Ψυχολογικός ανυπόφορος πόνος

ειμαι ανδρα γυρω στα 30 τις τελευταιες 3 βδομαδες νιωθω εναν ανυποφορο ψυχολογικο πονο τον οποιο οσο και να
προσπαθησω να διαχειριστω δεν αντέχω νιωθω οτι δεν εχω αλλη δυναμη να ποναει τοσο και να προσπαθώ να το ξεπεράσω τους τελευταιους
μήνες η ζωή μου είναι μια κόλαση ενιωθα οτι εχω αλλάξει οτι εχω αλλαξει πολύ εχω γινει μια εκδοχή του εαυτου που δεν μου αρέσει αυτο πάει τωρα αρκετούς μήνες τοσους μήνες εχω ένα μεγάλο αγχος μέσα μου για το μελλον πως θα ζήσω τι θα γίνω που οι γονείς μου θα φύγουν
και θα μου αφήσουν ενα κάρο εξοδα πως θα φυγουν προερχομαι απο ενα περιβαλλον με ενδκοικογενειακη βια και έχω κάθε μέρα το αγχος
οτι θα σκοτωθούν στην πραγματικοτητα οτι θα γινει φονικό στο σπίτι μαλλώνουν άγρια ζωντας με αυτα τα αγχοι είχα και μία σχέση η οποία
προσπάθησε ολους αυτους τους μήνες να με βοηθησει οσο δεν πάει ζουσαμε μαζί ήταν η παρέα μου η φιλη μου η συντροφια μου εγω
αντι να καλυτερευω κατέρρεα ακόμα πιο πολύ μέχρι που δεν μπορούσε άλλο να προσπαθεί και διάλυσε αυτη η σχέση αυτο για μένα
ήταν η τελειωτική μαχαιριά εδω και 1 μήνα νιώθω ακριβώς τον ίδιο πονο καθημερινα μέσα μου και δεν λέει να φύγει πήγα εκτακτα σε ψυχιατρο ένα βράδυ επειδη εκανα πολύ κακές σκέψεις μου εδωσε ζολοφτ ζυπρεξα ζαναξ εδω και 2 βδομάδες δεν νιώθω καλύτερα τα βράδια
είναι τοσο δυσκολα που δεν αντέχονται ειμαι παρα πολυ κλειστός και ελάχιστοι ξερουν τι περνάω ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΜΑ ΚΑΝΕΙΣ ολοι νομιζουν οτι ειναι μια φαση χωρισμου και ομως ειναι πολυ παραπανω απο αυτο!! οι γονεις μου δεν ξερουν τι
περνάω στον ψυχιατρο αναγκάστηκα να πω ψέμματα γιατί φοβόμουν οτι θα με βάλουν μέσα οτι δεν κάνω κακες σκέψεις και ομως κάνω πολλές συγνώμη για το μεγάλο κείμενο απλα ήθελα να το μοιραστώ καπου!

Χρειάζεται υπομονή γιατί με εξαίρεση το xanax, τα αντικαταθλιπτικά δεν δρουν άμεσα. Αν όμως αισθάνεσαι τόσο άσχημα μήπως να ξαναπάς στον γιατρό να του πεις πώς πας με την αγωγή; Και προχώρα λίγο παραπάνω αυτή τη φορά στην περιγραφή του πώς νιώθεις... αφού βλέπεις ότι έχεις ανάγκη να ακουστεις...αν δεν μπορείς να μιλήσεις στους γονείς σου για το πώς είσαι γιατί αποτελούν μέρος του προβλήματος τουλάχιστον να μιλήσεις στον γιατρό με τρόπο που να μπορεί να βγάλει σαφή συμπεράσματα ώστε να είναι και η αγωγή που σου πρότεινε η καταλληλότερη... δεν ξέρω αν υπάρχει οικονομική δυνατότητα, αλλά θα βοηθούσε να μιλάς τακτικά με έναν ειδικό π.χ. ψυχολόγο...ίσως να βοηθήσει να εκτονωθεις να βγαίνεις από το σπίτι για περπάτημα, γυμναστική αν μπορείς, κάτι που να σε αποσπά κάπως... πολλές φορές αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός κλπ μπορούν να αποτελέσουν καύσιμο για να γίνουμε πιο δημιουργικοί... το μέλλον δεν μπορούμε να το ξέρουμε οπότε δεν βοηθάει να το σκεφτόμαστε... μόνο αγχος προκαλεί...

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Χρειάζεται υπομονή γιατί με εξαίρεση το xanax, τα αντικαταθλιπτικά δεν δρουν άμεσα. Αν όμως αισθάνεσαι τόσο άσχημα μήπως να ξαναπάς στον γιατρό να του πεις πώς πας με την αγωγή; Και προχώρα λίγο παραπάνω αυτή τη φορά στην περιγραφή του πώς νιώθεις... αφού βλέπεις ότι έχεις ανάγκη να ακουστεις...αν δεν μπορείς να μιλήσεις στους γονείς σου για το πώς είσαι γιατί αποτελούν μέρος του προβλήματος τουλάχιστον να μιλήσεις στον γιατρό με τρόπο που να μπορεί να βγάλει σαφή συμπεράσματα ώστε να είναι και η αγωγή που σου πρότεινε η καταλληλότερη... δεν ξέρω αν υπάρχει οικονομική δυνατότητα, αλλά θα βοηθούσε να μιλάς τακτικά με έναν ειδικό π.χ. ψυχολόγο...ίσως να βοηθήσει να εκτονωθεις να βγαίνεις από το σπίτι για περπάτημα, γυμναστική αν μπορείς, κάτι που να σε αποσπά κάπως... πολλές φορές αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός κλπ μπορούν να αποτελέσουν καύσιμο για να γίνουμε πιο δημιουργικοί... το μέλλον δεν μπορούμε να το ξέρουμε οπότε δεν βοηθάει να το σκεφτόμαστε... μόνο αγχος προκαλεί...

---

σε ευχαριστω για την απαντηση Niels στον συγκεκριμενο γιατρο τα είπα όλα που σκέφτομαι τα πάντα εκτός οτι έχω σκεφτεί
εκτος την αυτοκτονία για να φύγει αυτός ο πόνος.... με εχει δεί 3 φορές ο συγκεκριμένος γιατρός δεν μου άλλαξε τίποτα στην αγωγή η αλήθεια
είναι παρολο που ψυχιάτρος ένιωσα οτι λεκτικά δεν με βοήθησε καθόλου ένιωσα οτι δεν με κατάλαβε ο ίδιος μου ειπε οτι δεν εχει περάσει
κατι παρομοιο αλλα το χει σπουδάσει και ξέρει πως είναι αλλα εγώ ένιωσα για μια ακόμα φορά οτι δεν με κατάλαβε ούτε ο ψυχιατρος δυστυχως
οπως έιπα είμαι χάλια στα οικονομικά και δεν έχω την δυνατότητα να πάω σε ψυχολόγο..... απλα νίωθω οτι δεν έχω άλλη δύναμη να παλεύω αυτον
τον πόνο κάθε μέρα και κάθε νύχτα μόνος μου δεν μπορώ άλλο

Απο αυτά που διάβασα κατάλαβα πως η αιτία των προβλημάτων σου είναι το οικογενειακό σου περιβάλλον.
Ένας ικανός άνθρωπος δεν πρέπει να μένει σε τέτοιο εκνευριστικό περιβάλλον, πρέπει να φύγεις απο εκεί και να φτιάξεις την ζωή σου, όσο μένεις εκεί θα αισθάνεσαι άρρωστος.

Βρες προσωρινά ένα δωμάτιο να σε φιλοξενήσουν κάπου μέχρι να μπορέσεις να βρεις ένα σπίτι-διαμέρισμα που να έχεις ησυχία. Τα φάρμακα δεν είναι λύση για όλα τα προβλήματα.

Διάβασα ότι τα οικονομικά σου είναι χάλια, καταλαβαίνω πως θα είναι δύσκολο αλλά εάν μείνεις εκεί προβλέπω ότι το μέλλον σου δεν θα είναι καλό..

Εάν μπορούν οι αλλοδαποί να βρίσκουν εργασία τότε μπορείς και εσύ..

Quote:

---

Originally Posted by pain

σε ευχαριστω για την απαντηση Niels στον συγκεκριμενο γιατρο τα είπα όλα που σκέφτομαι τα πάντα εκτός οτι έχω σκεφτεί
εκτος την αυτοκτονία για να φύγει αυτός ο πόνος.... με εχει δεί 3 φορές ο συγκεκριμένος γιατρός δεν μου άλλαξε τίποτα στην αγωγή η αλήθεια
είναι παρολο που ψυχιάτρος ένιωσα οτι λεκτικά δεν με βοήθησε καθόλου ένιωσα οτι δεν με κατάλαβε ο ίδιος μου ειπε οτι δεν εχει περάσει
κατι παρομοιο αλλα το χει σπουδάσει και ξέρει πως είναι αλλα εγώ ένιωσα για μια ακόμα φορά οτι δεν με κατάλαβε ούτε ο ψυχιατρος δυστυχως
οπως έιπα είμαι χάλια στα οικονομικά και δεν έχω την δυνατότητα να πάω σε ψυχολόγο..... απλα νίωθω οτι δεν έχω άλλη δύναμη να παλεύω αυτον
τον πόνο κάθε μέρα και κάθε νύχτα μόνος μου δεν μπορώ άλλο

---

Καλημέρα. Δεν κάνει τίποτα, μην το σκέφτεσαι. Δεν ήξερα ότι έχεις ήδη πάει τρεις φορές... προφανώς δεν είναι δυνατόν ένας ψυχίατρος να έχει προσωπική εμπειρία από κάθε κατάσταση της ζωής ούτε αυτό είναι απαραίτητο για να αντιμετωπίσει το περιστατικό που του αναφέρει ο κάθε ασθενής. Όταν λες ότι δεν σε κατάλαβε τι ακριβώς εννοείς; Είχες κάποια συγκεκριμένη προσδοκία από αυτόν που δεν ικανοποίησε; Το λέω γιατί ακόμη και η ψυχοθεραπεία για να έχει κάποιο αποτέλεσμα χρειάζεται πολύ χρόνο, ανάλογα και με το είδος του προβλήματος. Οπότε θα έλεγα να επικεντρωθείς (η επιλογη στο σε ποιο πράγμα ή κατάσταση εστιάζουμε είναι πολύ σημαντικη) στο να δεις αν μπορείς να κάνεις κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητα σου, οτιδήποτε νομίζεις ότι μπορεί να βοηθήσει. Γενικά να θυμάσαι ότι όλα τα συναισθήματα περνούν, τίποτα δεν κρατάει για πάντα, τόσο τα καλά όσο και τα άσχημα. Έχει δίκιο ο spero για την επίδραση του περιβάλλοντος αλλά δεν ξέρω επ' αυτού τι μπορεί να γίνει.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Καλημέρα. Δεν κάνει τίποτα, μην το σκέφτεσαι. Δεν ήξερα ότι έχεις ήδη πάει τρεις φορές... προφανώς δεν είναι δυνατόν ένας ψυχίατρος να έχει προσωπική εμπειρία από κάθε κατάσταση της ζωής ούτε αυτό είναι απαραίτητο για να αντιμετωπίσει το περιστατικό που του αναφέρει ο κάθε ασθενής. Όταν λες ότι δεν σε κατάλαβε τι ακριβώς εννοείς; Είχες κάποια συγκεκριμένη προσδοκία από αυτόν που δεν ικανοποίησε; Το λέω γιατί ακόμη και η ψυχοθεραπεία για να έχει κάποιο αποτέλεσμα χρειάζεται πολύ χρόνο, ανάλογα και με το είδος του προβλήματος. Οπότε θα έλεγα να επικεντρωθείς (η επιλογη στο σε ποιο πράγμα ή κατάσταση εστιάζουμε είναι πολύ σημαντικη) στο να δεις αν μπορείς να κάνεις κάτι διαφορετικό στην καθημερινότητα σου, οτιδήποτε νομίζεις ότι μπορεί να βοηθήσει. Γενικά να θυμάσαι ότι όλα τα συναισθήματα περνούν, τίποτα δεν κρατάει για πάντα, τόσο τα καλά όσο και τα άσχημα. Έχει δίκιο ο spero για την επίδραση του περιβάλλοντος αλλά δεν ξέρω επ' αυτού τι μπορεί να γίνει.

---

Καλησπερα και παλι Niels ευχαριστω για τον χρονο σου... ενιωσα οτι ολα αυτα που του ειπα δεν κατάλαβε πραγματικά τον πόνο που έχω κάθε μέρα
καθημερίνά όλη μέρα και ολη νυχτα δεν με βοηθησε καθολου με αυτα που ειπε δεν μου εδωσε καμια συμβουλη τιποτα πιο πολυ μιλουσε για τα φαρμακα
το μονο που ειπε οτι θελουν καιρο να δρασουν και το ξέρω απλα ένιωσα να μην με καταλάβαινε αυτο.. οπως ειπα ειμαι παρα πολυ κλειστός και μόνο 2 ανθρωποι ξέρουν τι πραγματικά περνάω και επίσης δεν μπορουν να καταλαβουν νομιζουν πως ειναι μια φαση χωρισμου ολο αυτο αλλα δυστυχως ειναι πολλα παραπανο..... δεν ξερω εαν καποιος ψυχολογος θα με βοηθουσε αμφιβαλλω και δεν εχω την οικονομικη κατασταση για αυτο τώρα... νιώθω τόσο μόνος μου σε όλο αυτο κάθε μερα ειμαι μονος μου δεν θελω να συναντιέμαι με κανέναν γιατί απλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ποσο νεκρός και πονεμένος νιωθω μέσα μου

Quote:

---

Originally Posted by Spero

Απο αυτά που διάβασα κατάλαβα πως η αιτία των προβλημάτων σου είναι το οικογενειακό σου περιβάλλον.
Ένας ικανός άνθρωπος δεν πρέπει να μένει σε τέτοιο εκνευριστικό περιβάλλον, πρέπει να φύγεις απο εκεί και να φτιάξεις την ζωή σου, όσο μένεις εκεί θα αισθάνεσαι άρρωστος.

Βρες προσωρινά ένα δωμάτιο να σε φιλοξενήσουν κάπου μέχρι να μπορέσεις να βρεις ένα σπίτι-διαμέρισμα που να έχεις ησυχία. Τα φάρμακα δεν είναι λύση για όλα τα προβλήματα.

Διάβασα ότι τα οικονομικά σου είναι χάλια, καταλαβαίνω πως θα είναι δύσκολο αλλά εάν μείνεις εκεί προβλέπω ότι το μέλλον σου δεν θα είναι καλό..

Εάν μπορούν οι αλλοδαποί να βρίσκουν εργασία τότε μπορείς και εσύ..

---

Καλησπερα οχι δεν μένω με τους γονεις μου είμαι στην ίδιο κτηριο αλλα σε διαφορετικό όροφο απλα οι φωνές και οι τσακωμοι ακουγονται.... απαντησα και πιο κατω στον niels πως νιωθω εαν θέλεις διάβασε το..

Κατάλαβα. Απλά σκέψου ότι κάποιος που κάνει μια τέτοια δουλειά καθημερινά δέχεται ασθενείς που ο ένας μετά τον άλλον απαριθμούν τα προβλήματα τους και αν ταυτιζόταν ή το άφηνε να τον επηρεάσει δεν θα την πάλευε αυτός μετά. Γενικά μη νομίζεις, οι περισσότεροι άνθρωποι μόνοι μας τα περνάμε τα προβλήματα μας, ακόμη και παντρεμένοι, σε σχέση κλπ η επικοινωνία θυμίζει Ιονέσκο, άλλα λέει ο ένας άλλα ο άλλος, ο καθένας σκέφτεται τις ανάγκες του. Τώρα που άνοιξε ο καιρός και οι περιορισμοί έχουν ήδη μειωθεί και θα μειωθούν ακόμη περισσότερο, μην κάθεσαι πολύ στο σπίτι. Να βγαίνεις. Μπορεί να σε βοηθήσει να γράφεις αυτά που σκέφτεσαι. Είναι τρόπος έκφρασης και δίνει μια άλλη διάσταση στα πράγματα που σ'απασχολούν, σαν να τα γειώνει.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Κατάλαβα. Απλά σκέψου ότι κάποιος που κάνει μια τέτοια δουλειά καθημερινά δέχεται ασθενείς που ο ένας μετά τον άλλον απαριθμούν τα προβλήματα τους και αν ταυτιζόταν ή το άφηνε να τον επηρεάσει δεν θα την πάλευε αυτός μετά. Γενικά μη νομίζεις, οι περισσότεροι άνθρωποι μόνοι μας τα περνάμε τα προβλήματα μας, ακόμη και παντρεμένοι, σε σχέση κλπ η επικοινωνία θυμίζει Ιονέσκο, άλλα λέει ο ένας άλλα ο άλλος, ο καθένας σκέφτεται τις ανάγκες του. Τώρα που άνοιξε ο καιρός και οι περιορισμοί έχουν ήδη μειωθεί και θα μειωθούν ακόμη περισσότερο, μην κάθεσαι πολύ στο σπίτι. Να βγαίνεις. Μπορεί να σε βοηθήσει να γράφεις αυτά που σκέφτεσαι. Είναι τρόπος έκφρασης και δίνει μια άλλη διάσταση στα πράγματα που σ'απασχολούν, σαν να τα γειώνει.

---

οτι και να κανω δεν εχει κανενα νοημα πια ποναω τοσο πολυ μεσα μου που ολοι καταλαβαινουν ποσο κομματια ειμαι απλα νιωθω οτι
δεν μπορω να ζησω με αυτον τον πονο πια και οσο περνανε οι μερες δεν λεει να φυγει η να απαλύνει τιποτα δεν έχει νοημα ειμαι
τοσο μονος μου σε αυτο... συγνωμη που τα γραφω αυτα στα λιγα ατομα που προσπαθησα να τα πω απο κοντα κανεις δεν καταλαβε
εστω και λιγο δεν ξερω τι αλλο να κανω οι βολτες στην παραλια δεν βοηθανε παω μονος μου αλλα τιποτα μου ερχονται ολες οι σκεψεις
τα παντα γαμωτο απλα γαμωτο μου

Να επιμείνεις... κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο αλλά με τον χρόνο και με προσπάθεια θα περάσει ο πόνος... μπορεί να φαίνεται ότι δεν βοηθάει σήμερα η βόλτα στην παραλία αλλά σε μια εβδομάδα μετά από καθημερινές βόλτες στην παραλία μπορεί να αισθανθείς ότι βοηθά σε ένα ποσοστό 5 με 10 τοις εκατό. Ακόμη κι αυτό για κάποιον που πιστεύει ότι τίποτα δεν βοηθάει είναι μια αρχή.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Να επιμείνεις... κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο αλλά με τον χρόνο και με προσπάθεια θα περάσει ο πόνος... μπορεί να φαίνεται ότι δεν βοηθάει σήμερα η βόλτα στην παραλία αλλά σε μια εβδομάδα μετά από καθημερινές βόλτες στην παραλία μπορεί να αισθανθείς ότι βοηθά σε ένα ποσοστό 5 με 10 τοις εκατό. Ακόμη κι αυτό για κάποιον που πιστεύει ότι τίποτα δεν βοηθάει είναι μια αρχή.

---

παει κοντα 1 μηνας που παω αυτες τις βολτες μονος μου στην παραλια καθε μερα το ιδιο θα νιωθω καθε μερα θα ξεσπαω καθε μερα θα κλαιω σαν μωρο
καθε στιγμη και ωρα σκεφτομαι και ποναω....νιωθω οτι δεν υπαρχει φως στο τουνελ τοσο που εχω παει σβηνω δεν εχω αλλη δυναμη ρε γαμωτο