Κ μετά από αυτό άντε να φας γιουβαρλάκια...
Printable View
Κ μετά από αυτό άντε να φας γιουβαρλάκια...
Πες τα ρε Σείριος!Quote:
Originally Posted by serios
Εγώ μπουλινγκ είχα υποστεί στο δημοτικό κυριος, θυμάμαι έσκαβαν με φτυάρι και έλεγαν θα με θάψουν και εγώ το πίστευα ο βλάκας, καλά εάν ήμουν τώρα θα είχα αντιδράσει εννοείται, έκανα και εγώ της χαζομάρες μου όμως και μια στο γυμνάσιο που το μετάνιωσα τι κάθαρμα που ήμουν, ( άστο δεν το λέω αυτό) και στο λύκειο με κοροιδευανε! Και ακολούθησαν κι άλλα τα έχω πει σε άλλα θέματα και έγινα αυτός που εγινα!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Ναι, τώρα θα αντιδρούσαμε αλλιώς σίγουρα, αν και εγώ ακόμα νιώθω χάλια γιατί δεν περνάω καλά και θυμάμαι όλο τα παλιά!!! Κάθε φορά που βλέπω την μάνα μου υποτροπιάζω και κλαίω συνέχεια κλαίω. Τρομερά αυτά που σου έκαναν στο σχολείο.Quote:
Originally Posted by andreas86
Προσωπικά δεν θυμάμαι ξύλο στο σπίτι πέρα από μια σφαλιάρα που δεν κατάλαβα καν από πού μου ήρθε όταν πήγα χαρούμενη να χρησιμοποιήσω την καινούργια λέξη που είχα μάθει και αποκάλεσα τον πατέρα μου μαλάκα στα καλά καθούμενα. Δεν ξέρω πόσο ήμουν, πολύ μικρή προφανώς γιατί μετά βίας το θυμάμαι. Κατά τα άλλα ενώ ήμουν αρκετά ζωηρή ως παιδί, ευτυχώς οι γονείς μου ήταν κατά της βίας ως μέθοδο διαπαιδαγώγησης.
Μου χει μείνει ακόμα πάντως, γύρω στα 8-10 χρονών, να γυρνάμε με μια φίλη μου στο σπίτι της μετά από βόλτα με τα ποδήλατα, εκείνη την στιγμή να επιστρέφουν κι οι γονείς της, να την ρωτάνε αν διάβασε τα μαθήματα της και γιατί ήταν έξω και να την πλακώνει στο ξύλο ο πατέρας της έξω στον δρόμο πριν καν μπει στο σπίτι. Εγώ είχα μείνει έντρομη να κοιτάω και αυτός γύρισε και ρώτησε αγριεμένος κι εμένα αν έχω διαβάσει. Του απάντησα κάτι σε στυλ "να μην σε νοιάζει" κι έφυγα τρέχοντας αλλά τρομοκρατήθηκα τόσο πολύ που γύρισα σπίτι και είπα στον πατέρα μου να πει στον δικό της (γιατί γνωρίζονταν) να μην μου ξαναμιλήσει ποτέ.
Εγώ τώρα που το λες είχα φάει σφαλιάρα και από δασκάλα στην πρώτη δημοτικού επειδή πείραζα την τσάντα του μπροστινού. Όλες οι πειραγμένες κυκλοφορούσαν κάποτε ελεύθερες και έκαναν δυστυχισμένα τα παιδιά όπως επίσης και πειραγμένοι άντρες εγώ είμαι σίγουρη ότι η "μάνα μου" έχει κάτι αλλά αυτή δεν το παραδέχεται λέει να πάω εγώ σε ψυχίατρο. Ναι, έχω πρόβλημα αλλά το απέκτησα από τη μάνα μου.Quote:
Originally Posted by elisabet
Ξύπνησε ο Che απο μέσα σου και το αίσθημα απονομής δικαιοσύνης. Μπράβο elisavetQuote:
Originally Posted by elisabet
Εγώ δεν έχω πρόβλημα με το οικογενειακό περιβάλλον, ίσως το μόνο προβλήματα ήταν ότι έπρεπε να με κάνουν πιο δυνατό χαρακτήρα να μου δώσουν περισσότερο θάρρος, αυτοπεποίθηση, αλλά εντάξει το παράπονο το έχω από την κοινωνία έξω, από το σχολείο ακόμα θυμάμαι άτομα να τα βάζουν μαζί μου,και συνεχίστηκε και στο εργασιακό περιβάλλον! Ευτυχώς στο στρατό πέρασα σχετικά καλά ήμουνα και είμαι ακόμα συνεσταλμένος τόσο που όταν πήγα λύκειο με ρώτησαν κάτι για να με πειράξουν και είχα άγνοια πάνω σε αυτό που το ξέρουν παιδιά μικρά, αλλά δεν θέλω να επεκταθω περισσότερο, εχω σκεφτεί πολλές φορές ότι πρέπει να είμαι και βλάκας!!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Α! Από δασκάλους έχω να πω πολλά! Μια σφαλιάρα όπως λες και εσύ στην α δημοτικού, κατά λάθος, ενώ δεν έφταιγα τίποτα απλά η δασκάλα είχε μπερδέψει τα ονόματα κι άλλη είχε κάνει σκανταλιά κι εγώ έφαγα την σφαλιάρα. Αυτή μετά τουλάχιστον μου ζήτησε συγγνώμη και την συμπαθούσα κιόλας.Quote:
Originally Posted by λουλούδι
Αλλά το μεγάλο λαχείο ήταν ένας δάσκαλος που είχα μετά στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού ο οποίος τώρα θεωρώ πως είχε σίγουρα πρόβλημα ο άνθρωπος, δεν έπρεπε να είναι σε σχολείο! Μας σάπιζε στο ξύλο κάθε μέρα όλα τα παιδιά με την παραμικρή αφορμή αλλά κυρίως μας τρομοκρατούσε. Θυμάμαι ότι τον φοβόμασταν τόσο που δεν τολμούσαμε ούτε στους γονείς μας να το πούμε οτι μας δέρνει γιατί όποιος γονιός έκανε το λάθος κι έρχοταν στο σχολείο και έκανε παράπονα, μετά το παιδί του έτρωγε ακόμα περισσότερες! Κάποια στιγμή είχε γίνει χοντρό σκηνικό γιατί μας είχε χτυπήσει με τον χάρακα και μια κοπέλα έτυχε και είχε ράμματα στα χέρια της και ο μαλάκας της τα έσπασε οπότε μαθεύτηκε. Έρχεται ο πατέρας μου το βράδυ στο σπίτι και μου ζητάει να του δείξω τα χέρια μου (που ήταν κόκκινα!) κι εγώ φοβόμουν τόσο που τα έκρυβα και τον παρακαλούσα να μην έρθει στο σχολείο και να μην πει τίποτα στον δάσκαλο γιατί φοβόμουν ότι θα έτρωγα περισσότερες. Δεν ξέρω τι έκανε τελικά, αλλά απο εκείνη την μέρα δεν με ξαναχτύπησε.
Δεν είσαι βλάκας απλά οι εμπειρίες σου σε έχουν κάνει να σκέφτεσαι έτσι κακές ή καλές. Σημασία έχει ότι είσαι καλός άνθρωπος, αυτό μετράει.Quote:
Originally Posted by andreas86
Αυτό το είχα πάντα ! Ο Τσε με κατέστρεψε χαχαχαχαQuote:
Originally Posted by serios
Υγ. Παράξενο που σου ρθε ο Τσε! Σήμερα είχα μια κουβέντα με τον πατέρα μου για τον Τσε!!!
Ε λογικά θα πήγε ο άνθρωπος (ο πατέρας σου) μπορεί και άλλοι και θα διαμαρτυρήθηκαν ή θα τον απείλησαν. Δεν νομίζω ότι φταίνε οι άνθρωποι με πρόβλημα, φταίνε αυτοί που τους τα έκαναν γι' αυτό κι εγώ όσο και να μισούσα τη μάνα μου πάντα τη δικαιολογούσα, είμαι σίγουρη όμως ότι είχε πρόβλημα!! Όπως και ο δάσκαλος που λες. Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους και τους έχω ικανούς για όλα.Quote:
Originally Posted by elisabet
Ελα ρε, γουσταρω τα γιουβαρλακια :P
Κ του έλεγα του γιατρού ότι επικοινωνώ τηλεπαθητικά και αυτός με φόρτωσε με Invega... :PQuote:
Originally Posted by elisabet
Μη με παρεξηγείτε, είμαι σε μια καθαρή μέρα σχετικά κ επανήλθε το χιούμορ μου έστω κ μαύρο ξέρω γω.
Μικρός ήταν το αγαπημένο μου φαγητό.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Ευτυχώς δεν μου έκαναν τέτοιο χουνέρι κ τα τρώω ακόμα.
Μάλιστα είχα κ σήμερα!! ;)