Υπερβολικό άγχος-αρνητικες σκέψεις
Καλησπέρα. Είμαι καινούργιο μέλος και βρήκα τυχαίο το forum στο ιντερνετ. Είμαι 17,5 χρονών και θα μπω 3η λυκείου.Θα γράψω το θέμα που με απασχολεί,ώστε αν έχετε κάποια συμβουλή να μου προτείνετε. Έχω ιστορικό κατάθλιψης πριν 4 χρόνια και με βοήθεια φαρμακευτικής αγωγής και επισκέψεις σε παιδοψυχίατρο/ψυχολόγο το ξεπέρασα. Πέρυσι δυστυχώς αυτο επέστρεψε ξανά σε συνδυασμό με κρίσεις πανικού. Αυτή τη στιγμή, είμαι καλά, αλλά το υπερβολικό άγχος και οι αρνητικές σκέψεις συνεχίζουν να υπάρχουν κ αυτό δε μπορώ να το ελέγξω. Εν όψει και των πανελληνίων αυτό γίνεται όλο και πιο έντονο, πόσο μαλλον όταν σκέφτομαι ότι ο στόχος μου θέλει πολύ υψηλές επιτυχίες. Πέρα απ'όλα αυτά, αυτό το καλοκαίρι γνώρισα κ ένα παιδί, και έχω με λίγα λόγια τη πρώτη μου σχέση. Στο παρελθόν δεν είχα ξαναζήσει κάτι παρόμοιο, οι σχέσεις μου με τα αγόρια ποτέ δεν ήταν καλές.. Οι φόβοι μου 'ομως, η όλη δυσκολία στην επικοινωνία μου με τους ανθρώπους, η κατάθλιψη, όλα αυτά που εχω ζήσει από το δημοτικό στο σχολείο, η απόρριψη, ο φόβος να μη πληγωθώ, διάφορα οικογενειακά προβλήματα με εμποδίζουν στο να το ζήσω φυσιολογικά όλο αυτό και να αφεθώ. Είμαι πάρα πολύ κλειστή σα χαρακτήρας, ντροπαλή και θέλω πολύ καιρό να εμπιστευτώ κάποιο. Με το παιδί αυτό δεν έχουμε ολοκληρωμένη σχέση, του έχω εξηγησει τις ανησυχίες μου και έχει σεβαστεί τα πάντα. Η διαθεση μου έχει αλλαξει από τότε που τον γνώρισα,νιώθω πιο καλά. Όταν κάνει κάποια κίνηση, η οποία είναι τελείως normal, ή η συζήτηση πάει εκεί, έγω κομπλάρω και τρομάζω. Και εννοώ κινήσεις στο πιο σεξουαλικό κομμάτι. Χθες η συζήτηση προχώρησε πάρα πολύ προς αυτό το κομμάτι, πιέστηκα πάρα πολύ και τα έχασα τελειως. Δε ξέρω τι να κάνω. Αυτό το κομμάτι με τρομάζει υπερβολικά. Ξερω ότι και αλλα κορίτσια στην ηλικία μου, νιώθουν πάνω κάτω τα ίδια, έχουν το αγχος της πρώτης φοράς.. Αλλά δε ξερώ ο δικος μου ο φόβος κατά ποσο φυσιολογικός είναι. Για να καταλάβετε, πριν 4 χρόνια μόνο που με άγγιζε κάποιος και έτρεμα. Νιώθω πράγματα, αλλά οι ο φοβοι μου πάνε πάρα πολυ πισω και εμένα και τη σχέση μου. Θέλω να τους ξεπερασω και να προχωρήσω, αλλα δε ξερω πως. Γιατί δε ξερω κατα ποσο μπορεί να συνεχίσει άλλο έτσι ολο αυτό... Οποιος έχει κάποια συμβουλή ή έχει ζήσει κάτι παρόμοιο θα ήθελα να μου γράψει.
Ευχαριστώ πολύ
Υπερβολικό άγχος-αρνητικες σκέψεις
5 μήνες γνωριζόμαστε αλλά 3 μήνες περίπου είμαστε μαζί.. Πριν 2 μέρες τράκαρε αλλά ευτυχώς δεν ήταν σοβαρό. Από τότε, όμως, ξαφνικά έχει αλλαξει κ έχει γινει λίγο πιεστικός. Μου ζητάει να το πάμε πιο γρήγορα κ πράγματα τα οποία εγώ δεν είμαι ακόμα έτοιμη να του δώσω. Προσπαθώ να δικαιολογήσω αυτή τη συμπεριφορά του, λόγω του ατυχήματος, αλλά με περιμένει μια πάρα πολυ δυσκολη χρονιά με τις πανελληνιες και δε μπορώ να πιέζομαι κ απο αυτό. Κάνω τα πάντα για να τον καταλαβω, αλλά δε θελω να γίνει κάτι καταναγκαστικά μόνο κ μονο από φοβο να μη τον χάσω. Του έχω εξηγήσει οτι δεν νιώθω ετοιμη ακομα για αυτά που λέει, αλλά δείχνει να τον κουράζει αυτό.. Αρκετά στο περίμενε είναι τοσο καιρό. Από την αλλη δε ξέρω πως να τον κρατήσω κοντά μου.. Αν αυτά που του δίνω μέχρι τώρα του αρκούν. Δε ξέρω τι να κάνω:/
