Πως να αντιμετωπίσω την κοινωνική φοβία?

Καλησπέρα στην παρέα, αρχικά νομίζω ότι ξέρω από τι πάσχω απλά θέλω συμβουλές από άτομα που έχουν περάσει κατι παρόμοιο. Όταν περπατάω στον δρόμο αισθανομαι να με κοιτάνε έντονα..δεν λέω ότι γίνεται από όλους αλλα σιγουρα θα γινει 1 φορά την ημέρα από 1 άτομο. Σήμερα ας πούμε καθώς γυρνουσαμε από την δουλεια με τον πατέρα μου παρκαραμε για να παει να πάρει τσιγάρα από ένα περίπτερο..δίπλα είχε ένα λογιστικό γραφείο και ηταν μεσα ένας τύπος ο οποίος με κοιτούσε, τον είδα και συνέχισε να το κάνει...τις προάλλες ηταν ένα παιδί το οποίο καθώς περιμενε το λεωφορείο με κοιτουσε καθώς κατευθυνομουν προς την στάση..το θέμα είναι ότι δεν είναι βλέμματα τύπου 3 δευτερα να δούμε ποιος περνάει διαρκούν 6 7 δευτερολεπτα και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο.. εχω ρωτησει φίλους γνωστούς κολλητούς και μου έχουν πει πως δεν εχω κατι το οποίο θα τραβούσε τα βλέμματα. Επίσης μου ειπαν ότι πρέπει να λαμβάνω υπόψη το που και το πότε γίνονται όλα αυτά (δηλαδή το παιδί στην στάση απλα βαριόταν και κοιτούσε η ο τύπος στο λογιστικό βαριόταν και κοιτούσε γιατι εκεινη την ώρα περίμενενα σχολασει) . Με έχει καταβάλλει ολο αυτο σε σημείο να βγαίνω έξω και να μην απολαμβάνω τιποτα γιατι κοιταω συνεχώς να δω αν με κοιτάνε. Κςταλςβαινω οτι πάσχω από κοινωνική φοβία η οποία επιδεινώθηκε κατά πολύ μεσα στην καραντίνα. Τι πρέπει να κάνω για να χαλαρώσω γιατι εχω αρχίσει να δυσκολεύομαι στην δουλειά μου και στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Συνήθως όταν καταλαβαίνουμε ότι μας κοιτάζουν και στρέψουμε το βλέμμα προς αυτόν που κοιτάζει, αυτός αποστρέφει το βλέμμα. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Γενικά το να κοιτάζεις επίμονα είναι αγενές εκτός αν γίνεται στο πλαίσιο του φλερτ. Οπότε αντί να σκέφτεσαι μήπως κάτι δεν πάει καλά με σένα, είναι χρήσιμο να σκέφτεσαι για ποιον άλλον λόγο μπορεί να συμβαίνει αυτό. Εμένα με βοηθάει πολύ αυτό που μου έχει πει ο ψυχοθεραπευτής μου ότι δηλαδή δεν με αφορούν τα πάντα, οι άνθρωποι έχουν χίλιους δυο λόγους να κάνουν ή να μην κάνουν κάτι, δεν γίνεται όλα να έχουν να κάνουν με μένα. Όλα όμως θέλουν εξάσκηση. Και ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης αλλά και η έκθεση στο πρόβλημα, δηλαδή να βγαίνεις περισσότερο. Φορώντας γυαλιά ηλίου επίσης βοηθά να αισθάνεσαι αόρατος. Άλλος τρόπος είναι να αποφεύγεις κι εσύ να ψάχνεις μήπως σε κοιτάζει κάποιος. Αλλά σκέψου και το εξής: και να σε κοιτάζει κάποιος επίμονα γιατί αυτό να σημαίνει οπωσδήποτε κάτι αρνητικό; Στην πραγματικότητα ως άνθρωποι έχουμε ανάγκη το βλέμμα όπως και την επαφή για να υπάρχουμε. Η γνώμη μας για τον εαυτό μας καταρχάς ετεροπροσδιοριζεται με την έννοια ότι εξαρτάται από το πώς μας βλέπουν οι άλλοι ή σωστότερα (εδώ είναι το σημείο κλειδί και εκεί που μπορούμε να παρέμβουμε) από το πώς νομίζουμε ότι μας βλέπουν οι άλλοι.

ναι εχω αρχίσει να φοβάμαι να είμαι μόνος μου...όταν ειμαι παρεα δεν συμβαίνει η εγω νομίζω πως δεν συμβαίνει γιατί ξεχνιέμαι..βέβαια ακόμη παρατηρώ γύρω μου και κοιτανε και εμενα και τον φίλο μου η ειναι στο μυαλο μου και αυτό

Κοιτάζουμε και μας κοιτάζουν, δεν ζούμε μόνοι μας σ'αυτό τον πλανήτη. Το θέμα είναι να σκεφτείς πέρα από την καραντίνα γιατί σου έχει δημιουργηθεί η φοβία μήπως υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις για να αντιμετωπίσεις την αιτία πέρα από το σύμπτωμα. Αν είναι μόνο η καραντίνα δεν υπάρχει πια οπότε σιγά σιγά θα φύγει η φοβία.

Ναι θα συμφωνησω με το Niels. Σημασια εχει και η διαθεση μας και ποσο σημασια δινουμε σε καθετι. Για παραδειγμα μπορει ενα βλεμμα να το δεις μια ημερα και να μην σημαινει κατι, μια αλλη ημερα να σκεφτεις τσαντισμενα τι με κοιταζει τωρα αυτος, μια αλλη ημερα μηπως εχω κατι περιεργο πανω μου, μια αλλη ημερα ενα βλεμμα απο μια κοπελλα να σου φτιαξει τη διαθεση κλπ. Μικρα γεγονοτα που δεν ειναι μεγαλης σημασιας ή που εχουν την σημασια που δινουμε εμεις. Αν σκεφτεις οτι υπαρχουν και λογης-λογης ανθρωποι με το δικο τους σκεπτικο εκεινη την συγκεκριμενη στιγμη, για παραδειγμα ενας ντροπαλος που αποστρεφει το βελμμα αμεσως ή ενας περιεργος που συνηθιζει να κοιταει επιμονα οχι μονο εσενα αλλα γενικα να κοιταει επιμονα τον κοσμο κλπ. καταλαβαινεις οτι δεν θα βγαλεις ακρη.

Νομιζω η κοινωνικη φοβια, αντιμετωπιζεται με την προστριβη με το αντικειμενο δλδ την κοινωνικοποιηση. Βεβαια σε ολα υπαρχει κλιμακα, μεχρι να χρειαστει και γνωμη ειδικου ή μεχρι και φαρμακευτικη αγωγη, χωρις να ειμαι ειδικος.

Αισθάνεσαι ότι πάσχεις από κοινωνική φοβία. Δεν είναι όμως σίγουρο, καθώς δεν το έχεις συζητήσει με γιατρό. Θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο και εσύ να το βαφτίζεις διαφορετικά γιατί το ψάχνεις με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικό "focus". Οι φίλοι, γνωστοί και κολλητοί που το έχεις συζητήσει δε θα αντικαταστήσουν την γνώμη του γιατρού σου, αν σε βασανίζει λοιπόν τόσο, πάρτο μια απόφαση και ρώτα έναν γιατρό.

Διονύση καλησπέρα
Το έχω και εγώ αυτό το άγχος θεωρώ μερικές φορές ότι με κοιτάζουν και γελάνε είμαι Ντελιβερη στην γειτονιά και επειδή οδηγαω το βιώνω συνέχεια νομίζω έχει να κάνει και με το πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου σε αυτό και κατά πόσο κοιτάζεις και εσύ τους άλλους . Εγώ έφτασα σε σημείο να μην μπορώ να το διαχειριστώ καθόλου αυτό και έμπλεξα με Ziprexa, πρέπει πολύ απλά να μην δίνεις έμφαση σε αυτό αλλά ποιο πολύ έμφαση στο μέσα σου,την αυτοφροντιδα και την συνέχεια το μετά το βλέμμα για να πάψει να σε αγχώνει, δεν έχεις κατι

Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για τις συμβουλές σας, βέβαια σήμερα παλι ειχα παρόμοιο σκηνικό, ηταν ένας άντρας μεγαλο σε ηλικία 50φευγα και καθώς περνουσαμε ο ένας διπλα από τον άλλο δεν σταμάτησε να με κοιτάει για 6 7 δευτερα, μιλουσε κςι στο τηλέφωνο αλλά δεν είπε κάτι για εμένα...ολα αυτά με κανουν να αισθανομαι παρα πολυ άβολα και να μπαινω στην διαδικασία να σκέφτομαιαν έχω κάτι παράξενο πανω μου

Προφανώς όμως για να είσαι σίγουρος ότι σε κοιτούσε για τόσα δευτερόλεπτα τον κοιτούσες κι εσύ. Έχεις μπει σε μια διαδικασία επιβεβαίωσης του φόβου σου και τα παραδείγματα που αναφέρεις στην ουσία λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Συντελεις κι εσύ όχι μόνο με το να κοιτάζεις κι εσύ συνεχόμενα όποιον σε κοιτάζει αλλά απομονώνοντας, δηλαδή διαλέγοντας ένα από τα συμβάντα που επιβεβαιώνουν την θεωρία σου, απορρίπτοντας αυτά που δεν την επιβεβαιώνουν. Δεν μπορείς να δοκιμάσεις να επιβληθείς στον εαυτό σου και να μην ψάχνεις ποιος σε κοιτάζει; Για δοκίμασε το.

Quote:

---

Originally Posted by Dionisis 777

Καλησπέρα στην παρέα, αρχικά νομίζω ότι ξέρω από τι πάσχω απλά θέλω συμβουλές από άτομα που έχουν περάσει κατι παρόμοιο. Όταν περπατάω στον δρόμο αισθανομαι να με κοιτάνε έντονα..δεν λέω ότι γίνεται από όλους αλλα σιγουρα θα γινει 1 φορά την ημέρα από 1 άτομο. Σήμερα ας πούμε καθώς γυρνουσαμε από την δουλεια με τον πατέρα μου παρκαραμε για να παει να πάρει τσιγάρα από ένα περίπτερο..δίπλα είχε ένα λογιστικό γραφείο και ηταν μεσα ένας τύπος ο οποίος με κοιτούσε, τον είδα και συνέχισε να το κάνει...τις προάλλες ηταν ένα παιδί το οποίο καθώς περιμενε το λεωφορείο με κοιτουσε καθώς κατευθυνομουν προς την στάση..το θέμα είναι ότι δεν είναι βλέμματα τύπου 3 δευτερα να δούμε ποιος περνάει διαρκούν 6 7 δευτερολεπτα και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο.. εχω ρωτησει φίλους γνωστούς κολλητούς και μου έχουν πει πως δεν εχω κατι το οποίο θα τραβούσε τα βλέμματα. Επίσης μου ειπαν ότι πρέπει να λαμβάνω υπόψη το που και το πότε γίνονται όλα αυτά (δηλαδή το παιδί στην στάση απλα βαριόταν και κοιτούσε η ο τύπος στο λογιστικό βαριόταν και κοιτούσε γιατι εκεινη την ώρα περίμενενα σχολασει) . Με έχει καταβάλλει ολο αυτο σε σημείο να βγαίνω έξω και να μην απολαμβάνω τιποτα γιατι κοιταω συνεχώς να δω αν με κοιτάνε. Κςταλςβαινω οτι πάσχω από κοινωνική φοβία η οποία επιδεινώθηκε κατά πολύ μεσα στην καραντίνα. Τι πρέπει να κάνω για να χαλαρώσω γιατι εχω αρχίσει να δυσκολεύομαι στην δουλειά μου και στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

---

Και εγώ το σκέφτομαι αυτό κατά διαστήματα ότι με κοιτάνε για κάποιο λόγο, όταν παράδειγμα είμαι στο σούπερ μάρκετ και δυσκολεύομαι να ανοίξω την σακούλα σκέφτομαι ότι με κοιτάνε και ότι κάτι θα λένε από μέσα τους για εμένα. Κοίτα εάν είναι κάποια κοπέλα και με κοιτάει εκεί θα ήμουν χαρούμενος μήπως της αρέσω εκεί μάλιστα [emoji16]

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Προφανώς όμως για να είσαι σίγουρος ότι σε κοιτούσε για τόσα δευτερόλεπτα τον κοιτούσες κι εσύ. Έχεις μπει σε μια διαδικασία επιβεβαίωσης του φόβου σου και τα παραδείγματα που αναφέρεις στην ουσία λειτουργούν ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Συντελεις κι εσύ όχι μόνο με το να κοιτάζεις κι εσύ συνεχόμενα όποιον σε κοιτάζει αλλά απομονώνοντας, δηλαδή διαλέγοντας ένα από τα συμβάντα που επιβεβαιώνουν την θεωρία σου, απορρίπτοντας αυτά που δεν την επιβεβαιώνουν. Δεν μπορείς να δοκιμάσεις να επιβληθείς στον εαυτό σου και να μην ψάχνεις ποιος σε κοιτάζει; Για δοκίμασε το.

---

Ακριβώς αυτό. Επίσης επειδή αν θυμάμαι καλά Διονύση το θέμα το έχεις αναφέρει και πριν καιρό, μήπως πρέπει να ζητήσεις καθοδήγηση κάποιου ειδικού; Όπως ανέφερθηκε κι εδώ;

Quote:

---

Originally Posted by Merlot

Αισθάνεσαι ότι πάσχεις από κοινωνική φοβία. Δεν είναι όμως σίγουρο, καθώς δεν το έχεις συζητήσει με γιατρό. Θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο και εσύ να το βαφτίζεις διαφορετικά γιατί το ψάχνεις με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικό "focus". Οι φίλοι, γνωστοί και κολλητοί που το έχεις συζητήσει δε θα αντικαταστήσουν την γνώμη του γιατρού σου, αν σε βασανίζει λοιπόν τόσο, πάρτο μια απόφαση και ρώτα έναν γιατρό.

---

Μου κάνει εντύπωση που λες ότι έχεις κοινωνική φοβία αλλά αναφέρεις μόνο αυτό το πράγμα ότι σε κοιτάνε οι άγνωστοι στο δρόμο. Η κοινωνική φοβία έχει άλλα χαρακτηριστικά νομίζω και θα έγραφες κι άλλα πράγματα να σε προβληματίζουν αν την είχες, όχι μόνο αυτό.

Αγαπητέ θεματοθέτη.
εγώ προσωπικά είμαι της άποψης ότι όταν φοβάσαι κάτι βουρ πήγαινε εκεί και άλλαξε του τα φώτα.
Γιατί έτσι είναι, χρειάζεται στη ζωή να είμαστε δυναμικοί και μάχιμοι και μην αφήνουμε κάποιες παράλογες φοβίες να παίρνουν τα ηνία της ζωή μας.
Θες να πας σε έναν ψυχολογο πήγαινε.
Θες να το αντιμετωπίσεις μόνο σου, κάντο.
Αλλά μην αφήνεις κάτι τέτοιο αδούλευτο να σε τρώει.
Γιατί αρχικά, είναι κάτι που αντικειμενικά δεν μπορεί να σε επηρεάσει πρακτικά, ένας άγνωστος στο δρόμο θα είναι πάντα ένας άγνωστος αλλά για κάποιο λόγο του δίνεις τόση σημασία, καταλήγοντας να έχει πρακτικές συνέπειες.

Γιατί συμβαίνει αυτό;
Λοιπόν, φοβάσαι την αρνητική κριτική προφανώς, και πιστεύεις καταβάθος ότι όντως έχεις κάτι παράξενο.
Κάποιος όταν ήσουν μικρός σε έκανε να συμπεράνεις εσφαλμένα ότι όντως έχεις κάτι παράξενο.
Οποτε αυτό που υποθέτεις ότι μπορεί να σκεφτούν οι άλλοι είναι απλά η αντανάκλαση για το τι πιστεύεις εσύ για τον εαυτό σου.
Γι αυτό θες να είσαι και αόρατος.
Όλα ξεκινούν και καταλήγουν στο πώς βλέπεις τον εαυτό σου.

Εάν για παράδειγμα πίστευες ότι είσαι μια εκθαμβωτική παρουσία, όταν σε κοιτάζανε το πιο πιθανό είναι να πίστευες ότι εκθαμβώθηκαν από την χάρη σου, άλλο που μπορεί ούτε αυτό μπορεί να ισχύει.

Το τι πιστεύουμε ότι σκέφτεται ένας τυχαίος στο δρόμο συνήθως δεν συμπίπτει με αυτό που όντως πιστευει.
ένας μπορεί να σε κοιτάζει αφηρημένα, χωρίς καν να σε παρατηρεί,
αλλος μπορεί να σε κοιτάζει γιατί του θυμίζεις κάποιον
άλλος μπορεί να είδε να φοράς μια ωραία μπλούζα,
άλλος βαριέται και απλά χαζεύει τον κόσμο χωρίς περαιτέρω επεξεργασία.
άλλος ναι μπορεί να σκεφτεί μα καλά γιατί αυτός φοράει άσπρο με λαχανί

Τώρα γιατί εσένα σε νοιάζει τόσο πολύ τι θα σκεφτεί ένας άγνωστος που δεν θα ξανασυναντήσεις, καταλαβαίνεις πως δεν έχει νόημα.
Εσύ πιστεύεις ότι έχεις κάτι παράξενο, από μόνος σου.
Και αυτό πρέπει να αντιμετωπίσεις!!

Ως συνήθως συμφωνώ με Art Phil

Quote:

---

Originally Posted by Dionisis 777

Καλησπέρα στην παρέα, αρχικά νομίζω ότι ξέρω από τι πάσχω απλά θέλω συμβουλές από άτομα που έχουν περάσει κατι παρόμοιο. Όταν περπατάω στον δρόμο αισθανομαι να με κοιτάνε έντονα..δεν λέω ότι γίνεται από όλους αλλα σιγουρα θα γινει 1 φορά την ημέρα από 1 άτομο. Σήμερα ας πούμε καθώς γυρνουσαμε από την δουλεια με τον πατέρα μου παρκαραμε για να παει να πάρει τσιγάρα από ένα περίπτερο..δίπλα είχε ένα λογιστικό γραφείο και ηταν μεσα ένας τύπος ο οποίος με κοιτούσε, τον είδα και συνέχισε να το κάνει...τις προάλλες ηταν ένα παιδί το οποίο καθώς περιμενε το λεωφορείο με κοιτουσε καθώς κατευθυνομουν προς την στάση..το θέμα είναι ότι δεν είναι βλέμματα τύπου 3 δευτερα να δούμε ποιος περνάει διαρκούν 6 7 δευτερολεπτα και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο.. εχω ρωτησει φίλους γνωστούς κολλητούς και μου έχουν πει πως δεν εχω κατι το οποίο θα τραβούσε τα βλέμματα. Επίσης μου ειπαν ότι πρέπει να λαμβάνω υπόψη το που και το πότε γίνονται όλα αυτά (δηλαδή το παιδί στην στάση απλα βαριόταν και κοιτούσε η ο τύπος στο λογιστικό βαριόταν και κοιτούσε γιατι εκεινη την ώρα περίμενενα σχολασει) . Με έχει καταβάλλει ολο αυτο σε σημείο να βγαίνω έξω και να μην απολαμβάνω τιποτα γιατι κοιταω συνεχώς να δω αν με κοιτάνε. Κςταλςβαινω οτι πάσχω από κοινωνική φοβία η οποία επιδεινώθηκε κατά πολύ μεσα στην καραντίνα. Τι πρέπει να κάνω για να χαλαρώσω γιατι εχω αρχίσει να δυσκολεύομαι στην δουλειά μου και στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

---

Έχει τύχει και σε εμένα.
Φαίνεται πολύ creepy αλλά νομίζω ότι απλώς τυχαίνει μερικοί άνθρωποι να έχουν έντονο βλέμμα, "σκαλωτικό" και να είναι ταυτόχρονα κουτσομπόληδες.