Πολύ ωραίο βιβλίο! Εκτός του ότι ο αφηγηματικός του λόγος είναι σαν ποτάμι που ρέει, χωρίς να γίνεται καθόλου κουραστικός, ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει την συναισθηματική κατάσταση των ηρώων του, είναι πολύ ενστικτώδης. Η σχέση ερεθίσματος και συναισθήματος σε κάθε ήρωα είναι τόσο αγνός, απλοϊκός, που είναι σα να σου μιλάει ένα μικρό παιδί που δε γνωρίζει ακόμα από πρότυπα κοινωνικά και κανονες ευγένειας, αλλά με την ωριμότητα ενός μεγάλου ανθρώπου. Θεωρώ πως ένας ασθενής που θέλει να βγάλει από μέσα του ένα απωθημένο φόβο, πρέπει να απαγκιστρωθεί από κοινωνικές φοβίες ή από ταμπού κοινωνικά ή θρησκευτικά για να το επιτύχει. Ο Μαρκεζ τους ψυχαναλύει τους ηρωες του με πολύ ομορφο τρόπο. Πολύ ωραίο βιβλίο.
