνζωή να περνά απο μπροστά σου και να πνίγεσαι στο ζουμί σου παλέυοντας να βρεις τρόπο να μην έχεις τόσο άγχος ωστε να μπορείς να πηγαίνεις μόνος σου.
Εξαντλείς τον εαυτό σου έτσι και χαραμίζεις την ζωή σου.
Αν απο το να πας μια βολτα μόνος σου νιώθεις καλύτερα να πας μαζί με τον σκύλο σου.. τότε ο σκύλος σου ειναι το χάπι σου!Και όχι μόνο κάνεις καλό στον εαυτό σου έτσι αλλά κάνεις καλό και σε ένα ζωάκι που έχει ανάγκη αυτή την βόλτα περισσότερο απο οτι εσύ!!!
Αλλά εσύ κολάς στο γεγονός και γκρινιάζεις οτι χρειάζεσαι το σκύλο για να πας βόλτα. Πρέπει να το ξεπεράσεις αυτό και θα το ξεπεράσεις μόνο αν αρχίσεις να σκέφτεσαι λίγο διαφορετικά..ίσως ανάποδα.


Είσαι απο τους τυχερούς και δεν το βλέπεις.. το μυαλό σου τα έχει 400 αλλά ζείς σε μια φάση άρνησης συνεχώς.
Δεν εκτιμάς οτι το σιπραλέξ θα σε γυρίσει στα συνηθισμένα αλλά δίνεις περισσότερη σημασία στο οτι θα γκρινιάζεις μετά για το λίγο. Δεν θες να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου και να διορθώσεις τα ελλατώματά σου.
Δεν λέω οτι πρέπει να αλλάξεις σαν άνθρωπος.. αλλά το να επιλέξεις το σωστό και καλό για σένα και αυτό που λειτουργεί σε σένα δεν σημαίνει οτι πρέπει να αλλάξεις σαν άνθρωπος για να το κάνεις αυτό. Η ουσία είναι οτι θες το καλό/καλυτερο για σένα.. το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι απλά να έρθεις σε μια "ειρήνη" με τον εαυτό σου και να αποδεχθεις και να συμβιβαστείς με κάποια πράγματα. Αυτο δεν θα σε αλλάξει ουτε σαν χαρακτήρα ούτε σαν άνθρωπο..και αν σε αλλάξει θα είναι μονο προς το καλύτερο και θα σε ισορροπίσει!
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε περιθώρια για αλλαγές όσο χρονών και αν είμαστε. Να διορθώσουμε κάποια ελλατώματά μας, εμμονές μας, πάθη, βίτσια κ.ο.κ. Οτι μας κάνει κακό. Το καλό δεν έχουμε λόγο να το αλλάξουμε αλλά όταν κάτι μας κάνει κακό και μας δημιουργεί πρόβλημα ενοείται οτι είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε.


Εγω θα σε συμβούλευα να μείνεις στο σιπραλέξ και όσο η ζωή σου θα πέρνει τα πάνω της.. οτιδήποτε και οπουδήποτε βρίσκεις εμπόδιο να το παλέψεις με ένα καλό ψυχολόγο να σε βοήθήσει να ξεπεράσεις αυτά τα εμπόδια. πχ αν εμπόδιο σου θα είναι η γκρίνια για το λίγο τότε αυτό με μια σωστή ψυχοθεραπεία θα το ξεπεράσεις εύκολα...
Εφόσον το σιπραλέξ σε βοηθά να διαχειριστείς καλύτερα την κατάθλιψη και το άγχος, βάλε έπειτα όλη σου την ενέργεια και προσπάθεια να διαχειριστείς εσύ τον εαυτό σου! Μην τα ψάχνουμε όλα σε ένα χάπι.. για κάποια πράγματα πρέπει να προσπαθήσουμε και εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας. Εσύ βλέπω οτι αυτή την προσπάθεια την αποφεύγεις.

Πάρτα ένα ένα τα πράγματα με την σειρά.. και ξεκίνα να τα αντιμετοπίζεις όλα ένα ένα.. όχι μια λύση για όλα μαζί.
Η σωστή θεραπεία για να απελευθερωθούμε απο το άγχος και την κατάθλιψη είναι να επιμείνουμε και να είμαστε συνεπείς σε μια συγκεκριμένη θεραπεία που βλέπουμε οτι σε εμάς φέρνει βελτίωση. Και όλο αυτό χρειάζεται ΧΡΟΝΟ. Όταν όμως σταματας και ξαναξεκινας και δοκιμασεις ενδιαμεσα και αλλα πραγματα μηπως βρεθει κατι καλύτερο.. αυτο που κανεις ειναι να αναλώνεις και να εξαντλείς τον εαυτό σου, να τροφοδοτείς το άγχος και την κατάθληψη, να κάνεις ένα φαύλο κύκλο που θα σε πηγαίνει πίσω αντι μπροστά και ποτέ δεν θα γίνεις καλά.
Επιμονή,υπομονή,συνέπεια,π� �οσπάθεια,χρόνο....
Ανέλαβε τις ευθύνες σου γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει αυτό για σένα. Αν κατάθλιψη και το άγχος επέστρεψαν σε τόσο μεγάλο βαθμό μόνο εσύ φταίς που σταμάτησες το σιπραλέξ ενω ξέρεις οτι σε βοηθάει τόσο πολύ.
Οι επιλογές μας είμαστε εμείς. Ελπίζω να το καταλάβεις αυτό και ο ίδιος κάνεις κακό στον εαυτό σου στοχεύοντας πιο ψηλά απο οτι μπορείς να φτάσεις!! (τουλάχιστον για αρχή).
Στο γυμναστήριο κανείς δεν ξεκινά σηκώνοντας στον πάγκο 150 κιλά! ξεκινάς απο λίγα κιλά και στοχεύεις να φτάσεις σε αντοχές και δύναμη να σηκώσεις και τα 150 κιλά. Όπως λοιπόν γυμνάζουμε το σώμα μας για να καταφέρει αυτό που μοιάζει ακατόρθοτο..έτσι πρέπει να γυμνάσουμε και το μυαλό μας. ;)

Καταρχάς να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο που αφιερώωνεις για να γράφεις απαντήσεις στα μηνύματα μου :-)

Πάντα έτσι ήμουν τέλειος στη θεωρία και σκράπας στην πράξη...
Ξέρω ότι το πρόβλημα είναι η τελειομανία και ο εγωισμός και το ξέρω απο τα 19-20 αυτό.
Η γνώση όμως αυτή καθ αυτή ποτέ δε με βοήθησε...

Αυτό με έφαγε όμως ότι μια ζωή εστίαζα υπερβολικά στο πρόβλημα.
Άκομα και όταν το σιπραλεξ μου έδωσε το υποστρωμα για να ζω δεν μου έφτανε ξαφνικά ούτε αυτό.
Αντί να δοξάσω τον Θεό που όντως βρεθηκε ένα χαπι να με βοηθά σε έναν βαθμό και να εστιάσω στο τι μπορώ πλέον να κάνω καθόμουν και αναμασούσα το ότι δεν είμαι καλά γιατί έβλεπα μονίμως το κενό μέχρι την τελειοτητα και όχι την βελτίωση που ως τώρα είχα...

Σίγουρα έτσι όπως έχω γίνει και βλέπω ότι γίνομαι μέρα με την μέρα η επιστροφή στο σιπραλεξ ειναι μονόδρομος παρα την άρνηση...
Δεν προλαβαίνω καν να δουλέψω την άρνηση ή να αλλάξω νοοτροπία αλλά προλαβαίνω να μαζέψω την κατασταση που παει να ξεφύγει επιστρέφοντας στο σιπραλεξ...

Δεν θα αλλάξει σε μια μέρα ούτε ξερω αν τελικά θα αλλάξει ποτέ η νοοτροπία μου ότι θα έπρεπε να λειτουργώ χωρίς καθόλου στηρίγματα είτε είναι χαπια είτε είναι οι φίλοι μου.

Η νοοτροπία του ότι όσο χρειάζομαι στηρίγματα θα νιώθω ανεπαρκής και ότι δεν είμαι "καλά"...

Αλλα προσπαθώ...
Ψυχοθεραπεία κάνω έτσι κ αλλιώς. Τώρα σταμάτησα για καλοκαίρι αφού η ψυχολόγος μου θα λειπει και μο΄νο αυτή είχα βρει να μου κάνει δωρεάν.

Έχω βέβαια και φιλους και τον πνευματικό μου που και αυτοί είναι σαν έμμεσοι ψυχολόγοι καθώς με παρακολουθούν πιο αντικειμενικά και εξωτερικά...

Η άρνηση όμως άρνηση ακόμα και σήμερα που αποφάσισα να ξαναξεκινήσω τα σιπραλεξ έστω προσωρινά, και ξέρω οτι θα φάω και 15-20 μέρες να αρχισουν να δρουν ξανα ακόμα νιωθω προδομένος απο τον ίδιο μου τον εαυτο γιατι χρειάζεται αυτά για να λειτουργήσει...

Θα σου έλεγα "μην νιώθεις προδομένος" αλλά ότι και να πούμε εμείς αυτό που εσύ νιώθεις δεν θα αλλάξει επειδή το είπαμε εμείς.
Δεν καταλαβαίνω βέβαια γιατί βλέπεις τόσο κακό στο να χρειάζεσαι ένα χάπι για να νιώθεις καλά.
Κάποιοι πέρνουν χάπι για την πίεση , εσύ πέρνεις χάπι για την ψυχολογική πίεση. Γιατί να το βλέπεις διαφορετικά?
Επιμένω οτι θα πρέπει να νιώθεις τυχερός που έχεις βρει κάτι να σε βοηθάει και θα έπρεπε να είσαι ευγνώμων γι αυτό!
Θα έπρεπε να το αγαπάς αυτό το χαπάκι και όχι να το μισείς.Να το κάνεις φίλο σου και να του λές ευχαριστώ για την βοήθεια που σου δίνει.Όταν λοιπόν σε κάνει και νιώσεις και πάλι καλύτερα τότε θα βάλεις και τα υπόλοιπα πράγματα σε τάξη και βγες εκει έξω και κατέκτησε τον κόσμο!!!
Θέμα χρόνου είναι Παναγιώτη μου.. πάρε τον χρόνο με το μέρος σου..μείνε συνεπείς στην προσπάθειά σου...βάλε το μυαλό σου σε μια διαφορετική κατεύθυνση (όσο δυσκολο και αν ακούγεται και αν είναι). και όλα θα πάνε σούπερ..στο υπόσχομαι!!
Πάρε τον έλεγχο ..και One step at a time!!! <3 <3 <3 ..

σε ευχαριστωβ και εγω πολυ πολυ που μιλήσαμε και εύχομαι να τα ξαναπουμε με καλύτερες συνθήκες και για τους δύο μας ;)
πάντα στην διάθεσή σου :)

Καλησπερα στν παρεα παιδια ειμαι κ ενας απο αυτους π τυρανιουντε με ανχος και καταθλιψη εχω παει σε διαφορους γιατρους ψυχολογους ψυχιατρους εχω κανει απειρες εξετασεις εχω παρει πολλα χαπια απο αντικαταθλιπτικα μεχρι και αντιψυχωτικα τωρα ειμαι παλι σε αγωγη με 2 αντικαταθπιπτικα με cybalta και wellbutrin αλλα δν νοιωθω καλα νοιωθω οτι δν ειμαι ο ευατος μου οτι σιγα σιγα χανω το μαυλο μου οτι δν μπορω να ελενξω τις σκεψεις μου οτι χαζευω και διαφορα πολλα αλλα..σκεφτομαι κ γω να τα κοψω ολα και να προσπαθησω μονος μου μπας και γινει κατι ειχα προσπαθησει κ παλια να τα κοψω αλλα δν αντεξα και τα ξαναπηρα αλλα λεω να το παλεψω πιο πολυ τωρα δν ξερω τι να κανω κ εγω ειτε με χαπια ειτε χωρις χαπια νοιωθω παραξενα νομιζω οτι τρελενομαι...να σας πω οτι μπηκα σε ολο αυτο το τρυπακι κ εγω ξεκινοντας να παθαινω κρισεις πανικου κ εφτασα τωρα σ αυτο τ σημειο να εχω χασει τν εαυτο..αυτα απο μενα

Γειά σου, δυστυχώς τα αντικαταθληπτικα, και ειδικά τα ssri πολύ δύσκολα διακόπτονται, και κάνεις γιατρός δεν μας το λέει αυτό όταν μας τα χορηγεί! Τα withdrawal symptoms, έστω και μετά από ολίγομηνη χρήση, είναι για το 90% από καταστροφικες εάν τα διακόψεις απότομα, έως πολύ έντονα εάν τα διακόψεις έστω και σε διάστημα αρκετών μηνών. Όλο αυτό το διάστημα νομίζεις ότι η ασθένεια έχει επιστρέψει επειδή τα διεκοψες, ενώ ο άμοιρος οργανισμός προσπαθεί να ξανά προγραμματιστεί χωρίς το φάρμακο! Είμαι παθών, τα έχω διακόψει μετά από μεγάλη προσπάθεια εδώ και 5 χρόνια, είμαι καλά τώρα, αλλά ακόμη και μετά από τόσο καιρό, δεν έχω επανέλθει πλήρως. Εάν το πρόβλημα σου είναι απλώς κατάθλιψη η κρίσεις πανικού, συμβουλευσου έναν γιατρό με κατανόηση που θα μπορέσει να σε βοηθήσει να τα περιορίσεις σιγά σιγά, και με την βοήθεια ψυχολόγου να αντιμετωπισεις το πρόβλημα σου.
Καλή τυχη

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Γειά σου, δυστυχώς τα αντικαταθληπτικα, και ειδικά τα ssri πολύ δύσκολα διακόπτονται, και κάνεις γιατρός δεν μας το λέει αυτό όταν μας τα χορηγεί! Τα withdrawal symptoms, έστω και μετά από ολίγομηνη χρήση, είναι για το 90% από καταστροφικες εάν τα διακόψεις απότομα, έως πολύ έντονα εάν τα διακόψεις έστω και σε διάστημα αρκετών μηνών. Όλο αυτό το διάστημα νομίζεις ότι η ασθένεια έχει επιστρέψει επειδή τα διεκοψες, ενώ ο άμοιρος οργανισμός προσπαθεί να ξανά προγραμματιστεί χωρίς το φάρμακο! Είμαι παθών, τα έχω διακόψει μετά από μεγάλη προσπάθεια εδώ και 5 χρόνια, είμαι καλά τώρα, αλλά ακόμη και μετά από τόσο καιρό, δεν έχω επανέλθει πλήρως. Εάν το πρόβλημα σου είναι απλώς κατάθλιψη η κρίσεις πανικού, συμβουλευσου έναν γιατρό με κατανόηση που θα μπορέσει να σε βοηθήσει να τα περιορίσεις σιγά σιγά, και με την βοήθεια ψυχολόγου να αντιμετωπισεις το πρόβλημα σου.
Καλή τυχη

---

εχω μια απορεια... αφου χαρακτηριζεις τον εαυτο σου εως παθων, και τυχαινει να ειμαι και εγω ενας μεσα σε αυτους που πηραν αντικαταθλιπτικα, ποσο χρονος απαιτειται ωστε να επανελθει ο οργανισμος σου?
εγω εχω 2 μηνες που τα διεκοψα... αλλα εξακολουθο να αναρωτιεμαι εαν ξεπερασα την επικινδυνη ζωνη...!!
με τρομαζει η ιδεα οτι καποιοι αναφερουν οτι κανει μεχρι και μηνες να επανελθει ο εγκεφαλος...

Καλησπέρα Χριστόφορε..
πρώτα απο όλα ψυχραιμία και (οσο ειναι δυνατόν) μην πανικοβάλεσαι.
Επίσης μην κλείνεσαι στον εαυτό σου. Ότι νιώθεις και οτι περνάς μοιράσου το με τους δικούς σου ανθρώπους. Μην ντρέπεσαι και μην φοβάσαι να εκφραστείς και σίγουρα μην ζορίζεις τον εαυτό σου να προσπαθεί να προσποιείται ή να κρύβεται.
Αν με τα χάπια δεν νιώθεις καλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να το ανέχεσαι όλο αυτό. Μίλησε με τον ιατρό σου και εξήγησε του τι συμβαίνει.
Πηγαίνεις σε ψυχολόγο ή μονο ψυχίατρος σε παρακολουθεί?
Αν εγώ μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω όταν ξεκίνησαν οι πανικοί το πρώτο που θα άλλαζα είναι να πήγαινα πρώτα σε ψυχολόγο. Όσο σκέφτομαι πόσα θα μπορούσα να είχα αποφύγει!!

Οι αγχώδεις διαταραχες και κρίσεις πανικού και όλα αυτά που τα συνοδεύουν χρειάζονται πολύ μα πάρα πολύ ψυχανάλυση και ψυχοθεραπεία.

Όποιος πάει να το "λύσει" μόνο με τα χάπια.. 99% υπογράφει την καταδίκη του!!!

Μπορεί οι ψυχολόγοι να μην δίνουν φάρμακα αλλά ένας καλός ψυχολόγος αν δει οτι υποφέρεις πολύ μπορεί πχ να σου πει να ζητήσεις απο τον ψυχίατρο σου να σου δώσει ένα αγχολυτικό που όμως θα πέρνεις με τον έλεγχο του ψυχολόγου και όχι του ψυχίατρου.

Ένα μεγάλο κακό με τα ψυχοφάρμακα είναι οτι όταν τα πέρνουμε δεν ξέρουμε αν αυτό που νιώθουμε το προκαλεί το φάρμακο (παρενέργειες) ή είναι ψυχοσωματικό μας. Και εκεί προκαλείται ένα μεγάλο χάος. Και φυσικά πολλές φορές δεν μπορεί να καταλάβει ούτε ο ψυχολόγος ούτε ο ψυχίατρος και μπορεί να μπερδευτεί πολύ η κατάσταση.
Όταν δεν πέρνεις τίποτα μόνο τότε ξέρεις ακριβώς τι συμβαίνει στο σώμα σου.. ξέρεις πχ οτι η θολούρα που νιώθεις είναι απο το άγχος ενώ αν πέρνεις κάποιο ψυχοφάρμακο νομίζεις οτι την θολούρα την προκαλεί αυτό. Οπότε και η θεραπεία σου αποπροσανατολίζεται και δεν γίνεται σωστά.

Μια τελευταία γνώμη μου είναι οτι οι ψυχίατροι κάνουν πολύ μεγάλο λάθος (όπως έγινε σε μένα) να δίνουν σε κάποιον που πάει με συμπτώματα κρίσης πανικού αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωτικά!! τρομερό λάθος! και να μην έχεις κατάθληψη και ψυχώσεις θα τις αποκτήσεις!! θα έπρεπε πρώτα να προσπαθούν να κοντρολάρουν τις κρίσεις με ένα αγχολυτικό και παρακολουθόντας τον "ασθενή" και μέσα απο πολύ ψυχοθεραπεία να κρίνουν στην πορεία αν είναι απαραίτητο να τον βάλουν και σε κάποιο άλλο χάπι. (και σε κάθε περίπτωση επιμένω οτι πρίν πάρουμε οποιοδήποτε χάπι πάντα να διπλοτσεκάρουμε με τον ψυχολόγο μας).

Ενοείται οτι συμφωνώ και με τα σχόλια του Kostas62 ..

Καλή επιτυχία στην προσπάθεια σου και απο εμένα και πάντα στην διάθεσή σου!!

Quote:

---

Originally Posted by menis_64

εχω μια απορεια... αφου χαρακτηριζεις τον εαυτο σου εως παθων, και τυχαινει να ειμαι και εγω ενας μεσα σε αυτους που πηραν αντικαταθλιπτικα, ποσο χρονος απαιτειται ωστε να επανελθει ο οργανισμος σου?
εγω εχω 2 μηνες που τα διεκοψα... αλλα εξακολουθο να αναρωτιεμαι εαν ξεπερασα την επικινδυνη ζωνη...!!
με τρομαζει η ιδεα οτι καποιοι αναφερουν οτι κανει μεχρι και μηνες να επανελθει ο εγκεφαλος...

---

Γειά σου, κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και δεν αντιδρά το ίδιο στην διακοπή. Πολλά εξαρτώνται από το πόση δόση έπαιρνες και για πόσο διάστημα. Επίσης εάν τα διέκοψε απότομα η πολύ πολύ σιγά. Στην δεύτερη περίπτωση τα συμπτώματα είναι πολύ πιο ανεκτά, αλλά υπάρχουν. Τα φάρμακα αυτά συσσωρεύεται βαθιά στους ιστούς και ακόμη και όταν τα έχεις διακόψει, συνεχίζει αποθηκευμένη ποσότητα να εκλύεται στο κυκλοφοριακό. Έτσι τα πιο έντονα withdrawal εμφανίζονται όταν έχει φύγει πλέον όλο το φάρμακο. Εμένα τα πιο έντονα εμφανίστηκαν 3 χρόνια μετά την πλήρη διακοπή! Τα επερνα όμως για δέκα χρόνια σε χαμηλή δόση. Άντεξα όμως και σιγά σιγά τα ξεπέρασα γιατί τα έχω σπουδάσει αυτά, και ήξερα περί τίνος πρόκειται .
Καληνύχτα

Εχω ξεκινησει ψυχοθεραπεια εχει κανα 2 μηνες..η ψυχολογος μου λεει οτι κακως μπηκα στο τρυπακι με τ χαπια γιατι δεν εχω κατι σοβαρο..η διαγνωση μ ειναι σε ολους τους ψυχιατρους που πηγα ειναι γενικευμενη ανχωδη διαταραχη με μετρια καταθλιψη..εγω εχω αλλαξει καμια 7 αγωγες συνολικα πολλα χαπια κ διαφορα χαπια αλλα δεν τα επαιρνα πολυ καιρο στους 2 μηνες τα αλλαζαμε γιατι δν μ καναν κ στν αγωγη π ειμαι τωρα ειμαι 2 μηνες και κατι...εχω μιλησει με τν ψυχιατρο μου και μου ειπε να διπλασιουμε τν δοση και στα 2 χαπια αλλα δεν θελω..θελω να μην παιρνω χαπια και να ειμαι οπως πριν ενα χρονο π ημουν καλα..αλλοι μ λενε οτι πρεπει να τα παρεις για να γινεις καλα οπως δλδ παιρνουν οι διαβητικοι τα δικα τους ετσι πρεπει να τα παρω και εγω αν θελω να γινω καλα.και να μην πεδευομαι..οτι εχω θεμα και πρεπει να το αποδεχτω και να παρω χαπια.. αλλοι λενε οτι περναει κ μονο του με πολυ προσπαθεια και οτι δεν ειναι κατι..αλλα μαλλον εγω δεν μπορω να το νικησω μονος μου αλλα βλεπω οτι ουτε με τα χαπια βλεπω τεραστια διαφορα απλως με μειωνουν λιγο τ ανχος δν παθαινω κρισεις πανικου τοσο συχνα και επισης κ λιγο αναισθητο δλδ στον κοσμο μου..

Η ψυχολόγος σου έχει δίκιο..
Όλοι έχουν γνώμη αλλά κανείς δεν είναι στην θέση σου. Όταν ακούς πολλές γνώμες τότε απλά μπερδεύεσαι και διχάζεσαι πιο πολύ και τροφοδοτείς περισσότερο το άγχος σου. Η γνώμη μου είναι οτι θα πρέπει να επιμείνεις και να ακούσεις και να ακολουθήσεις την ψυχολόγο σου.
Να μην ταλαντεύεσαι απο δω και απο εκεί και να ακολουθήσεις την πιο ασφαλή διαδρομή και η πιο ασφαλή είναι μόνο ο ψυχολόγος μας.
Αν η ψυχολόγος σου σου λέει οτι δεν έχεις κάτι σοβαρό και δεν χρειάζεσαι χάπια και μετά κάποιος άλλος σου λέει οτι ειναι σοβαρό και θες χάπια και θα ζεις με αυτα ολη σου την ζωή.. τότε δεν θα ξεμπερδέψεις ποτέ.
Είναι απαραίτητο να έχεις μια σταθερή διαδρομή στην θεραπεία σου και να αποφύγεις οποιονδήποτε και οτιδήποτε επηρεάζει αρνητικά αυτή την διαδρομή.
Η ανασφάλεια είναι το πιο κύριο αρνητικό συναίσθημα που τροφοδοτεί το άγχος και τις κρίσεις. Οι διάφορες γνώμες προκαλούν τρομερή ανασφάλεια. Ακόμη και τα ζώα αν κάπου η με κάποιον δεν νιώθουν ασφαλή τι κάνουν? θα τρέξουν μακρυά να απομακρυνθούν απο αυτό. Θα πάνε να βρούν ένα μέρος και συνθήκες και άλλα ζώα που θα μπορούν να νιώθουν ασφαλή και ήρεμα για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Οι άνθρωποι γιατί το αντιμετοπίζουμε διαφορετικά? γιατί τα ζώα δεν το σκέφτονται πολύ.. λειτουργούν με το ένστικτό τους. Εμείς πάλι χρησιμοποιούμε το μυαλό μας και πολλές φορές το χρησιμοποιούμε λάθος γιατί αν και το πιο λογικό ον πάνω στην γή, όταν νιώθουμε ανασφάλεια πολλές φορές δεν κάνουμε τίποτα γι αυτό ή προσπαθούμε να το αντιμεπίσουμε με λάθος τρόπο.

Όμως όταν βρίσκεσαι σε διαδικασία που προσπαθείς να "θεραπεύσεις" το μυαλό σου, όταν το βάζεις σε συνθήκες αναφάλειας τροφοδοτείς στην ουσία αυτό που προσπαθείς να θεραπεύσεις.

Η ψυχολόγος σου πρέπει να έχει μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι ακριβώς θες και είσαι διατεθημένος να προσπαθήσεις και πως πραγματικά νιώθεις.
Αν πχ βλέπει οτι έχεις αποφασίσει να στηριχτείς στα χάπια και στον ψυχίατρο και οτι δεν πιστεύεις στην ψυχοθεραπεία και οτι δεν έχεις διάθεση να το παλέψεις με διαφορετικό τρόπο.. τότε δεν θα φταίει εκείνη που δεν θα μπορεί να σε βοηθήσει.
Αν όμως είσαι ξεκάθαρος εξ αρχής και πας αποφασισμένος οτι πχ θές να κόψεις τα χάπια ή έστω να πέρνεις ένα μόνο σε μεγάλη ανάγκη και οτι θα βάλεις όλη σου την προσπάθεια και συνέπεια να βοηθηθείς μέσα απο τη ψυχοθεραπεία τότε και εκείνη θα ξέρει πως να δουλέψει πάνω σου. Αν νιώθεις ανασφαλής με τα χάπια και τον ψυχίατρο και τις διάφορες γνώμες η στο περιβάλλον που ζείς ή εργάζεσαι..πες της το.

Είναι λίγος ο καιρός που έχεις ξεκινήσει ψυχοθεραπεία και η διαδικασία αυτή έχει κάποια στάδια. Είναι μια διαδικασία "βημα βημα". Οπότε είναι απαραίτητο πρωτα απο όλα να την πιστεύεις μέσα σου, να έχεις υπομονή και συνέπεια και να δώσεις τον απαραίτητο χρόνο.
Κάποιες συνεδρίες θα σου φανούν ανούσιες και οτι δεν ασχολούνται με το πρόβλημά σου αλλά ο καλός ψυχολόγοςς που θα το πάει βημα βημα ακολουθεί μια τακτική για κάποιο λόγο.

Στην ουσία οι αγχόδης διαταραχές αντιμετοπίζονται με αυτοθεραπεία. Εσύ ο ίδιος θα θεραπεύσεις τον εαυτό σου. Και αυτό είναι που προσπαθούν οι ψυχολόγοι. Κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό ή δεν το αποδέχονται και περιμένουν οτι ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος θα μας κάνει καλά αλλά αυτό είναι μια παρεξήγηση με τραγική κατάληξη τις περισσότερες φορές.
Εμείς θα μας κάνουμε καλά. Εμείς θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας και εμείς θα αυτοθεραπευτούμε. Ο ψυχολόγος η βοήθεια που μας δίνει είναι να καταφέρουμε ακριβώς αυτό.

Ελπίζω να σε βοήθησα λιγάκι...

υγ. η γνωσιακή ψυχοθεραπεία είναι ίσως η καλύτερη ψυχοθεραπεία για τις αγχωδης διαταραχες..

Quote:

---

Originally Posted by xristoforos28

Εχω ξεκινησει ψυχοθεραπεια εχει κανα 2 μηνες..η ψυχολογος μου λεει οτι κακως μπηκα στο τρυπακι με τ χαπια γιατι δεν εχω κατι σοβαρο..η διαγνωση μ ειναι σε ολους τους ψυχιατρους που πηγα ειναι γενικευμενη ανχωδη διαταραχη με μετρια καταθλιψη..εγω εχω αλλαξει καμια 7 αγωγες συνολικα πολλα χαπια κ διαφορα χαπια αλλα δεν τα επαιρνα πολυ καιρο στους 2 μηνες τα αλλαζαμε γιατι δν μ καναν κ στν αγωγη π ειμαι τωρα ειμαι 2 μηνες και κατι...εχω μιλησει με τν ψυχιατρο μου και μου ειπε να διπλασιουμε τν δοση και στα 2 χαπια αλλα δεν θελω..θελω να μην παιρνω χαπια και να ειμαι οπως πριν ενα χρονο π ημουν καλα..αλλοι μ λενε οτι πρεπει να τα παρεις για να γινεις καλα οπως δλδ παιρνουν οι διαβητικοι τα δικα τους ετσι πρεπει να τα παρω και εγω αν θελω να γινω καλα.και να μην πεδευομαι..οτι εχω θεμα και πρεπει να το αποδεχτω και να παρω χαπια.. αλλοι λενε οτι περναει κ μονο του με πολυ προσπαθεια και οτι δεν ειναι κατι..αλλα μαλλον εγω δεν μπορω να το νικησω μονος μου αλλα βλεπω οτι ουτε με τα χαπια βλεπω τεραστια διαφορα απλως με μειωνουν λιγο τ ανχος δν παθαινω κρισεις πανικου τοσο συχνα και επισης κ λιγο αναισθητο δλδ στον κοσμο μου..

---

εγω φιλε απλα τα διεκοψα γιατι στην ουσια για πολυ καιρο μετα απο την πρωτη βοηθεια που ειδα το πρωτο εξαμηνο που ξεκινησα την ληψη τους, δεν ειδα καμια ωφελεια... μονο υπεμενα τις παρενεργειες...και αυτο φανηκε, οτι οταν τα διεκοψα δεν ειδα να μου λειπει καμια θεωρητικη βοηθεια, που απλα θεωρουσα οτι ειχα απο αυτα... και το τονιζω, θεωρητικη βοηθεια....!!! απεδιδα μια βοηθεια γυρω στο 20% πραγμα απελπιστικο για να λες οτι πρεπει να τα εχω.... και, ναι με την διακοπη τους, δεν ενιωσα αυτο το 20% να μου λειπει...
ασε που στο τελος ειχα απογοητευτει τοσο πολυ απο τα χαπια, και ενα επειδη με εκανε να εχω απωθημενα και να θελω να τα τιναξω, ειπα στον εαυτο μου... αυτα τα φαρμακα ειναι επικυνδινα!!!!!!!!!!!1 Μπορει να κανω κακο στον εαυτο μου... Για αυτο τα εκοψα και απλα αφηνω χρονο να κυλισει ωστε να ξερω τι ειναι δικο μου και τι οχι!!

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Γειά σου, κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και δεν αντιδρά το ίδιο στην διακοπή. Πολλά εξαρτώνται από το πόση δόση έπαιρνες και για πόσο διάστημα. Επίσης εάν τα διέκοψε απότομα η πολύ πολύ σιγά. Στην δεύτερη περίπτωση τα συμπτώματα είναι πολύ πιο ανεκτά, αλλά υπάρχουν. Τα φάρμακα αυτά συσσωρεύεται βαθιά στους ιστούς και ακόμη και όταν τα έχεις διακόψει, συνεχίζει αποθηκευμένη ποσότητα να εκλύεται στο κυκλοφοριακό. Έτσι τα πιο έντονα withdrawal εμφανίζονται όταν έχει φύγει πλέον όλο το φάρμακο. Εμένα τα πιο έντονα εμφανίστηκαν 3 χρόνια μετά την πλήρη διακοπή! Τα επερνα όμως για δέκα χρόνια σε χαμηλή δόση. Άντεξα όμως και σιγά σιγά τα ξεπέρασα γιατί τα έχω σπουδάσει αυτά, και ήξερα περί τίνος πρόκειται .
Καληνύχτα

---

παιρνω αντικαταθλιπτικα απο το 2012, εως τωρα ειναι 5 χρονια.... μεσα σε αυτην την περιοδο αλλαξα πολλα σκευασματα, αυτα που κρατησα για πολυ καιρο ηταν το εφεξορ, το σιπραλεξ και το wellbutrin, ολα τα υπολοιπα ηταν δοκιμες ενος περιπου μηνα ή και παραπανω....
πιστευεις δηλαδη οτι τωρα στον οργανισμο μου εχω ακομα αποθηκευμενη ουσια φαρμακων?
τι εννοεις οτι εχεις σπουδασει αυτα?
εχεις σπουδασει φαρμακολογια ή φαρμακοποιος?
τρια χρονια μετα που αναφερεις εσυ οτι εζησες τα πιο εντονα στερητικα, ειναι κατι που με βαζει ακομα σε σκεψεις και αμφιβολιες, γιατι εγω ρε φιλε δεν εχω πανω απο 2 μηνες που τα εκοψα...!!

Quote:

---

Originally Posted by menis_64

παιρνω αντικαταθλιπτικα απο το 2012, εως τωρα ειναι 5 χρονια.... μεσα σε αυτην την περιοδο αλλαξα πολλα σκευασματα, αυτα που κρατησα για πολυ καιρο ηταν το εφεξορ, το σιπραλεξ και το wellbutrin, ολα τα υπολοιπα ηταν δοκιμες ενος περιπου μηνα ή και παραπανω....
πιστευεις δηλαδη οτι τωρα στον οργανισμο μου εχω ακομα αποθηκευμενη ουσια φαρμακων?

τι εννοεις οτι εχεις σπουδασει αυτα?
εχεις σπουδασει φαρμακολογια ή φαρμακοποιος?
τρια χρονια μετα που αναφερεις εσυ οτι εζησες τα πιο εντονα στερητικα, ειναι κατι που με βαζει ακομα σε σκεψεις και αμφιβολιες, γιατι εγω ρε φιλε δεν εχω πανω απο 2 μηνες που τα εκοψα...!!

---

Καλησπέρα, είμαι χημικός, και έχω κάνει το διδακτορικό μου στο Imperial College, επάνω στην επίδραση των ψυχοτροπων ουσιών σε ένα κρίσιμο ένζυμο στον εγκέφαλο. Ειρωνικό ε, το ότι τελικά θα τα δοκίμαζα στον δικό μου εγκέφαλο!! Από την εμπειρία μου λοιπον και από τις μελέτες που διαβάζω, τα φάρμακα αυτά συσωρευονται στον οργανισμό και αποβάλλονται ολοκληρωτικά πολύ αργότερα από την διακοπή τους. Ανάλογα με τον χρόνο ημίφως τους ένα χάπι χρειάζεται και 4 ημέρες για να αποβληθεί. Φαντάσου τώρα να τα παίρνεις κάθε μέρα για πολλά χρόνια! Έτσι στερητικό μπορεί να αισθανθείς ακόμα και μετά απο μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα αισθανθείς έντονα, εξαρτάται από τον οργανισμό, αλλά δεν θα πρέπει να αιφνιδιαστεις και να ανησυχήσει, καθώς οι μεταπτώσεις από καλές σε άσχημες μέρες και το αντίθετο είναι σύνηθες μέχρι την τελική σταθεροποιηση. Πάντως μην ανησυχείς, δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες, και είναι θέμα χρόνου η τελική επαναριθμηση του οργανισμού. Ελπίζω να σε βοήθησα.

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Καλησπέρα, είμαι χημικός, και έχω κάνει το διδακτορικό μου στο Imperial College, επάνω στην επίδραση των ψυχοτροπων ουσιών σε ένα κρίσιμο ένζυμο στον εγκέφαλο. Ειρωνικό ε, το ότι τελικά θα τα δοκίμαζα στον δικό μου εγκέφαλο!! Από την εμπειρία μου λοιπον και από τις μελέτες που διαβάζω, τα φάρμακα αυτά συσωρευονται στον οργανισμό και αποβάλλονται ολοκληρωτικά πολύ αργότερα από την διακοπή τους. Ανάλογα με τον χρόνο ημίφως τους ένα χάπι χρειάζεται και 4 ημέρες για να αποβληθεί. Φαντάσου τώρα να τα παίρνεις κάθε μέρα για πολλά χρόνια! Έτσι στερητικό μπορεί να αισθανθείς ακόμα και μετά απο μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα αισθανθείς έντονα, εξαρτάται από τον οργανισμό, αλλά δεν θα πρέπει να αιφνιδιαστεις και να ανησυχήσει, καθώς οι μεταπτώσεις από καλές σε άσχημες μέρες και το αντίθετο είναι σύνηθες μέχρι την τελική σταθεροποιηση. Πάντως μην ανησυχείς, δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι μπορεί να προκαλέσει μόνιμες βλάβες, και είναι θέμα χρόνου η τελική επαναριθμηση του οργανισμού. Ελπίζω να σε βοήθησα.

---

με θυμισες τωρα οσοι περνανε απο drug test....
αυτοι επειδη κανουνε χρηση διαφορων ουσιων, τα διακοπτουνε μερικες μερες πριν το drug test, ωστε να αφησουν τον οργανισμο να αποβαλει τις ουσιες αυτες και να βγουν καθαροι.... μερικοι ομως την πατανε, καθως απο οργανισμο σε οργανισμο και απο ουσια σε ουσια δεν αποβαλεται το ιδιο γρηγορα σε ολους!!!!!!!!!!!!!!!!
αυτο που μου λες ομως ειναι πως επειδη κοβεις ενα φαρμακο, αυτο συνεχιζει την απελεθευρωση του στον οργανισμο επειδη καποιο εχει αποθηκευτει σε καποιο σημειου του οργανισμου, οποτε και για αυτο μεχρι να αποβληθει τελειως απο το σωμα, εσυ θα νοιωθεις ακομα σε μικροτερο βαθμο ''καποιο φτιαξιμο''..... το οποιο και θα συνοδευεται ολο και απο απωλειες καθως στον οργανισμο μενει ολο και μικροτερη ουσια...

το ενζυμο που αναφερεις του εγκεφαλου μηπως ειναι η ''σεροτονινη''?
γιατι ολος ο λογος γινετε για αυτην την ουσια...

Αφού έχεις τόσο ενδιαφέρον, η σεροτονινη είναι νευροδιαβιβαστης και όχι ένζυμο. Εγώ ασχολήθηκα με ένα άλλο νευροδιαβιβαστη, την ακετυλοχολινη και το αντίστοιχο ένζυμο που την διασπα την ακετυλοχολινεστεραση. Και τα δύο εμπλέκονται στην μνήμη και τις γνωστικές λειτουργίες του εγκεφάλου. Πραγματικά μελετώντας τα, υποκλίνεσαι στο θαύμα της τελειότητας του ανθρώπινου οργανισμού!

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Αφού έχεις τόσο ενδιαφέρον, η σεροτονινη είναι νευροδιαβιβαστης και όχι ένζυμο. Εγώ ασχολήθηκα με ένα άλλο νευροδιαβιβαστη, την ακετυλοχολινη και το αντίστοιχο ένζυμο που την διασπα την ακετυλοχολινεστεραση. Και τα δύο εμπλέκονται στην μνήμη και τις γνωστικές λειτουργίες του εγκεφάλου. Πραγματικά μελετώντας τα, υποκλίνεσαι στο θαύμα της τελειότητας του ανθρώπινου οργανισμού!

---

αρα ''φιλε'' εσυ ηδη γνωριζεις απο πρωτο χερι ολα αυτα που εμεις ψαξαμε για να τα βρουμε...!!!
εγω καιρο εψαχνα μια εναλλακτικη που θα βοηθουσε στην καταθλιψη....!!
προφανως, εσυ θα ηξερες οτι ο ανθρωπινος εγκεφαλος αποτελειται απο ω3 ακορεστα λιπαρα οξεα...!!
εγω επρεπε να το ψαξω μονος μου και να πειραματιστω ωστε να διαπιστωσω οτι ειναι πιθανη αντιμετωπιση της δικης μου καταθλιψης

Quote:

---

Originally Posted by menis_64

αρα ''φιλε'' εσυ ηδη γνωριζεις απο πρωτο χερι ολα αυτα που εμεις ψαξαμε για να τα βρουμε...!!!
εγω καιρο εψαχνα μια εναλλακτικη που θα βοηθουσε στην καταθλιψη....!!
προφανως, εσυ θα ηξερες οτι ο ανθρωπινος εγκεφαλος αποτελειται απο ω3 ακορεστα λιπαρα οξεα...!!
εγω επρεπε να το ψαξω μονος μου και να πειραματιστω ωστε να διαπιστωσω οτι ειναι πιθανη αντιμετωπιση της δικης μου καταθλιψης

---

Αφού βλέπω ότι έχεις όρεξη να συνεχίσουμε την συζήτηση, μια μικρή διόρθωση. Τα νευρικά κύτταρα αποτελούνται από ένα περίπλοκο μίγμα λιπαρών χημικών ενώσεων, μεταξύ των οποίων τα πολυακορεστα λιπαρά οξέα όπως τα Ω3, αλλά κυρίως απο παράγωγα της γνωστής μας και για πολλά κατηγορούμενης χοληστερίνης! Γιαυτό και έχει αποδειχθεί ότι άτομα με πολύ χαμηλές τιμές αυτής κινδυνεύουν και περισσότερο να πάθουν ενδογενη κατάθλιψη!

να συμπληρώσω και εγώ κάτι πάνω σε αυτό?
επειδή και εγώ έκανα την μελέτη μου καθώς 6 χρόνια με είχαν ποτίσει στην κυριολεξία με οτι ψυχοφάρμακο υπάρχει και κατάφερα να τα κόψω μόνη μου (εκτος το tavor που το κόβω με την βοήθεια του ψυχολόγου μου αυτό τον καιρό).
Τα αντικαταθληπτικά δεν έχουν στερητικά.. έχουν το "σύνδρομο διακοπής". Δεν προκαλούν εθισμό (και γι αυτό όταν τα κόψεις δεν έχεις την επιθυμία να το πάρεις όπως γίνεται με τις βενζοδιαζεπίνες και τα βαρβυτουρικά και τα ναρκωτικά) οπότε είναι λίγο άκυρο να λέμε για "στερητικό σύνδρομο".
Αυτ΄ό που την πραγματικότητα συμβαίνει είναι αυτό που είπε και ο Κώστας.. όταν πέρνουμε τέτοια ψυχοφάρμακα επιρεάζονται οι νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου και οι χημικές αυτές ουσίες (σεροτονίνη κτλ) . . Οι ουσίες που περιέχουν τα αντικαταθληπτικά αλλάζουν την φυσική δομή του νευρικού συστήματος συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφάλου.
Τα αντικαταθληπτικά δίνονται με σκοπό να ρυθμίσουν και να ισορροπίσουν την χημεία του εγκεφάλου μας γιατί δινουν σαν αιτία οτι οι άνθρωποι με κατάθληψη "πάσχουν" απο ανωμαλίες στην χημεία του εγκεφάλου. Οτι αυτές οι χημικές ουσίες έχουν απορρυθμιστεί.
Όμως πώς γίνεται να πέρνει κάποιος ένα φάρμακο χωρίς να ελέγχει κανείς αν όντως έχει πχ χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης?
Και αυτός ειναι ένας λόγος που κάνει τα φάρμακα αυτά τόσο επικύνδινα. Και γι αυτό σε κάποιους λειτουργούν και σε κάποιους όχι και σε άλλους κάνουν μεγάλο κακό.
Στα δίνουν βασιζόμενοι σε μια γενικότητα και μια θεωρία και στα δίνουν πάντα δοκιμαστικά και πειραματικά γιατί στην ουσία δεν μπορούν να αποδείξουν τίποτα.
Όταν σε ένα κατα τα άλλα υγιή άνθρωπο του δίνεις αντικαταθληπτικά ..του γ@@@ς τον υγιή εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.
Πάρτε παράδειγμα τους διαβητικούς που πέρνουν ινσουλίνη. Εκεί ξέρουν 100% οτι ο άνθρωπος αυτός είναι διαβητικός και χρειάζεται ινσουλίνη για να ζήσει. Αν όμως σε ένα άνθρωπο που δεν έχει διαβίτη του δώσεις ινσουλίνη θα τον σκοτώσεις!!

Οι ουσίες που έχει μέσα το κάθε αντικαταθληπτικό, πχ η βενλαφαξίνη (effexor) για να βγει τελείως απο τον οργανισμό μαζί με τον μεταβολίτη της θέλει κάπου 3-7 μέρες. Δηλαδή αν μετά απο 3-7μέρες γίνει anti doping control δεν θα φανεί.
Δεν είναι όμως η ουσία αυτή που προκαλεί τα "στερητικά" (σύνδρομο διακοπής). Αυτό που γίνεται με αυτά τα φάρμακα αντίθετα με τα ναρκωτικά είναι οτι δεν ζητάει ο οργανισμός αυτή την ουσία ( αλλά απορρυθμίζεται η χημεία του εγκεφάλου και το νευρικό σύστημα και ο οργανισμός μας μετά παλεύει να φτιάξει το κακό χάλι που αφήνει πίσω του το αντικαταθληπτικό.
Ανάλογα λοιπόν τι πόση ποσότητα λαμβάναμε και για πόσο καιρό ..τόσο λιγότερο ή περισσότερο χρόνο χρειάζεται το σώμα μας για να φτιάξει και να επανέλθει..
Το σώμα μας δεν εθίζεται στο φάρμακο αλλά ο εγκέφαλος και το σώμα μας μαθαίνει να λειτουργεί με αυτες τις αλλαγες στα επίπεδα των ουσιών του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος και οταν το κόψουμε τον αποσυντονίζουμε άσχημα και γι αυτό αντιδράει έτσι γιατί παλεύει όχι να αποτοξινωθεί και να αποβάλει το φάρμακο αλλά να ρυθμιστεί!!!
'Το αντικαταθληπτικό που είναι γνωστό οτι προκαλεί μεγάλο χρονικό διάστημα αποκατάστασης του οργανισμού είναι το effexor. Έχει την πρωτιά στο να σε πεδέψει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα απο οτι τα υπόλοιπα αν το πέρνεις καιρό.

Κατα μέσο όρο τα συμπτωματα που προκαλεί η διακοπή τους διαρκούν στα περισσότερα αντικαταθληπτικά 4 μήνες.
(αυτός ο μέσος όρος αλλάζει ανάλογα με την ουσία που λαμβάναμε, την διάρκεια και ποσότητα και αν ενδιάμεσα το ελλατώναμε ή το αυξάναμε ή το κόβαμε και το ξαναρχίζαμε).

Σε κάθε περίπτωση αυτό που δεν πρέπει να γίνεται ποτέ μα ποτέ είναι να κόβονται cold turkey δηλαδή απότομα. Όποιος το κάνει αυτό να εύχεται να έχει άγιο να τον προστατεύει!!

Quote:

---

Originally Posted by kostas62

Αφού βλέπω ότι έχεις όρεξη να συνεχίσουμε την συζήτηση, μια μικρή διόρθωση. Τα νευρικά κύτταρα αποτελούνται από ένα περίπλοκο μίγμα λιπαρών χημικών ενώσεων, μεταξύ των οποίων τα πολυακορεστα λιπαρά οξέα όπως τα Ω3, αλλά κυρίως απο παράγωγα της γνωστής μας και για πολλά κατηγορούμενης χοληστερίνης! Γιαυτό και έχει αποδειχθεί ότι άτομα με πολύ χαμηλές τιμές αυτής κινδυνεύουν και περισσότερο να πάθουν ενδογενη κατάθλιψη!

---

οποτε θεωρεις οτι αν καποιος παιρνει μονο ω3 θα βγει απο την καταθλιψη ή αυτο ειναι απλα μια εικασια?
δηλαδη αυτην την φορα το πηρα καπως προσωπικα το ''ειμαστε οτι τρωμε'' και για αυτο απλα προσπαθω να τρωω σωστα για να ειμαι καλυτερα...
δεν με εκανε να εκπλαγω το γεγονος οτι τα ω3, αν και ειναι μια φυσικη ουσια, μπορουν να αναδημιουργησουν ενα εγκεφαλο που εχουν επελθει πανω τους πολλες χημικες αλλαγες λογο ουσιων...Σφαλλω? Εξαλλου, ο Ιπποκρατης δεν ηταν ο πρωτος που ειπε: το φαρμακο σου ειναι η τροφη σου?

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Αυτ΄ό που την πραγματικότητα συμβαίνει είναι αυτό που είπε και ο Κώστας.. όταν πέρνουμε τέτοια ψυχοφάρμακα επιρεάζονται οι νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου και οι χημικές αυτές ουσίες (σεροτονίνη κτλ) . . Οι ουσίες που περιέχουν τα αντικαταθληπτικά αλλάζουν την φυσική δομή του νευρικού συστήματος συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφάλου.
Τα αντικαταθληπτικά δίνονται με σκοπό να ρυθμίσουν και να ισορροπίσουν την χημεία του εγκεφάλου μας γιατί δινουν σαν αιτία οτι οι άνθρωποι με κατάθληψη "πάσχουν" απο ανωμαλίες στην χημεία του εγκεφάλου. Οτι αυτές οι χημικές ουσίες έχουν απορρυθμιστεί.
Όμως πώς γίνεται να πέρνει κάποιος ένα φάρμακο χωρίς να ελέγχει κανείς αν όντως έχει πχ χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης?
Και αυτός ειναι ένας λόγος που κάνει τα φάρμακα αυτά τόσο επικύνδινα. Και γι αυτό σε κάποιους λειτουργούν και σε κάποιους όχι και σε άλλους κάνουν μεγάλο κακό.

---

οσο αφορα τα λεγομενα σου, αρα το ζορι ειναι μολις διακοψεις τα αντικαταθλιπτικα... το οποιο και προφανως αφορα μια συντομη περιοδο μετα την διακοπη αυτων, ωστε ο οργανισμος σου να επανελθει στις δικες τους χημειες....
Αυτο, ομως, δεν εξηγα γιατι καποιοι συνεχιζουν να βιωνουν μηνες ολοκληρους τα στερητικα....
Για εμενα συμβαινουν και αλλα ''παιχνιδια'' με αυτες τις ουσιες... μπορει να καιγονται ολοκληροι νευρωνες, ή δεν ξερω και εγω πως ακριβως λεγονται αυτοι... Οποτε και για να επανελθεις ο οργανισμος, δινοπαθει, μεχρι να αναδημιουργησει τους δικου του... Κανω καποιο λαθος?

@Κώστας, θα ήθελα να μάθω την επίδραση των ssri στην ακετυλοχολίνη και το ενζυμο της. Κυρίως αν είναι καλή η κακή η επίδραση της...
Τα παλιά αντικαταθληπτικά οπως και τα αντισταμινικά είχαν αυτο΄που λένε αντιχολινεργική δραση μειώνουν την δραση/παραγωγή της ακετυλοχολίνης απο όσο εχω καταλάβει...

Αλλα μακροπρόθεσμα ένα ssri που θεωρείται πιο αθωό απο τα τρικυκλικά αντικαταθληπτικά κάνει ζημιά στην ακετυλοχολίνη;
Επειδή έχω έντονα θέματα μνήμης πάντα με ενδιέφερε ο συγκεκριμένος νευροδιαβαστής αλλά οπότε τον ανέβαζα αποκτούσα πολύ μεγαλύτερη κατάθλιψη οπότε μάλλον έχω ήδη αρκετό...

Τα ω3 με ωφέλησαν ΠΟΛΥ περισσότερο στη μνήμη ίσως απλά επειδή είναι δοκιμό συστατικό του εγκεφαλου...

@Jock Έχεις δίκιο. Η αλήθεια είναι ότι με την διακοπή των αντικαταθληπτικών ο οργανισμός δεν τα ζητάει αλλά όντως νιώθει απορρυθμισμένος καθώς δεν μπορεί άμεσα να λειτουργήσει χωρίς το αντικαταθληπτικό...

Δύο μήνες όπως ξέρεις απο την άλλη συζήτηση μου όχι μόνο δεν τα ζήτησε ο οργανισμός μου αλλα ούτε εγώ...

Για την αποτομη διακοπή το περιβόητο cold turkey πραγματικά μπορεί να σε στείλει στα επείγοντα.
Δεν θα πεθάνεις φυσικά...

Αλλά σίγουρα μπορεί να φρικάρεις απο τα άπειρα συμπτώματα της αποτομης διακοπής και να σου ρθουν τόσο μαζεμένα που να φρικάρεις τελείως...

Εγώ τα έκοψα αποτομα εντελώς και αν δεν είχα διαβάσει τα συμπτώματα απεξάρτησης θα είχα φρικάρει. Έχοντας διαβασει ήξερα τι να περιμένω και απλά είχα υπομονή...

((((((( ))))))))))))

Quote:

---

Originally Posted by menis_64

οσο αφορα τα λεγομενα σου, αρα το ζορι ειναι μολις διακοψεις τα αντικαταθλιπτικα... το οποιο και προφανως αφορα μια συντομη περιοδο μετα την διακοπη αυτων, ωστε ο οργανισμος σου να επανελθει στις δικες τους χημειες....
Αυτο, ομως, δεν εξηγα γιατι καποιοι συνεχιζουν να βιωνουν μηνες ολοκληρους τα στερητικα....
Για εμενα συμβαινουν και αλλα ''παιχνιδια'' με αυτες τις ουσιες... μπορει να καιγονται ολοκληροι νευρωνες, ή δεν ξερω και εγω πως ακριβως λεγονται αυτοι... Οποτε και για να επανελθεις ο οργανισμος, δινοπαθει, μεχρι να αναδημιουργησει τους δικου του... Κανω καποιο λαθος?

---

Αν προσέξεις στο μήνυμα μου το εξηγώ..
Το πόσο χρόνο κανείς θα υπομένει τα συμπτώματα της διακοπής και πόσο καιρό θα χρειαστεί ο οργανισμός να κάνει αυτή την αποκατάσταση εξαρτάται απο την ουσία που έπερνε,το διάστημα που τα έπερνε και την ποσότητα που έπερνε και αν ενδιάμεσα έκανε διακοπές ή άλλαζε τις δώσεις ή τις ουσίες.
Οπότε αν κάποιος έπερνε αντικαταθληπτικά για λίγο διάστημα,σε μικρές δόσεις κτλ κτλ θα έχει συμπτώματα για λίγο καιρό ενώ κάποιος που έπερνε για μεγάλο διάστημα και κυρίος με μεγάλες δόσεις θα έχει συμπτώματα για πολύ καιρό.

Όσο για το "κάψιμο", φαντάζομαι ενοείς "καμμένα κύτταρα"... απο οσο ξερω τα αντικαταθληπτικά δεν έχουν τέτοια δράση. Δεν καίνε τα κύταρρα του εγκεφάλου όπως πχ κάποια ναρκωτικά ή κάποια σκληρά ψυχοφάρμακα. Και τα καμμένα κύταρρα απο αυτές τις ουσίες δεν επαναδομούνται ουτε επανέρχονται. Γίνονται καπνός. Το αντικαταθληπτικό δεν το προκαλεί αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by panagiwtis23

@Κώστας, θα ήθελα να μάθω την επίδραση των ssri στην ακετυλοχολίνη και το ενζυμο της. Κυρίως αν είναι καλή η κακή η επίδραση της...
Τα παλιά αντικαταθληπτικά οπως και τα αντισταμινικά είχαν αυτο΄που λένε αντιχολινεργική δραση μειώνουν την δραση/παραγωγή της ακετυλοχολίνης απο όσο εχω καταλάβει...

Αλλα μακροπρόθεσμα ένα ssri που θεωρείται πιο αθωό απο τα τρικυκλικά αντικαταθληπτικά κάνει ζημιά στην ακετυλοχολίνη;
Επειδή έχω έντονα θέματα μνήμης πάντα με ενδιέφερε ο συγκεκριμένος νευροδιαβαστής αλλά οπότε τον ανέβαζα αποκτούσα πολύ μεγαλύτερη κατάθλιψη οπότε μάλλον έχω ήδη αρκετό...

Τα ω3 με ωφέλησαν ΠΟΛΥ περισσότερο στη μνήμη ίσως απλά επειδή είναι δοκιμό συστατικό του εγκεφαλου...

@Jock Έχεις δίκιο. Η αλήθεια είναι ότι με την διακοπή των αντικαταθληπτικών ο οργανισμός δεν τα ζητάει αλλά όντως νιώθει απορρυθμισμένος καθώς δεν μπορεί άμεσα να λειτουργήσει χωρίς το αντικαταθληπτικό...

Δύο μήνες όπως ξέρεις απο την άλλη συζήτηση μου όχι μόνο δεν τα ζήτησε ο οργανισμός μου αλλα ούτε εγώ...

Για την αποτομη διακοπή το περιβόητο cold turkey πραγματικά μπορεί να σε στείλει στα επείγοντα.
Δεν θα πεθάνεις φυσικά...

Αλλά σίγουρα μπορεί να φρικάρεις απο τα άπειρα συμπτώματα της αποτομης διακοπής και να σου ρθουν τόσο μαζεμένα που να φρικάρεις τελείως...

Εγώ τα έκοψα αποτομα εντελώς και αν δεν είχα διαβάσει τα συμπτώματα απεξάρτησης θα είχα φρικάρει. Έχοντας διαβασει ήξερα τι να περιμένω και απλά είχα υπομονή...

---

τι κάνεις εσύ μετα την τελευταια φορά που μιλήσαμε? ξεκίνησες τελικά? πως τα βλέπεις τα πράγματα? το πειρες πιο ζεστα? ;)

Quote:

---

Originally Posted by jock77

Αν προσέξεις στο μήνυμα μου το εξηγώ..
Το πόσο χρόνο κανείς θα υπομένει τα συμπτώματα της διακοπής και πόσο καιρό θα χρειαστεί ο οργανισμός να κάνει αυτή την αποκατάσταση εξαρτάται απο την ουσία που έπερνε,το διάστημα που τα έπερνε και την ποσότητα που έπερνε και αν ενδιάμεσα έκανε διακοπές ή άλλαζε τις δώσεις ή τις ουσίες.
Οπότε αν κάποιος έπερνε αντικαταθληπτικά για λίγο διάστημα,σε μικρές δόσεις κτλ κτλ θα έχει συμπτώματα για λίγο καιρό ενώ κάποιος που έπερνε για μεγάλο διάστημα και κυρίος με μεγάλες δόσεις θα έχει συμπτώματα για πολύ καιρό.

Όσο για το "κάψιμο", φαντάζομαι ενοείς "καμμένα κύτταρα"... απο οσο ξερω τα αντικαταθληπτικά δεν έχουν τέτοια δράση. Δεν καίνε τα κύταρρα του εγκεφάλου όπως πχ κάποια ναρκωτικά ή κάποια σκληρά ψυχοφάρμακα. Και τα καμμένα κύταρρα απο αυτές τις ουσίες δεν επαναδομούνται ουτε επανέρχονται. Γίνονται καπνός. Το αντικαταθληπτικό δεν το προκαλεί αυτό.

---

Οσο για αυτο για τα καμμενα κυτταρα κ εγω συνεχεια το σκεφτομαι οτι μπορει να το εχω παθει..τα αντιψυχωσικα και τα ημεμιστικα οπως τα xanax μπορουν να προκαλεσουν τετοιο πραμα δηλαδη να σου καψουν εγκεφαλικα κυτταρα?εχω παρει παρα πολλα xanax κ ακομα συνεχιζω περνω που κ που..

Quote:

---

Originally Posted by panagiwtis23

@Κώστας, θα ήθελα να μάθω την επίδραση των ssri στην ακετυλοχολίνη και το ενζυμο της. Κυρίως αν είναι καλή η κακή η επίδραση της...
Τα παλιά αντικαταθληπτικά οπως και τα αντισταμινικά είχαν αυτο΄που λένε αντιχολινεργική δραση μειώνουν την δραση/παραγωγή της ακετυλοχολίνης απο όσο εχω καταλάβει...

Αλλα μακροπρόθεσμα ένα ssri που θεωρείται πιο αθωό απο τα τρικυκλικά αντικαταθληπτικά κάνει ζημιά στην ακετυλοχολίνη;
Επειδή έχω έντονα θέματα μνήμης πάντα με ενδιέφερε ο συγκεκριμένος νευροδιαβαστής αλλά οπότε τον ανέβαζα αποκτούσα πολύ μεγαλύτερη κατάθλιψη οπότε μάλλον έχω ήδη αρκετό...

Τα ω3 με ωφέλησαν ΠΟΛΥ περισσότερο στη μνήμη ίσως απλά επειδή είναι δοκιμό συστατικό του εγκεφαλου...

@Jock Έχεις δίκιο. Η αλήθεια είναι ότι με την διακοπή των αντικαταθληπτικών ο οργανισμός δεν τα ζητάει αλλά όντως νιώθει απορρυθμισμένος καθώς δεν μπορεί άμεσα να λειτουργήσει χωρίς το αντικαταθληπτικό...

Δύο μήνες όπως ξέρεις απο την άλλη συζήτηση μου όχι μόνο δεν τα ζήτησε ο οργανισμός μου αλλα ούτε εγώ...

Για την αποτομη διακοπή το περιβόητο cold turkey πραγματικά μπορεί να σε στείλει στα επείγοντα.
Δεν θα πεθάνεις φυσικά...

Αλλά σίγουρα μπορεί να φρικάρεις απο τα άπειρα συμπτώματα της αποτομης διακοπής και να σου ρθουν τόσο μαζεμένα που να φρικάρεις τελείως...

Εγώ τα έκοψα αποτομα εντελώς και αν δεν είχα διαβάσει τα συμπτώματα απεξάρτησης θα είχα φρικάρει. Έχοντας διαβασει ήξερα τι να περιμένω και απλά είχα υπομονή...

---

Καλημέρα, τα ssri υποτίθεται ότι είναι εκλεκτικοι αναστολείς της επσναπροσληψης της σεροτονινη, οπότε δρουν μόνο στον συγκεκριμένο υποδοχέα και δεν επειρεαζουν τους άλλους νευροδιαβιβαστες. Όμως ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο με περίπλοκους μηχανισμούς ανάτασης. Οπότε εάν κάτι διαταραξει την ισορροπία του, κάνει ότι κρίνει αναγκαίο για να από καταστήσει την διαταραχή. Έτσι κατά την γνώμη πολλών επιστημόνων, επεμβαίνει και στην διαχείριση των υπολοίπων νευροδιαβιβαστων με απροσδιοριστες συνέπειες στον συνολικο οργανισμό μας. Πάντως να έχεις υπόψιν ότι τα. Ssri εκτός από τον εγκέφαλο, επιδρούν σε όλα τα σεροτονινονεργικα συστήματα του οργανισμού, που υπάρχουν άφθονα στο μυϊκό, γαστρεντερολογικες, ανοσοποιητικο, εξ ου και οι σωματικές παρενέργειες. Να φανταστείς ότι το 95% της σεροτονινη παράγεται στο έντερο!

Κάποια αντιψυχωσικά ναι.. γιατι εκτος των άλλων έχουν και την δράση να συρρικνώνουν τον εγκέφαλο.
Όχι τα ηρεμιστικά και τα ζαναξ δεν θα σου"κάψουν κύτταρα" και ειδικά αν τα πέρνεις που και πού και σε μικρές δόσεις. Απο αυτό που κυνδινεύεις με τα ηρεμιστικά/αγχολυτικά είναι ο εθισμός που μετα αν θελήσεις να κάνεις απεξάρτηση θα πρέπει να προσέξεις πολύ και να γίνει πολύ μεθοδικά γιατί το σόκ που περνάει το σώμα όταν τα κόψουμε απότομα μπορεί να φέρει επιληπτικές κρίσεις μέχρι και θάνατο.

Κατα την διάρκεια της ζωής μας ακόμη και χωρίς φάρμακα συνεχώς σκοτώνουμε κύτταρα. Όταν κουτουλήσεις το κεφάλι σου κάπου θα "σκοτώσεις" μερικά κύτταρα. Όμως ο εγκέφαλος έχει την τάση να τα αναπληρώνει και να αυτοθεραπεύεται.

'Ομως μην κολάμε το μυαλό μας σε τέτοια πράγματα γιατί έτσι τροφοδοτούμε την ανυσηχία μας και επομένος τροφοδοτούμε το πρόβλημα το οποίο με τόσο αγώνα προσπαθούμε να ξεφύγουμε.
Όλοι εμείς που παλεύουμε με τις αγχώδης διαταραχές έχουμε αυτή την τάση να μετατρεπόμαστε απο το πουθενά σε ειδικούς φαρμακολογίας και ψυχιατρικής και παθολογιας και και.
Το πιο σωστό είναι να ξέρουμε απλά τις προφυλάξεις και παρενέργειες του κάθε φαρμάκου που πέρνουμε και να μένουμε σε αυτό.
Οι εμμονές για τον άνθρωπο με αγχόδη διαταραχή και κατάθληψη τον οδηγούν σε περισσότερη αδιέξοδο και το να περνάς μεγάλο μέρος της ζωής σου να διαβάζεις για το κάθε ψυχοφάρμακο και την ιστορία του κάθε ανθρώπου και την ψυχιατρική και την παθολογία και και.. είναι κομμάτι απο το πρόβλημά του που δεν το καταλαβαίνει. Τροφοδοτεί τους πανικούς και μετά και ντεπόν να θέλεις να πάρεις θα παθαίνεις κρίση πανικού. Και μια κόπωση να περνάς θα νομίζεις οτι είναι κατάθληψη. Ειναι πολύ ύπουλο όλο αυτό και επειδή οι αγχώδη διαταραχές με κατάθληψη έχουν να κάνουν περισσότερο με το μυαλό μας και όχι με τον εγκέφαλο μας.. το να του βάζουμε μέσα τέτοιες σκέψεις συνεχώς είναι σαν να δίνουμε τροφή στο άγχος και την κατάθληψη.
Οδηγείτε το μυαλό σας μόνο σε ευχάριστες σκέψεις και συναισθήματα και αποφύγετέ τις φοβίες και ανασφάλειες.
Αν μας πιάνουν εμμονές και ανυσηχίες το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι εκείνη την στιγμή να ασχοληθούμε με κάτι παραγωγικό και ευχάριστο.. πχ μουσική,ζωγραφική,αγγειοπλ αστική,ρακέτες στη θάλασσα,να δούμε μια κωμωδία στην τηλεόραση, μαγειρική, βόλτα το σκύλο μας,γυμναστική.., ότι δουλεύει καλύτερα στον κάθε ένα.

Quote:

---

Originally Posted by jock77

τι κάνεις εσύ μετα την τελευταια φορά που μιλήσαμε? ξεκίνησες τελικά? πως τα βλέπεις τα πράγματα? το πειρες πιο ζεστα? ;)

---

Τελικά είπα προσωρινά τουλάχιστον να ξαναβάλω το σιπραλεξ για να ηρεμήσει αυτό το καταιγιστικό άγχος και η μελαγχολική διάθεση για να μη την πω καταθληπτική...

Τώρα αναμένω να δω τι θα κάνει και αυτή τη φορά...

Έχω πάντως ένα πρήξιμο στο λαιμό σαν να είμαι κρυωμένος (που οκ μπορεί να είμαι) και μια δυσκοιλιότητα...
Κωλόχαπα...