Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας που δεν θέλετε με τίποτα κάποια στιγμή να έρθετε αντιμέτωποι;
Printable View
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας που δεν θέλετε με τίποτα κάποια στιγμή να έρθετε αντιμέτωποι;
Να είχα παιδί και να μην μπορούσα να του προσφέρω τα απαραίτητα.
Δεν θα είχα καν το δικαίωμα να αυτοκτονήσω.
Λυπάμαι πολύ που κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται σε αυτή τη κατάσταση, και δεν φταίνε οι ίδιοι αλλά το κράτος.
Δε μας είπες το δικό σου φόβο.
Καλημέρα!
ο δικος του φοβος ειναι μην του μπλοκαρουν ολα τα προφιλ και δεν εχει με τι να μπουρδολογει...
Φόβος ίσον συγκεκριμένο ψυχικό τραύμα. Αυτό που ο λαός μας λέει "σου έμεινε ο φόβος". Η μοναδική πρώτη εμπειρία σε μια συμπεριφορά όταν είσαι σε πλέον ανώριμη ηλικία πχ το να σου βάλει τις φωνές κάποιος ή να σε δήρει επειδή έκανες ένα λάθος, το να σου κλέψει ή καταστρέψει κάποιος κάτι, το να σου γυρίσει ο άλλος την πλάτη και να σ' αφήσει μόνο. Η λάθος αντίδραση σου σ' αυτή τη συμπεριφορά επειδή δεν σε καθοδήγησε από πριν κανείς, επειδή δεν ήξερες ή επειδή ως ανώριμο παιδί είχες πια αναπτύξει ένα γενικό μοτίβο σκέψης και πράξης εδραζόμενο κι αυτό είτε σε κληρονομικούς /dna λόγους ή σε άλλα βιώματα τα οποία προκαλούσαν σκέψη/δράση τα οποία απλά αφομοίωνες. Έπειτα, κτίζεις πάνω σε αυτά τα βιώματα. Κάθε τι συναφές (συμπεριφορά ή βίωμα) αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο που ήδη διαμόρφωσες. Είναι όπως σε ένα οικοδόμημα που βάζεις λάθος την πρώτη πέτρα, το πρώτο μικρό καλούπι κι όλο το οικοδόμημα κτίζεται ακολουθώντας την λάθος εφαρμογή αυτής της πέτρας ή καλουπιού. Ωριμότητα είναι ανά θέμα, ανά κεφάλαιο της ζωής με το οποίο έρχεσαι σε καλή επαφή και εξοικείωση και όχι με το γενικά συνηδητοποίησα/ απέκτησα αυτογνωσία. Έτσι φοβίες θα αποκτήσεις και σε νέα πεδία, σ οποιαδήποτε ηλικία που ωστόσο το υπόβαθρο τους θα ναι αυτά τα άσχημα βιωματα που καναν το οικοδόμημα να πάρει μια λάθος πορεία.
«Ευαίσθητος» φόβος θα έλεγα. Και ρεαλιστικός κατά κάποιο τρόπο. Χαίρομαι που σε ενδιαφέρει το θέμα των παιδιών και της προστασίας απέναντι τους. Θα γίνεις καλός πατέρας.
Εγώ φοβάμαι το θάνατο πολύ. Και νομίζω πολλοί έχουν κοινή φοβία και θα με καταλάβουν.
«Ευαίσθητος» φόβος θα έλεγα. Και ρεαλιστικός κατά κάποιο τρόπο. Χαίρομαι που σε ενδιαφέρει το θέμα των παιδιών και της προστασίας απέναντι τους. Θα γίνεις καλός πατέρας.
Εγώ φοβάμαι τον θάνατο πολύ. Και νομίζω πολλοί έχουν κοινή φοβία και θα με καταλάβουν.
Το πιθανότερο είναι να μη γίνω πατέρας. Αλλά ας μη ξεφύγουμε απο το θέμα.
Δεν μπορώ να φοβηθώ το θάνατο, γιατί ξέρω πως είναι αναπόφευκτο να συμβεί.
Έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου για να εξοικειωθείς με την ιδέα.
Μέχρι να έρθει η ώρα, θα το έχεις αποδεχτεί.
Επίσης είναι άσκοπο να φοβάσαι κάτι που δεν είναι στο χέρι σου
Α ναι ξέχασα να το αναφέρω αυτό. Φαντάσου πόσα προφίλ θα πρέπει να μου μπλοκάρουν, από την στιγμή που εχω δημιουργήσει το μισό φόρουμ. Άστα να πάνε, θα πέσω σε κατάθλιψη άπαξ και με πάρουν είδηση. Δεν θα έχω με τι να ασχοληθώ… πφφ
Α ο Σαλβαδόρ ο κλώνος σου που είναι να σε υποστηρίξει(σ);
Αυτό είναι διαφορετικό απο το θάνατο.
Έχει να κάνει με την αντίληψη που έχεις για τον κόσμο, για τη ζωή και το νόημα της, το αποτύπωμα που θα αφήσουμε κτλ.
Είναι πολύ πιο μπερδεμένο, και βαθυστόχαστη σκέψη.
Δεν ξέρω αν σου κάνουν καλό αυτές οι σκέψεις στην ηλικία που είσαι!