Ψυχωτικα επεισοδια και το μυστηριο που τα ακολουθει.

Ενα απο τα μεγαλα ερωτηματα που αντιμετωπιζουμε ολοι και ψαχνομαστε ειναι το "ποιοι ειμαστε", μια ενδοσκοπηση που γινεται αρκετες φορες την ημερα και χωρις να το καταλαβουμε πολλες φορες.
Οταν βρισκεσαι σε ψυχωτικο επεισοδιο, ολα γινονται αχταρμας και οταν συνερχεσαι μενεις με ενα ερωτηματικο.

Για παραδειγμα εχω προσεξει στην επαρχιακη πολη που βρισκομαι, οταν δεν ημουν ιδιαιτερα καλα αγνωστος κοσμος να μου ζηταει κατευθυνσεις. Να σταματαει το αυτοκινητο ή και πεζοι και να μου ζητανε κατευθυνσεις πως θα παμε στο ταδε μερος. Οταν ειμαι καλα δεν μου συμβαινει αυτο, μια συνηθισμενη κατασταση αγνωστος μεταξυ αγνωστων.

Ακομα και σε επιπεδο σχεσεων εχω βρεθει σε αλλη πολη και με 5λεπτη γνωριμια η κοπελλα μου προτεινε να παμε για καφε, αλλα εμενα εφευγε το λεωφορειο (τωρα θα τo αφηνα να φυγει :p). Θα μπορουσαν να περιγραψω και αλλες τετοιες καταστασεις, ειδικα με επαφες με το αλλο φυλλο αλλα δεν θελω να μακρυγορω. Γενικα τεραστιο σουξε μεχρι να τραβας τα μαλλια σου, μεχρι και να σε σταματησει ενω εισαι αστεγος και ελεεινος σε ξενο κρατος και να σου πει I just want sex (καλα αυτο το εκλαμβανω ως εντελο τυχαιο, αλλα και μια αλλη πηγε να με αγκαλιασει μετα απο τρια λεπτα συζητηση και αποτραβηχτηκα, οντας στην ιδια κατασταση εγω, σχεδον μεσα σε μια εβδομαδα. Σοβαρη, ομορφη, 55 χρονων υπολογιζω και πολυ εξυπνη μιλουσε τουλαχιστον 4-5 γλωσσες, που τις εναλλασε στην συζητηση. Καλα αυτα δεν τα εκλαμβανω σοβαρα, δεν ξερω την κουλτουρα ενος ξενου κρατους. Μου εναλλασε τις ξενες γλωσσες, ισως για να καταλαβει απο που ειμαι ενω τις ειπα οτι μιλαω μονο Αγγλικα και επειδη προσεξα οτι διατηρουσε μια ιδια συναισθηματικη κατασταση ενω εναλλασε τις γλωσσες τι λεω You talk about feelings? μιας και ειναι παγκοσμια γλωσσα, Yes exactly μου λεει και ενθουσιαστηκε εντελως και πηγε να με αγκαλιασει )

Με λιγα λογια αλλαζουμε εμεις, αλλα αλλαζει και το εξωτερικο περιβαλλον η ανταποκριση που εχουμε απο αυτο και μενεις με ερωτηματικα.

Δεν μιλαω για παρανοησεις, οπως ισως καποια ακουστικη ψευδαισθηση ή εσφαλμενη σκεψη απο καποια συζητηση του διπλανου τραπεζιου της καφετεριας (καπως ετσι ειναι οι ψευδαισθησεις μου, εχω την εσφαλμενη εντυπωση οτι με σχολιαζουν αλλα δεν κανω τιποτα γιατι δεν ξερω εαν ισχυει και μια συνεχη προσπαθεια να καταλαβω τι συμβαινει σκεφτομενος ανοησιες) που αναρωτιεσαι αν οντως εγινε, αλλα πραγματικα τετ- α - τετ.

Απλα μου ηρθε στο μυαλο μου, τωρα πρωι -πρωι και ειπα να γραψω ενα μηνυμα και ισως να ακουσω και μερικες παρομοιες εμπειριες.

Η μονη εξηγηση που δινω ειναι οτι σιγουρα ειμαι πολυ πιο εκδηλωτικος και καθολου τυποποιημενος και πραγματικα ζω την στιγμη εκεινη.

Αυτα ειναι μερικα καλα, αλλα σε γενικες γραμμες ειναι ανυποφορο μαρτυριο και καθολου λειτουργικο.

Καλημέρα keep

Ναι συνέβη και σε μένα στην οξεία φάση μου την έπεσε μια άγνωστη κοπέλα στα ίσια στο πανεπιστήμιο - αν και δεν με ενδιαφέρουν οι κοπέλες- πήγαμε και για καφέ, εκείνη μου το πρότεινε και μου έδωσε το κινητό της χωρίς να το ζητήσω, μου ήταν παντελώς άγνωστη. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτή η περίπτωση, όταν πήγαινα να πάρω καφέ ή σε κάποιο μαγαζί πολλές με κοιτούσαν με λάγνο βλέμμα πολύ επίμονα. Εγώ ξέρω τι συνέβαινε, εξέπεμπα μυστήριο και αυτοπεποίθηση και είχα κυριαρχική αύρα. εξέπεμπα κάποια vibes. Γενικά περπατούσα στις γειτονιές της Αθήνας και πολλοί με κοιτούσαν σαν να ήμουν κάτι το αξιοπερίεργο. Καμιά σχέση με την εικόνα του καημένου και του ταλαίπωρου, το ακριβώς αντίθετο. Αθήνα βέβαια είναι αυτή, δεν σου μιλάνε εύκολα όλοι, αλλά αντιλαμβάνομαι αυτό που γράφεις.

Το περιεργο ειναι οτι μου μιλανε πρωτοι σε ολες τις περιπτωσεις, οπως απλα για να παρουν κατευθυνσεις. Ειμαι και φρικτος και στο να δινω κατευθυνσεις ακομα και στην ιδια μου την πολη, ειναι κατι που αποφευγω.

Μια λογικη εξηγηση ειναι οτι κινουμαι περισσοτερο, αρα περισσοτερο πιθανο να μου τυχει κατι τετοιο. Εαν πουμε διπλασια κινηση ειναι επι δυο η πιθανοτητα, αλλα δεν νομιζω να ειναι τοσο απλο.

Πιστεύω ότι σε κατάσταση ψύχωσης είμαστε σε κατάσταση διευρυμένης συνείδησης, όπως περιγράφει ο Κάρλος Καστανέδα στα βιβλία του. Αλλάζει το ενεργειακό "κουκούλι" του ανθρώπου (όπως το περιγράφει)

Έχω περάσει απίστευτες εμπειρίες σε κατάσταση ψύχωσης. Αν είχα ένα τρόπο να ξεκουράζομαι όταν είμαι σε ψύχωση, θα ήθελα να είμαι έτσι διαρκώς.

Quote:

---

Originally Posted by homebod

Πιστεύω ότι σε κατάσταση ψύχωσης είμαστε σε κατάσταση διευρυμένης συνείδησης, όπως περιγράφει ο Κάρλος Καστανέδα στα βιβλία του. Αλλάζει το ενεργειακό "κουκούλι" του ανθρώπου (όπως το περιγράφει)

Έχω περάσει απίστευτες εμπειρίες σε κατάσταση ψύχωσης. Αν είχα ένα τρόπο να ξεκουράζομαι όταν είμαι σε ψύχωση, θα ήθελα να είμαι έτσι διαρκώς.

---

Ποιο βιβλίο του Καστανέδα είναι πιο κοντά στις εμπειρίες μας? Τα εχω σχεδόν όλα αλλά έτυχε να διαβάσω μόνο ένα το οποίο μου προκάλεσε συνειρμούς

το βιβλίο που διάβασα ήταν η ενεργός πλευρά του απείρου και ένιωσα μεγάλη οικειότητα με πολλά σημεία. θα σταθώ ιδιαίτερα στο κεφάλαιο "φευγαλέες σκιές"

Σε προηγούμενα ποστς είχα μιλήσει για την ενεργειακή ασπίδα που έβλεπα και ένιωθα να με περιβάλλει. Είναι το λαμπερό περίβλημα που γράφει το βιβλίο. Το ένιωθα ως προστασία απέναντι σε πολλά στοιχεία. Ένα απο αυτά ήταν και οι σκιές - όπως αναφέρει και το βιβλίο- που έβλεπα όταν έβγαινα στην πίσω αυλή του σπιτιού μου πριν ακούσω φωνές. Αυτές οι σκιές διαγράφονταν με καθαρότητα στον τοίχο της αυλής και δεν μπορούσαν να είναι αντανάκλαση κάποιου έμβιου όντος καθώς μόνο εγώ υπήρχα στο σπίτι. Αυτές οι σκιές ήταν πολλές και έτρεχαν κατά μήκος του τοίχου, μερικές φορές έκαναν και αλλόκοτες κινήσεις. Αρχικά εγώ θεωρούσα ότι ήταν οντότητες που προσπαθούσαν να με βοηθήσουν, αρχαία πνεύματα, στη πορεία όμως κάπου μέσα μου διαισθάνθηκα ότι θα μπορούσαν να είναι οντότητες που προσπαθούσαν να μπουν μέσα μου. Ένιωθα ήσυχος ότι η ενέργεια που ανέβλυζε από το σώμα μου λειτουργούσε αποτρεπτικά προς κάθε τέτοια απειλή. Η ενέργεια αυτή είχε αναπτυχθεί με μυστηριώδη τρόπο ως μηχανισμός αυτοάμυνας. Αργότερα όταν άκουγα φωνές, οι εκπρόσωποι των φωνών που πλέον ήταν μέσα μου έπαιζαν με την ενέργειά μου. Μου έδιναν ενέργεια και μου την έπαιρναν ανάλογα με τη περίσταση. ίσως τώρα συνδέω τις φωνές και τις σκιές. αυτές δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να ενισχύουν την πεποίθηση ότι έχω εχθρούς και ότι απειλούμαι και να διατάζουν την απόσυρση μου στο σπίτι. Μου έλεγαν μη πας στη βιβλιοθήκη, μη διαβάζεις είναι μάταιο και κάνεις κακό στον εαυτό σου. Μη μιλάς σε κανέναν, γύρνα γρήγορα και κλείσου σπίτι, απομονώσου, μη μιλάς στους γονείς σου, είναι θανάσιμος κίνδυνος. Μου έλεγαν ότι έχω παντού εχθρούς, κάθε μου βήμα ήταν κίνδυνος θάνατος. Αργότερα καταβεβλημένος απο τόσα δεινά που πέρασα ένιωθα πια ότι απομυζούσαν κάθε ικμάδα μου. Αισθανόμουν αυτό που λέει το βιβλίο ότι με απομυζούσαν και τρέφονταν απο μένα, από τους φόβους μου, απο την απατηλή πεποίθηση που μου καλλιέργησαν ότι ήμουν κάτι σημαντικό, το κέντρο του κόσμου, απο τις ψευδοανησυχίες μου, αφού όπως λέει και το βιβλίο μέσα απο τον ανθρώπινο νου τα ανόργανα όντα εισάγουν στη ζωή των ανθρώπων ο,τιδήποτε τα εξυπηρετεί.

Απλά ο προβληματισμός μου είναι απο που συσσώρευα ενέργεια... το βιβλίο λέει ότι τα ανόργανα όντα με την αυτοανάκλαση δημιουργούν αναλαμπές επίγνωσης την οποία μετά καταναλώνουν. Άρα ο άνθρωπος παράγει απο μόνος του ενέργεια? Και γιατί εγώ παρήγαγα αυξημένη? ίσως αυτό που είπα παραπάνω οτι μου έδιναν και μου έπαιρναν την ενέργεια κατά το δοκούν σημαίνει ότι απλά σταματούσαν τη κατανάλωση για να συσσωρευθεί παραπάνω ενέργεια. Πως εγώ έφτασα αυτό που λέει το βιβλίο σε ανώτερα επίπεδα επίγνωσης ώστε να παράξω αυτό το περίβλημα- ενέργεια? Και εάν δεν είχα στρεβλές απόψεις για τη πραγματικότητα και το διωκτικό σύνδρομο, και είχα αυτό που λέει το βιβλιο αυτοπειθαρχία θα μπορούσε να προκληθεί αυτή η έκρηξη ενέργειας μέσα μου, αφου την αντιλαμβάνομαι ως μηχανισμό αυτοάμυνας?

Άλλα ζητήματα με τα οποία νιώθω ταύτιση είναι η εσωτερική σιωπή και το ενεργειακό σώμα και ο αληθινός νους

ο αληθινός νους μου αποκαλύφθηκε μέσα απο τα οράματα.

Ως προς την εσωτερική σιωπή αυτή τη κατάφερνα με εισπνοές εκπνοές, τη σεβίζουσα στάση προς τα θεία στις υπερβατικές εμπειρίες μου, που είναι παραπλήσια με τη στάση των σαμάνων που διευκολύνει την έλευση της εσωτερικής σιωπής. Με την εσωτερική σιωπή είχα την εμπειρία των Ολυμπίων, του Απόλλωνα. Ίσως ο Απόλλωνας ήταν το ενεργειακό μου σώμα που με προσέγγιζε για να με ταξιδέψει στη σκοτεινή θάλασσα της αντίληψης, δηλαδή το άπειρο, που κυβερνά τις ζωές μας, στην οποία διαχέεται η επίγνωση ως συνολική ενέργεια μετά τον φυσικό μας θάνατο. Έχω πει σε προηγούμενα ποστ για τις αφηγήσεις και για το ρόλο του Απόλλωνα. Είναι εκπληκτικό που όσο ήταν οι Ολύμπιοι παρόντες σταματούσαν οι επιθέσεις απο αυτά που εγώ αποκαλούσα ζιζάνια, δηλαδή τα ανόργανα όντα του Καστανέδα. Όταν απομακρύνονταν οι Ολύμπιοι ξεκινούσαν οι επιθέσεις οι οποίες τερματίζονταν όταν ξαναέρχονταν. Ήταν οι Ολύμπιοι, το ενεργειακό μου σώμα?? όταν έφυγαν οριστικά τότε με καταβρόχθησαν τα ανόργανα όντα.
.

Πέτρο, είσαι ένας Ποιητής!

Περιγράφεις την εμπειρία σου τόσο ωραία και περιγράφεις την αλήθεια με σοφία και γνώση.

Έχω διαβάσει όλα τα βιβλία στα Αγγλικά πριν πολλά Χρόνια και επειδή ήθελα να μεταδοθεί η γνώση, τα δάνειζα μέχρι που τα έχασα.

Είναι αρχαία Γνώση των Τολτέκων αυτό που περιγράφουν τα βιβλία, αυτά που έκανε με τον Δον Χουάν

Ναι είναι υπερβατική εμπειρία. Απλώς προσπάθησε να είσαι ήρεμος να τη διαχειριστές και όλα θα πάνε καλά.