Ποτε το εγω γινεται μοναξια;και ποτε το σημπαν ολοκληρο

ολοι ποιανουμε τους εαυτους μας πολλες φορες να κανουν υποχωρησεις (σημβιβαζονται)αυτο ειναι ενας ατυπος κανονας για την προηποθεση υπαρξης της κοινωνιας οπως ειναι σημερα,στην αντιθετη περιπτωση, δηλαδη που θα ακολουθουσαμε το βαθητερο χτηποκαρδι μας και δεν θα αφηναμε κανενα περηθωριο να μας βαλει φραγμους κανενας ψηχαναγκασμος,θα προχωρουσαμε με την σπιθα της ελευθεριας να καιει στην ψυχη μας εως οτου γινουμε φωτια...ορισμενες φορες αναρωτιεμαι πραγματικα αν αξιζει να ειμαι φωτια στη μεση μιας θαλασσας μηπως θελω να διαφερω;μηπως πραγματικα ειμαι διαφορετικος;ισως επρεπε να σβησω...ισως παλη να προσπαθησω να καψω το νερο...το μονο σηγουρο ειναι πως εχω καταλαβει την μοναδικοτητα μου εχω νοιωσει και την μοναξια που διεπει αυτος ο συλογισμος...μαλων θα επρεπε να σβησω...να γινω κι εγω θαλασσα να κινουμε αρμονικα μεσα σε μια γαληνη και να αφηθω στην ορμη των ρευματων σου και να με πας οπου εσυ θελεις,κι οταν με βαρεθεις και δεν με θελεις αλλο μεσα στα σπλαχνα σου να με πεταξεις επανω στη γη σαν σταγονα να γινω αλατι και να πιστεψω πως αυτος ηταν ο σκοπος μου,αληθεια θα το πιστεψω πως τα παντα οδηγουσαν εκει να σε θρεψω μανα γη...μα παραμενω φλωγα αναρχη και μονη...

...ειναι ευθορμητο χαιρετιστηριο μηνημα για ολους σας

...εμπνευσμενω απο μια προταση που διαβασα σε ενα φορουμ ημαστε οι ανθρωποι που ενοχλησαν το σημπαν

ποτε το εγω γινεται μοναξια;και ποτε το σημπαν ολοκληρο;
πως βλεπεται των εαυτο σας σε σχεση με την κοινωνια;

με απασχολουν παρα πολυ αυτα τα ερωτηματα...

Aγαπητέ Πίκο......

Θα σου πω το εξής χωρίς να θέλω να σε τρομάξω. Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Mπορεί να σου φαίνεται μοναδικό αυτό που περνάς, αλλά ρίχνοντας μια ματιά εδώ, στο φόρουμ, θα ανακαλύψεις πως όλοι λίγο πολύ έτσι νιώθουμε. Που το πάω? Σε σχέση με τη διαφορετικότητα του καθενός, ερχόμαστε κοντά, ανταλλασουμε απόψεις, βρίσκουμε τα κοινά μας, (έστω και αν είναι ελάχιστα), σημεία και έτσι ανακουφιζόμαστε.
Πως?
Σκεπτόμενοι πως όλοι οι άνθρωποι λίγο πολύ έχουν προβλήματα και με το να τα μοιραζόμαστε, αυτόματα η φωτιά εξανεμίζεται και χανόμαστε στην ηρεμία της θάλασσας.....

Μερικοι ανθρωποι ειναι πιο \"διαφορετικοι\" απο τους αλλους...κοιταξτε γυρω σας...ο πονος ειναι μες τη ζωη και αυτοι που θελουν να ζησουν πιο \"ελευθεροι\" θα παρουν εξτρα δοση πονου.
Ο καθενας κανει τις επιλογες του.

αγαπητη θεοφανια πραγματικα μου αρεσει πολυ αυτη η επαφη με το φορουμ,μου δινει δηναμη να γνωριζω πως ανταλασονται τοσο προσωπικες και τοσο δηνατες κουβεντες μεσα απο αψυχα πληκτρολογια,ειναι πραγματικα κατι το απιθανο...κατι ακομα,οι ανθρωποι δημιουργουν εικονες για τους εαυτους τους και τους αλους και το κακο ερχεται οταν εσυ απλα εχεις πολαπλες οπτικες για να κοιτας ενα θεμα τοτε αυτοματος χαλας την εικονα που εχουν φτιαξει για σενα,(επεμβαινεις στο παραμυθι τους)δεν γινεται σου λενε οταν εισαι δικαστικος να βλεπεις και με την οπτικη του κατηγορουμενου γιατι αντιλαμβανομενος την ρευστοτητα της ανθρωπινης ψυχης θα τον αθοωσεις...ετσι χαλανε οι κοινονικοι δεσμοι που ειναι φτιαγμενοι για να κατηγοριοποιουν και να βαζουν σε μια
(ταξη) τους ρευστους ανθρωπους...keep walking σημφωνω απολυτα μαζι σου.... ο πονος ειναι αυτος που αποδηκνηει την υπαρξη...αν δεν υπηρχε ο πονος δεν θα γευομασταν την ηδονη αν δεν υπηρχε ο θανατος δεν θα καταλαβαιναμε την ζωη...

...χθες διαβασα κατι πολυ ομορφο... η πραγματικοτητα ειναι το μονο ονειρο που μυραζομαστε ολοι...

...προτεινω να αρχησουμε ο ενας να τσιμπαει τον αλλο...