Κακοποίηση μητέρας και μιλώντας πρώτη φορά για αυτό
Καλησπέρα σε όλους και καλή χρονιά
Ίσως ο τίτλος να μην ταιριάζει απόλυτα με αυτό που θέλω να πω.
Αν και πλέον είμαι κάπως σε προχωρημένη ηλικία και κοιτάζωντας πίσω θα έπρεπε να είχα μιλήσει αρκετά χρόνια πριν για τα βιώματα μου.
Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες για αρχή,στην εφηβική μου ηλικία είδα την μητέρα μου να κακοποιείται απο τον πατριό μου αρκετές φορές.Αργότερα έμαθα ότι τελικά ειναι ο βιολογικός μου πατέρας το οποίο έκανε την κατάσταση ακόμα χειρότερη.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μίλησα για το τι μου συνέβει όχι τόσο γιατί θεωρούσα υπεύθυνο τον εαυτό μου (έχω διαβάσει ότι πολλά παιδιά θεωρούν ότι φταίνε αυτά για ότι συμβαίνει με τους γονείς τους) αλλά γιατί είχα δημιουργήσει αυτήν την tough persona και θεωρούσα ότι μπορώ να τα ξεπεράσω όλα μόνος μου.Τα χρόνια πέρασαν και πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου αγχώδη,νευρικό,θυμωμένο που θα ξεκινούσε καυγάδες απο το τίποτα και με δυσκολία να συνάψω προσωπικες σχέσεις.Όλη αυτή η κατάσταση όπως καταλαβαίνετε άρχιζε να με ενοχλεί όλο και περισσότερο και η αλήθεια είναι ότι άρχισα να ψάχνω στο internet και να διαβάζω άρθρα σχετικά με κακοποίηση.Διαβάζωντας λοιπον διαφορα άρθρα έμαθα ότι πολλές φορές ένα παιδί που δεν κακοποιήθηκε σωματικά το ίδιο αλλά ήταν μάρτυρας κακοποίησης συγγενικού προσώπου μπορεί να έχει τα ίδια ή και χειρότερα συμπτώματα απο κάποιον που έχει ο ίδιος κακοποιηθει.Διαβάζωντας τα συμπτώματα που μπορεί να προκύψουν,ειδα ότι ταιριάζουν με την δική μου κατάσταση και επειδή τα προβλήματα στο σπίτι ξεκίνησαν στην εφηβική μου ηλικία,θυμάμαι τον εαυτό μου πριν απο αυτήν την κατάσταση και θυμάμαι να είμαι ένα παιδί πολύ ήσυχο και διαφορετικό.
Πριν κάποιο καιρό αποφάσισα να αλλάξω περιβάλλον και πόλη γιατί ήθελα να κάνω μια νέα αρχή χωρίς τοξικούς ανθρώπους γύρω μου.Δυστυχώς όμως δεν προσπάθησα να αλλάξω τον ίδιο μου τον εαυτό.Παρέμεινα στο να έχω την ίδια προβληματική συμπεριφορά που είχα και πριν.Εδώ να τονίσω ότι αν και για χρόνια φοβόμουν ότι ίσως να γίνω και εγώ βίαιος προς το αντίθετο φύλο,ποτέ δεν το έκανα,αλλά για να είμαι ειλικρινής η συμπεριφορά μου ήταν προβληματική είτε μιλάμε για την σχέσεις μου με γυναίκες είτε με άντρες.Κάποια γεγονότα τα οποία συνέβησαν στο χώρο εργασίας με έκαναν να πάρω την απόφαση να αλλάξω.Είναι εδώ και λίγος καιρός που βλέπω τα πράγματα διαφορετικά αλλά αρχίζω και καταλαβαίνω ότι αν θέλω πραγματικά να αλλάξω θα πρέπει να μιλήσω για αυτό το κομμάτι της ζωής μου που ποτέ δεν μίλησα.Όπως είπα πλέον ζω σε άλλη πόλη και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλούς φίλους,το οπόιο βέβαια θα αλλάξει με το καιρό.Πάντα σκεφτόμουν να μιλήσω σε κάποιο απο τους φίλους μου (έχω κάποιους που είμαστε φίλοι απο το σχολείο) αλλά πότε δεν το έκανα.Δεν ξέρω ίσως επειδή ήξεραν την οικογένεια μου,ίσως επειδή το να τους μιλούσα μετά από όλα αυτά τα χρόνια φιλίας μου μαζί τους φαινόταν κάπως περίεργο.
Στο δια ταύτα.Εδώ και λίγο καιρό συζητάω με μια κοπέλα απο την δουλειά.Για να είμαι ειλικρινής (ξέρω ότι θα ρωτήσετε κάποιοι :D ) στην αρχή δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ή μου έκανε εντύπωση.Αλλά μέρα με την μέρα κατάλαβα ότι ειναι εξαιρετική κοπέλα.Δεν φαίνεται να ενδιαφέρετε ερωτικά αλλά ξέρει κάποια πράγματα για το "τοξικό" μου παρελθόν χωρίς να αναφερθώ στα της οικογένειας μου, αλλά και εμένα σε αυτό το στάδιο αυτό που με ενδιαφέρει είναι να τη γνωρίσω καλύτερα και κυρίως (γιατί και αυτός είναι ο λόγος που γράφω εδώ) να συζητήσω αυτό το κομμάτι της ζωής μου που πάντα έκρυβα και ίσως να έχω ένα άνθρωπο που βλέπω σε καθημερινή βάση ό οποίος θα μπορεί να μου πει μια κουβέντα όταν με βλέπει και είμαι σε μια κακή ψυχολογική κατάσταση.Θα μου πει κάποιος γιατί σε αυτή την κοπέλα? Ίσως γιατί είναι τελείως διαφορετική απο τους τοξικούς ανθρώπους που ήταν στη ζωή μου,ίσως επειδή μου είναι ευκολότερο να μιλήσω σε κάποιον που δεν ξέρει την οικογένεια μου ήδη.Η ερώτηση μου είναι η εξής.Όπως έγραψα και πριν θέλω να αρχίσω να μιλάω για αυτό το κομμάτι της ζωής μου.Σίγουρα και ο ψυχολόγος είναι μια επιλογή και μπορεί να το κανω και ταυτόχρονα με το να μιλήσώ και σε ένα "δικό" μου άνθρωπο.Πως όμως θα πρέπει να προσεγγίσω το όλο θέμα μετά από την πρώτη "εξομολόγηση"; Σκέφτομαι να μιλήσω και σε κάποιους από τους παιδικούς μου φίλους αλλά για κάποιο λόγο νιώθω πιο άνετα στο να μιλήσω σε ανθρώπους που δεν είναι κοντά στο οικογενειακό μου περιβάλλον.
Συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας.