Κατάθλιψη, απομόνωση και αυτοτιμωρία. Υπάρχει λύση;
Όλα ξεκίνησαν πριν 10 μήνες όπου έφυγα από την πόλη που σπούδαζα και γύρισα στον τόπο καταγωγής μου. Δεν είχα σκοπό να μείνω μόνιμα εδώ καθώς είναι πολύ μικρό μέρος, δεν βγαίνω, δεν έχω παρέες κλπ. Είχα σκοπό να μείνω μόνο το καλοκαίρι και μετά να επιστρέψω στην πόλη που σπούδαζα για να ψάξω για δουλειά. Ωστόσο έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα με τον κορονοιο, έκλεισαν τα πάντα με αποτέλεσμα να έχω παγιδευτεί εδώ. Διανύω τους χειρότερους μήνες της ζωής μου. Δεν έχω διαγνωστεί ποτέ με κατάθλιψη, δεν έχω επισκεφτεί ποτέ ψυχολόγο και γενικά δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο σοβαρό θέμα ψυχικής υγείας οπότε νιώθω πολύ άπειρη σε αυτό το κομμάτι. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου, δεν θέλω να μιλάω, βάζω πολύ συχνά τα κλάματα χωρίς καν να γνωρίζω το γιατί και ανά 15 μέρες περίπου παθαίνω κρίσεις κατάθλιψης με τεράστια ένταση οργής και θυμού με κορύφωση τον αυτοτραυματισμό. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν έχω κατάθλιψη και ότι ίσως είναι μια κακη φάση που θα περάσει αλλά το θέμα ειναι ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο χειροτέρευει. Από εκεί που είχα τόσα όνειρα, πλέον όλα μου ειναι αδιάφορα, τίποτα δεν με συγκινεί ιδιαίτερα, νιώθω ανίκανη να βγάλω εις πέρας το ότιδηποτε. Συγκρίνω συνέχεια τον εαυτό μου με τους γύρω μου και θεωρώ ότι εγώ έχω μείνει πολύ πίσω στη ζωή μου π.χ όλοι σε αυτήν την ηλικία δουλεύουν εγώ δεν δουλεύω άρα είμαι ανίκανη, όλοι έχουν δίπλωμα οδήγησης εγώ δεν έχω άρα είμαι άχρηστη και ούτω καθεξής. Νιώθω ότι έχω χάσει εντελώς την ανεξαρτησία και την ζωντάνια που είχα κάποτε και ότι έχω μετατραπεί σε ένα άκρως προβληματικό άτομο με πολλά κόμπλεξ. Και αναρωτιέμαι, υπάρχει λύση σε αυτό; Ένας άνθρωπος που αποξενώνεται και τιμωρεί συνεχώς τον εαυτό του μπορεί να επιστρέψει κάποια στιγμή στην κατάσταση που ήταν πριν ή είναι κάτι που παγιώνεται το συνηθίζεις και απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό, έχοντας πλέον αλλάξει και ο σημερινός εαυτός σου δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό; Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Τουλάχιστον τα έβγαλα από μέσα μου!