Originally Posted by
ioannis2
Δεν είναι απλά να χει συνηθίσει κανείς στη μοναξιά, είναι και να μην βρίσκει ή να μην κατορθώνει ιδίως λόγω χαρακτήρα να βρει έτερον ήμισυ, διότι ο μοναχικός θέλει κάτι που να τον κατενθουσιάζει, κάτι που να ναι καλά γραμμένο στο βαθύ του υποσυνείδητο ως το ιδανικό, για να αλλάξει ζωή. Ο μοναχικός όντως νιώθει ότι δεν είναι ή ότι δεν είναι πια αρκετά σημαντικός, μάλλον στο να νιώθει αυτό, τον οδήγησε η απόρριψη ή απογοήτευση που γνώρισε από τις συμπεριφορές των άλλων. Η μοναχικότητα ακόμα κι όταν είναι ηθελημένη, πλην εξαιρεσεων, είναι αιτί απόγνωσης, γι αυτό μιλάς με λέξεις που παραπέμπουν σε τέτοιο συναίσθημα πχ αποτυχία και βάρος στο στήθος. Ιδίως αυτό το τελευταίο είναι γνώρισμα απόγνωσης, έντονης θλίψης, δλδ το βαρος στο στήθος. Στο μεταξύ γράφεις λογοτεχνικά ή απλά διαβάζεις λογοτεχνία? Η λογοτεχνία, μας φτιάχνει τη διάθεση με΄σα στην απογοήτευση και στα αρνητικά συναισθήματα, αλλα νοείται δεν αλλάζει τη ζωή μας. Για να αλλάξει η ζωή μας χρειάζεται και η αποδοχή των άλλων, διότι για να κάνεις πράγματα στη ζωή σου, δλδ για να αλλάξεις, χρειάζεται να είσαι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με ανθρώπους.