Originally Posted by
Insomnia96
Νιώθω πως έχω αποξενωθεί από τον εαυτό μου, πως έχω χάσει το μυαλό μου, την ψυχή μου, τα πιστεύω μου, την κρίση μου. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, έχω συχνές εναλλαγές διάθεσης, εναλλαγές αυτοεικόνας, ένα μόνιμο άγχος και μια ανασφάλεια, νιώθω τελείως χαζή και άχαρη σαν να έχει πέσει η νοημοσύνη μου στο 0 και κάποιες φορές νιώθω πως λέω χαζομάρες (πχ. μιλάω με κάποιο άτομο και μετά με κοροϊδεύω και λέω στον εαυτό μου: "μα τι ηλίθια που είσαι, όλο βλακείες λες" και μετά νιώθω ντροπή και ενοχές), νιώθω πως τα κάνω όλα σαλάτα, πως δεν μπορώ να συσχετισθώ με άλλα άτομα, δεν μπορώ να εκφραστώ και να εξωτερικεύσω τι νιώθω (όλα είναι μπερδεμένα και δεν ξέρω τι είναι αλήθεια και τι ψέμα πια, άλλα λεω, άλλα νιώθω), πως δεν αξίζω τίποτα κι ούτε πρόκειται να γίνω ποτέ καλά. Δεν ξέρω πλέον να απαντήσω κάτι σίγουρο για μένα, όλο αμφιβάλλω και αισθάνομαι αδύναμη, ευάλωτη και ότι περιμένω να έρθει κάποιος να με σώσει και το μισώ αυτό το πράγμα, γιατί ήμουν πιο δυναμικός χαρακτήρας (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα). Δεν ξέρω τι να κάνω. Τελευταία σκέφτομαι πως η αυτοκτονία ίσως να είναι λύση, αφού έτσι κι αλλιώς νιώθω ήδη νεκρή. Δεν ζω, απλά επιβιώνω. Συγγνώμη για την κλάψα. Δεν νιώθω καλά.