Πως επιπλέεις όταν ότι είναι σημαντικό στη ζωή σου σε σπρώχνει στο πάτο ?
Τι γίνεται όταν σε όλη σου τη ζωή έχεις θέσει στόχους και προτεραιότητες και έρχεται μια ωραία μέρα και βλέπεις όλα γύρω σου να καταρρέουν? Οι δικοί σου άνθρωποι να κρέμονται από πάνω σου, με τα χίλια δυο προβλήματα που έχουν, στην εργασία να πρέπει να είσαι πάντα τέλειος, να μην δείχνεις καμία αδυναμία, να έχεις γίνει σύμβουλος, υποστηρικτής και όταν λες βοήθεια καταρρέω όλοι να λεν μια χαρά είσαι εσύ δεν έχεις ανάγκη. Κάποιος πάντα πονάει περισσότερο από σένα, κάποιος είναι ποιος άρρωστος από σένα, κάποιος έχει περισσότερη ανάγκη. Δεν ξέρω αλήθεια. Κάτι έχει αρχίσει να πάει λάθος.