τεσπα ετσι σας θυμηθικα και ειπα να μπω να γραψω οτι μου ερθει (κλασικα),να σας δωσω τα φιλια μου και να την κανω.καινουργια αρχη,καινουργιος κοσμος και αυτο σημαινει μια ακομα ευκαιρια.σημαινει οτι τιποτα απο ολα αυτα δεν εχουν γινει,κανεις δεν θα μαθει ποτε τιποτα,απλα θα βαλω το χαμογελο μου, θα κανω μερικα καψιματα ψυχραιμιας και ολα θα ειναι τελεια.χαρηκα που τα λεγαμε τοσο καιρο,που με ανεχτηκατε και οπως ειχα πει ειμαι περαστικος(απο αυτους που δεν μιλανε καθαρα απλος κοιτανε και μουρμουρανε χωρις να βγαζεις νοημα και οταν φευγουν σου αφηνουν ενα περιεργο αισθημα).τεσπα αδικησα πολυ κοσμο γι αυτο τους συνχωρω,συνχωρω γιατι δεν μισω πια οτι ειναι ζωντανο.αυτα που ηθελα να ξεχασω επειδι τα μισουσα,τωρα θελω να ξεχασω επειδη θελω να αγαπησω.δεν ξεχναω απο που ερχομαι,ποιος με εσρωξε,τα χαστουκια του πατερα μου πριν γινει ενας χαμενος,την μανα που εκανε τα παντα αλλα δεν καταφερε τιποτα,τα πρωτα λεφτα,το πρωτο δικαστηριο,τις πρωτες αδειες θεσεις στην αιθουσα που με επεισαν να μην σοβαρευτω ποτε και να ξαναγυρισω με διαφορετικη κατηγορια,την τελευταια φορα που φοβηθικα,τις μερες που το σπιτι ηταν καταφυγιο,τα ταξιδια εξω απο το σωμα μου στην σαπια σοφητα,την απορια που ειχαν οι γνωστοι "γιατι φορας παντα μακρια παντελονια?".αυτο που λεγανε στην μανα μου "αυτο το παιδι ολη μερα τρεχει,ποτε τρωει?",την μπαλα που ειχα πουλησει για να παρω δωρο σε ενα κοριτσακι που μου πηραζε συνεχεια τα μαλια,ηταν καλα οταν ειμασταν πιτσιρικαδες.μου ειχαν πει οπως γενιθηκες ετσι θα πεθανεις,μονος και αντρακι.δεν ξερω τι να πω απλα εγιναν καποια πραγματα και εχω νοσταλγισει καποιες φατσες,καποια μερη και θελω να μιλησω.να προσεχετε
