Σεξουαλική κακοποίηση αγοριού σε μικρή ηλικία
Καλησπέρα σας,
Με λένε αλέξανδρο και είμαι 25 χρονών.
Πρώτη φορά γράφω εδώ, και ακόμα και ανώνυμο που ειναι, νιώθω άβολα.
Απο μικρή ηλικία που ήμουν, δεχόμουν επίθεση bullying απο τους συμμαθητές μου, και στη πρώτη γυμνασίου έπεσα θύμα βιασμού απο ένα μεγαλύτερο άνδρα.
Δυστηχώς, μετά απο αυτο κλείστηκα εντελώς στον εαυτό μου, σταμάτησα να βγαίνω απο το σπίτι και όσο περνούσε ο καιρός άρχισα να φοβάμαι τους ανθρώπους.
Να με ακουμπάνε, να με κοιτάνε, όλοι νόμιζα και συνεχίζω να νομίζω ότι ξέρουν τι έχω πάθει.
Στο σπίτι πάντα κυκλοφορώ με όλοσωμα ρούχα γιατι φοβάμαι ότι θα μου κάνουν πάλι το ίδιο.
Στη θάλασσα πάω όταν δεν έχει κόσμο, και αν έχει κόσμο τότε ντύνομαι και φεύγω αμέσως.
Δεν αφήνω κανένα άνθρωπο να με ακουμπήσει, να με χαιδέψει, ούτε τη μητέρα μου να με πάρει μια αγκαλιά.
Φοβάμαι πολύ, τους φοβάμαι όλους.
Με κοιτάνε και νιώθω ότι ξέρουν, ξέρουν τι συμβαίνει στα 13 μου, ξέρουν ότι κάποιος με βίασε, ξέρουν τα πάντα για εμένα.
Δεν έχω φίλους απο τότε, δεν βγαίνω απο το σπίτι απο τότε, και αν κάποιος άνθρωπος έρθει δίπλα μου, τότε, τον διώχνω.
Πιστεύω ότι όλοι θέλουν να μου κάνουν ξανά το ίδιο, μπορεί και να θέλουν!!
Ακόμα και στο μετρό βγαίνω όταν έχει πολύ κόσμο για να μην με ακουμπάνε...δεν μπορώ να με ακουμπάνε, νιώθω φόβο.
Στο παρελθόν είχα προσπαθήσει κάποιες φορές να βάλω τέλος στη ζωή μου, είχα κάνει κάποιες απόπειρες, φυσικά δεν γνώριζε κανένας τίποτα.
1 Φορά με χρήση χαπιων (πανω απο 30), με αποτέλεσμα να πέσω στο πάτωμα αλλα βρισκόμουν σε παραλία και σηκώθηκα την επόμενη μέρα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Και μια φορά προσπάθησα να κοψω τις φλέβες μου, όπου σταμάτησα στη μέση.
Σε όλα αυτα τα χρόνια, κατάφερα να κάνω μόνο μια σχέση με μια γυναίκα όπου δεν κράτησε και πολύ.
Οι ανασφαλειές μου ήταν κυρίος ο λόγος και το καταλαβαίνω...τόσο πολύ φόβοι πως να χωρέσουν σε έναν άνθρωπο...κάναμε έρωτα και κάθε φορά ξεσπούσα σε κλάμματα...φοβόμουν, και φοβάμαι ακόμα.
Την καταννοώ απόλυτα, δεν με άντεξε..ποιος θα ήθελε δίπλα του έναν άνθρωπο με βρόμικο σώμα σαν το δικό μου?
Ποιος θα ήθελε να χαιδέψει η να φιλήσει κάποιον που τον έχουν κακοποιήσει και βιάσει; Ποιος θα ήθελε να ασχοληθεί με μια τέτοια περίπτωση ανθρώπου;
Απο αυτη την σχέση έχουν περάσει σχεδόν 3 με 4 χρόνια, και απο τότε, δεν υπήρξε άλλη..και αν είχα κάποια ευκαιρία την πέταξα εγώ.
Πως να εξηγήσω; Όταν πάει η κοπέλα να με φιλήση και εγω ξεσπάω σε κλάμματα; όταν πάει να με αγκαλιάσει και φεύγω 10 μέτρα μακριά απο φόβο; πως; πως;
Δεν γίνετε, και ποια θα καταλάβει, και γιατί να με καταλάβει και να κάτσει μαζί μου? Ειδικά σε μια εποχή που όλες οι κοπέλες κοιτάνε το σεξ και να περνάνε καλά.
Τόσα χρόνια συνεχίζω να πορεύομαι μόνος!! Με τους φόβους μου!! Οι φόβοι νιώθω ότι μεγαλώνουν..και εγώ μένω στάσιμος και κάθε φορά κάνω και ένα βήμα πίσω.
Ο μόνος άνθρωπος που ξέρει για εμένα, είναι αυτη η κοπέλα που ανέφερα παραπάνω...που πλέον δεν έχουμε καμια επαφή και λογικό είναι.
Στην αρχή με καταλάβαινε, προσπαθούσε να με βοηθήσει, αλλα και αυτη πόσο να αντέξει.
Είμαι ένα παιδί που έχω ανάγκη απο έναν άνθρωπο, κάποιον να με καταλάβει, να με πάρει μια αγκαλιά και ας τρέμω να μην με αφήσει, γιατί δεν φταίω εγώ, δεν το διάλεξα εγώ, μακαρί να μην μου συνέβαινε ποτέ τίποτα.
Κανένας δεν ξέρει τιποτα, οι γονεις μου πάντα προσπαθούσαν να με καταλάβουν αλλα πάντα κρυβόμουν πίσω απο μια μάσκα!! Αρχισαν να αναρωτιούνται, δεν θελω να τους πληγώνω, δεν θελω να ντρεπονται για εμένα..
Έβαλα μια αγγελία και ζήτησα απο μια γυναίκα συνοδός (επι πληρωμη)να παριστανει την κοπέλα μου, να με συνοδεύσει κάπου σαν κοπέλα μου.
φυσικά χωρίς καμια ερωτική συνευρεση.
Έγινε, δημιουργήσαμε μια ιστορια γνωριμίας, και την σύστησα σε κάποια άτομα.
Ξέρω πρέπει να ντρέπομαι γι'αυτό, και δεν νιώθω περήφανος φυσικά...!!!
Σκεφτομαι να το κανω ξανα...δεν ξερω...δεν μπορω..νιωθω οτι δεν μπορω αλλο ετσι.
Έχω δημιουργήσει μια ψεύτικη κοπέλα εδώ και 1.5 χρόνο σχεδόν...ότι δήθεν έχω κάποια...και ότι δήθεν βγαίνω μαζί της.. όλα ψέματα, στην Αθήνα πάω βόλτα μόνος και γυρνάω το βράδυ.
Δεν ψαχνομαι για σχέση, δεν θέλω.. ξέρω ότι ποτέ ξανά στη ζωή μου δεν θα μπορέσω να βρεθώ ερωτικά με έναν άνθρωπο.
Προσπαθώ να το αποδεχτώ!!!
θελω καποιον να με καταλαβει..τοσο δυσκολο; μια αγκαλια..τοσο δυσκολο; Τι ζητάω; Μακάρι να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα, να ζούσα κανονικά την παιδική μου ηλικία.
Δε φταίω εγώ όμως, δε φταίω.