ΙΔΨ - Μοναξια

Το πρωτο θεμα που ειδα ελεγε "πιστευω πως πασχω απο ΙΔΨ", εγω πασχω αλλα πλεον εχω αντιμετωπισει με θαρρος το προβλημα και μπορω να ζω εστω και με τις ανοητες αλλα παντα ενοχλητικες μου ιδεοληψιες. Ειναι δυσκολο και θελει δυναμη αλλα καταφερα να τα βαλω με τους "δαιμονες" μου εστω και ας μην ειχα καμια ουσιαστικη στηριξη
απο το περιβαλλον μου. Αυτη τη περιοδο ειμαι πολυ πιεσμενη, εχω καποια προσωπικα και οικογενειακα προβληματα μα το κυριοτερο ειναι πως δεν εχω ενα ανθρωπο να παω για καφε. Το μονο που κανω ειναι να διαβαζω να εργαζομαι και να φροντιζω οσο περισσοτερο τον ευατο μου(με ανεβαζει ψυχολογικα). Πρωτη φορα γραφω κατι τετοιο απευθυνομενη σε ατομα που μαλλον δεν θα δω ποτε, αλλα ειλικρινα εχω την αναγκη να μιλησω εστω και ετσι για οτι με απασχολει. Ειμαι μονη χωρις φιλους αλλα η αληθεια ειναι πως δεν ειμαι "καπως", ωστε να διωνχω μακρυα μου τους ανθρωπους. Μαλλον τα λεω ολα αυτα γιατι αν δεν τα πω καπου θα σκασω...πφφφ κ ειμαι μολις 25.
Εχει περασει κανεις καποια αναλογη φαση?

Καλησπερα ds8, πως σου ξεκινησε η ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη?

Πριν από ένα χρόνο, η αφορμή ήταν ένας καβγάς με μια φίλη, η όποια ήταν αρκετά επικριτική απέναντι μου ( γενικότερα), από εκεί ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού και άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες ιδεοληψίες, με θέματα σχετικά κυρίως με την ηθική, το σωστό και το λάθος και τις υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου, την έντονη επιθυμία για οργάνωση κ.α

Γεια σου ds8 . Ειμαι 26 χρονων , πασχω απο ιψδ μαλλον απο παντα , αλλα προβλημα σοβαρο να εχω στα 16 με κρισεις πανικου και απο τα 20 αρχισαν οι ιδεοληψιες και οι ψυχαναγκασμοι να περιοριζουν την ζωη μου. Γενικα απο τα 20 μεχρι τα 24 , ειχα απομονωθει απο φιλους περασα 2 φορες καταθλιψη , δεν μπορουσα να δουλεψω , παρατησα δυο σχολες , πηρα και 25 κιλα. Τωρα εχω σχεδον 2 χρονια που ειμαι καλα , και εχω αρχισει σιγα σιγα να βαζω μια ταξη στην ζωη μου.
Ιδεοληψιες και ψυχαναγκασμους εχω ακομα , αλλα τουλαχιστον εμαθα να τους διαχειριζομαι.
Η ιδεοληπτικη διαταραχη ειναι σιγουρα μια δυσκολη κατασταση , και ειδικα στην αρχη , οταν δεν ξερεις τι ειναι μπορει να σου διαλυσει την ζωη, αλλα ευτυχως ειναι μια διαταραχη που μπορεις να διαχειριστεις καλα , αν καλη υποστηριξη.
Τι εχεις κανει μεχρι στιγμης για να περιορισεις τα συμπτωματα? Παιρνεις φαρμακα? Κανεις συνεδριες με καποιον ειδικο?

Ειμαι και εγω ιδεοψυχαναγκαστικη 12 χρονια. Απο τα 12 μου και τωρα ειμαι 24. Δυστυχως η αρρωστια σε απομονωνει ακομα και απο τους δικους σου ανθρωπους. Και μενα οι ιδεοληψιες και οι καταναγκαστικες πραξεις κυριως με ηθικη εχουν να κανουν και πραγματικα ειναι τραγικα δυσκολο να με καταλαβουν. Αφου λεω και εγω η ιδια βλεποντας απ'εξω το προβλημα μου, οταν ειμαι κααααπως καλυτερα, πως δεν με περνανε για τρελη με αυτα που λεω Θεε μου?

σημερα πηγα σε ενα μοναστηρι εδω στην Τηνο που ειμαι διακοπες και παιδια ειχα καιρο να νοιωσω τοση αγαλλιαση στην ψυχη μου. Ενοιωσα ελευθερη με την ευρεια εννοια του ορου, δυνατη και ετοιμη να αντιμετωπισω το οποιο προβλημα. Αυτο ενιωσα. Ειναι απλα μια καλυτερη μερα και χαιρομαι για αυτο! Δεν πιστευω πως οι ιδεοψυχαναγκασμοι περνανε ποτε 100%. Εχω αρχισει και θεωρω πως οχι. Αλλα τουλαχιστον ας ζησουμε λιγο πιο ποιοτικα, ας προσαρμοστουμε σε μια πραγματικοτητα στην οποια θα υπαρχει το προβλημα αλλα δεν θα ειναι ΠΡΟΒΛΗΜΑ στην βαση του.

ρε παιδια καλο θα ηταν να συναντηθουμε καποια ατομα με ιδεοψυχαναγκασμο (απλα δυστυχως λογω ιδεοψυχαναγκασμων θα προτιμουσα να μην ειναι καποιος αντρας στην παρεα, αν ειναι ομως καποιος δεν πειραζει διοτι ουτως ή αλλως θα ειμαι με το αγορι μου). Αν θελετε, να το κανονισουμε!

betelgeuse παρέλειψα να αναφέρω πως έχω περάσει παλιότερα κατάθλιψη και κάποιους ψυχαναγκασμός τους είχα από μικρή. Μου έδωσες αφορμή να μιλήσω για αυτό. Αλλά ξεπέρασα την κατάθλιψη, αν και έχω κάποια συμπτώματα, αλλά όχι κλινική κατάθλιψη. Όπως ανέφερα οι ιδεοληψίες ξεκίνησαν εδώ και ένα χρόνο, πράγματι μέχρι να δεχτώ τι μου συμβαίνει πέρασα πολύ μα πολύ δύσκολες μέρες, που ούτε να τις σκάφτομαι δεν θέλω. Ίσως ακουστεί ανόητο αλλά κάποια στιγμή είπα στον εαυτό μου πως είναι προτιμότερο το βασανιστήριο της κατάθλιψης από αυτόν τον γολγοθά. Στην αρχή μου ήταν αδύνατον να τις ελέγξω. Από ένα σημείο και μετά οι ιδεοληψίες έγιναν ψυχαναγκασμοι, άρχισα δηλαδή να αγχώνομαι και φοβόμουν πως θα με πιάσουν κρίσεις δεν θα μπορώ να ελέγξω τίποτα και σε ποιον να το πω και να καταλάβει? . Η κοινωνική απομόνωση δεν είναι απαραίτητα επιλογή μου αλλά πραγματικά πλέον μου είναι πολύ δύσκολο να ανοιχτώ σε άνθρωπο και ίσως έχω την ανασφάλεια πως δεν θα με αποδεχτούν, είναι και αυτό ένα είδος των ψυχαναγκασμων μου. Καλώς ή κακώς αναγνωρίζω πως σαν κοπέλα δεν στερούμαι κάτι ώστε να μη με αποδεχτούν οι άλλοι αλλά ταυτόχρονα νιώθω πως ένας άνθρωπος που δεν το έχει νιώσει στο πετσί του δεν θα μπορέσει να με καταλάβει. Ακολουθω αγωγή , remeron, λογω άγχους, έχασα και πολλά κιλά, επίσης μου έχουν χορηγηθεί και zanax σε περιπτώσεις κρίσεων. Τώρα που μιλαω μπορώ πλέον να αναγνωρίσω τις ιδεοληψίες μου και τους ψυχαναγκασμούς μου, αλλά δεν παύουν να είναι ενοχλητικές.

edim νομίζω πως σε καταλαβαίνω, έχω υπερβολικά «απαιτητικό » υπερεγώ με ένα τεράστιο θέμα σε θέματα ηθικής και σωστής συμπεριφοράς. Δεν θα ήταν κακό αυτό που προτείνεις.


Ευχαριστώ παιδιά για τις απαντήσεις σας είχα πραγματική ανάγκη κάποιον έστω και από εδώ και ας μην σας γνωρίζω. Επίσης μου δίνει ακόμη περισσότερη ελπίδα που βλέπω πως και οι δυο το διαχειρίζεστε. Είναι πολύ δύσκολο να είναι κανείς μόνος σε αυτό.

ds8 οταν λες καποιους ψυχαναγκασμους τους ειχα απο μικρη, δλδ?

Επαναλαμβανόμενες πράξεις σαν ιεροτελεστίες που θεωρούσα πως ήμουν αναγκασμένη να κάνω για να είμαι «σωστή».