Αδυναμία γνωριμιών με γυναίκες
Γεια σας. Θα ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου και να εκθέσω το εξής πρόβλημα. Είμαι άνδρας, πλησιάζω τα 40 και τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ καθόλου να γνωρίσω γυναίκες παρά τις προσπάθειες μου. Αρχικά δοκίμασα ονλαιν dating αλλά δυστυχώς ανήκω στην κατηγορία "zero matches" προφανώς επειδή δεν έχω χερούκλες γορίλα. Στο τιντερ έφτασα στο σημείο να πληρώσω ακόμα και συνδρομή και είχα αποκλειστικά και μόνο ένα ματς. Εννοείται έσβησα το λογαριασμό μου. Σε άλλη σελίδα γνωστή τίποτα απολύτως. Σε άλλη -την πιο σοβαρή υποτίθεται- είχα του τύπου ένα match ανά μήνα το οποίο κατέληγε σύντομα σε ghosting ή δεχόμουνα μονολεκτικές απαντήσεις. Ίσως έφταιγε το ότι δεν έστελνα βρωμόλογα; Δεν ξέρω. Έπειτα από τέσσερα χρόνια (ευτυχώς όχι ανελλιπούς ενασχόλησης) το έσβησα κι αυτό. Φυσικά όλη αυτή η διαδικτυακή απόρριψη της τάξεως των χιλιάδων με είχε επηρεάσει άσχημα στην ψυχολογία μου. Δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι είδαν τη φωτογραφία σου χιλιάδες αλλά δεν ψήθηκαν να θέλουν να σε γνωρίσουν. Τελικά το ξεπέρασα. Κάποια στιγμή αποφάσισα να δοκιμάσω χορό. Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί στο διαδίκτυο συστήνουν αυτήν την κίνηση υπονοώντας ότι όποιος μπει σε έναν τέτοιο χώρο θα τον περιμένει ένα χαρέμι αλλά αμφιβάλλω αν έχουν περάσει έστω και απ' έξω από σχολή χορού γιατί η δική μου εμπειρία ήταν τελείως διαφορετική. Καταρχάς διαπίστωσα με έκπληξη ότι η σχολή είχε περισσότερους άνδρες ή οριακά 50-50. Αν βάλεις και ότι όλοι αυτοί οι άνδρες ψάχνονταν αλλά δεν ψάχνονταν όλες οι γυναίκες καταλήγεις πάλι σε μια θλιβερή κατάσταση ανδρικού ανταγωνισμού και πληθώρας επιλογών για τις γυναίκες. Να σημειώσω ότι ποτέ δεν παρουσιάστηκα σαν πέφτουλας και ο χορός καθαυτός διαπίστωσα ότι μου άρεσε και ήμουνα και καλός σχετικά. Παρά αυτήν την ζοφερή κατάσταση κατάφερα και βγήκα δύο ραντεβού αλλά δεν προχώρησαν για κάποιους λόγους και μετά ήρθε η κλεισούρα της πανδημίας. Φέτος που ξεμυτήσαμε κάπως δοκίμασα να πάω και αλλού μήπως "έτυχε". Λίγες παραπάνω γυναίκες αλλά ηλικίες πενηντατόσο με εξηντατόσο οι περισσότερες. Καλά κάναν εννοείται. Αλλού πήγα και βρήκα γυναίκες μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού με τις περισσότερες να είναι δεσμευμένες. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για να ξεπεράσω αυτήν την κατάσταση και γιατί όλες οι προσπάθειες μου πέφτουν στο κενό. Νιώθω ότι μεγαλώνω κι ότι κινδυνεύω από πραγματική και σοβαρή μοναξιά. Νιώθω θυμωμένος που δεν μου δίνεται καν η δυνατότητα να γνωρίσω κάποια. Επίσης θυμωμένος που οι γυναίκες πλέον έχουν απεριόριστες δυνατότητες γνωριμιών μέσω ίντερνετ κι εμείς τίποτα. Θα ήθελα κάποιες απόψεις/εμπειρίες. Ευχαριστώ.