ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ

Καλησπέρα.Έχω παρακολουθήσει το forum γενικά και θα ήθελα να πω καλή δύναμη σε όσους προσπαθούν για τη ψυχική τους υγεία.Θα ήθελα επίσης να παραθέσω το πρόβλημα συγγενικού μου προσώπου,σε περίπτωση που κάποιος μπορεί να ξέρει κάτι περισσότερο για αυτό ή να προτείνει κάτι. Το πρόσωπο αυτό,συγκεκριμένα κοπέλα, μετά από μια συναισθηματική αποτυχία(αρραβώνας)εμφανίζ ει κάποια συμπεριφορά που την οδήγησε μετά βέβαια από κάποια χρόνια, σε ψυχολόγο.Συγκεκριμένα, η κοπέλα από την ηλικία των 17 βίωσε μια τραυματική πρώτη σχέση με κάποιο παιδί που τη μείωνε και αδιαφορούσε γιαυτήν.Η σχέση πέρασε πολλά στάδια, χωρισμού, αρραβώνα και διάλυσης.Η ίδια παραδέχτηκε οτι ο φίλος της,της έλεγε οτι δεν αξίζει και πολλά.Τελοσπάντων, μετά από τη διάλυση, κλείστηκε στο σπίτι για μεγάλο διάστημα,χωρις διεξόδους, καθώς μένει σε επαρχιακή πόλη και δεν έιχε περάσει σε κάποια σχολή.Στο διάστημα αυτό παρατηρήθηκε ολική έλλειψη ενδιαφερόντων,κλείσιμο στον εαυτό της και ύπνος όλη μέρα.Μετά από καιρό, άρχισε να εμφανίζεται και η συμπεριφορά που συνεχίζει και τώρα. Η σκέψη της άρχισε να είναι ασαφής,η επικοινωνία δύσκολη, καμία δραστηριότητα, το μυαλό σαν να έπεσε σε αφασία.Επιπλέον άρχισε και συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν προσχολικής ηλικίας παιδί που ρωτάει συνεχώς τί είναι αυτό, δεν αναγνωρίζει τον κόσμο και δεν έχει τις κοινωνικές δεξιότητες που έχει ο ενήλικας.Συγκεκριμένα, αν έβγαινε από το σπίτι, δε σκεφτόταν να ντυθεί, μπορεί να χανόταν στο δρόμο,να έπιανε συζήτηση με αγνώστους,δεν είχε αίσθηση της πραγματικότητας πχ.λέει ότι οι γονείς της είναι 25 ετών,δεν μπορεί να συνδυάσει και να θυμηθεί σε ποια πόλη είναι κάποιος,παρόλο που το γνωρίζει και άλλα πολλά που θεωρούνται ακαταλαβίστικα.Το θέμα έγινε εντονότερο με τα χρόνια καθώς της είναι πια δύσκολο να διεκπεραιώσει απλές ανάγκες(πχ ψωνίζω)χωρίς παρότρυνση και επίβλεψη.Σε συζητήσεις έχει αναφέρει πολλά συγκεχυμένα πράγματα για τον πρώην φίλο της μπερδεύοντας την αλήθεια με το ψέμα, αναγνωρίζει οτι έχει πρόβλημα και μιλάει για το πώς ένιωσε σε φάσεις στο παρελθόν.Εδώ και περίπου εναμισυ χρόνο, επισκέπτεται ψυχολόγο που από ότι γνωρίζω,αφού απέκλεισε με ιατρικές εξετάσεις οτιδήποτε παθολογικό,νευρολογικό κ.λπ άρχισε να της βάζει κάποιες ασκήσεις για να βελτιωθεί η αντίληψη και η μνήμη της.Επίσης ανέφερε πως κατά τη γνώμη του δεν πάσχει από κάποια γνωστή διαταραχή, αλλά έχει έλλειψη αυτοπραγμάτωσης και χαμηλή αυτοπεποίθηση και προς αυτή την κατεύθυνση δουλεύει ακόμα εξ'όσων ξέρω(δηλ. τόνωση της αυτοποεποίθησης,καλλιέργε� �α χόμπυ και επιβράβευση)Φαρμακευτική αγωγή δεν έχει χορηγήσει.Η βελτίωση βέβαια δεν υπάρχει παρά ελάχιστα στο θέμα των χόμπυ.Να αναφέρω πως η μειωμένη αντίληψη παρουσιάζεται και σε άλλο πρόσωπο στο οικογενειακό της περιβάλλον, όχι βέβαια σε τέτοιο βαθμό.Εχω αναρωτηθεί αν έτσι και αλλιώς θα εμφάνιζε αυτό το πρόβλημα, μιας και το παρουσίασε μετά την εφηβεία, ανεξαρτήτως των καταστάσεων που πέρασε.Από τη άλλη όμως, προτού κλειστεί στο σπίτι δεν υπήρχε το πρόβλημα αυτό.Επειδή έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις,από κάποιες παρατηρήσεις της καταλαβαίνω οτι έχει, κατά κάποιο τρόπο, κολλήσει σε εκείνη την ηλικία, ή μάλλον ο κόσμος έχει σταματήσει εκεί για αυτήν.Της φαίνεται παράξενο στο δρόμο οι κοπέλες με τα αγόρια τους καθώς και η συμπεριφορά τους γενικά.Ολο αυτό δεν την επηρεάζει βέβαια να εκτελεί μηχανικά τη δουλειά σε κάποιο μαγαζί τους ή κάποιες άλλες δουλειές.Απλώς οι παιδικές ερωτήσεις και η αφέλεια συνεχίζονται.Μπορεί να ακούγεται χαζό, αλλά για όποιον το ξέρει είναι μια πικρή ιστορία να βλέπεις έναν άνθρωπο να μη ζει τη ζωή του και να μην υπάρχει προοπτική και να ανησυχείς συνέχεια για το τι θα του συμβεί.(αν την εκμεταλλευτεί κάποιος ή αν μείνει μόνη κ.λπ)Συγνώμη για το μακροσκελές κείμενο.Όποιο σχόλιο από κάποιον που θέλει να διατυπώσει μιά άποψη και ίσως να βοηθήσει, είναι δεκτό, γιαυτό άλλωστε και γράφω.Είναι κατά τη γνώμη μου περίεργη περίπτωση, εγώ πίστευα πως επρόκειτο για κάτι παθολογικό στον εγκέφαλο, αλλά αποκλείστηκε.Είναι δυνατόν,κάποιος για χ λόγο να πάθει κάτι τέτοιο και να πρέπει να ξαναμάθει το κόσμο από την αρχή?Είναι εφικτό?Ο ψυχολόγος δεν συζητάει το παρελθόν μαζί της, και λέει οτι πρέπει να της αναφέρουμε οτι αυτό πέρασε.Στο θέμα όμως του μυαλού(όπου και μια απλή πράξη της είναι δύσκολη)δε νομίζω ότι ούτε αυτός πιστεύει οτι μπορεί να γίνει κάτι, αφού και οι ασκήσεις δε βελτίωσαν πολύ το θέμα.Το μόνο που πάει καλύτερα είναι η ενασχόλησή της με κάποιο χόμπυ, πράγμα που φυσικά θα της δίνει κάποια αυτοεκτίμηση.Πάντως, οι γονείς ανησυχούν τι θα γίνει σε περίπτωση που μείνει μόνη.Θα πρέπει πάντα να επιβλέπει ένας αδελφός?Αλήθεια είναι κρίμα που ένας νέος άνθρωπος στη καλύτερη περίπτωση δε θα μπορέσει να χαρεί τη ζωή.Συγνώμη και πάλι για την έκταση και αισιοδοξώ για τα καλύτερα για όλους σας.

Όσο περισσότερο βρίσκομαι σε αυτό το φόρουμ, τόσο περισσότερο εκπλήσσομαι με τις ιστορίες που διαβάζω.

Καλή μου nebula1, η ιστορία της συγγενούς σου, μου θυμίζει κάτι παλιές ιστορίες για κοπέλες, που ερωτευόντουσαν κάποιον και όταν αυτός με οποιοδήποτε τρόπο, έφευγε, οι κοπέλες έπεφταν σε βαθιά μελαγχολία και σταματούσε η ζωή τους εκεί. \"Έπαθε ερωτική απογοήτευση\" λέγανε τότε.

Δεν μπορούμε να κρίνουμε την κοπέλα, κανείς δεν μπορεί. Όλοι περνάμε από αυτές τις καταστάσεις, της \"ματαίωσης\", της διάψευσης. Το θέμα είναι για ποιο λόγο το κορίτσι αποφάσισε να αποκλείσει τον εαυτό της από την πραγματικότητα, να πάψει να ζει ουσιαστικά. Αυτός ο βαθύς πόνος, που είναι σαν ένα βαρύτατο πένθος έχει σίγουρα τις ρίζες του σε παλαιότερες καταστάσεις από την ιστορία της κοπέλας και, ακόμα ακόμα, στην λειτουργία της οικογένειάς της, εννοώ δλδ με ποιον τρόπο η οικογένεια της έχει επαφή με την πραγματικότητα. Κι εδώ δεν εννοώ αν είναι καθυστερημένοι αλλά πόσο καλά πατάνε στα πόδια τους και οι ίδιοι. Σίγουρα είναι πάρα πολλά τα ζητήματα και μόνο εικασίες μπορεί να κάνει κανείς.

Δείτε με τον ψυχολόγο σας που θα πάει η βάρκα, που λένε, και αν δεν βλέπετε βελτίωση, μη διστάσετε να δείτε και κάποιον άλλον


Εύχομαι το καλύτερο, μακάρι να έρθεις εδώ και να μας πεις ευχάριστα νέα για την εξέλιξή της.

Καλημέρα,
σαφώς χωρίς να είμαι ειδικός και χωρίς να γνωρίζω κάποια παρόμοια κατάσταση, θεωρώ ότι είναι πιθανό λόγω του έντονου συναισθηματικού σοκ που πέρασε η συγγενής σου να έχασε την επαφή με την πραγματικότητα.
Μπορεί όμως αυτό που αναφέρει ο ψυχολόγος για την αυτοπραγμάτωση, να μην σχετίζεται αποκλειστικά με την τραυματική σχέση που είχε. Η αυτοπεποίθηση δομείται αρχικά με βάση την αναγνώριση που παίρνουμε μέσα στην οικογένεια μας (ως παιδιά ακόμα), κ ύστερα από άλλους κοινωνικούς κύκλους, σχολείο, εργασιακό περιβάλλον. Πιστεύω λοιπόν πως το γεγονός ότι ενεπλάκη σε αυτή την σχέση, έχει να κάνει με την ήδη υπαρκτή χαμηλή αυτοπεποίθησή της, ενδεχομένως να πίστευε ότι δεν της άξιζε κάτι καλύτερο.
Κατ\' εμέ, ίσως περισσότερο από την ενασχόληση με κάποια χόμπυ, αλλά και παράλληλα με αυτήν, να χρειάζεται την συνεχή υποστήριξη και ενίσχυση της πίστης της στον εαυτό της, ότι μπορεί να τα καταφέρει να βγει από αυτή την κατάσταση, ότι αξίζει το καλύτερο.
Καλές αντοχές στην προσπάθεια σας, ελπίζω να πάνε όλα καλά.

Nα επισκεφθεί άμεσα ψυχίατρο.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας,οι παρατηρήσεις σας είναι όλες σημαντικές.Η αλήθεια είναι πως η κοπέλα, που τώρα είναι 26 ετών,άργησε να κάνει το πρώτο βήμα να επισκεπτεί κάποιον ειδικό,παρόλο που είχε τονιστεί στους δικούς της.Πιστεύανε πιθανόν ότι πρόκειται για κάτι παροδικό.Ευχαριστώ και για τα καλά σας λόγια,καλή συνέχεια σε όλους σας.

Τι αυτοπραγμάτωση;Εδώ εγώ που τα διαβάζω και μη ειδικός βλέπω αναφορά σε καταθλιπτικά συμπτώματα και απορώ πως ο ψυχολόγος είπε ότι δεν πάσχει από κάποια αναγνωρισμένη διαταραχή...Έχει σίγουρα κατάθλιψη,για οτιδήποτε άλλο καλύτερα θα ήταν να αλλάζατε ειδικό....