Μεγάλο μπέρδεμα, αναποφασιστικότητα

Ονομάζομαι Α. Είμαι 29 ετών. Πριν από 6 μισι χρόνια γνώρισα έναν άντρα 20 χρόνια μεγαλύτερό μου (τον Τ) και μέχρι σήμερα είμαι μαζί του. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Μου έχει φερθεί καλύτερα και από τους γονείς μου και από τις φιλίες μου. Στο χαρακτήρα είναι νεότερος από εμένα! Τον αγάπησα. Ήθελα να τον βλέπω συνέχεια και να περνάω χρόνο. Μου έδωσε και μου δίνει πολλή αγάπη. Δε με έχει στεναχωρήσει ποτέ. Με αγαπάει πολύ. Όλα αυτά τα χρόνια δεν επισημοποιήθηκε η σχέση γιατί εγώ διστάζω λόγω της ηλικίας του αλλά και λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε τόσο εγώ όσο και εκείνος. Ο Τ έχει κάνει τα πάντα για να βελτιωθεί οικονομικά και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε αλλά δεν τα καταφέρνει. Εγώ μένω μαζί του όλα αυτά τα χρόνια γιατί νιώθω πολύ άνετα μαζί του αλλά και γιατί είναι ο μοναδικός άνθρωπος που με καταλαβαίνει. Όμως τα χρόνια περνούν... προσπάθησα μέσα σε όλο αυτό το διάστημα να βρω κάτι καλύτερο από εκείνον γιατί δε θέλω να τον δεσμεύω και στο τέλος να μην καταλήξω μαζί του, αλλά δεν τα κατάφερα. Εδώ και 1 χρόνο έχω μια άλλη σχέση με τον Δ. Ο Δ είναι 11 χρόνια μεγαλύτερός μου σε πολύ καλή οικονομική κατάσταση και θέλει να κάνουμε οικογένεια. Εγώ νιώθω πολύ μπερδεμένη. Δεν ξέρω αν είναι καλή επιλογή γιατί είναι πολύ οξύθυμος γενικά με όλα τα θέματα της ζωής του και με το παραμικρό βρίζει τα θεία. Με εμένα ακόμα δεν έχει υπάρξει προστριβή. Ο Δ βέβαια έχει και πολλά καλά ως ανθρωπος και γενικά μου έχει φερθεί πολύ καλά μέχρι στιγμής. Ο Δ ήξερε εξ αρχής για την ύπαρξη του Τ και μου είπε ότι θα περίμενε να το τελειώσω με τον Τ για να είμαστε μαζί και να πάρω όσο χρόνο χρειαστώ μέχρι να το ξεκαθαρίσω. Ο Δ κάνει τα πράγματα λίγο πιο σωστά από τον Τ. Δηλαδή, μου ζήτησε να το πω στους γονείς μου για τη σχέση μας λίγους μήνες αφού τη συνάψαμε και τώρα, ένα χρόνο σχεδόν που είμαστε μαζί έχει το θάρρος να έρθει στο σπίτι μου να γνωρίσει καλύτερα τους γονείς μου (στην περίπτωσή του είναι πιο εύκολο γιατί είχαμε γνωριστεί μαζί του οικογενειακώς λόγω τυχαίου γεγονότος). Επίσης, βάζει πρόγραμμα στη ζωή του και σχεδιάζει τις κινήσεις του (επαγγελματικά κ.λπ).
Εγώ στον Τ είπα να χωρίσουμε πριν αρκετούς μήνες όμως είχα πάρα πολλές τύψεις και δεν ήξερα τελικά τι θέλω να κάνω και ποιο είναι το καλύτερο. Τον σκεφτόμουν συνέχεια και μου έλειπε. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορώ να υπάρξω χωρίς αυτόν. Γι΄αυτό ξαναγύρισα...όμως προφασιζόμενη διάφορες δικαιολογίες δεν τον συναντώ συχνά και δεν έχουμε σεξουαλικές επαφές. Το ξέρω, ότι είμαι εντελώς λάθος που έχω σχέση με 2. Δεν περνάω καλά. Δε μου αρέσει. Είμαι πολύ μπερδεμένη. Δεν μπορώ να αποφασίσω. Σημειωτέον, όλα αυτά τα χρόνια που είμαι με τον Τ είχα εκφράσει τους ενδοιασμούς μου για το μέλλον μαζί του και είχα περάσει φάσεις απομάκρυνσης, όμως εκείνος το προσπάθησε μαζί μου, δεν τα παράτησε.
Μια λύση είναι να τους παρατήσω και τους δύο για να ησυχάσω και να κοιτάξω κάτι άλλο. Όμως και αυτό το άλλο θα έχει τα ελαττώματά του γιατί κανείς δεν είναι τέλειος..οπότε... αδιέξοδο ξανά.
Πολλοί μου λένε : "Κάνε αυτό που νομίζεις καλύτερο". Αυτό δε με βοηθάει γιατί δεν ξέρω ποιο είναι το καλύτερο.
Ελπίζω να μπορέσετε να με βοηθήσετε έστω και λίγο.

Άστους και τους δύο και κυρίως μην παρασυρθείς σε κάτι σοβαρό με τον Δ. Μακριά, κάτι δεν πάει καλά με αυτόν. Δηλαδή ποιός λογικός άνθρωπος μέσα σε λίγους μήνες αποφασίζει ότι θέλει να κάνει οικογένεια με κάποια που τα έχει με άλλον και πάει και να γνωρίσει και τους γονείς της και να το σοβαρέψει; Δεν σου κάνει εντύπωση αυτό; Και λες ότι είναι οξύθυμος κι από πάνω.

Τον Τ. φαίνεται εσύ να μην τον θέλεις αρκετά αλλά από την άλλη μάλλον δεν έχετε κάνει ξεκάθαρη κουβέντα για το τι θέλει ο καθένας και που βρίσκεστε.Ίσως και αυτός δεν θέλει αυτά που θες κι εσύ (;) δεν έχω καταλάβει. Είναι αντίθετος σε δημιουργία οικογένειας για παράδειγμα ή το θέλει και εσύ διστάζεις λόγω της ηλικίας του; Για την οικονομική κατάσταση, τόσο χάλια είναι πια κι εσύ το ίδιο; Δεν έχεις πει κάτι κακό για αυτόν τον άνθρωπο παρά μόνο το θέμα το οικονομικό και της ηλικίας.

Εγώ νομίζω ότι το πρόβλημά σου είναι ότι τον Τ τον αγαπάς σαν άνθρωπο, τον εκτιμάς, αλλά δεν είσαι ερωτευμένη μαζί του, αλλιώς τόσο καιρό θα είχατε βρει λύσεις στα όποια προβλήματα. Και επειδή έχεις ανασφάλειες και αρχίζεις να σκέφτεσαι και για τα της οικογένειας, έπεσες καταπάνω στον πρώτο που θεωρείς ότι έχει κάποια στοιχεία κοντά σε αυτά που θα ήθελες, έχει και φράγκα, σου λέει ότι θες να ακούσεις και νομίζεις ότι βρήκες κελεπούρι. Μα αν το σοβαρέψεις μαζί του σε λίγα χρόνια θα γράφεις ότι δεν αισθάνεσαι άνετα μαζί του, έχει λεφτά, έχει δουλειά, είναι φιλόδοξος, αλλά δεν σε προσέχει ή βρίζει ή κάτι άλλο θα σε ενοχλεί. Διότι προσπαθείς να το δεις πολύ υπολογιστικά το θέμα σχέσεων όπως τα λες. Το αυθόρμητο, η κάβλα που είναι; Μείνε λίγο μόνη σου και βρες τα με τον εαυτό σου και θα έρθει και μια σχέση κάποια στιγμή να σε καλύπτει.

Καλησπερα Α.Αρχικα θα ηθελα να καταλαβω,το καταποσο αισθαινεσαι οτι προδιδεις τον Τ. με την παραλληλη σχεση που εχεις δημιουρησει,η η οποια δεν ειναι καθεαλλο απο κρυφη.Προσωπικα Ειμαι εκ διαμετρου αντιθετος σε οτι αφορα το ψεμα,την υποκτρισια και τα διπλα ταμπλο μονο και μονο για να μη νιωθεις απλα ξεκρεμαση.Οταν αγαπαμε και σεβομαστε καποιον το κυριο συστατικο για να κρατηθει κατι ειναι η ειλικρηνεια και η αποδοχη και οχι το συμφερον και οχι η ασφαλεια οτι εχουμρε καποιον διπλα μας,Η γνωμη μου ειναι οτι αφου συμπεριφερεσαι μ'αυτο τον τροπο(και κοιτασ το προσωπικο σου συμφερον,ασχετως αν πληγωνεις και προδιδεις ανθρωπους που σε δεχτηκαν,με ολα τα καλα και τα ασχημα της καταστασης σου).Θα επρεπε τουλαχιστοιν να δειχνεις σεβασμο,να εισαι διπλα του και να δινεις στηριξη σε καποιον που σε πιστεψε οταν ειχεσ αναγκη.Σε μια στιγμη αδυναμιας και αμφιβολιας και ελλιψη αυτοπεποιθησης, νομιζω οτι δεν θα πρεπε να το βαζεις κατω και να
να ψαχνεις τον επομενο τον επομενο για να ξεφυγεις

ας δεν κανεις πισω επειδη εχεις ευκαιριες για ανεμελεια.ΣΕ τετιο ιδους σχεχεις το να απομακρυνεσαι μπορει να ειναι καταστρφικο για τον αλλο.Επισης το στυλακι της αντουανετας θα το βρεις μπροστα σου στο αμεσο μελλον και κανοντας απολογισμους.Επειδη εχω εμπλακει σε τετοιες σχεσεις στο παρελθον και καποια βιωματα δεν ξεπερνιουυνται καθουλου ευκολα.Καλος ο ορθολογισμος
και η επιφανεια,Να σεβαμαστε το παρελθον μας και τις πληγες μας και να καταλαβαινιυμε οτι ολα αρα 'η γργορα εχοθν ενα κοστος και να το αποδεχομαστεΗ ημετανοια και το κλαμα μετα θα ειναι χειροτερο.