Originally Posted by
Constantly curious
Εγω μοιραστηκα, συναισθηματα, σκεψεις, πανικους, φοβιες, καταρρευσεις, αποριες...
Δεν βοηθηθηκα.
Τολμω να πω πως μονο στην ψυχοθεραπεια βλεπω προοδο και βοηθεια.
Ας μη βιαστω να κρινω τους αλλους ως αδιαφορους, κατεληξα οτι μαλλον δεν ειχα την ικανοτητα να συναισθανθουν εναν ανθρωπο σαν και εμενα. Εναν ανθρωπο που ειχε αλλες εμπειριες και πολυ συγκεκριμενα βαθια καταθλιψη.
Παρατηρησα πως οι "ανθρωποι μου" δεν ξερουν να διαχειριστουν το θεμα.
Αρα... σταματησα και να ζητω απο εκει που ποτέ δεν λαμβανω.