Η πιο πολύτιμη Συμβουλή-Απόκριση που μου έδωσε ο ψυχοθεραπευτής μου

Καλησπέρα σε όλους μετά από πολύ καιρό! Η ερώτηση της ημέρας προέρχεται από ένα σχετικό δημοσίευμα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο αυτές τις ημέρες, το οποίο θεώρησα καλή ιδέα να αναπαράγουμε εδώ.

Η ερώτηση της ημέρας είναι η εξής:

Εάν θα μπορούσατε να απομονώσετε μία μόνο απόκριση / συμβουλή του ψυχοθεραπευτή σας, η οποία αποτέλεσε την πιο πολύτιμη ψυχοθεραπευτική απόκριση για εσάς, ποια συμβουλή/απόκριση θα αναφέρατε?



Σημείωση: την ίδια ερώτηση θα απευθύνουμε τις επόμενες ημέρες σε ψυχολόγους-ψυχοθεραπευτές στα πλαίσια του επόμενου άρθρου της ενότητας "Οι θεραπευτές στο ντιβάνι του E-Psychology". Ενδέχεται από το σύνολο των απαντήσεων, να συμπεριλάβουμε μερικές σε επόμενο-σχετικό άρθρο που θα δημοσιευθεί στο Portal μας.
Παρακαλώ θερμά, αν κάποιος δεν επιθυμεί να δει την απάντηση του δημοσιευμένη -ανώνυμα/χωρίς ψευδώνυμα φυσικά- και σε κάποιο άρθρο του Portal μας, ας μην συμμετέχει στο θέμα αυτό.

Καλησπέρα μετά από χρόνια αγαπημένε μας.

:)
Θυμάμαι μια πρόταση, δήλωση,κ συμβουλή μπορεί κανείς να την πει.
Μου είχε πει : ξέρεις... επιτρέπετε να θυμώσεις..

Μέχρι τότε μόνο λυπομουν,έτσι με ξεκλείδωσε,κ άλλαξε η ζωή μου.

καλησπερα, καλη πρωτομαγια και καλο μηνα!

πασχω απο ψυχωση

μια κουβεντα μου ειχε πει μια ψυχολογος...
"τα περισσοτερα συμπωματα προερχονται απο καποια ψυχολγικη κατασταση.αγχος, στεναχωρια κλπ.τιποτα δεν παρουσιαζεται στο ξεκαρφωτο.αρα σε καποιο βαθμο μπορουμε να το ελεγξουυμε"

πηρα πολυ κουραγιο και αναθαρρεψα γιατι ως τοτε νομιζα οτι ετσι ειναι τα συμπτωματα, οτι παρουσιαζονται απο μονα τους και ειμαι ερμαιο τους..

Ψυχιατρος μου τοπε , ' η δουλεια του σωστου ψυχιατρου ειναι να εκπαιδευει με τον καιρο τον ασθενη ναναι ο ιδιος γιατρος του εαυτου του ' .......πραμα το οποιο εφαρμοζω εδω και χρονια , για κτθλψη ....

Κ αυτό μου άλλαξε την ζωή επισεις
: Αυτό που είναι, είναι.

Η πραγματικότητα δεν είναι όπως με συμφέρει εμένα να είναι.

Δεν είναι όπως θα έπρεπε να είναι.

Δεν είναι όπως μου είπαν ότι θα είναι.

Δεν είναι όπως ήταν.

Η πραγματικότητα γύρω μου είναι όπως είναι.

Η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο όταν έχουμε συναίσθηση της παρούσας κατάστασης.

Εγώ είμαι αυτός που είμαι.

Δεν είμαι αυτός που θα ήθελα να είμαι.

Δεν είμαι αυτός που θα έπρεπε να είμαι.

Δεν είμαι αυτός που η μαμά μου θα ήθελε να είμαι.

Δεν είμαι καν αυτός που ήμουν.

Είμαι αυτός που είμαι.

Όλες οι νευρώσεις ξεκινούν από τη στιγμή που προσπαθούμε να είμαστε αυτό που δεν είμαστε.

Εσύ είσαι όπως είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.

Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα να είσαι.

Εσύ δεν είσαι όπως θέλω εγώ να είσαι.

Εσύ είσαι όπως είσαι.

Ο ορισμός μιας ώριμης και αληθινής σχέσης είναι η ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργείς χώρο στον άλλον, ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι.



Χόρχε Μπουκαι ψυχίατρος

Adzik πολύ δυνατό αυτό το τελευταίο, ξέρεις από που είναι;

Το μόνο που θυμάμαι να μου έχει πει/ζητήσει ο ψυχοθεραπευτής και να με βοήθησε άμεσα και αποτελεσματικά ήταν να περάσω μισή ώρα ευχαριστώντας τον εαυτό μου που με έφερε μέχρι εδώ, να περάσω μισή ώρα αυτοεκτίμησης για το απλό αλλά και τόσο δύσκολο κατόρθωμα ότι, παρόλα όσα έχουν συμβεί, είμαι ακόμα εδώ, και δεν έχω εγκαταλείψει τίποτα, και αυτό είναι όχι μόνο άξιο επαίνου και εκτίμησης αλλά πραγματικό κατόρθωμα από μόνο του.

Dissolved girl... εννοείτε πως όσοι έχουμε περάσει από 40 κύματα..κ έχουμε συνέλθει.. προχωρήσει. Ήμαστε πολύ γενναίοι..φτάσαμε στο -3679990 κ αναγκαστηκαμε να συρθουμε μέχρι το 0 και να ξεκινήσουμε τα πάντα από την αρχή ,πρέπει να έχουμε πολύ αυτοεκτίμηση..και να λέμε πολλά μπράβο στους εαυτούς μας!!! Μπράβο σου λοιπόν .

Είναι απο βιβλίο καλή μου...θα σου αρέσει πολύ

Quote:

---

Originally Posted by Adzik

Καλησπέρα μετά από χρόνια αγαπημένε μας.

:)
Θυμάμαι μια πρόταση, δήλωση,κ συμβουλή μπορεί κανείς να την πει.
Μου είχε πει : ξέρεις... επιτρέπετε να θυμώσεις..

Μέχρι τότε μόνο λυπομουν,έτσι με ξεκλείδωσε,κ άλλαξε η ζωή μου.

---

Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ, τόσα χρόνια μετά!
Ελπίζω, -και το λέω πρώτα από όλα για μένα- να μεγαλώνουμε, αλλά να μην γερνάμε.

Ο μεγαλυτερος φοβος που αντιμετωπιζα ηταν αν θα ξανακυλουσα καποια στιγμη στην ψυχωση και μου ειχε πει τοτε η ψυχολογος μου οτι τωρα ξερεις τα σημαδια και μπορεις να ζητησεις βοηθεια εγκαιρα
Δεν ξερω αν καποια στιγμη ξανακυλουσα αν ημουν σε θεση να το κανω παντως αυτο που μου ειπε με καθησυχασε

Να μην με πιστεύεις.

Τίποτα δεν πήρα ευτυχώς όμως που ήπια καφέδακια με φίλους σε άλλη πόλη και είδα και δύο τρία πράγματα. Αυτό και είναι πολυτιμο

Απο την πρωτη ψυχοθεραπευτρια δεν θυμαμαι να πηρα τιποτα το αξιοσημειωτο, σε καποια φαση ειχα φτασει να της δινω χρηματα σε καθε συνεδρεια και να μην της λεω πολλα πραγματα, δεν ηξερα πια τι να πω, δεν περιμενα και οτι κατι χρησιμο θα μου πει... Μια φορα με συμβουλευσε ομως να προσπαθησω να διαβασω καποιο βιβλιο αγγλικων απο την δανειστικη βιβλιοθηκη για να βελτιωσω τα αγγλικα μου που τα ειχα σχεδον ξεχασει απο χρονια. Τελικα κατεληξα να πηγαινω στην δανειστικη βιβλιοθηκη (που ηταν και κοντ στο γραφειο της) επειτα απο καθε συνεδρεια και να δανειζομαι και κατι για να συλλεγω στοιχεια για τα βιβλια που ειχα ξεκινησει να γραφω. Θυμαμαι μια φορα ειχα δανειστει το Ο Αγων μου και η ψυχολογος οταν το ειδε εμεινε προς στιγμην κοκκαλο (μετα βεβαια μου ειπε οτι και εκεινη εχει διαβασει βιβλια οπως το Κορανι διχως να τα ασπαζεται)... Τελος παντων, το πιο χρησιμο ειπωθηκε στην τελευταια μας συνεδρεια οταν της ειπα οτι νιωθω σαν να θελω να γινω αρσιβαριστας κι να μην εχω χερια και εκεινη μου εφερε ως παραδειγμα το βιβλιο ενος κοριτσιου που ηθελε να γινει ζωγραφος αλλα μια βομβα εσκασε πανω της κοβωντας της τα χερια και ετσι το κοριτσι εμαθε να ζωγρφιζει με τα ποδια της...
Με την δευτερη δεν μιλησα πολυ, μια δυο φορες στο νοσοκομειο οταν ημουν μεσα, μου εκανε και ψυχομετρικα τεστ για να βγαλει διαγνωση. Θυμαμαιαπαντουσα με σωστο και λαθος σε καμια 500ρια ερωτησεις και εβλεπα υδατογραφιες και επρεπε να φανταστω τ βλεπω... Το μονο που θυμαμαι απο αυτην ειναι το "μιλα! πες κατι αλλα οχι πει ανεμων και υδατων".
Η τριτη δεν με βοηθησε καθολου, δυο φορες εκοψα τις επαφες μου μαζι της παροτι ηταν δωρεαν.
Και πηγα και σε τεταρτη η οποια μου φανηκε καλη (αλλα δυστυχως ακριβη) οπου οταν της ειπα οτι παρατησα την σχολη μου και δεν με ενδιαφερει καθολου σαν αντικειμενο σπουδων μου ειπε "ποιο το νοημα τοτε να μενεις εδω; Ξανα δωσε πανελληνιες και περνα αλλου! Το χρωστας στον εαυτο σου ν γινεις καλυτερα". (τελικα βεβαια δεν ξανα εδωσα).

Δύο νέα πράγματα.. η τρία..

Όταν έμαθα και πάλι για τα ορια.. και μου παρομοίασε το ορια με την στέγη ως προς το σπίτι,
Και το δέρμα ως προς το σώμα μασ...

Τα ορια έγιναν τότε από κάτι καταπιεστικο . σε κάτι προστατευτικο έτσι μαγικά και κατανοητά


Επισεις ..
Ότι μας έμαθαν γονείς δεν σημαίνει πως είναι και σωστό,

μπορούμε να αλλαξουμε συμπεριφορές που μας φαίνονται εύκολες, οικειες και λογικές , που μας ερχονται αυθορμητα
... αλλά δεν μασ έχουν πάει τελικά σε καλά μονοπάτια..



Το ότι μασ το μάθανε δεν σημαίνει πως
δεν θα έπρεπε να το αμφισβητησουμε και να αλλάξουμε τελικά για να πλησιάσουμε την ευτυχία μας