ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΟΛΟ ΣΕΝΑΡΙΑ@
Στο παρελθόν, προσπάθησα να κόψω το κάπνισμα επειδή φοβόμουν και για την υγεία μου και την αμαρτία. Το έκοβα περίπου 1-2 μέρες αλλά μετά η σκέψη με βασάνιζε συνέχεια. Τελικά, 1-2 φορές κατέληξα να αγοράσω πακέτο, να καπνίσω 2-3 τσιγάρα και μετά να ξαναγχώνομαι και να απογοητεύομαι. έτσι, κατέστρεφα (βρεχοντας) το πακέτο για να μην ξανακαπνίσω.
Έτσι, έκανα υπόσχεση στον Θεό σχετικά με το κάπνισμα και ζήτησα τιμωρία γενικά και αόριστα, για να εξαναγκάσω τον εαυτό μου να μην ξανακαπνίσει. Δηλαδή, με τον φόβο της τιμωρίας θα έδιωχνα την όρεξή μου για κάπνισμα. Κατάφερα να το κόψω αλλά όχι για πολλές μέρες. Άρχισα πάλι να καπνίζω.
Μια μέρα έκανα μαύρο και μου άρεσε. Άρχισε να βρέχει και νόμισα ότι προκάλεσα την οργή του Θεού και επειδή κάπνισα μαύρο και επειδή είχα κάνει υπόσχεση για το κάπνισμα γενικότερα. Νομίζω Του είπα βιαστικά ότι δεν θα ξαναέκανα μαύρο ή δεν θα ξανακάπνιζα τίποτα, κάτι τέτοιο. Μερικές μέρες μετά, ξαναέκανα μαύρο και άρχισα να αγχώνομαι παραπανω για την οργή του Θεού. Ίσως είχα μια υπερβολική σκέψη ότι θα γινόταν κάτι κακό και επειδή έκανα μαύρο αλλά και επειδή μάλλον είχα πει ότι δεν θα ξαναέκανα. Τότε, μάλλον για να αποδείξω στον Θεό ότι θέλω και άλλη ευκαιρία αλλά και για να μην βρεθώ πάλι στην ίδια θέση όπου θα αγχώνομαι για το κάπνισμα/μαύρο, αποφάσισα να ξανακάνω υπόσχεση γενικότερα για το κάπνισμα και ζήτησα πάλι μια τιμωρία γενικά και αόριστα για να εξαναγκάσω τον εαυτό μου να μην ξανακαπνίσει. Ήθελα δηλαδη μια και καλή να κλείσω έτσι την υπόθεση του καπνίσματος. Και από φόβους αμαρτίας, υγείας αλλά και επειδή φοβόμουν που μάλλον είχα πει οτι δεν θα ξαναέκανα μαύρο. Δεν ήθελα πάλι να βρεθω στην ιδια θέση με μένα να καπνίζω είτε κανονικό, είτε μαύρο και μετά να αγχώνομαι για αυτά που ανέφερα. Για αυτό πίστεψα ότι με μια ακόμη υπόσχεση σίγουρα θα έκοβα το κάπνισμα.
Το έκοψα το κάπνισμα εκτος από μερικές φορές που κάπνισα λίγα κανονικά τσιγάρα περιστασιακά. Ανησυχώ μήπως την υπόσχεση την δέχτηκαν άλλοι Θεοί μιας και έχασα σχεδόν όλη μου την πίστη στον Χριστιανικό Θεό. Δεν θέλω να πω παράπανω για τις ανησυχίες μου αλλά θα ήθελα να ρωτήσω αυτό: Πιστεύετε αυτές οι υποσχέσεις μέτρησαν?
Ανησυχώ επειδή κάπνισα περιστιασκα λίγες φορές.
Aπό την μια είχα συνείδηση του τί έλεγα αλλά από την άλλη, για ποιό λόγο να ΞΑΝΑκάνω υπόσχεση την στιγμή που στην πρώτη απέτυχα? Για ποιό λόγο να ζητήσω τιμωρία την στιγμή που ξέρω ότι το κάπνισμα μου αρέσει και είναι εθιστικό? Από την στιγμή που ήδη είχα τον φόβο για τον Θεό, για ποιό λόγο να προσπαθήσω να αντιμετωπίσω το θέμα με περισσότερο φόβο? Πιστεύετε μπορω να το δικαιολογήσω κάπου? Πάσχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή από την εφηβεία αλλά δεν ξέρω αν ευθύνεται ο ψυχαναγκασμός μου για αυτές τις υποσχέσεις. Δηλαδή, αν δεν είχα ψυχαναγκασμό δεν θα τις έκανα τις υποσχέσεις αραγε? Τι πιστεύετε?
