Originally Posted by
LiloCook
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι σε ενα σώμα με πολλα παραπάνω κιλά.
Ώσπου αποφασίζω να αδυνατίσω στα 23 και ακολουθω μια απαίσια διατροφή που με οδηγεί μέχρι και σε λιποθυμία, τυπου μόνο φρούτα, 4 ροδακινα ολη μερα.
Και αδυνατίζω και νιωθω υπεροχα και ξεκιναει η κατρακυλα εννοείται τα ξαναπέρνω και πολλά περισσότερα και ξεκινάνε οι τάσεις για εμετό σχεδόν αναημέρα, καταφερνω και το μειωνω σχεδόν στην εβδομάδα.
Τα παρατάω και πλέον κόντευα να ζυγίζω σχεδόν 90 κιλά στα 26 με υψος 1.60, χωρίς να εχω πάρει είδηση πως και γιατί. Στρεσαρισμένη με δουλείες και μεγάλες αλλαγές στη ζωη μου. Βλεπωντας φωτογραφίες αναρωτιέμαι πόσο δυστυχισμενη ημουν τότε αλλα υποθετω λόγω αυτοσυντηρησης οι αναμνησεις αυτες δεν υπαρχουν, δεν θυμαμαι καν τι ετρωγα εκεινη την περιοδο.
Θεωρουσα οτι το σωμα μου δεν χρειαζεται αλλαγες τοτε στα 90 και τωρα, ναι ημουν παχουλη αλλα δεν το εβλεπα, τα επεισοδια ξαναγυρισαν και εγω να ειμαι σε αδιεξοδο.
Ρωταγα τον εαυτο μου: Είσαι η δεν είσαι παχουλη;
Κοίταγα τον καθρεφτη και ελεγα: Ελα σιγα μια χαρα είσαι και με λίγο εμετο να κάνεις θα είσαι ακομα καλυτερα.
Αλλα υπήρχε μια στεναχωρια μεσα μου, δεν μου αρεσαν τα ρουχα μου, δεν μου αρεσε ο εαυτος μου. Τον κοροιδευα λεγωντας πως είμαι καλα. Εαν με ρωτουσες ποσα κιλα πιστευεις οτι είσαι θα σου ελεγα αντε το πολυ 70.
Και ανεβαινω στην ζυγαρια και βλεπω το 83! Επεσα απο τα συννεφα! Είμαι σχεδόν η ίδια με τα 26 και δεν το εβλεπα! Τρελό ε;
Πρεπει να χασω βαρος και να σταματησω τους εμετους.
Πρεπει για να ειμαι υγιης, να μην πονανε τα κοκκαλα μου, το στομαχι μου απο τους εμετους, να μην νιωθω τυψεις.
Κουραστηκα... Κουραστηκε το σωμα μου. Κουραστηκα να μην το αγαπαω.
Είμαι η μόνη;