Προβλήματα με οικογένεια και κατ'επέκταση σε φιλίες και ερωτικές σχέσεις!
Καλησπέρα σας! Είναι το πρώτο θέμα που γράφω. Έκανα εγγραφή στο συγκεκριμένο site για να εκφράσω τα προβλήματα μου,να γράψω κάπου τον πόνο μου και να ζητήσω τη γνώμη/συμβουλή σας! Για όσους είχαν τη διάθεση,τον χρόνο και την υπομονή να διαβάσουν το μεγάλο κείμενο μου,τους ευχαριστώ προκαταβολικά. Αρχικά να αναφέρω ότι είμαι μια κοπέλα 21 χρονών η οποία σπουδάζει στην πόλη της και μένει με τους γονείς της. Οι γονείς μου λοιπόν,από εκεί ξεκινά και το πρόβλημα μου,είναι άνθρωποι συντηριτικοί,"παλαιών μυαλών" που λέμε,αυταρχικοί και υπέρπροστατευτικοί άνθρωποι. Από τη μία έχω προσπαθήσει πολλές φορες να το καταλάβω,να μπω στη θέση τους. Έχουν περάσει πολλά στη ζωή τους σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα η μητέρα μου έχει γίνει αρκετή "κλειστή" αλλά και νευρική γυναίκα. Δεν είμαι αχάριστη. Τους αγαπάω τους γονείς μου και εκτιμώ όσα έχουν κάνει για μένα. Τα περισσότερα όμως είναι άσχημα και ανεπανόρθωτα λάθη. Έχω ακούσει και τη πλευρά τους αλλά δεν μπορώ να τους δικαιολογήσω σε τίποτα. Πάντοτε ήθελαν να έχουν τον έλεγχο στη ζωή μου και της μικρότερης αδερφής μου. Έμπαιναν εκείνοι μπροστά και έπαιρναν όλες τις αποφάσεις για εμάς. Ακόμα και τώρα που έχω ενηλικιωθεί,το συνεχίζουν. Αυτό με "βόλεψε" πολλές φορές για να το πω ωμά,αλλά ήταν και στιγμές που με νευρίαζε γιατί γινόμουν ένα άβουλο πλάσμα χωρίς άποψη,χωρίς πρωτοβουλία. Έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Πάντα ζω με τον φόβο και το άγχος. Δε μου αρέσουν οι αλλαγές στη ζωή μου και δεν τις επιδιώκω γενικά. Φοβάμαι την αλλαγή. Έτσι με έχουν κάνει να πιστεύω. Να φοβάμαι να ζήσω χωρίς τη στήριξη τους ή τη συμβουλή τους. Τις περισσότερες φορές βέβαια που μου έλεγαν κάποια πράγματα,είχαν δίκιο και επιβεβαιώνονταν στη συνέχεια της ζωής μου. Δε μου δείχνουν την αγάπη τους. Όταν το κάνουν,πολύ σπάνια,τη δείχνουν με πολύ λάθος τρόπο ή τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που θα ήθελα. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές με ήρεμες συζητήσεις να εξηγήσω τη κατάσταση και να τη λύσω αλλά δεν έχω καταφέρει τίποτα. Θέλοντας να μας προστατέψουν όπως έλεγαν πάντα,εγώ κατάλαβα ότι με έκαναν πιο ευαίσθητη κοπέλα,πιο ευάλωτη,πιο αθώα και έψαχνα το ενδιαφέρον,την αγάπη,την αποδοχή και την επιβεβαίωση στις γνωριμίες που έκανα..είτε φιλικές,είτε ερωτικές! Υποφέρω από τον χαρακτήρα τους και τη συμπεριφορά τους. Μας έχουν πείσει ότι τους έχουμε ανάγκη. Αν έκανα κάποια επιλογή στην οποία δεν συμφωνούσαν γιατί ήταν πέρα από τις προκαταλήψεις τους και αυτό που θεωρούσαν αυτοί σωστό και λογικό,τότε ανακατεύονταν στη ζωή μου και την έκανα μπάχαλο,μου χαλούσαν όλα μου τα σχέδια. Γενικά είναι υπερβολικοί άνθρωποι. Σε όλα με υποτιμούσαν..ειδικά ότι αφορούσε το σχολείο και το διάβασμα. Πότε δεν είχα την ενθάρρυνση και την υποστήριξη τους. Έτσι όλα αυτά τα έψαχνα αλλού. Η κατάσταση σε όλη τη διάρκεια της εφηβείας μου έγινε ακόμα χειρότερη και τώρα αυτή τη στιγμή που σας γράφω..το ποτήρι έχει ξεχειλήσει! Μου έχουν κάνει πολλά άσχημα πράγματα,με έχουν πονέσει σε μεγάλο βαθμό και όχι καταλάθως! Με τη μητέρα μου προσπάθησα να έρθω πιο κοντά και να ανοιχτώ..τι κατάφερα; Να μου χτυπάει τα λάθη μου σε όλους μας τους τσακωμούς με πολύ βαριά και άσχημα λόγια. Έχω προσπαθήσει να είμαι ειλικρινής άνθρωπος αλλά η ειλικρίνεια μου κάθε φορά κατέληγε άσχημα,έτσι κατέφευγα στο ψέμα και όταν με ανακάλυπταν..έχαναν όλο και περισσότερο την εμπιστοσύνη τους προς εμένα. Σε ένα σπίτι και σε κάθε οικογένεια πιστεύω κάθε άνθρωπος θέλει ηρεμία,ασφάλεια,αγάπη και ζεστασιά. Όχι κάθε μέρα γκρίνια,αρνητικότητα,μιζέρ ια και τσακωμούς. Πολλές φορές κόντεψα να πέσω σε κατάθλιψη,έχω σκεφτεί την αυτοκτονία και ήμουν πολύ κοντά στο να αυτοκτονήσω. Το ξέρω ότι μπορεί να είναι ανώριμο απο μεριά μου,δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα αλλά ένιωθα ότι θα βρω την ελευθερία και την ηρεμία. Πολλά τα απωθημένα από τη παιδική μου ηλικία που δε έχω ξεσπάσει ακόμα. Το υπόλοιπο σόι μας είναι αδιάφορο και ψυχρό. Δεν είχαμε ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις. Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα γράφω. Δε υπερβάλλω,ούτε έχω βάλει "σάλτσες". Θα ήθελα πολύ να αναφέρω και λεπτομερείς καταστάσεις και γεγονότα που έχουν συμβεί αλλά είναι τόσα πολλά και το κείμενο θα βγει τεράστιο. Έχουν καταφύγει πολλές φορές και σε σωματική βία ώστε να περάσει το δικό τους. Από το νηπιαγωγείο γνωρίζω τι θα πει "μαύρη στο ξύλο". Μου λείπει η λέξη οικογένεια γενικά. Νιώθω ότι δεν μπορώ να επικοινωνήσω με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είπα ποτέ ότι είμαι τέλεια και δεν έχω κάνει λάθη. Έχω κάνει και εγώ πολλά λάθη. Στη συνέχεια λοιπόν ας πάω στο κεφάλαιο "ΦΙΛΊΕΣ/ΚΟΙΝΩΝΙΚΈΣ ΣΧΈΣΕΙΣ! Είμαι κοινωνικό άτομο και πίστευα στην έννοια της φιλίας. Πάντα ήθελα αληθινές φιλίες στη ζωή μου,ουσιαστικές φιλίες όχι καφέδες και κοτσομπολιό μόνο. Είχα κολλητές,είχα παρέες,είχα γνωστούς κτλ..έχω ζήσει τη ψεύτικη φιλία καθώς και την αληθινή φιλία. Οι περισσότεροι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή μου δυστυχώς ήταν άνθρωποι εγωιστές,άνθρωποι που ηθελαν απλά να πάρουν κάτι από μένα,με είχαν ανάγκη για λίγο,άνθρωποι που ήθελαν απλά να περάσουν την ώρα τους γιατί βαριόνταν. Πάντα έβαζα τους άλλους πάνω από τον εαυτό μου,στήριζα τους άλλους,τους βοηθούσα σε κάθε τους πρόβλημα. Δε προσποιήθηκα ποτέ σε κανέναν. Ήθελα πραγματικά να γνωρίσω έναν άνθρωπο ουσιαστικά και ειλικρινά. Έδειχνα τον πραγματικό μου εαυτό και έτσι το εκμεταλεύονταν και με πλήγωναν. Τώρα πλέον είμαι μόνη. Επεδίωκα γνωριμίες και φιλίες αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι έχω παρατηρήσει είναι ψεύτικοι και αδιάφοροι. Ακόμα και όταν βρήκα μια πραγματική φιλία,την έχασα με πολύ άσχημο τρόπο εξαιτίας των γονιών μου. Τώρα νιώθω μοναξία και απογοήτευση. Έχω χάσει τη όρεξη μου να κάνω παρέα με άτομα,να περνάω καλά και να ζω αληθινές εμπειρίες μαζί τους. Οι γονείς μου φυσικά δεν έδωσαν καμία ευκαιρία σε κανένα φίλο/φίλη μου να γνωριστούν καλύτερα. Τους κοιτούσαν όλους με ύφος αυστηρό και επικριτικό. Αυτό τους έφερνε σε δύσκολη θέση και τους απομάκρυνε. Πολλές φορές κανένας φίλος δεν ήταν δίπλα μου,όταν το είχα ανάγκη. Ζηλεύω τις μακροχρόνιες αληθινές φιλίες,τις δεμένες παρέες.