βιαστηκα

θα ξεκινησω με τα βασικα
ειμαι 19 ετων
Φετος το καλοκαιρι βιαστηκα απο το (τοτε) αφεντικο μου και καταφερα να το συνηδειτοποιησω εχθες μετα απο πολλους μηνες
Γιατι αργησα να το καταλαβω;
Γιατι νομιζα οτι εφταιγα και εγω γιατι ειχα παγωσει εκεινη την στιγμη που δεν επεβαλλα καποια αντισταση απλα προσευχομουν απο μεσα μου να τελειωσει ολο αυτο που συνεβαινε
Ημουν υπο την επιρρεια αλκοολ και καθως εκεινη την μερα δουλευα απο νωρις δεν ειχα φαει τιποτα ολη μερα το ποτο με επιασε χωρις να το καταλαβω
Με παροτρυνση βασικα πιεση της συναδελφου μου δοκιμασα για πρωτη φορα κοκαινη
Στην αρχη το αρνηθηκα και μετα απο πολλες προσπαθειες και "ελα καντο για εμενα ", "θα δεις δεν ειναι κακο " ,"απλα δοκιμασε" και μεσα στην μεθη μου δεχτηκα
τα υπολοιπα απλα θυμαμαι να μην κατειχα τον ελεγχο του εαυτου μου
Απλα ημουν εκει δεν καταλαβαινα τι εκανα
Στη συνεχεια το αφεντικο μου με εσπρωξε μεσα σε μια αποθηκη που ειχε το μαγαζι και εγινε αυτο που εγινε
Οταν τελειωσε η ολη φαση εφυγα τρεχοντας για να καταφερω να κρυφτω και να κλαψω με την ησυχια μου ,που τοση ωρα παλευα να μην κανω
Ηρθε η "φιλη" μου -συναδελφος - που ειχε ψιλοκαταλαβει τι ειχε γινει και μου ειπε να ηρεμισω οτι δεν ειναι τιποτα και απλα μπορει να ηταν κατι που μου βγηκε επειδη καταβαθος μπορει να το ηθελα
ΟΧΙ δεν το ηθελα Ο
Εκεινη την ωρα που γινοταν φοβομουν ,φοβομουν τι θα γινει αμα φωναξω αν πω οχι
Γιατι πιστευα οτι ειχα αναγκη την δουλεια και δεν ηθελα να ακουστει τιποτα να μην μαθευτει τιποτα
Ξερω οτι ΦΟΒΟΜΟΥΝ
γυρισα σπιτι εκαν μπανιο και προσπαθουσα βιαια να "καθαρισω" τον εαυτο μου
Ειχα αηδιασει με εμενα με τον κοσμο
Εκεινη την περιοδο ημουν σε σχεση με ενα παιδι που ημασταν 1 χρονο μαζι και παρα τον λιγο καιρο ειχαμε δεθει απιστευτα πολυ
Ειχα εξομολογηθει πραγματα που δεν ειχα τολμησει να πω σε κανεναν ,πραγματα που ντρεπομουν για τον εαυτο μου ,οπως οι αυτοκτονικες τασεις που ειχα στην περιοδο του γυμνασιου
Ειπα ψεμματα ,οτι ημουν αναστατομενη γιατι πηγε να με φιλησει το αφεντικο μου κατι που ηθελα τοσο πολυ να ειναι αληθεια που για λιγο καιρο το πιστεψα και εγω
Τον αγαπουσα και ακομα τον αγαπαω παρα πολυ που δεν ειπα τιποτα γιατι φοβομουν την αντιδραση του (οτι θα με χωριζε γιατι θα πιστευε οτι τον απατησα) γιατι νομιζα και εγω οτι τον απατησα
Βλεπετε η "φιλη" μου μου ειπε οταν την ρωτησα να μην τιυ πω τιποτα οτι δεν θα το μαθει ποτε και οτι με το περασμα του χρονου θα το ξεχασω και εγω
Με τις μερες να περνανε και καθε φορα που ημουν μονη να σκεφτομαι το συμβαν πειστηκα οτι εφταιγα
Οτι απατησα τον ανθρωπο που αγαπουσα πιο πολυ και απο τον εαυτο μου και αισθανομουν απαισια και τοσο αηδιασμενη με τον εαυτο μου
Ωστοσο προσπαθουσα με ολη μου την ψυχη να ξεχασω και να ξεπερασω το συμβαν
Το αγορι μου δεν καταλαβε τιποτα πειστηκε απο το ψεμα μου
Βλεπετε ειμαι πολυ καλη στα ψεματα και του το ειχα πει
Με αυτο το αγορι χωρισαμε πριν δυο μηνες ,βασικα με χωρισε με την δικαιολογια οτι δεν ηταν πλεον ερωτευμενος κατι που ακομα δεν ξερω αν ειναι αληθεια η ψεμματα ,και οχι δεν πιστευω να με απατησε η κατι τετοιο .
Εχθες που καταφερανα ξεκαθαρισω τι εγινε και καταλαβα οτι βιαστηκα εκλαψα τοσο πολυ που δεν μπορουσα να παρω ανασα
μετα απο πολλες ωρες πολυ κλαμα και πολυ ησυχια καταφερα να συντακω ενα μηνυμα στον πρωην μου
Του εγραψα το ποσο απογοητευμενη νιωθω που δεν καταλαβε τιποτα που και το ποσο απογοητευμενη ημουν και απο την ιδια την ανθρωποτητα για αλλη μια φορα και καποια ακομα πραγματα
Το διαβασε κατευθειαν και με πηρε τηλεφωνο σχετικα με ηρεμη φωνη με ρωτησε πως ειμαι
γελασα γελασα αρκετα κατι που δεν νομιζω να καταλαβε ,υστερα με ρωτησε πως περναω αυτον τον καιρο και πως θα αντιμετωπισω αυτο που του εξομολογηθηκα μετα μου ειπε να προσεχω πως αν ξαναχρειαστω κατι να του μιλησω και επειτα ενα καληνυχτα
Θα προτημουσα να το αφηνε απλα στο διαβασμενο και να εκανε σαν να μην του εστειλα ποτε
ΠΟΥ ΦΤΑΙΩ
Σασ παρακαλω πειτε μου αν ειμαι παραλογη αν ολα αυτα που νιωθω ειναι παραλογα αν ειμαι οντως απαισιο ατομο

Εισαι ευαλωτη. Αν μπει καποιος και σε στολισει με απαισια επιθετα σε τι θα βοηθηθεις;; Καταρχας...εφοσον δεν ηθελες να προχωρησει η φαση θεωρειται βιασμος. Οι γυναικες μεγαλωνουμε με ενα ενοχικο συνδρομο και συνηθως δεν ομολογουμε την παραβιαση του δικου μας θελω. Το γεγονος αυτο δεν το εχεις αποβαλει ακομα και ειναι λογικο. Το γεγονος οτι χωρισες ισως να σε εχει αποσταθεροποιησει περισσότερο και ολα μαζι γινονται πιο εντονα. Του ομολογησες οτι σε βιασε κατοπιν χωρισμου και απαντησε " να σε προσεχεις ;; " εσυ πως αισθανεσαι με αυτη την απαντηση ;; θα ηθελες στη ζωη σου ξανα τον πρωην;

Με εκανε να αισθανθω ακομα χειροτερα
Δεν ξερω τι θελω πια απο την ζωη μου ολα μου φαινονται αδιαφορα
Το μονο ατομο που αισθανομουν οτι μπορουσα να μιλησω ηταν ο πρωην μου
τωρα δεν ξερω τι να κανω

Το πρωτο που θα μπορουσες να κανεις ειναι να απευθυνθεις σε ψυχοθεραπευτρια για γνωσιακη ψυχοθεραπεια. Οχι αναλυση παιδικης ηλικιας. Εαν το θαψεις κατω απο το χαλι γτ τα εξοδα τρεχουν και πεις ΟΧΙ θα το παλεψω μονη μαλλον θα ξανα βρεθει μπροστα σου. Αν δεν παιζουν φραγκα αναγκαστικα θα κλεισεις ραντεβου σε δημοσιο νοσοκομειο και θα κανεις υπομονη μεχρι το ραντεβού. Οπλισου με υπομονη. Βιωσες τραυμα και δεν ειναι απλο. Και οχι ... επειδη ησουν υπο επηρεια ουσιων δεν τον δικαιολογω. Μαλλον το παλικαρι εχει την αναγκη να προχωρησει στη ζωη του σε αλλα θεματα. Εαν ομως του ζητησεις βοηθεια να βρεις ειδικο ελπιζω να δειξει ανθρωπια. Η αποψη μου λογω των εμπειριων μου.

Καλησπέρα. Ίσως να ένιωσε ότι αυτό που του ειπες ήταν για να τον φέρεις πίσω.. Δεν πρέπει όμως να σε απογοητεύει η αντιμετώπιση που έχει κάποιος για ένα τόσο λεπτό θέμα. Αυτό που έχεις να κάνεις από εδώ και πέρα είναι να το αντιμετωπίσεις. Και σε παρακαλώ.. Μην ξανά σκεφτείς ότι φταις.. Όπως και να ήσουν εκείνη την μέρα,. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να σε αγγίξει χωρίς την συγκατάθεση σου!!! Δεν φταις εσύ που το αφεντικό σου ήταν ένας μαλακ... Και ούτε πως η φιλί σου (ας μην πω καποιο άλλο άσχημο χαρακτηρισμό) σου έλεγε όλα αυτά..

Εχεις ανθρώπους δίπλα σου; φίλους σου; οικογένεια; Γενικά ποια είναι η σχέση σου με την οικογένεια σου; φαίνεται ότι γενικά δεν πιστεύεις στον εαυτό σου (από αυτά που ανάφερες)..

εχω ανθρωπους διπλα μπου εχω φιλους που με αγαπανε και τους αγαπω εξισου πολυ αλλα δεν αισθανομαι οτι μπορω να μιλησω για το συγκεκριμενο θεμα
ειμαι πολυ κλειστο ατομο αυτο το παραδεχομαι και το ξερουν και οι ιδιοι και δεν ειμαι ετοιμη να το εκμυστηρευτω σε αυτους
δεν ειναι οτι δεν πιστευω στον εαυτο μου αλλα δεν εχω πιστη πλεον στους ανθρωπους σε ολη την ανθρωποτητα

ειμαι σε μια πολη που ολοι γνωριζονται μεταξυ τους και δεν θα μπορουσα σε καμια περιπτωση να πω κατι σε καποιον που θα του ειναι ευκολο να το πει σε καποιον αλλον και να συνεχιστει μεχρι να μαθευτει σε ολους τους γνωστους μου

Δεν σου είπα να το πεις. Απλά να έχεις ανθρώπους δίπλα σου.. Καλό είναι να πας σε ένα καλό ψυχολόγο.. Πρώτα από όλα για να φτιάξεις την εικόνα που έχεις για τον ευατο σου και μετά γιαυτό που έζησες. Ή και με διαφορετική σειρά. Απλά και για τους δύο λόγους..