Originally Posted by
savatage
Δεν εχω ακυρωσει ποτε συνεδρια, αλλα οχι απο φοβο οτι θα πεταξω τα χρηματα μου χωρις να λαβω τιποτα. Τις θεωρουσα και τις θεωρω πολυ σημαντικες και χρησιμες και πηγαινω με απολυτη επιγνωση του τι προσπαθουμε να κανουμε εκει.
Αν ομως ειχα κρισεις πανικου και με επιανε μια πολυ εντονη πριν παω σε συνεδρια, λογω αγοραφοβιας ή κοινωνικης φοβιας πχ, δε θα το εκτιμουσα ιδιαιτερα να θεωρηθει ανευθυνοτητα και αναβλητικοτητα.
Ομοιως και για αλλα περιστατικα που σε μενα δε συμβαινουν αλλα θα μπορουσαν σε εκατονταδες αλλους ασθενεις.
πχ Ψυχωτικος που ξαφνικα νομιζει οτι τον κυνηγα η μαφια, καταθλιπτικος που δεν μπορει να παρει τα ποδια του και κλαιει απαρηγορητος και δε λειτουργει καν η μνημη του για να εχει τον αναλογο υπευθυνο προγραμματισμο και τοσα αλλα πιθανα σεναρια.
Ο χρονος του ψυχολογου δεν ειναι σημαντικοτερος απο του γιατρου, του καθηγητη, του προπονητη κ.ά. Ομως εχετε ακουσει να κανουν και αυτοι τετοιες συμφωνιες και να ζητουν τα χρηματα που δε δουλεψαν?