Originally Posted by
peter84
καλησπέρα σας , είμαι 30 plus κ κανω ένα χρόνο ψυχανάλυση. Το φορτίο μ είναι η ελεινη συμπεριφορά π είχα από αυτόν .
Παιδική ηλικία : συνεχείς καυγαδες κ εντάσεις με τη μητερα μ (υποτακτική κ υποχειριο παθητικη) για ηλίθιους λόγους, επιδοκιμασίες κ μπράβο ποτέ . Συζητήσεις στο σπίτι για θέματα κ διαλόγους ποτέ , μόνο προστακτικές συζητήσεις κ παραδειγματικές ιστορίες για κανόνες.
Φοιτητικά χρονια : καυγαδες κ εντάσεις που εδινε αναγκαστικά οικονομικη βοήθεια
Μετάπτυχιακο : καμμία συζήτηση για το τι θέμα εχω, κ με τι ασχολήθηκα στη διατριβή
Αρχίζω διδακτορικό : κανένα μπράβο κ συγχαρητήρια (όλο μπράβο θα λεμε) . Λόγω θέσης του είχε μεγάλη πρόσβαση σε δίκτυα για επιρροη για επαγγελματική αποκατάσταση αλλά δεν έγινε ποτέ συζήτηση να διαχειριστουμε το θέμα κ οποτε άρχιζα κουβέντα ήταν αιτία έντασης (κ τι θες να κάνουμε). Την περίοδο π μ κρατούσε μούτρα για αυτούς τους ηλίθιους λόγους είχε πολύ φιλικές σχέσεις με το γαμπρο μ, δευτερο πλήγμα.
Τώρα εχω δίκη μ οικογένεια - αισθάνομαι οτι δεν έχω γονείς - σαν φυσική αντιδραση το σύστημα μ τους έχει αποβάλλει - δεν θέλω καμμία επαφή - αλλά νιώθω μια απελπιστική ασφυξία γιατί διατηρώ ακόμα τυπική επαφή ώστε να δω τη σχέση να ομαλοποιείται κ συνεχώς μένει έτσι βέβαια. Γιατί αν δεν λύσει αυτος το πρόβλημα οταν πρέπει μεταφέρεται στον επόμενο π αντέχει να κλείσει το κυκλο . Αν πήγαινε να λύσει τη κακοποίηση π είχε από τους δικους του γόνεις θα είχαμε σωθεί όλοι . .
