Printable View
Εξαιτίας της κατάθλιψης μου..Δεν ξέρω..Νιώθω ότι δεν έχω απόθεμα υπομονής και ψυχραιμίας πια για να διαχειριστώ τις διαφωνίες μαζί τους.Τους κάνω εκβιασμό ότι αν δεν ηρεμήσουν θα φύγω από το σπίτι ..και ότι η μαμά δεν είναι καλά...και ίσως φυγει και από τη ζωή κτλ κτλΕιναι 8 ετών.. Ντρέπομαι.Δεν μπορώ να ξεφύγω από τις σκέψεις μου και από το γεγονός ότι δεν είμαι τπτ άλλο πια πέρα από την κατάθλιψη μου. Ειρωνεία..ανήκω στα ανθρωπιστικά επαγγέλματα..
Εγώ θα σου πω το κλασικό να πας σε ψυχολόγο, έχεις δύο σοβαρούς λόγους, για εσένα και για το παιδί σου!!Quote:
Originally Posted by NaYa
εχεις αναζητησει βοηθεια και δεν βελτιωθηκες;Quote:
Originally Posted by NaYa
Αυτό που δε σου χρειάζεται καθόλου όμως επιπλέον καπάκι στην κατάθλιψη, είναι οι ενοχές. Τις στιγμές που νιώθεις καλύτερα, εξήγησέ τους, τα παιδιά είναι πανέξυπνα και καταλαβαίνουν περισσότερα συνήθως απ' ό,τι νομίζουν οι γονείς τους. Και το κυριότερο, νιώθουν. Θα μπορέσουν να νιώσουν την ειλικρίνεια όταν τους πεις την αλήθεια. Βαριά για την ηλικία τους; Τι βαριά, είσαι η μητέρα τους. Να μην ντρέπεσαι, γιατί δε σε ορίζει η κατάθλιψή σου, δεν είναι η ολότητά σου, δεν είσαι αυτό που αισθάνεσαι τώρα ή που βιώνεις τώρα.
Είναι ξεσπασμα επειδή δεν αντέχεις άλλο (γενικά) και μετά το καταλαβαίνεις γιαυτό νιώθεις ενοχές. Πήγαινε σε ένα ψυχολόγο.. Θα σε βοηθήσει να βγεις σιγά σιγά από την κατάθλιψη.. Είναι θετικό να ξέρεις ότι το αναγνωρίζεις. Άλλοι φέρονται έτσι και δεν το καταλαβαίνουν καν..Quote:
Originally Posted by NaYa
Κοίταξε από τη μια προσπαθώ να σε καταλάβω για ό,τι νιώθεις ειδικά αν τα μικρά είναι και ζιζάνια
Αλλά δεν είναι ωραίο για τα παιδάκια να τους δημιουργείς φοβίες. Μπορεί να τα κάνεις ενοχικά και με φόβο εγκαταλειψης .........τα παιδιά είναι καλό να νιώθουν ότι βρίσκονται σε ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον
Για να γινει αυτο όμως εσύ πρώτη από όλους έχεις ανάγκη για υποστήριξη
Θα συμφωνησω με ο,τι σου είπαν οι προηγούμενοι. Αν δεν έχεις πάει σε κάποιον ειδικό να πας, μη το αμελείς, μην φοβάσαι μόνο προς το καλύτερο μπορούν να γίνουν τα πράγματα.
Να φροντίζεις τον εαυτό σου και να μη ξεχνάς ότι τα παιδάκια είναι χαρά,είναι ευτυχία και αξίζει να έχεις τη δύναμη για να παλέψεις να τα μεγαλώσεις με το καλύτερο τρόπο. Σε έχουν ανάγκη
Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις.Δεν είναι καθε μέρα έτσι, αντιθέτως όσο περισσότερο κακό θεωρώ πως κάνω, τόσο πιο πολύ προσπαθώ να το"μαζέψω"μετά.Με συζήτηση, κατανόηση.Μετα όμως ξαναβρίσκομαι σε σημείο που χάνω τον έλεγχο και αυτό επαναλαμβάνεται.Εχω κάνει λίγη ψυχοθεραπεία αλλά δεν έχω αποκομίσει κάτι αξιόλογο.. δυστυχώς.
Καλο ειναι να ψαξεις να βρεις ενα ψυχολογο και να τον εχεις οποτε πραγματικα το χρειαζεσαι οχι μονο για εσενα αλλα και για την οικογενεια σου...Quote:
Originally Posted by NaYa
Στην αρχη οι επισκεψεις θα ειναι συχνες αλλα μετα αραιωνουν και στο τελος οποτε νοιωθεις οτι υπαρχουν θεματα που δεν μπορεις να τα διαχειριστης...
Ξεκινησα πριν χρονια για να διαχειριστω ενα μετατραυτικο σοκ και συνεχιζεται ακομα και σημερα με πολλες διακοπες βεβαια ...
Με βοηθησε πολυ στο να διαχειριστο πολλα θεματα ακομα και των παιδιων ...την εφηβεια μας ,τις διαμαχες μας ακομα και τωρα την φαση των πανελληνιων που περασαμε ...
Δεν ειμαστε τελειοι και ουτε γεννηθήκαμε συζηγοι , γονεις κτλ....
Αν ομως εχουμε προθεση να γινομαστε ολο και καλυτεροι πρεπει να εχουμε τις κεραιες μας ανοιχτες και να ειμαστε θετικη σε οτι βοηθεια και γνωσει μπορουμε να αποκομίσουμε...
κοίτα... αυτά που περιγράφεις δεν είναι και η καλύτερη διαχείριση, αλλά δεν το λες και κακοποίηση απαραίτητα. Υπάρχει κάποιος που δεν χάνει τον έλεγχο του εαυτού του; Εγώ πιστεύω ότι αυτοί που κακοποιούν τα παιδιά τους είναι αυτοί οι γονείς, που αντίθετα με εσένα δεν έχουν επίγνωση της κακοποιητικής τους συμπεριφοράς, που δεν έχουν επίγνωση του τι προκαλούν (απουσία ενσυναίσθησης), αυτοί που και δεν αναλαμβάνουν καμία ατομική ευθύνη και αυτοί που χρησιμοποιούν τα παιδιά τους σαν αντικείμενα με τα οποία θα ικανοποιήσουν τις δικές τους συναισθηματικές ανάγκες. Όμως κάνε κάτι για την κατάθλιψή σου.
Θα σε συμβούλευα κι εγώ να επισκεφτείς κάποιον ψυχίατρο/ψυχολόγο. Έχω υπάρξει στην θέση του παιδιού και η μητέρα μου να έχει αυτή τη συμπεριφορά και να λέει τέτοια λόγια λόγω κατάθλιψης. Έμειναν και σε μένα κατάλοιπα στην ενήλικη ζωή μου με κατάθλιψη και οι φοβίες έγιναν ιδεοληψίες.
Naya , αγαπητη , θα μπορουσα να σου πω , πηγαινε σεναν ψυχολογο ( που λενεκαι οι προλαλησαντες ) , που ειναι και το σωστο , αυτα που γραφεις σηκωνουν πολλη ωρα κουβεντα για το πως να διαχειριστεις τα συναισθηματα σου για τα παιδια σου , ειναι και σοβαρο θεμα ........αλλα οταν εισαι σκ...τα ολα τα βλεπεις σκ...τα , οποτε μηπως τα βλεπεις υπο την οπτικη γωνια της κτθλψης ( δλδ . σου τα ' ψιθυριζει ' η υπουλη κτθλψη ,στο αυτι?) ......