Σας κοροϊδεύουν στο δρόμο χωρίς εμφανή λόγο;
Το θέμα αυτό είναι άσχετο με το προηγούμενο που είχα ανοίξει και αναφέρεται σε κάτι που μόλις συνέβει. Δεν φτάνουν τα προβλήματα που ήδη έχω και είναι σοβαρά, έρχονται και οι άνθρωποι να με κάνουν χειρότερα.
Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους. Είμαι εγώ η τρελή και όλοι οι άλλοι είναι καλά; 'Η το αντίστροφο;
Θα σας περιγράψω κάτι που μόλις χθες έγινε. Χθες βγήκα με μία φίλη μου (και την μοναδική) με την οποία σπάνια βγαίνουμε αλλά επειδή κατάλαβε ότι είμαι χάλια ψυχολογικά μου πρότεινε να βγούμε.
Και αυτό που έπαθα πρώτη φορά μου συμβαίνει. Βγαίνω από το σπίτι μου και καθώς περνάω το δρόμο για να πάω στο μετρό περιμένει στο φανάρι ένας κύριος με την κοπέλα του. Αυτός περίπου 55 χρονών αυτήν δεν την παρατήρησα. Και καθώς περιμένω να ανάψει πράσινο γυρνάει και της λέει : ''την κοπέλα της είδες πως είναι;'', ''είναι χάλια, χάλια σου λέω χάλια, τώρα θα την δεις περίμενε''. Και με το που περνάμε τον δρόμο της λέει ''να την δες την'', ''είναι ΧΑΑΑΑΑΛΙΑ, ΧΑΑΑΑΛΙΑ, ΧΑΑΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ'' ''μιλάμε είναι ΧΑΑΑΛΙΑ'' και μιλάμε να φωνάζει όχι αστεία. Να οδύρεται ότι είμαι λέει χάλια. Εγώ έπαθα σοκ. ΠΟΤΕ δεν μου είχε τύχει κάτι τέτοιο και μια ζωή όλη μου λένε πόσο ωραίο σώμα έχω. Και γενικά και στην μάνα μου όταν πηγαίναμε μαζί στην παραλία μια ζωή και μέχρι το περασμένο καλοκαίρι έλεγαν πόσο τέλειες αναλογίες έχω, και ωραίο χαμόγελο κλπ. Εγώ δεν είμαι καμία ψωνισμένη, ξέρω τα θετικά και τα αρνητικά μου και δέχομαι τον εαυτό μου όπως είναι. Και πιστεύω ότι έχω όντως πολύ ωραίο σώμα και ένα μέτριο πρόσωπο κατά τη γνώμη μου. Λοιπόν με το που συναντώ τη φίλη μου την ρωτάω πως είμαι και μου λέει ωραία είσαι μου αρέσεις.
Της λέω τι έγινε και γυρνάει και μου λέει ότι είμαι μία χαρά και ότι κάθομαι και ακούω τον τρελόγερο και ότι τρελός θα ταν. οκ λέω εγώ μπορεί να ήταν και τρελός για να φωνάζει μες τη μέση του δρόμου σκέφτηκα, αλλά και πάλι μου έκανε τεράστια εντύπωση αυτό που έγινε.
Περνάει η βραδιά κανονικά χωρίς κανένα άλλο απρόοπτο. Καθώς γυρνάμε σπίτια μας με το μετρό με το που βγαίνουμε από το συρμό συμβαίνει το εξής:
Μαζί με εμάς αποβιβάζεται ένα νεαρό αυτή τη φορά ζευγάρι 20-22, σαν εμένα περίπου στην ηλικία. Και με το που βγαίνουμε και με βλέπει το αγόρι, τραβάει την κοπέλα του να μην προχωρήσει και με δείχνει και αρχίζουν και με κοιτάνε και γελάνε. Έπαθα πάλι σοκ και γυρνάω και λέω στην φίλη μου ''το είδες αυτό;'' και το είδε και εκείνη και στην αρχή δεν κατάλαβε τι έγινε και νόμιζε ότι γέλαγαν μαζί της αλλά μετά που της είπα πως όχι και το παρατήρησε και εκείνη ότι με κοιτάνε και γελάνε, αρχίζει να μου λέει με απορία ''ρε δεν πάμε καλά''.
Παιδιά εγώ ειλικρινά έχω πάθει απίστευτο σοκ. Έχει συμβεί και σε εσάς κάτι παρόμοιο χωρίς κανέναν απολύτως λόγο; Και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω. Άλλα μάτια έχει η φίλη μου και εγώ και άλλα αυτοί οι άνθρωποι;
Και αν μου συνέβαινε πάντα θα το είχα συνηθίσει, αλλά πρώτη φορά μου έγινε και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Ευχαριστώ.