Δεν εχω ξαναγραψει ποτε κατι αντοιστοιχο και ζηταω λιγη κατανοηση..Συγχωρεστε με αν τα μπερδεψω λιγο αλλα ειμαι χαλια..
Θα ξεκινησω με την ιστορια μου..
Ειμαι με μια κοπελα 7 χρονια..Απο το 2005. Στο ξεκινημα της σχεσης μας ημουν 20 και αυτη 15.. Εγω δουλευα αυτη σχολειο... Ειπα να κοιταξω να μην ειμαι ο αλητης που ημουν και να μην την κοροιδεψω και ετσι κοιταξα να το παρω ζεστα το θεμα..Την ερωτευτηκα και την αγαπησα οπως και αυτη το ιδιο..
Μετα απο 1 χρονο σχεσης ετυχε και βρηκα μια δουλεια μακρια απο τον τοπο μου.. (ειμαστε απο το ιδιο μερος) Επρεπε να φυγω για να κατοχηρωσω το μελλον μου με μια δουλεια που ειχε καλα λεφτα τοτε(2005) και επισης μελλοντικα σκεπτομενος οτι και αυτη καποια στιγμη στο μελλον δεν θα της ελειπε ενα πιατο φαι αν τυχαινε να εμενε χωρις δουλεια.. ΠΟΛΥ μελλοντικο αλλα πιστευω εκανα την σωστη σκεψη.
Τα χρονια κυλησαν τελειωσε το σχολειο περασε στο πανεπιστιμιο στην επαρχιακη πολη που ζουμε,σπιτι της δηλαδη.. και εννοειτε οτι θα πηγαινε..Συζητησαμε και ειπαμε οτι θα κανουμε υπομονη να τελειωσει την σχολη της και μολις ερθει αυτη η ωρα με το καλο θα μεινουμε μαζι..Η σχεση μας δεν θα χαλουσε..Ειχαμε εμπιστοσυνη ο ενας στον αλλον..Ηξερα τι ανθρωπο ειχα διπλα μου και ακομα ξερω..
Κρατησαμε μια σχεση σε αποσταση για 6 χρονια. Σε καθε αδεια μου δεν περνουσε λεπτο και εφευγα να παω στο μερος μας να την δω...Οπως και αυτη τα καλοκαιρια που εκλεινε η σχολη..Ειμασταν σχεδον σαν αρραβωνιασμενοι γιατι μπηκε στο σπιτι μου και γω στο δικο της..οι γονεις μου την ηξεραν εγω τους δικους της.
Η σχεση μας οπως ολες οι σχεσεις,με καυγαδακια,ομορφες στιγμες ,στεναχωρια,γελιο.. δεν μας ελειπε τιποτα..
Ηρθε ο καιρος που θα τελειωνε την σχολη και ημουν μες την τρελη χαρα που θα μεναμε μαζι, και πριν τρεις μηνες απο αυτο μου αναφερει οτι θελει να βγαλει μια ιδιωτικη σχολη που θα την βοηθησει να πιασει ποιο ευκολα δουλεια γιατι πλεον ειναι οι καιροι δυσκολοι..Συχρονως δουλευε αυτη εκει στην επαρχια και εβγαζε το χαρτζιλικι της.. Δεν μπορουσα να της πω οχι παλι ασχετα που περιμενα πως και πως να ερθει ωστε να δουμε πως θα συμβιωναμε σαν ζευγαρι κατω απο μια στεγη με ολα τα προβληματα που θα υπηρχαν (οικονομικα,καυγαδακια,κοι� �α προβληματα κτλ).Λεω υπομονη 1 χρονο ακομα... τοσα περασαν.
Το διαστημα αυτο απο το καλοκαιρι του 2012 μεχρι και τωρα εγιναν οι μειωσεις στους μισθους, και ηδη ειχαν κοψει πολλα χρηματα και εψαχνα απεγνωσμενα να βρω λυσεις ωστε να καλυψω τα κενα. Πλεον η δουλεια που ειχα βρει και εχω ακομα δεν μπορει να μου επιφερει οικονομικα ουτε τα βασικα για μενα. Δεν αντεξα αλλο και πηρα την αποφαση να αφησω την δουλεια μου ως το καλοκαιρι που θα εχει τελιωσει και αυτη για να μεινουμε στην επαρχια η να φυγουμε εξωτερικο για κατι καλυτερο..
Σε συζητησεις που καναμε ηταν αντιθετη με το εξωτερικο αλλα και αβεβαιη με την παραμονη μου σε αυτή την δουλεια…Ωσπου ηρθε η μερα που ξεκινησε να μου λεει ότι θελει να κανει πραγματα για τον εαυτο της και ότι ισως δεν εχουμε κοινα ονειρα για το μελλον ,και ετσι απλα μου ειπε να χωρισουμε..
Την παρακαλεσα να ηρεμησει να δει το θεμα μας ποιο καθαρα αλα αυτή τιποτα..
Το μονο που μπορω να σκεφτω είναι ότι η αδερφη της ηταν παντρεμενη με τον πρωτο ξαδερφο μου,και χωρισαν προσφατα και ισως την εβαλε λογια αλλα δεν θελω να το πιστευω ουτε αυτό.
Σκεφτομαι αν ημουν λαθος σε καποια πραγματα και δεν βγαζω ακρη..Εχω χασει το μυαλο μου.. σκεφτομαι να παω σε ψυχολογο,, τα εχω χαμενα...
Προσπαθησα να κανω πραγματα στην ζωη μου για να μην της λειψει τιποτα και με χωρισε ετσι απλα…της τα εδωσα όλα.. μεχρι και την ζωη μου θα εδινα…
Δεν ξερω πλεον τι να σκεφτω και τι να κανω..ειμαι καμμενος κυριολεκτικα!