Ζωή στο εξωτερικό /προβληματίζομαι
Έκανα αίτηση και έγινα δεκτός για θέση ειδικευόμενου στις ΗΠΑ. Ακούγεται αστείο αλλά φοβάμαι να πάω. Δηλαδή το θέλω πολύ, αλλά φοβάμαι κιόλας. Οι γονείς μου μάλλον αρνητικοί είναι γιατί φοβούνται αλλά θα με βοηθήσουν. Πέρασα δύσκολες εξετάσεις για αναγνώριση πτυχίου και αντιστοίχιση ειδικιότητας. Δεν ήταν μια απόφαση εν θερμώ. Το έκανα γιατί θεώρησα πως συναισθηματικά έχω αποτύχει πλήρως στην Ελλάδα. Εκτός των γονιών μου δε θα λείψω σε κανέναν. Είχα σχέσεις στο παρελθόν, δεν έχω πρόβλημα με το σεξ. Έχω πρόβλημα στο να ανοιχτώ στους ανθρώπους, στο να κρατήσω επαφή; Ίσως και εγώ δεν ξέρω που έχω πρόβλημα. Σκέφτηκα ότι αν είμαι πιόνι πάνω σε ένα επιτιραπέζιο το να πάω Αμερική είναι σαν να ρίχνω το ζάρι και να ελπίζω ότι κάτι καλύτερο είναι μπροστά. Δεν έχω με ποιον να το συζητήσω. Οι γονείς θα μου πουν κάτσε, οι φίλοι τα γνωστά ότι Αμερική με περιμένει λαπρό μέλλον.