ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Χριστιανισμός του οποίου είμαι οπαδός διδάσκει ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο τέλειο,
αθάνατο και άφθαρτο. Ο θάνατος ήταν το αποτέλεσμα της πτώσης. Ο θάνατος είναι κάτι παρασιτικό, εντελώς ξένο με τη φύση του ανθρώπου ο οποίος είναι φτιαγμένος μόνο για τη ζωή και τη χαρά. Κ όμως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι ότι θα πεθάνω. Τι είναι όμως η ζωή? Μήπως αυτή είναι μυστήριο? Πόσα χρόνια θα ζήσουμε? Πόσα χρόνια υπήρξαν που εμείς δεν υπήρξαμε? Άρα υπάρχει ζωή μετά? Εγώ φαντάζομαι την άυλη ψυχή μου να ανεβαίνει προς τα πάνω με συνοδεία αγγέλων και να την οδηγούν στο θρόνο του Κυρίου. Τότε πια δεν θα υπάρχει καμιά μέριμνα, κανένας πόνος, καμιά αίσθηση. Εσείς τι πιστεύετε? Ότι όλα τελειώνουν στο μνήμα?

Quote:

---

Originally Posted by chaos_

... Εσείς τι πιστεύετε? Ότι όλα τελειώνουν στο μνήμα?

---

ω ναι....

ολα για τον θανοντα βεβαια.
κατα τα αλλα, η ζωη συνεχιζεται...

Δεν πιστεθω σε καμια θρησεια, αλλα αυτο που ειμαι σιγουρη ειναι πως ειμαστε ενεργεια. Τωρα αν απλα μεταφερεται μετα το θανατο η διασπαται, δεν ξερω. Μεχρι να πεθανει ο πατερας μου δεν μπορω να πω μως ημουν σιγουρη οτι οι ψυχες ειναι αναμεσα μας σε μια αλλη διασταση-οπως πολυ μου ανεφεραν περιστατικα-, τωρα ομως δεν ειμαι σιγουρη αν ειναι πραγματικο η απο θλιψη , αλλα εχω δει τον πατερα μου στο σπιτι διπλα μου, σαν να εμφανιζεται και μολις συνηδητοπιοιω τι βλεπω εξαφανιζεται. Ξερω και αλλους που ειδαν φιγουρα σκια η εικονα ανθρωπων που εχουν φυγει απο τη ζωη, ειληκρινα δεν ξερω αν ειναι φαντασια, wish-full thinking, η απλα πραγματικο...

Quote:

---

Originally Posted by elen d

Δεν πιστεθω σε καμια θρησεια, αλλα αυτο που ειμαι σιγουρη ειναι πως ειμαστε ενεργεια. Τωρα αν απλα μεταφερεται μετα το θανατο η διασπαται, δεν ξερω. Μεχρι να πεθανει ο πατερας μου δεν μπορω να πω μως ημουν σιγουρη οτι οι ψυχες ειναι αναμεσα μας σε μια αλλη διασταση-οπως πολυ μου ανεφεραν περιστατικα-, τωρα ομως δεν ειμαι σιγουρη αν ειναι πραγματικο η απο θλιψη , αλλα εχω δει τον πατερα μου στο σπιτι διπλα μου, σαν να εμφανιζεται και μολις συνηδητοπιοιω τι βλεπω εξαφανιζεται. Ξερω και αλλους που ειδαν φιγουρα σκια η εικονα ανθρωπων που εχουν φυγει απο τη ζωη, ειληκρινα δεν ξερω αν ειναι φαντασια, wish-full thinking, η απλα πραγματικο...

---

Υπάρχουν πράγματα που το μυαλό μας είναι αδύνατο να κατανοήσει αγαπητή.

Εφόσον εξαρχής αποδίδεις στον εαυτό σου την ιδιότητα του οπαδού, δεν είναι επόμενο ο διάλογος να είναι μονομερής? Ένα αυτό.
Μετά, στ'αλήθεια θεωρείς τον άνθρωπο αιώνιο και άφθαρτο? Ξέρεις πόσοι πολιτισμοί έχουν περάσει και εξαφανιστεί πριν τον δικό μας, αυτόν τον οποίο επίσης θεωρούν οι
περισσότεροι άνθρωποι δεδομένο, να, ένα πράγμα άφθαρτο και αιώνιο, σαν τη ζωή?
Δεν υπάρχει ζωή δίχως τον θάνατο. Καθετί έχει ανάγκη το αντίθετό του. Καθετί ορίζεται αν το θες από την ύπαρξη του αντίθετού του. Δε θα είχες κανένα μέτρο, κανέναν τρόπο να κατανοήσεις κάτι, να του δώσεις μία υπόσταση νοητική, αν δεν το μέτραγες απέναντι σε κάτι άλλο, με διαφορετικές ποιότητες. Διαφορετικές ποιότητες όμως δε σημαίνει ΚΑΚΕΣ ποιότητες απαραίτητα.
Έχεις ακουστά το compost? Το χούμο? Ξέρεις τι είναι? Πώς δημιουργείται? Είναι θάνατος. Ναι, για ένα μέρος της ύλης είναι θάνατος η σήψη υλικών, δεν είναι? Όμως για ένα άλλο μέρος, είναι ζωή και πάλι. Τα σάπια φύλλα, φλούδες, φλοιοί, γιατί λες όταν πέφτουν στη φύση κάτω από τα δέντρα και τα φυτά δημιουργούν όχι μόνο ΤΡΟΦΗ για το ίδιο το δέντρο αλλά και προστασία στις ρίζες του? Γιατί είναι ο ίδιος ο τρόπος της φύσης να έχει εντάξει τον θάνατο ως μέρος της ζωής. Και αυτό που κάνουν οι θρησκείες είναι να μας διδάσκουν να ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗ ΦΥΣΗ. Να αρνούμαστε τη δική μας κατάληξη, την φυσική, λες και είμαστε κάτι το ξεχωριστό, το απαράμιλλο, το σούπερ ντούπερ ουάου το ανθρώπινο είδος, που δεν ανήκει ρε παιδάκι μου στα ταπεινά άλλα που ψοφάνε και σαπίζουνε. Αλλιώς, σου λέει, πώς αν δεν είσαι στο ανώτερο είδος, έχεις το δικαίωμα να γαμάς όλα τα άλλα στον πλανήτη σου? Έτσι? Με ποιο δικαίωμα θα συνέχιζες να σε θεωρείς ανώτερο του σκύλου, αν δεν το είχες διδαχτεί από τη θρησκεία σου μέσα στο σχολείο? Ίσως να καθόσουν να σκεφτόσουν από τι σε προστατεύει η θρησκεία? Δε σε προστατεύει από το θάνατο. Σε προστατεύει από την αλήθεια. Από την πραγματικότητα.

Και θα καταρρεύσει, όπως ήδη συμβαίνει, γιατί η αλήθεια είναι πως ούτε ανώτερο είδος είμαστε, ούτε ξεχωριστό. Θα πεθάνουμε όλες. Οh, yes. Θα σαπίσουμε σαν τα φύλλα. Σαν οτιδήποτε σαπίζει και γεμίζει αέρια, βακτήρια, σκουλήκια και γίνεται ένα ωραίο κομπόστ, που κάτι άλλο θα θρέψει, που θα μεταμορφωθεί σε ανακυκλωμένη ύλη για να συνεχιστεί ο κύκλος της ζωής και του θανάτου.

Και αν θέλεις, σκέψου και μια φράση από μια εξαιρετική κατά την άποψή μου ταινία, The Cleaner, με τον Σάμιουελ Τζάκσον.
"Death is tragic. But it's also big business."
H ταινία ξεκινάει με την εξής καταπληκτική εισαγωγή. Μια γυναίκα πηγαίνει να επισκεφτεί τη μητέρα της. Κρατάει μια σακούλα με ψώνια και ένα μπουκέτο λουλούδια να της πάει, to brighten up the place καθώς λέει. Αυτό που δεν ξέρει η γυναίκα αυτή, είναι ότι η μητέρα της έπεσε πριν τρεις μέρες από ένα σκαμνί, χτύπησε το κεφάλι της και έσπασε το λαιμό της και τώρα κείτεται στο πάτωμα φουσκωμένη από αέρια, με υγρά να βγαίνουν από τα μάτια, τ'αυτιά και οποιαδήποτε άλλη οπή του σώματός της. Και μετά δείχνει σοκαρισμένη την κόρη να φωνάζει και τα λοιπά.

Αυτό που δείχνει ΜΕΤΑ το θάνατο έχει σημασία. Τι δείχνει? Έναν συμβολαιογράφο? πρώτα να κανονίζει τα νομικά. Έναν να καθαρίζει το πτώμα. Έναν να μακιγιάρει. Άλλους να κουβαλάνε φέρετρο. Άλλον να ΨΕΛΝΕΙ πάνω από τον ανοιχτό τάφο. Έναν ιερέα λοιπόν. Τι θέση έχει ο ιερέας? Ό,τι κι οι υπόλοιποι. Business.
Φοβάσαι τους δράκουλες? Γιατί δε φοβάσαι καλύτερα τη θρησκεία σου και τους παπάδες/ αρχιμανδρίτες/ ιεραπόστολους/ κήρυκες εκ άμβωνος, μητροπολίτες/ πραματευτάδες ψέματος ? Τρέφονται από το θάνατό σου.:P
Με αυτό εννοώ πως ο θάνατος για τη θρησκεία είναι τόσο απαραίτητος, που ΔΕ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ δίχως αυτόν. Και αντί να συνεχίζουν τις μαλακίες τους καλύτερα θα ήταν να τα μάζευαν λίγο λίγο τα ψεματάκια, κατι που ήδη κάνουν και κάποιες/οι στραβομουτσουνιάζουν γι αυτό...

Το τέλος λοιπόν, δεν υπάρχει ουσιαστικά, είναι κι αυτό μια κατασκευή, αφού είμαστε κομμάτι της φύσης και αυτή μονάχα κανονίζει να διατηρεί τον κύκλο της ζωής μέσα από τη διαδοχή ζωή θανάτου. Είναι μια αλληλουχία, μια ανακύκλωση, μια μεταστοιχείωση ο θάνατος. Και δες πώς τον ξορκίζουν όσοι κερδίζουν περισσότερο απ' αυτόν. Ε, ΛΟΛ

Quote:

---

Originally Posted by chaos_

Ο Χριστιανισμός του οποίου είμαι οπαδός διδάσκει ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο τέλειο,
αθάνατο και άφθαρτο. Ο θάνατος ήταν το αποτέλεσμα της πτώσης. Ο θάνατος είναι κάτι παρασιτικό, εντελώς ξένο με τη φύση του ανθρώπου ο οποίος είναι φτιαγμένος μόνο για τη ζωή και τη χαρά. Κ όμως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι ότι θα πεθάνω. Τι είναι όμως η ζωή? Μήπως αυτή είναι μυστήριο? Πόσα χρόνια θα ζήσουμε? Πόσα χρόνια υπήρξαν που εμείς δεν υπήρξαμε? Άρα υπάρχει ζωή μετά? Εγώ φαντάζομαι την άυλη ψυχή μου να ανεβαίνει προς τα πάνω με συνοδεία αγγέλων και να την οδηγούν στο θρόνο του Κυρίου. Τότε πια δεν θα υπάρχει καμιά μέριμνα, κανένας πόνος, καμιά αίσθηση. Εσείς τι πιστεύετε? Ότι όλα τελειώνουν στο μνήμα?

---

Όλα αυτά που αναφέρει η θρησκεία μας είναι περισσότερο μεταφορικά παρά κυριολεκτικά. Στην φύση δεν υπάρχει λογική άλλωστε. Ο άνθρωπος προσπάθησε να εξηγήσει στην αρχή του πολιτισμού του διάφορα φαινόμενα και μέχρι στιγμής δεν τα έχει καταφέρει . Έχει καταφέρει όμως
να διασπαστεί σαν είδος και να κινείται προς αυτή τη κατεύθυνση.
Έχουμε μάθει να λέμε χρόνια πολλά και χρόνια σοφά και δεν λέμε χρόνια καλά και δεξιώσεις κάθε μέρα γιατί άραγε;

Μεταφορικοί είναι και οι του Αισώπου μύθοι, και τα παραμύθια του χανς κρίστιαν άντερσεν και οι λαικές δοξασίες. Το θέμα με τις "μεταφορές" της θρησκείας, είναι ότι τα μεταφορικά δεν τα πλερώνουν μόνο οι πιστοί. Να τα πληρώνουν τα εισιτήρια, εφόσον τους αφορούν άμεσα, εμένα που δε με αφορά, γιατί είπαμε πρέπει? Μήπως γιατί η θρησκεία έχει απλώσει τα πλοκάμια της παντού, οι περιβόητες μεταφορές μπήκανε και στο σχολείο και στο δικαστήριο, και στο δημόσιο χώρο, και στη φορολογία, και στο πού θα θαφτείς άμα πεθάνεις, και πώς θα θαφτείς, και αν θα έχεις δικαίωμα να θαφτείς αν αυτοκτονήσεις, αν ένας γκέι ή μια λεσβία θα έχουν ίσα δικαιώματα με μία ετεροφυλόφιλη, αν θα πάρεις πίσω κάποτε έλληνα την Πόλη (ξεχνά κανείς τα δάκρυα του χριστόδουλου, οποίες συγκινήσεις για τη μεγάλη ελλάδα) και ένα κάρο άλλα, ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ηθικής, οικονομίας, εκπαίδευσης, σε όλα έχει μπει ο δάκτυλος της θρησκείας. Κάποτε πρέπει να βγει και είναι νομίζω η ώρα να το απαιτούμε παντού φωναχτά.

Quote:

---

Originally Posted by chaos_

Ο Χριστιανισμός του οποίου είμαι οπαδός διδάσκει ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο τέλειο,
αθάνατο και άφθαρτο. Ο θάνατος ήταν το αποτέλεσμα της πτώσης. Ο θάνατος είναι κάτι παρασιτικό, εντελώς ξένο με τη φύση του ανθρώπου ο οποίος είναι φτιαγμένος μόνο για τη ζωή και τη χαρά.

---

Φιλε/η,

να σου πω για αρχη καλως ηρθες, κ κατα δευτερον πως οταν διαβαζω για "οπαδους" στο οτιδηποτε οτι σκιαζομαι λιγο....
Τωρα στα οσα λες για τον ανθρωπο και στο τι παραπεμπει η φυση του, δεν ξερω αν ειναι αποψεις δικες σου ή αποψεις που τις υιοθετεις επειδη εισαι οπαδος οπως λες του χριστιανισμου. Εχω ακουσει ας πουμε αλλους ανθρωπους που πιστευουν στον Θεο, να υποστηριζουν αλλα πραγματα αναφορικα με τον ανθρωπο κ τον θανατο.

Ωστοσο εγω αν κ δεν πιστευω στον Θεο, νιωθω πως ειμαστε φτιαγμενοι τοσο για το καλο οσο κ για το κακο. Ειμαστε ικανοι για το καλυτερο αλλα κ το χειροτερο. Δεν πιστευω πως ο θανατος ειναι κατι παρασιτικο, αλλα κατι ισως αναγκαιο για να δωσει ενα αλλο νοημα στην υπαρξη μας κ στην παραμονη μας στη ζωη. Οπως καθε τελος, ετσι κ αυτο, το κορυφαιο τελος αναλογα με το πως το βλεπουμε, δινει το περιγραμμα της ζωης μας ή τον τροπο που ζουμε....

Κατα τα αλλα συμφωνω μαζι σου πώς ολα δεν εξηγουνται, αν κ τιποτα πιστευω πως δεν ειναι τυχαιο. Μυστηριο ειναι η ζωη για μενα, αλλα πιστευω πως αυτη ειναι κ η γοητεια της. Πως συνεχως μπορουμε να ανακαλυπτουμε μια αλλη πτυχη της κ μια αλλη πλευρα δικη μας.

Xάος έπεσες στην περίπτωση, όχι απλά δεν είμαι Χριστιανή αλλά δεν ανήκω καν στους αγνωστικιστές. Πιστεύω πως όλα εδώ ξεκινουν και τελειώνουν. Η ζωή οντως παραμένει ένα μεγάλο και γοητευτικό μυστήριο αλλά αυτό δεν μπορεί να με πείσει ότι δεν μπορεί όλα να δημιουργήθηκαν τυχαία.


Πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν φοβούνται τον ίδιο τον θάνατο αλλά την συνέπεια του την ανυπαρξία. Και γω αυτό φοβάμαι περισσότερο...

Θεός για μένα είναι η συνείδηση του ανθρώπου και σύμφωνα μ' αυτήν ο κάθε άνθρωπος συμπεριφέρεται στον πλησίον συνάνθρωπο.

Όλα εδώ είναι, γι' αυτό φρόντισε να ζεις όσο καλύτερα γίνεται. ;)