παράλογες σκέψεις

Νιώθω τόση μοναξιά. Καμιά φορά σκέφτομαι γιατί εγώ να είμαι εγώ και όχι κάποιος άλλος; Αναρωτιέμαι είναι φυσιολογική αυτή η σκέψη ή έχω κάποιο σοβαρό πρόβλημα; Όταν νιώθω πολύ μόνη κάνω συνέχεια σκέψεις για τον θάνατο και την ματαιότητα της ζωής και σκέφτομαι πως θα ήταν να ήμουν κάποιος άλλος και να σκεφτόμουν διαφορετικά. Σκέφτομαι πως αφού κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κανείς δεν μπορεί να νιώσει τον άλλον ολοκληρωτικά και αυτό με κάνει να νιώθω περισσότερη μοναξιά. Πόσο θα ήθελα να μπω στο μυαλό κάποιου άλλου ή κάποιος άλλος να μπει στο μυαλό μου, να τον νιώσω και να με νιώσει.. Σκέφτομαι συνέχεια τους ανθρώπους, γεννιόμαστε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι και προσπαθούμε τόσο να επικοινωνήσουμε ο ένας με τον άλλον.. Το πιο σημαντικό για μένα είναι η αγάπη, θέλω τόσο πολύ να δώσω και να πάρω αγάπη αλλά νιώθω ότι κανείς δεν μπορεί να με νιώσει 100% και δεν μπορώ να νιώσω κανέναν 100%. Έχω ανθρώπους που νοιάζονται για μένα και με αγαπούν αλλά νιώθω ότι θέλω κάτι βαθύτερο, δεν ξέρω γιατί….Σκέφτομαι όλα τα προβλήματα που έχω στη ζωή μου και ξέρω ότι δεν με νοιάζει τίποτα, δεν με νοιάζει αν θα είμαι φτωχή, άνεργη, οτιδήποτε, μου φτάνει στη ζωή μου να έχω έναν άνθρωπο που με αγαπάει και τον αγαπάω, που με νοιώθει και τον νοιώθω…
Επιπλέον, καμιά φορά παρατηρώ τον εαυτό μου σαν να είμαι κάποιος άλλος, δηλαδή σκέφτομαι πως θα με έβλεπε κάποιος άλλος και τι εικόνα θα είχε για μένα, γίνομαι δηλαδή εξωτερικός παρατηρητής του εαυτού μου.. είναι κάποια διαταραχή αυτό;
Καμιά φορά είναι δύσκολο να μοιραστώ τέτοιες σκέψεις με τα κοντινά μου πρόσωπα, φοβάμαι μήπως με περάσουν για τρελή, ήθελα απλά να τα βγάλω από μέσα μου και να μάθω αν υπάρχουν και άλλοι που μπορεί κάνουν παρόμοιες σκέψεις..

εγω θα σου ελεγα να δεις κατι που εγραψα σε ενα παιδι μολης πριν για την μοναξια κ να μου πεις κ συ την γνομη σου
https://www.e-psychology.gr/forum/th...BF%CF%85/page2

κ γω περιπου στα ιδια ειμαι

poema σε καταλαβαίνω απόλυτα. Απλά εγώ δεν τα γυρνάω στο υπαρξιακό. Νιώθω μοναξιά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πως δε μπορεί να με νοιώσει κανένας ούτε να με καταλάβει. Σαν να είμαι ένα ξεχωριστό είδος και πολλές φορές είμαι στον κόσμο μου. Βλέπω να γράφεις πως θα ήθελες να είχες έναν άνθρωπο να αγαπιέστε και να καταλαβαίνεστε 100%. Είχες το τελευταίο διάστημα κάποια απογοήτευση; είτε ερωτική είτε σε συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον; Εμένα πχ μου ξαναέσκασε έντονα αυτό το αίσθημα γιατί βίωσα μεγάλη ερωτική απογοήτευση το τελευταίο 6μηνο. Το αν έχεις κατάθλιψη αρμόδιος είναι να στο πει κάποιος ψυχολόγος. Εγώ έχω πάντως και νιώθω ακόμα μεγαλύτερη μοναξιά μέσα στην κατάθλιψή μου.

ναι είχα απογοήτευση γενικά στη ζωή μου και είμαι πεσμένη ψυχολογικά το τελευταίο διάστημα. Και με το αγόρι μου έχουμε απομακρυνθεί και έχουμε αρκετά προβλήματα. Αλλά είχα από πριν υπαρξιακά ερωτήματα και δεν ξέρω, μπορεί να βοηθήσει σε αυτό ο ψυχολόγος; γιατί να νιώθουμε μοναξιά και να μην μπορούμε να επικοινωνήσουμε αληθινά; είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί ένας άνθρωπος να σε καταλάβει; και μόνο που μου είπες ότι με καταλαβαίνεις αισθάνθηκα να φεύγει ένα βάρος από πάνω μου κι ας είσαι ένας άγνωστος..

Σίγουρα παίζει ρόλο η απομάκρυνση με το αγόρι σου. Όταν υπάρχουν προβλήματα νιώθεις μόνη ακόμα και μέσα σε σχέση. Εγώ και με οικογένεια που είμαι, ή δουλειά ή και με φίλους, πάλι μόνη αισθάνομαι δεν ξέρω. Νόμισα πως είχα βρει τον άνθρωπο που επικοινωνούσα αληθινά και με καταλάβαινε, με άγγιξε συναισθηματικά, ένιωσα χαρούμενη αλλά άλλο τόσο πληγώθηκα και έπιασα πάτο. Πλέον νιώθω ακόμα πιο μόνη από πριν κάνω αυτή την σχέση. Δεν το έχω ξεπεράσει απλά έχω κάνει την μοναξιά φίλη μου. Κάπως έχω πάρει απόφαση πως δεν πρόκειται να με νιώσει και να με καταλάβει κανείς.
Η ψυχοθεραπεία σίγουρα βοηθάει. Ίσως μέσω αυτής να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου, να βρεις τους λόγους που αισθάνεσαι έτσι, τις αιτίες κλπ.

giannis000 Τα διάβασα αυτά που έγραψες, συμφωνώ αλλά η μοναξιά είναι δύσκολη ειδικά αν την βιώνεις χρόνια..και ναι μπορώ να ζήσω και μόνη μου αλλά θα είναι μια ζωή δυστυχισμένη γιατί για μένα στη ζωή το πιο σημαντικό πράγμα που βάζω πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη, η συντροφικότητα, το μοίρασμα

Quote:

---

Originally Posted by poema

Τα διάβασα αυτά που έγραψες, συμφωνώ αλλά η μοναξιά είναι δύσκολη ειδικά αν την βιώνεις χρόνια..και ναι μπορώ να ζήσω και μόνη μου αλλά θα είναι μια ζωή δυστυχισμένη γιατί για μένα στη ζωή το πιο σημαντικό πράγμα που βάζω πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη, η συντροφικότητα, το μοίρασμα

---

Συμφωνώ απόλυτα. και για μένα έτσι είναι. αν συναισθηματικά δεν είμαι καλά νιώθω κενή. και πια συναισθηματικά νιώθω νεκρή...

αν πω οτι δεν σας καταλαβαινω θα ειναι ψεμματα ο χωρισμος με κανει να νοιωθω αδειος δεν να τα βλεπω ολα μαυρα

αφου δε βγαινει το σκεπτικο σαν εξυπνος δηλαδη οτι ο καθε ανθρωπος ειναι μοναδικος και αυτο σε οδηγει στη μοναξια

θα βγει το σκεπτικο αν σκεφτεις σαν ηλιθιος δηλαδη αν σκεφτεις πως θα κουτοποιηθεις σε πατεντες και ομαδες

Quote:

---

Originally Posted by ironman

αν πω οτι δεν σας καταλαβαινω θα ειναι ψεμματα ο χωρισμος με κανει να νοιωθω αδειος δεν να τα βλεπω ολα μαυρα

---

Ούτε εγώ τα βλέπω πια όλα μαύρα αλλά υποβόσκει πάντα από πίσω μια μελαγχολία και ένα κενό τεράστιο...

Quote:

---

Originally Posted by poema

giannis000 Τα διάβασα αυτά που έγραψες, συμφωνώ αλλά η μοναξιά είναι δύσκολη ειδικά αν την βιώνεις χρόνια..και ναι μπορώ να ζήσω και μόνη μου αλλά θα είναι μια ζωή δυστυχισμένη γιατί για μένα στη ζωή το πιο σημαντικό πράγμα που βάζω πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη, η συντροφικότητα, το μοίρασμα

---

οκ κ γω δεν ταγραψα καλα. κοιτα δεν λεω να ζησεις μονη. ουτε για μενα θα ηταν καλο, λεω να προχωρισεις μονη κ να εχεις πιστη πως στην διαδρομη θα βρεις κιαλα ατομα. απλα αν καθεσαι σε ενα σημειο περιμενωντας να ερθουν ουρανοκατεβατα αυτα τα ατομα ωστε να βρεις την δυναμη να προχορησεις το πιο πηθανο να μη ερθουν. αλλα απο την αλλη αν προχορησεις εσυ ασχετα με το αν εχεις διπλα σου ατομα κ να μην εχεις στη πορεια θα βρεις.