Προσπαθώ να κάνω νέες παρέες αλλά δεν..
Ή είμαι εγώ περίεργος ή κανείς δεν είναι σε φάση γνωριμίας/συναναστροφής. Το ξέρω ότι τα 30 ίσως είναι δύσκολη ηλικία για νέους φίλους. Αλλά βρέθηκα ξανά στην Ελλάδα, δεν ξέρω ευτυχώς ή δυστυχώς, και προσπαθώ να χτίσω έναν κύκλο όμως δεν τα καταφέρω. Με μια φίλη που είχα από το σχολείο συνειδητοποίησα ότι δεν μας ενώνει τίποτα πλέον. Μου ήταν σχεδόν κουραστικό να είμαι μαζί της. Με κάποιους συναδέλφους ενώ περνάμε ωραία μαζί και έχουμε βγει και καναδυο φορές, υπάρχει ένας αόρατος τοίχος. Έχω τους φίλους μου στις ΗΠΑ αλλά οι ώρες δεν ταιριάζουν, ούτε θέλω να ζω στην απομόνωση. Προσπαθώ να μην είμαι αρνητικός, να προσπαθήσω να μείνω λίγο ακόμα για τους δικούς μου εδώ. Είναι τόσο δύσκολο όμως, νιώθω σαν σε φυλακή. Με αντιμετωπίζουν σαν ξένο, ίσως φταίω και εγώ σε αυτό. Πολλοί πάνε σε άλλη χώρα από ανάγκη και γκρινιάζουν. Εγώ πήγα για εξερεύνηση, πέρασα τόσο μα τόσο όμορφα και αγάπησα την χώρα που πήγα. Τώρα είμαι χωρισμένος στα δύο.