Ταχυκαρδιες, αρρυθμιες, αγχος, πλεον σκεφτομαι αυτοκτονια
Καλησπερα,
Βιωνω εδω και 1 χρονο την χειροτερη περιοδο της ζωης μου.
Ειμαι πλεον 41 χρονων.
Συνεχεια ταχυκαρδιες, δυσπνοιες, φουσκωματα, πλακωματα, αρρυθμιες.
Καθημερινα πλεον. Μετραω τον παλμο μου 100 φορες την ημερα. Περιμενω ποτε θα με πιασει η επομενη ταχυκαρδια και η επομενη αρρυθμια. Σημερα παλι ξυπνησα αφου επαθα 2 ζευγη εκτακτων συστολων (2 μαζι).
Δεν μπορω πλεον να κανω τιποτα για να ηρεμησω. Ακομα και πραγματα που δοκιμασα να κανω που με ευχαριστουσαν παλαιοτερα τωρα ποια ακομα και αν τα κανω παλι μπορει να παθω επεισοδιο ταχυκαρδιας.
Φτανω ακομα και 190 σφυγμους. Ανεβαινουν λίγο λιγο χωρις να μπορω να το ελενξω. Στην αρχη εχω ενα τρεμουλο εσωτερικο παγωνουν τα ακρα μου και σιγα σιγα ερχεται η ταχυκαρδια. Αλλες φορες οι παλμοι μου ανεβαινουν πολυ γρηγορα ακομα και την ωρα που περπαταω. Ανεβαζω και πιεση 14,5 με 10...
Παιδια ειμαι πεθαμενος μεσα μου. Δεν ζω δε με ευχαριστει τιποτα. Παω να κοιμηθω και σκεφτομαι ποτε θα ερθουν οι αρρυθμιες παλι. Κολαση μερα νυχτα. Περιμενω το εμφραγμα στιγμη με στιγμη. Πραγματικα κλαιω ακομα και τωρα που γραφω. Εδω και καιρο παιρνω μισο λεξοτανιλ το απογευμα και μισο το βραδυ και δεν κανει απλα τιποτα, το προβλημα ειναι οτι αν με πιασουν αρρυθμιες με κρατανε το βραδυ ξυπνιο και δεν κοιμαμαι οτι ηρεμιστικο και να παρω. Οι καρδιολογοι δεν μου εχουν ακομα κανει διαγνωση τι τα προκαλει ολα αυτα παρολο τις κλασικες εξετασεις που εχω κανει. Καρδιογραφηματα χολτερ υπερηχοι τιποτα ρε γαμωτο τιποτα να δειξει εστω κατι να πιαστω απο καπου οτι ναι ρε παιδι μου εχεις αυτο και γι αυτο προκαλουνται ολα αυτα. Ουτε οι αιματολογικες εχουν δειξει κατι συγκεριμενο ουττε θυροειδης κλπ. Με σκοτωσε αυτο. Σκεφτομαι να κανω και στεφανιογραφια μηπως δειξει βουλωμενες αρτηριες.
Πλεον σκεφτομαι σοβαρα μεσα μου το ενδεχομενο αυτοκτονιας. Δεν την παλευω αλλο πραγματικα καθε μερα μου ειναι μια καινουργια κολαση. Οι αντοχες μου τελειωσαν πραγματικα. Δεν αντεχω να ζω αλλο ετσι καθημερινα ......Παθαινω κρισεις μεσα στο σπιτι εξω οτι και να κανω. Πως να συνεχιζω να ζω αλλο ετσι. Ηδη εχω κανει μια αποπειρα, η δευτερη μαλλον θα ειναι και πετυχημενη. Πραγματικα παιδια οπως δεν το βιωσει ολο αυτο δεν μπορει να καταλαβει ποσο μαρτυρικο ειναι.