Originally Posted by
Niels
Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και είναι δύσκολο να τα βάλεις σε ζυγαριά τα ψυχολογικά προβλήματα. Έχουν ρίζες στην παιδική μου ηλικία τα προβλήματα μου, έκανα πέντε χρόνια θεραπεία την τελευταία φορά, παίρνω αγωγή πολλά χρόνια με διακοπές, κάθε μέρα είναι αγώνας και εφαρμογή όσων μου έδειξε ο θεραπευτής μου, για τον οποίο ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες μας για την αγωγή ή για το κομμάτι της ψυχοθεραπείας, έχω πολύ θετική άποψη γιατί αισθάνομαι ότι μοιράστηκε μαζί μου τα μυστικά του επαγγέλματος του, σαν να τράβηξε μια κουρτίνα και με άφησε να δω τι κρύβεται από πίσω, ο τρόπος αυτός μου έδωσε πολλά, δεν μου έλεγε κάνε αυτό ή κάνε εκείνο, αλλά το τι υπάρχει πίσω από τα φαινόμενα. Όποιος όμως ψάχνει για μεταμόρφωση θα απογοητευτεί, κανείς θεραπευτής δεν το υπόσχεται αυτό. Το θέμα των χρημάτων είναι και αντικειμενικό, όταν κάποιος δεν έχει δουλειά, ένα σταθερό εισόδημα κλπ, και υποκειμενικό, όταν στην ουσία δεν αποτελεί προτεραιότητα για αυτόν η ψυχοθεραπεία παρά την ύπαρξη ενός μέσου εισοδήματος.
Και στην ψυχοθεραπεία χρειάζεται ατομική προσπάθεια, όχι μόνο για να κατανοήσεις τι σου συμβαίνει αλλά για να πας απ' τη θεωρία στην πράξη. Η διάγνωση είναι μια ρευστή διαδικασία, είναι υπερεκτιμημένη από τους ασθενείς. Το μόνο που αρκεί είναι η αγωγή να κινείται στο φάσμα της πάθησης, από κει και πέρα είναι θέμα προτίμησης του γιατρού τι θα προτείνει και γιατί και σε συμφωνία με τον ασθενή. Στο ζήτημα της ψυχοθεραπείας η διάγνωση είναι μια ταμπέλα που δημιουργεί εμπόδια, οι σωστοί θεραπευτές την αποφεύγουν.