Χάος, απελπισία, ματαιότητα
Καλησπέρα σε όλους, έχω να διηγηθώ μια μεγάλη ιστορία η οποία αφού έληξε με αλλάζει σαν άνθρωπο και δεν βρίσκω σε τίποτα νόημα. Πριν 7 χρόνια γνώρισα μια κοπέλα 16 χρόνων εγώ ήμουν 24. Πραγματικά δέσαμε άπειρα σε σημείο ότι για 6 χρόνια δεν υπήρχε μέρα να μην είμαστε μαζί. Εμφανισιακά είμαστε και οι δύο νορμάλ άτομα θα έλεγα ένα κλικ πάνω από τη βάση. Όλοι όσοι μας ήξεραν φίλοι συγγενείς δεν μπορούσαν να αντιληφθούν πως αυτή η σχέση με αυτές τις ηλικίες και αυτή τη διαφορά πήγαινε τόσο καλά.. τ χρόνια πέρασαν και αυτή τη στιγμή είμαι 31. Αυτή είναι 23. Εγώ τελείωσα τη σχολή μου έκανα μεταπτυχιακό και πράγματικα κάνω την δουλειά των ονείρων μου. Αυτή πέρασε φιλολογία Αθήνας και σπουδάζει ακόμη. Έφτασε μια μέρα που τσακωθηκαμε και μου είπε να χωρίσουμε.. εγώ το δέχτηκα σχετικά εύκολα με τα κλασικά κλάματα πόνο σιγά σιγά άρχισα να βγαίνω και τελικά ήμουν πολύ καλά.. μετά από τρείς μήνες και ενώ είμαι καλά μου στέλνει ότι της λείπω από την ζωή της και επειδή την αγαπούσα πραγματικά τα ξαναβρίσκουμε και διαγράφω ότι με άφησε πριν 3 μήνες μέσα σε μια στιγμή γιατί ήθελα μια καθαρή αρχή χωρίς λάθη του παρελθόντος.. πέρασαν 3 μήνες και ήρθε μια μέρα που τσακωθηκαμε αλλά μικρού επιπέδου τσακωμός όμως εκείνη μου είπε να χωρίσουμε και ότι δεν πάει άλλο και τελικά μέσα σε μια μέρα έγιναν όλα καπνός... Από τότε έχουν περάσει 6 μήνες.. όλο αυτό που σας περιέγραψα ήταν το υπόβαθρο για να σας πω τι νιώθω τώρα.. νιώθω φουλ προδομένος γιατί την εμπιστεύτηκα ξανά, νιώθω απογοήτευση γιατί ήταν ένα άτομο που πραγματικά είχα δώσει όλο τον συναισθηματικό μου κόσμο νιώθω ότι όλα είναι μάταια και ότι δεν μπορώ να εμπιστευτώ τίποτα και κανέναν, είμαι διακοπές στο εξοχικό μου αυτή τη στιγμή και θέλω να γυρίσω σπίτι μου στην Αθήνα επειγόντως αλλά δεν μπορώ λόγο πλοίων και νιώθω λες και είμαι στη φυλακή. Μέσα στην παράνοια του μυαλού μου την μέρα που ήρθα διακοπές πριν 15 μέρες σκέφτηκα ότι πρέπει να σταματήσω να καπνίζω και ότι δεν αξίζει να χαλάω την υγεία μου για κάποιον που δεν το άξιζε.. γιατί με όλο αυτό είχα τριπλασιάσει τις ποσότητες των τσιγάρων.. εν τέλει το έκοψα και δεν έχω κανει ούτε τζούρα αλλά αυτή τη στιγμή σκέφτομαι ότι και να με πατούσε αμάξι οκ.. δηλαδή σε φάση δεν είναι ότι θα πάω να φουνταρω μόνος μου αλλά νιώθω σαν να μην με νοιάζει..και βασικά από την μια με νοιάζει κόβω το τσιγάρο από την άλλη όχι;; Δηλαδή αντιλαμβάνομαι ότι είναι τόσο αντιφατικά αυτά που κάτι μου συμβαίνει.. γενικά σε αυτό το διάστημα έχω κάνει κάτι με άλλες κοπέλες αλλά μετά την πράξη την μια φορά έβαλα τα κλάματα και ένιωσα σκουπίδι και με μια άλλη κοπέλα καθόμουν και τις μίλαγα για την πρώην μου. Γενικά κατανοώ ότι αναγκαστικά θα γνωρίσω διάφορες κοπέλες για να βρω την μια αλλά με θλίβει το γεγονός να μπλέκω σε ανούσια πράγματα. Σήμερα στο νησί πήγα για μπάνιο με μια κοπέλα που ήξερα ότι γουσταρε τίμια κοπέλα αλλά εγώ δεν τρελενομουν τελικά σε μισή ώρα της είπα να πάμε να φύγουμε, όχι γιατί αυτή έκανε κάτι αλλά την έβλεπα δίπλα μου και σκεφτόμουν ότι εκεί είχα κάτσει με την άλλη.. τώρα έτσι που τα γράφω νιώθω κάπως καλύτερα αλλά πιστεύω ότι όλο αυτό το κακό συναίσθημα πλανάται πάνω μου έτοιμο να ξανάρθει να με κατασπαράξει.. θα μπορούσα να μιλάω άσταματητα για το πώς νιώθω αλλά ας το κλείσω κάπου εδώ..