Originally Posted by
Sonia
Έχω γράψει παλιότερα πολλές φορές για αυτό, ότι πέρασα τέτοια φάση πριν περίπου 12-13 χρόνια και ότι αν ήξερα τι είναι θα πήγαινα σε ειδικό τρέχοντας. Κανείς δεν μου είχε εξηγήσει ότι αυτό το πράγμα ήταν κρίσεις πανικού/αγχώδη διαταραχή. Το ξεπέρασα μόνη μου και ταλαιπωρήθηκα αρκετά, ενώ ίσως με τη βοήθεια ειδικού θα είχα κόψει δρόμο. Κάθισα όμως μόνη μου και συνειδητοποίησα κάποια πράγματα όπως γιατί εμφανίστηκε τότε, τι σήμαινε, τι έπρεπε να κάνω κτλ.
Έχω όμως περάσει και την φάση της κοπέλας στα πρώτα μου βήματα σαν ενήλικας και θεωρώ ότι μαθαίνεις πολλά πράγματα για τον εαυτό σου και αντιμετωπίζεις αλλιώς κάποιες καταστάσεις αν μάθεις να στέκεσαι λίγο και στα πόδια σου και να τολμάς να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου ή να προχωράς παρά τους φόβους και τις αδυναμίες. Δεν θεωρώ ότι βοηθάει πουθενά ούτε καθέναν ατομικά ούτε σαν κοινωνικό σύνολο να είμαστε άνθρωποι φοβικοί, υπερευαίσθητοι και να αποζητούμε πάντα να πηγαίνουμε στα σίγουρα και εκ του ασφαλούς.
Δεν είναι μια αγχωτική κατάσταση ίδια με διαταραχή πανικού και δεν μαθαίνεται η ζωή μέσα στα γραφεία των ψυχολόγων.