σας ευχαριστω
και σας μισω
πηρα απο εσας
πηρατε απο μενα
γιναμε φιλοι για λιγο
μια φορα ειναι αρκετη
για να θυμαται ο ενας τον αλλο
σας ευχαριστω
και σας μισω
πηρα απο εσας
πηρατε απο μενα
γιναμε φιλοι για λιγο
μια φορα ειναι αρκετη
για να θυμαται ο ενας τον αλλο
βαρελι
νερο θα πιω ξανα, νερο
νερακι του θεουλη,
κι το νερο λενε δεν ειναι μονο
αφου μπορει να πνιγεις,
μπορει ομως και να ξεδιψασεις
το νερο ειναι μια δοκιμη
αν γεμισεις το βαρελι θα βουλιαξει, σαν υποβρυχιο
αν το γεμισεις ως τη μεση θα επιπλευσει, σαν πλοιο
και αν το αφησεις αδειο θα το παρει και θα το σηκωσει, σαν υδροπλανο
like!
μισος και αγαπη
ποτε μισω, ποτε αγαπω
αληθινο τι ειναι ταχα
σαν φυγουν οι ουσιες το αιμα νερο
σαρκα διχως μεθη
δωσε λεω δωσε
τσαμπα ομως και μην ζητας περισσοτερη συμπαθεια
πλουσιος ειναι οποιος δινει
κι ας μην εχει δεκαρα τσακιστη
καταπινω λοιπον την ψωροπερηφανεια μου
και μπρος λοιπον να ξαναβουλιαξουν τα ονειρα μου
καλλιτεχνικες ανησυχιες πολλες
μοιρτασμενες ελαχιστες
κατι εχω και εγω να δωσω λεω
και ξαναλεω, μην ζητας και τα ρεστα
λεφτα ειναι κορωνα η γραμματα
χαρτι και καλαμαρι
χο χο χο
πλησιαζουν τα χριστουγενα
κοντευω να το ξεχασω
οσο μεγαλωνω
το Νοεμβρη να γιρταζω μονο
αερας
φυσαει φυσαει με παραθυρο κλειστο
φαντασμα λεω αλλα ας μην πιστευω στο υπερφυσικο
μιλαει ενας απο δεξια
η φωνη ακουγεται απο πανω
μια μικρη παρανοια λεω ισως
αλλα δεν περναω κι ασχημα
νιωθω ωραια
λεω και ενα λογοπαιγνιο
μια τρυπουλα ειναι αρκετη
και απο ενα φυσημα τοσο δα
σιφουνας μπορει να γινει μα ναι
θα πιστευω πλεον στην δυναμη του απειροελαχιστου
ενα απειροελαχιστο ειμαι και εγω
μεσα στο απειρο τον κοσμο αυτο
φου θα κανω και θα γραφω ποιηματακια
αφου το κανανε και αλλοι πριν αποι μενα
ποιηματακια διχως σχεδιο
αερα διχως πανια
φαντασμα
ο χρονος ειναι λιγος, πολυτιμος
μια μερα ξυπνησα και ειπα
πως περασανε ταχα δεκα χρονια
ολα συλεγμενα μεσα μου
αναμνησεις, ονειρα και φαντασιωσεις
πως περασανε εικοσι χρονια
τα περισσοτερα μοιρασμενα με αλλους
η ιδια αναμνηση απειρες ερμηνιες
απο ατομο σε ατομο αλλαζει
ενα τραγουδι μοναδικοτητα βγαζει
οσες φορες κι αν το ακουσεις
καθε φορα και καθε ερμνηνια
καθε φορα που βλεπεις μια ταινια
αλλαζουν τα προβατα και τα θηρια
φως
χωρις αυτο δεν θα υπηρχε κοσμος
βλεμα να κοιταξει ψηλα
βλεμα να κοιταξει χαμηλα
ποτε να κοιταει στρογγυλα
ποτε σχιστα
εικονες σε κινηση
η κινηση σε εικονες
το ζορισα αυτο το ποιημα
εμπνευση δεν ειχα πολλη
για οτι βλεπουμε τοσα πιστευουμε
σε προσωπα ταλαντουχα
σαν πλαστελινη
ποιος ταχα αγαπησε το προσωπο που μπορει να αγγιξει
και οχι απλα να δει
να χαμογελασει και να καταλάβει
αν πλεον χαμογελαει αληθινα
η αν προσπαθεια εχει γινει πια
ποδι
ποδι μου μιλας
μου λες σωπα και ακου
διαβασε και μιλα
νου εσυ μεγαλε
που ολα τα σκορπας
η σκεψη δεν χορταινει ευκολα
η καθε λεξη να θυμηζει
η καθε λεξη υποδειξη
και το καθε βημα προσευχη
να μην πατησει το ποδι
εκει
σκια
σκια σκια σε ειδα να πετας απο τον ουρανο στο εδαφος
σκια σκια σημερα ειδα μια σκια
να πετα απο τον ουρανο στο εδαφος
οχι απο εδω που ειμαι τωρα, αλλα εκει που ημουν το πρωι
φαντασμα εισαι ταχα, η προσπαθεις να μου μιλησεις
χαχα ξερω δεν πιστευω και πολυ σε ταχα φαντασματα
τι να πω δεν ξερω, τομλαω να μιλω τουλαχιστον
ασς ειναι κατι ειχα ακουσει παλια για ενα κτιριο στην μητροπολη
πλαι σε εκκλησια, Θεε μου βοηθα μας ολους
γιατι δεν ειμαστε και ολοι καλα
να μας φωτιζεις να μεινουμε παραγωγικοι
να ζησουμε τουιλαχιστον με λιγη τιμη
σκια σκια
παντα μου αρεσε η ποιηση σου ινσεκτ
ευχομαι να συνεχισεις να γραφεις καθε φορα που σου κανει κεφι ;)
thanx! συνεχιζω.
μουσικη
ομορφη κοπελα
η χημια ειναι μαγικη
αντρας θες να σαι. αντρας γινεσαι.
γυναικα θες νασαι. γυναικα γινεσαι.
δεν ξερω αν το επιλεγεις, κανω μαλλον οτι γυρευεις.
εκεινους που επιλεγεις να ριξεις και αλλους να σηκωσεις
να απορριψεις η να συγγενεψεις
καλη κοπελα εισαι δεν μιλαω για σενα
αλλα για εκεινους που σου εταξαν
αμυθιτα στολιδια
οπου οσος χρονος να περασει σκονη δεν θα γινουν
σκονη ομως γινομαστε ολοι
οσοι απο σαρκα και οστα
αφου ειμαστε καλα παιδια
θα πουμε κι ενα γεια
μιξοπαρθενες και μαναδες
εμπρος γερα στη φυση ολες
εκει που φυσαει ο ανεμος
ξεχναμε τα παντα τοσο γρηγορα
κι αν λιγο περισσοτερο μεινουμε σε ενα τωρα
το αυτιο θα ειναι χθες για αλλους
επειδη ετσι ειναι ο κοσμος
αστραπη γιορτινη
να μεθησεις και να σβησεις
οτι σε χρονο πολυ αλλοι εφτιαξαν
και εσυ να το γκρεμισεις στην στιμγη
μουσικη μουσικη
στολιδι
στην κορυφη χρυσο
ολα χρυσα ειναιν τοσο βαρυα
οπου η γη εχει βαρυνει
απο αλχημιστες που γυρευουνε χρυσο
τη γη να κανουνε πιο βαρυα
τη σοκολατα πιο γλυκια
και το ποιημα αυτο δεν εχει σχεδιο μητε σκοπο
παρα αφηρημαδα η ρημαδα
καλη ειναι οταν καθεσαι
κακη οταν οδηγεις
προσοχη λοιπον
ειμαστε ολοι τοσο σιωπιλοι
οταν οδηγαμε
δεν μασαμε
αν ειχαμε φεραρι
ολοι θα τυχαμε δεν θα πετυχαμε
θα λεγαμε ειμαι και εγω καλα
και δεν πειιραζω κανεναν
ουτε και τα πουλια
αφαιρα πλεον και πολλα απο αυτα
αφου θυμασαι ειπανε
μαλακες και αννες
λογικοι και τρελες
τρελοι και συναισθηματικες
και σαν συναισθημα ακουσεις γυναικα θα ειπεις πως ειναι
κλαμα ειναι ανθρωπινο δεν ντραπηκα
που ειχα να κλαψω απο την παιδικη μου ηλικια
το ξερω δεν ηταν εκ του φυσικου
ηταν ομως του φυκιου
μαγικα ειπαμε πια τα παντα ειναι γιορτινα
ανθρωπινο
προσοχη θελει πολυ
την χωριζει μια λεπτη γραμμη
την αλογιστη υπερβολη
την παντοδυναμια την λεπτη
και σαν ακουμε τη λαλα θα ειμαστε πιο καλα
θα πινουμε γαλα σαν τα μωρα
προσοχη λοιπον πολυ
ακου τον γιατρο σου και μη μιλας πολυ
μονο μαθε τι εχουν κανει αλλοι
και τι βγηκε εις την τελικη
μορφωση δεν θελει πολυ
να σκεφτεις πως ειμαστε ολοι παλαβοι
στην μεθη λιγο να ξεχναμε
και με την πρωτη στραβη να θυμαμαι
καπου εκει κατοικει
ενα παιδι γιορτη
περιμενε καποτε Χριστουγενα
τωρα μια λεξη ερχεται στο μυαλο
στην ακρη του ουρανιου τοξου
η το ουρανιο τοξο
παιδι μην εισαι πολυ αν δεν μπορεις γιορτη
μεγαλος εισαι ουτως η αλλως
μαθε εσυ για το παιδι
τι πηγε στραβα και φροτνισε
να ειναι ολα γιορτινα
συμφεροντα
Ω Θεε, εσυ που οι ανθρωποι δεν θελουν να σε δουν
οπου οι παππαδες αρπαζουν τις εικονες και τρεχουν να κρυφτουν
με πολιτικους τσακαλια και τους δηκιγορους και τους γιατρους και ολους τους αλλους
οπου εξουσια φθονος μισος ζηλεια κακια γλυκαναλατη αδελφη ω
που δεν πιστευει κανεις κανεναν
οπου ολα ειναι μια αιθουσα με ενα πομπο και ενα δεκτη
η νεραιδα των δοντιων υπαρχει, το ιδιο και τα ξωτικα
ακομα και τα ερπετα μπορουν να πεταξουν
οχι ομως και ο ανθρωπος
αιωνιος σκλαβος και του αξιζει
στην κολαση μπονιμος κατοικος
και ουτε προκειτε να δει
κανενας απο μας
οτι καπου αλλου θα μπορουσες να εχεις φτιαξει
ισως μονο ελαχιστοι
να δουνε λιγο
ποσο απεραντο ειναι το θαλασσι της χρωμα
συμφεροντα για ολους να αρπαξουνε οσο προφταινουν
στο σιωπηλο λοφο θα πλεξω κι εγω
αφου απεχθανομαι οσο μπορω οσους θελουν να ειναι
καλυτεροι, εξυπνοτεροι, αρτιοτεροι, σοφοτεροι, πλουσιοτεροι, απο τον καθενα
μα μη ρωτησεις γιατι, και αυτο το ποιημα δεν εχει αερα
μονο κραταω την αναπνοη μου για οσο γραφω
θαυμα το ξερω μα δεν πιστευω
αφου και κατω απτο νερο
το αλατι μενει μοναχα
στην στερια
και τα ζαχαροκαλαμα
και η δροσια
και ο ηλιος καπου εκει ψηλα
πινω νερο στο ονομα σου
που τους επειδες ολους για την αγνοια σου
απεραντε υδρογονε
insect,η γραφή σου είναι αυτόματη;όταν γράφεις δηλαδή γυρνάς να διορθώσεις ποτέ μετά τα δημιουργήματά σου ή δεν τα"λογοκρίνεις"καθόλου και τα αφήνεις στην αρχική τους,νωπή,αφτιασίδωτη και άκοπη μορφή;