Quote:
Originally posted by KonstantinosBlack
Καλησπέρα σας,
ευτυχώς που βρήκα ένα ενεργό forum σχετικό με ψυχολογικά θέματα. Ελπίζω εδω να μου δώσει λίγη σημασία κάποιος...
Έχασα ένα φίλο και ο,τι και να πω θα είναι λίγο. Πέρασε ένα μήνας για να μπορέσω να ξαναβρω τον εαυτό μου. Αυτός ο άνθρωπος ήταν για μένα παραπάνω απο αδερφός. Δεν περιγράφεται με λόγια ξύλινα κανένα κενό.
Πόσοι άνθρωποι πρέπει να αφήσουν τη ζωή τους στο δρόμο ;
Πότε θα καταλάβουν οι καρεκλοκένταυροι οτι η ανθρώπινη ζωή δεν γυρνάει πίσω με τίποτα και οτι είναι δολοφόνοι των ανθρώπων που κυβερνούν με την πλήρη αδιαφορία τους για την οδική ασφάλεια και την κυκλοφοριακή αγωγή; Είμαστε παντελώς αδύναμοι μπροστά τους και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σώσει ο καθένας τον εαυτό του και τους γύρω του.
Τη δική μου μηχανή την πούλησα πριν μια εβδομάδα. Θα κυκλοφορώ με αυτοκίνητο. Τώρα έπιασα και δουλειά για να βοηθήσω την αδερφή του Αντώνη. Δούλευε εκείνος και με την σύνταξη της μάνας του βγάζαν τα έξοδα της μικρής. Τώρα κάποιος έπρεπε να δώσει μια ανάσα σε αυτή την καταστροφή.
Είμαι 21 χρονών και είναι η δεύτερη φορά που αναγκάζομαι να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Δεν βγαίνω στο δρόμο να ζητιανέψω και οι σπουδές μου που θα καθυστερήσουν είναι το λιγότερο μπροστά στον τεράστιο ανθρώπινο πόνο που κρύβεται πίσω απο μια στιγμή. Μια στιγμή αρκεί να φέρει τον κόσμο ανάποδα και να σημαδέψει ολόκληρες ζωές.
Ευχαριστώ που με ακούσατε. Προστατέψτε τον εαυτό σας. Κάθε κουβέντα σας είναι ευπρόσδεκτη.
Τα λογια σου δεν ειναι ξυλινα μα ουσιαστικα.