τρέχει ο χρόνος και φοβάμαι

καλησπέρα,είμαι 24 χρονών στα 25 και αισθάνομαι πολύ μόνη.πριν 5 μήνες χώρισα απο μια σχέση 1,5 χρόνου...πληγώθηκα πολύ...και ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει...συνέχεια τον σκέφτομαι...αλλά ταυτόχρονα κάτι άλλο με ''τρώει'' περισσότερο...οτι μεγαλώνω και δεν έχω κάνει μια σοβαρή,καλή σχέση...νομίζω πως κάνω συνέχεια λάθος επιλογές..έχω κάνει πολλές σχέσεις και μια σοβαρή να είμαι καιρό με τον άλλον και να περνάω τέλεια ποτέ..και φοβάμαι..νομίζω πως μεγάλωσα ,βλέπω τους γύρω μου που έχουν σχέση και ζηλεύω.φοβάμαι τη μοναξιά...με πιάνουν τρελές ανασφάλειες.δεν θα βρω ποτέ άντρα,και δεν θα κάνω ποτέ την σχέση που θέλω...και κοίτα οι άλλοι που έχουν και γιατι???και τρελαίνομαι...επειδή αυτό ό΄λο νομίζω ξεπερνά τα όρια της λογικής,ανάλογα πως την ορίζει ο καθένας βέβαια,θα ήθελα να ακούσω 5 απόψεις,5 λόγια...

Ζουζουνίτσα,καλησπέρα :)
Οι σκέψεις που κάνεις είναι λίγο εως πολύ φυσιολογικες, εφόσον μέχρι πρόσφατα ήσουν σε μια σχέση που δεν ήθελες προφανως να τελειώσει.
Το 25 δεν είναι κανενα μεγάλο νουμερο για να σε πιάνει πανικός.Ουτε το 45 δεν είναι...
Τι εννοεις οτι κανεις "λάθος επιλογές";
Επίσης, γιατι χώρισες απο την τελευταια σου σχέση;

και γω τους ιδιους εφιαλτες εχω, με μολις 5 σχεσεις στο δυναμικο μου, απ'τις οποιες μονο μια κρατησε για μεγαλο χρονικο διαστημα, νιωθω μικρος κι ασημαντος μπροστα στα αλλα μεγαθηρια που δε προλαβαινουν να χωρισουν κι αμεσως εχουν αντικαταστατες ετοιμους. τι να γινει, απ'οτι φαινεται ορισμενους ανθρωπους το'χει η μοιρα τους να μενουν μονοι και να ξεφευγουν...