Τελικα εχω ψυχαναγκαστικη διαταραχη (νομιζω)

Γεια σας,

Εχω καιρο να κανω δημοσιευση στο φορουμ λογω καποιων υποχρεωσεων. 2-3 χρονια τωρα εχω ψυχαναγκαστικη διαταραχη βεβαια τωρα το καταλαβα οταν ειδα τα συμπτωματα. Εχω σκεψεις οι οποιες δεν μου αρεσουν (οχι βιαιες ή επιθετικες ευτυχως) αλλα δεν μπορω να τις βγαλω απο το μυαλο μου! Προσπαθουσα ελεγα απο το αγχος ειναι θα περασει, ελεγα πρεπει με κατι να ασχοληθω θα περασει και ακομα δεν εχουν περασει! Ξερω ειναι σκεψεις και ειναι μεσα στο μυαλο το οποιο εμεις ελεγχουμε αλλα πραγματικα δεν τις ελεγχω! Δεν μπορω απλα να μην τις σκεφτω αυτες τις σκεψεις. Περασαν χρονια και φοβαμαι μην τρελαθω (να τονισω οτι δεν ειμαι τρελος Δοξα τον Θεο ειμαι μια χαρα απλα μου ερχονται καποιες σκεψεις οι οποιες δεν ειναι φυσιολογικες.

Εχω βεβαια ξεπερασει καποια αλλα πραγματα οπως ειναι η τακτοποιηση (γιατι ειχα προβλημα με την τακτοποιηση παλαιοτερα) και γενικα εχω καταληξει σε αυτο το συμπερασμα γιατι εχω εξετασει τα συμπτωματα!

Φοβαμαι μην παθω τιποτα. Τι πρεπει να κανω? Πως να το ξεπερασω? Θελω βοηθεια απο αυτους που το ξεπερασαν και απο αυτους που εχουν γνωση πανω στο θεμα!

Ευχαριστω πολυ για τον χρονο σας!

Θα ήθελες να γίνεις πιο σαφής γτ δεν μας είπες τίποτα;

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...λησπερα φιλε μου σου στελνω να διαβασεις την δικη μου ιστορια που επισης ειμαι με ιδεοψυχαναγκαστικη,Μην στρεσαρεσαι ειναι μεσα στο προγραμμα να κανεις παραλογες σκεψεις κ τελετουργιες κ οφειλετε σε συσωρευμενο στρες,οι σκεψεις αυτες αρκετα συχνα δεν ανταποκρινονται στην πραγματικοτητα,Εχω διαβασει οτι ορισμενοι με ιδψ σκεφτονται να κανουν κακο στους ανθρωπους γυρω τους ομως αυτο μενει μονο στην σκεψη δεν γινεται πραξη,Καλο κουραγιο κ θα τα καταφερεις!

Νικο το νομιζεις οτι εχεις ιψδ δεν σημαινει οτι εχεις κιολας.
Την διαγνωση πρεπει να την κανει καποιος ψυχιατρος ή καποιος εξιδικευμενος ψυχολογος και οχι ενα αρθρο που μπορει να διαβασες καπου .
Σκεψεις ασχημες εχουν αρκετοι ανθρωποι χωρις να εχουν ιψδ , μερικοι εχουν ακομα και κανονικες ιδεοληψιες αλλα τελικα η διαγνωση ειναι αλλη.
Εγω θα σου προτεινα να επισκεφτεις πρωτα καποιον ειδικο και αν οντως πασχεις το ξανασυζηταμε.

Μυσπ ακριβως. Ακριβως αυτο. Κανω πραγματα γιατι σκεφτομαι οτι κατι θα συμβει στους οικειους μου. Ανθυποβαλλω τον εαυτο μου σε μια τετοια κατασταση και αν και γνωριζω οτι τιποτα απο αυτα δεν θα συμβει εγω καθομαι και τα κανω προκειμενου να ειμαστε ολοι καλα! Πραγματικα ειναι γελοιο το ξερω αλλα και εγω δεν μπορω να το ξεπερασω! Betelgeuse το θεμα ειναι οτι δεν ειδα μονο ενα αρθρο. Διαβασα πολλα και ειδα καποια απο τα συμπτωματα μου. Δεν θελω να παω σε ψυχολογο και ακομα περισσοτερο σε ψυχιατρο δεν νομιζω να ειναι κατι τοσο σοβαρο! Ειναι?

Οσο για το αν κανω κακο μαλλον στον εαυτο μου μου μπορω να κανω κακο. Εχει τυχει να θελω να ακουμπησω το πολυμπριζο σε μια απο τις μπριζες. Το εκανα φυσικα αφου ελεβα τις απαραιτητες προφυλαξεις (το εβγαλα απο την μπριζα) χαχαχαχαχαχαχα πραγματικα ειναι τοσο γελοιο που γελαω με εμενα τον ιδιο αλλα δεν ξερω τι να κανω. Να το αφησω ετσι και θα περασει? Να τις αγνοω τις σκεψεις (πραγμα λιγο δυσκολο)? Δεν ξερω με φαρμακα και γιατρους παντως δεν θελω να μπλεξω. Ειμαι καλα και το καταλαβαινω απλα ειναι κατι το οποιο δεν μπορω μερικες φορες να ελεγξω!

Κάκο είναι να πάρεις μια ιατρική γνώμη?

Δεν ειπα οτι ειναι κακο αλλα δεν μου περισσευουν και χρηματα αυτην την στιγμη!

Quote:

---

Originally Posted by Νικος Κ.

Μυσπ ακριβως. Ακριβως αυτο. Κανω πραγματα γιατι σκεφτομαι οτι κατι θα συμβει στους οικειους μου. Ανθυποβαλλω τον εαυτο μου σε μια τετοια κατασταση και αν και γνωριζω οτι τιποτα απο αυτα δεν θα συμβει εγω καθομαι και τα κανω προκειμενου να ειμαστε ολοι καλα! Πραγματικα ειναι γελοιο το ξερω αλλα και εγω δεν μπορω να το ξεπερασω! Betelgeuse το θεμα ειναι οτι δεν ειδα μονο ενα αρθρο. Διαβασα πολλα και ειδα καποια απο τα συμπτωματα μου. Δεν θελω να παω σε ψυχολογο και ακομα περισσοτερο σε ψυχιατρο δεν νομιζω να ειναι κατι τοσο σοβαρο! Ειναι?

---

Δεν μιλησα για την σοβαροτητα της καταστασης , ασε που αυτο ετσι και αλλιως δεν μπορω να το αξιολογησω.
Ο λογος που σου λεω να πας σε καποιον ειδικο , υπαρχουν και δωρεαν επιλογες btw , ειναι για να μαθεις τι εχεις . Αν δεν ξερεις τι εχεις , πως θα το αντιμετωπισεις?
Η αυτοδιαγνωση δεν εχει καμια αξια , ποσο μαλλον οταν μιλαμε την διαγνωση μιας ψυχικης νοσου .
Για να καταλαβεις , για εμενα χρειαστηκαν εξι συνεδριες για να καταληξει σε διαγνωση . Οσο για το αποτελεσμα σκοραρα υψηλα σε 6 ψυχικες νοσους/ διαταραχες αλλα πασχω απο δυο. Αν εκανα το τεστ μονη μου , μπορει να νομιζα οτι πασχω απο ολες και να επαιρνα λαθος αποφασεις για την θεραπεια ή την αντιμετωπιση του οποιου προβληματος .

Εχεις δικιο θα το ψαξω εαν ειναι παντως και μια προχειρη συμβουλη καλη ειναι! Αλλα οτι εχεις δικιο εχεις και ευχαριστω για τον χρονο σου!

παιδια γεια σε ολους.είμαι καινούριος στο forum.είμαι 27 χρονων και τα τελευταια 15 χρονια πασχω από ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη.δηλαδή από 12 χρονων.τα πρωτα 10 χρονια το αντεχα αλλα όταν εφτασα στα 22 το ολο πραγμα εγινε μια κολαση.σκεφτομουν το ιδιο πραγμα με το που ανοιγα τα ματια μου το πρωι μεχρι και που κοιμομουν.ισως σας ακουστει απλο αλλα για εμενα ηταν μαρτυριο.αναρωτιομουν αν κάθε στιγμη που ζω είναι γραμμενη να συμβει ετσι όπως συμβαινει η συμβαινει κατά τυχη.ενιωθα πως η κάθε στιγμη που ζω ειχε κατι το μη κανονικο.ότι κι αν εκανα ακομη και ότι σκεφτομουν ενιωθα πως ειχε κατι το μη κανονικο.και αυτό το μη κανονικο ενιωθα πως ειχε και αυτό κατι το μη κανονικο.ηταν μια αβυσσος και εγω ενιωθα να χανομαι.πιστευα πως τρελλαινομουν.πηρα φαρμακα τα οποια καπως απαλυναν τα συμπτώματα αλλα δε με θεραπευσαν.τα παιρνω εδώ και 5 χρονια με αποτέλεσμα οι ιδεοληψίες μου να εχουν γινει πιο ανθεκτικες και η λίμπιντο μου να εχει σχεδόν εξαφανιστεί.τα τελευταια 2 χρονια εχω άλλες ιδεοληψίες.μαζι με μια δοση αποπρωσοποιησης νιωθω να μη γνωριζω τη ψυχη μου και να σκέφτομαι τι είναι η ψυχη αν απαλλαχτεί από το σωμα,θυληκη,αρσενικη η ουδετερη.νιωθω σαν να μη ξερω τι είμαι.σαν να εχω χασει την οικια αισθηση του εαυτου μου.σαν μη γνωριζω πνευματικα ποιο είναι το φυλλο μου.νιωθω πανικους,τρεμουλο σπασμούς,νιωθω ότι δεν ξερω τι είμαι.ειναι τρομακτικο πραγματικα.όπως σας ειπα εχει πεσει τελειως και η λίμπιντο μου και δεν μπορω να αισθανθώ τον ανδρισμο μου ουτε σωματικα.αν μου ελεγε καποιος ότι αν αυτοκτονούσες και δεν θα στεναχωριόντουσαν οι δικοι σου θα το ειχα κανει.εχω κουραστεί.απο 12 χρονων εχω ψυχολογικα προβλήματα.δεν είναι ζωη αυτή.σκεφτομαι το θανατο και νιωθω μια ηρεμια.λυτρωση.εχω υποφερει παρα πολύ και δεν βλεπω τελος στο τούνελ.σας καταλαβαινω ολους σας.πραγματικα ειμαστε ηρωες σε ένα κοσμο που οι περισσοτεροι δεν μπορουν να νιωσουν και να καταλαβουν.το κοσμο της ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης

Αν και καθυστερημενα ερχομαι να απαντησω. Δεν ξερω εαν μπορω να καταλαβω την κατασταση σου. Εμενα η ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη μου εχει να κανει με σκεψεις που πολλες φορες με βασανιζουν και με αναγκαζουν να κανω καποια πραγματα. Η κατασταση σου ισως ειναι πιο σοβαρη. Βεβαια και εγω εχω ενταξει μεσα στην καθημερινοτητα μου αυτες τις ανοησιες που σκεφτομαι και κανω διοτι προκειτε περι ανοησιων. Δεν ξερω αν ειμαι βλακας ή αν ειναι φυσιολογικο το ολο αυτο ομως αποδεχομαι οτι κατι τρεχει και προσπαθω να το ξεπερασω σιγα σιγα. Στην αρχη ελεγα ειναι απο το αγχος. Μετα ειπα οτι ειναι επειδη δεν εχω κατι να γεμισω το κενο μου. Τελικα δεν ηταν απο αυτα. Προκειται απλα περι ψυχολογικης διαταραχης που ελπιζω να μην εξελιχθει σε κατι χειροτερο. Εαν με ρωτησεις ποιος ειναι ο ο φοβος μου σε ολο αυτο δεν θα σου πω οτι φοβαμαι μην γινει τιποτα απο αυτα που σκεφτομαι (αν και εχω φοβιες γι'αυτο μαλιστα και πραγματοποιω καποια πραγματα που με αναγκαζει το μυαλο μου να κανω). Αυτο που φοβαμαι ειναι μην τρελαθω. Μην φτασει ολο αυτο σε μια κατασταση που δεν μπορω να ελεγξω. Προς το παρον το ελεγχω. Προς το παρον προσπαθω. Εχω ακουσει για ατομα που απλα το ξεπερασαν και ελπιζω με τον χρονο να γινει το ιδιο! Εσυ ισως πρεπει να ανοιχτεις σε καποιον ειδικο! Δεν πρεπει να σκεφτεσε ως λυση τον θανατο. Οταν σκεφτεσε ως λυση τον θανατο τοτε δεν εχεις τιποτα να χασεις αν ζησεις! Οποτε ζησε και παλεψε το!

Quote:

---

Originally Posted by mspasan ta neura

παιδια γεια σε ολους.είμαι καινούριος στο forum.είμαι 27 χρονων και τα τελευταια 15 χρονια πασχω από ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη.δηλαδή από 12 χρονων.τα πρωτα 10 χρονια το αντεχα αλλα όταν εφτασα στα 22 το ολο πραγμα εγινε μια κολαση.σκεφτομουν το ιδιο πραγμα με το που ανοιγα τα ματια μου το πρωι μεχρι και που κοιμομουν.ισως σας ακουστει απλο αλλα για εμενα ηταν μαρτυριο.αναρωτιομουν αν κάθε στιγμη που ζω είναι γραμμενη να συμβει ετσι όπως συμβαινει η συμβαινει κατά τυχη.ενιωθα πως η κάθε στιγμη που ζω ειχε κατι το μη κανονικο.ότι κι αν εκανα ακομη και ότι σκεφτομουν ενιωθα πως ειχε κατι το μη κανονικο.και αυτό το μη κανονικο ενιωθα πως ειχε και αυτό κατι το μη κανονικο.ηταν μια αβυσσος και εγω ενιωθα να χανομαι.πιστευα πως τρελλαινομουν.πηρα φαρμακα τα οποια καπως απαλυναν τα συμπτώματα αλλα δε με θεραπευσαν.τα παιρνω εδώ και 5 χρονια με αποτέλεσμα οι ιδεοληψίες μου να εχουν γινει πιο ανθεκτικες και η λίμπιντο μου να εχει σχεδόν εξαφανιστεί.τα τελευταια 2 χρονια εχω άλλες ιδεοληψίες.μαζι με μια δοση αποπρωσοποιησης νιωθω να μη γνωριζω τη ψυχη μου και να σκέφτομαι τι είναι η ψυχη αν απαλλαχτεί από το σωμα,θυληκη,αρσενικη η ουδετερη.νιωθω σαν να μη ξερω τι είμαι.σαν να εχω χασει την οικια αισθηση του εαυτου μου.σαν μη γνωριζω πνευματικα ποιο είναι το φυλλο μου.νιωθω πανικους,τρεμουλο σπασμούς,νιωθω ότι δεν ξερω τι είμαι.ειναι τρομακτικο πραγματικα.όπως σας ειπα εχει πεσει τελειως και η λίμπιντο μου και δεν μπορω να αισθανθώ τον ανδρισμο μου ουτε σωματικα.αν μου ελεγε καποιος ότι αν αυτοκτονούσες και δεν θα στεναχωριόντουσαν οι δικοι σου θα το ειχα κανει.εχω κουραστεί.απο 12 χρονων εχω ψυχολογικα προβλήματα.δεν είναι ζωη αυτή.σκεφτομαι το θανατο και νιωθω μια ηρεμια.λυτρωση.εχω υποφερει παρα πολύ και δεν βλεπω τελος στο τούνελ.σας καταλαβαινω ολους σας.πραγματικα ειμαστε ηρωες σε ένα κοσμο που οι περισσοτεροι δεν μπορουν να νιωσουν και να καταλαβουν.το κοσμο της ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης

---

Κάθε φορά που μου εμφανίζονται έστω και για λίγο έμμονες ιδέες μου έρχεται και μένα η λύση της αυτοκτονίας αλλά δείχνω κουράγιο γιατί ξέρω ότι αυτή η ασθένεια έχει τα πάνω της και τα κάτω της και ελπίζω πως θα εξαφανιστεί ή ακόμα και θα θεραπευτεί. Επίσης το να σκέφτεσαι το ιδιο πράγμα με το που θα ξυπνάς μέχρι που θα κοιμηθείς δεν είναι καλό γιατί μπορεί να σε οδηγήσει και στην τρέλα. Οπότε προσπαθώ να είμαι απορροφημένη συνέχεια με σωματική ή πνευματική εργασία (γυμναστική, διάβασμα κτλ) και τα συνδυάζω και με φάρμακα που με βοηθάνε να κοιμάμαι περισσότερο (seroquel)

Quote:

---

Originally Posted by Νικος Κ.

Μυσπ ακριβως. Ακριβως αυτο. Κανω πραγματα γιατι σκεφτομαι οτι κατι θα συμβει στους οικειους μου. Ανθυποβαλλω τον εαυτο μου σε μια τετοια κατασταση και αν και γνωριζω οτι τιποτα απο αυτα δεν θα συμβει εγω καθομαι και τα κανω προκειμενου να ειμαστε ολοι καλα! Πραγματικα ειναι γελοιο το ξερω αλλα και εγω δεν μπορω να το ξεπερασω! Betelgeuse το θεμα ειναι οτι δεν ειδα μονο ενα αρθρο. Διαβασα πολλα και ειδα καποια απο τα συμπτωματα μου. Δεν θελω να παω σε ψυχολογο και ακομα περισσοτερο σε ψυχιατρο δεν νομιζω να ειναι κατι τοσο σοβαρο! Ειναι?

---

το αν ειναι κατι σοβαρο...δεν το κρινουμε εμεις.αλλα εσυ.κατα ποσο αυτο επιβαρυνει την λειτουργικοτητα σου κ την καθημερινοτητα σου.
αν σε βασανιζει τοτε ναι πρεπει να κανεις κατι γι αυτο.
ολα τα αγαθα κοποις κτωνται...πρεπει να τα δουλευουμε τα θεματα μας για να ξεπερνιουνται..αλλιως απλα τα θαβουμε κ προχωραμε κ τα βρισκουμε μπροστα μας.
δεν καταλαβαινω οταν ενας ανθρωπος που υποφερει γιατι να μην παει σε εναν ψυχολογο ή ψυχιατρο?επειδη αποτελει ταμπου?
επεδη δεν θελει να αποδεκτει το προβλημα του?μα η ζωη του θα καλυτερευσει...γιατι να χουμε τετοιες πεποιθησεις?
ειναι σαν να μου λεει καποιος "εχω σπασει το χερι μου ποναω..αλλα δεν θα παω σε γιατρο, θα το αφησω ετσι"/
οκ αστο ετσι..υπαρχει πιθανοτητα να κολλησει στραβα.
καλο ειναι να αντιμετωπιζουμε με ωριμοτητα τα προβληματα μας κ να κανουμε κατι γι αυτα..αλλιως τιποτα δεν ερχεται ετοιμο.στις μερες μας πλεον ο κοσμος υποφερει απο ολα αυτα κ θα πρεπε να ειχαν ξεπεραστει τα ταμπου.
υπαρχουν δημοσια κεντρα ψυχικης υγειας που βοηθανε ανθρωπους που δεν εχουν λεφτα.θελει θαρρος κ δυναμη να το αντιμετωπισεις αλλα πρεπει..εσενα θα κανει καλυτερο ανθρωπο ολο αυτο.δεν υπαρχει πιο ομορφο κ παραλληλα πιο σκληρο πραγμα απο την ψυχοθεραπεια.