Η σύντροφός μου νομίζει ότι της πετάω υπονοούμενα...

Είμαι σε μια πολύ δύσκολη και άβολη θέση. Έχω σχέση με μια κοπέλα 29 χρονών και εγώ είμαι πλέον στα 30.
Δυστυχώς όμως έχω δει μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά από το ταίρι μου τώρα που γνωριζόμαστε σιγά σιγά.

Καταρχάς έχω εντοπίσει πως η κοπέλα έχει τρομερές ανασφάλειες και θέματα εμπιστοσύνης. Κάποτε μάλιστα όπως η ίδια μου είπε είχε και θέματα συμπεριφοράς, τα οποία την οδήγησαν στο να πάει με συμβουλή και των γονιών της σε ψυχολόγο ώστε να κάνει δουλειά με τον εαυτό της γεγονός που απέδωσε καρπούς όπως η ίδια λέει. Ωστόσο διακρίνω ένα άτομο με ανασφάλειες καθώς ενώ είναι όμορφη δεν έχει αυτοπεποίθηση. Μάλιστα σε κάποια στιγμή μου είχε αναφέρει για τον πρώην της ότι ήταν τόσο ωραίος και μόνο αυτή τον είχε και την ζήλευαν όλες κλπ.

Τελοσπάντων ξαφνικά η κοπέλα άρχισε να μου κάνει παράπονα για την συμπεριφορά μου. Γενικά δλδ ότι πετάω υπονοούμενα και ότι δεν της αρέσει να αφήνω υπονοούμενα στον αέρα. Ποτέ όμως κάτι συγκεκριμένο. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία σύντομα όμως όλο αυτό έγινε μια εμμονή πολύ ενοχλητική. Μια ημέρα ήρθε σπίτι μου και μετά την σεξουαλική επαφή κοιμηθήκαμε. Ήταν μια στρεσαρισμένη μέρα και πραγματικά χαλάρωσα πολύ όταν κοιμηθηκα μαζί της. Θέλησε να την γυρίσω σπίτι και φεύγοντας μου είπε πως πέρασε υπέροχα. Της απαντάω πως από την σημερινή μέρα μου έμεινε που κοιμηθήκαμε αγκαλιά (ήταν η πρώτη φορά άλλωστε) οπότε με νεύρα γυρίζει να μου πει ότι "θες να πεις ότι εγώ έρχομαι μόνο για το σεξ; αυτά τα υπονοούμενα δεν αντέχω από εσένα". Τέτοια σκηνικά συνέβαιναν συχνά και πολλές φορές χωρίς συγκεκριμένο λόγο άλλες φορές επειδή δήθεν νόμιζε πως έμμεσα την έθιγα ή την μείωνα. Όλο αυτό βέβαια δεν δημιουργεί καλό κλίμα.

Μία ημέρα της ανέφερα ότι δεν είναι ωραίο όλο αυτό και πως πιστεύω ότι έχει μεγαλώσει σε περιβάλλον με μπηχτές οπότε φαντάζεται πράγματα. Νευρίασε πολύ. Θεώρησε κι αυτό μπηχτή και μάλιστα μου είπε πως αν δεν ξέρω να μην μιλάω. Τελοσπάντων την άφησα λίγες μέρες να ησυχάσει οπότε σε ανύποπτο χρόνο την ρώτησα για την απόφαση να πάει στον ψυχολόγο οπότε η ίδια μου απάντησε "μικρή μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που μου πετούσαν συνέχεια μπηχτές οπότε μου δημιούργησαν θέματα".

Πλέον έχει λάβει ως δεδομένο ότι πετάω υπονοούμενα στον αέρα και δεν την αρέσει όλο αυτό και γενικά δεν ταιριάζουμε χωρίς όμως ποτέ να μου αναφέρει κάτι συγκεκριμένο και χωρίς να είμαι τέτοιος χαρακτήρας. Στα 30 μου είχα πάρα πολλούς φίλους και αρκετές κοπέλες και τέτοια θέματα δεν αντιμετώπισα ποτέ και με κανέναν. Η κοπέλα είναι πολύ καλός άνθρωπος και έχω αναπτύξει μια τρομερή συμπάθεια στο πρόσωπό της αλλά φοβάμαι πως όλες αυτές οι παρεξηγήσεις έχουν χαλάσει τα πάντα. Επιπλέον όσες φορές προσπάθησα να της εξηγήσω ότι δεν της πετάω υπονοούμενα και ότι αν κάτι της φαίνεται άσχημο ας μου το πει να της εξηγήσω δεν ακούει. Πως ερμηνεύετε αυτή τη συμπεριφορά και πως μπορώ να την αντιμετωπίσω;

Quote:

---

Originally Posted by Bagit

Πως ερμηνεύετε αυτή τη συμπεριφορά και πως μπορώ να την αντιμετωπίσω;

---

μαλλον εχει παρανοια, δεν μπορεις να το αντομετωπισεις
εαν συνεχισεις στο τελος θα μπλεξεις

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

μαλλον εχει παρανοια, δεν μπορεις να το αντομετωπισεις
εαν συνεχισεις στο τελος θα μπλεξεις

---

Θα ήθελα να την βοηθήσω αλλά δυστυχώς δεν με αφήνει και όντως χαλιέμαι κι εγώ. Προχθές τσακωθήκαμε επειδή εξέφρασα της απόψεις μου για γυναίκες που ψάχνουν άντρα να έχει το πακέτο και νόμιζε ότι τα έλεγα για να την προσβάλλω. Πάνω στον καβγά της λέω ότι είναι απλά άποψή μου να μην πηγαίνω αυτές τις γυναίκες και μάλιστα πως όταν μια γυναίκα επιθυμεί κάποια χαρακτηριστικά από έναν άντρα θα πρέπει να είναι σε θέση να ανταποδώσει τα ίδια και δεν καταλάβαινε. Έφτασα στο σημείο να της ζητήσω συγγνώμη αν κάτι από αυτό την προσέβαλε και μάλιστα να της ζητήσω να σεβαστεί το γεγονός ότι έχω διαφορετική άποψη. Μου ζήτησε να μην της ξ αναστείλω μήνυμα αλλιώς θα διαγράψει την εφαρμογή. Μετά από 5 μέρες μιλάμε και γυρίζει και μου λέει δεν μου αρέσει που μου ξέσπασες τις προάλλες.

για να βοηθηθει, , πρεπει πρωτα να αποδεχτει οτι εχει προβλημα. αυτο ειναι πολυ δυσκολο, ανθρωποι που θεωρουν οτι οι αλλοι τους βαζουν λογια, τους σαμποταρουν δυσπιστουν για τα αισθηματα των αλλων σε υπερβολικο βαθμο, κτλ κτλ πολυ δυσκολα καταλαβαινουν οτι εχουν προβλημα για αυτο και δεν αναζητουν θεραπεια αλλα και με το ζορι να πανε δεν συνεργαζονται. μαλιστα οσο περνανε τα χρονια τοσο χειροτερευει η κατασταση

Έχω φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι μήπως όντως πετάω υπονοούμενα χωρίς να το καταλάβω αλλά είναι γενικά η συμπεριφορά της αλλοπρόσαλλη.

Πόσο καιρό την ξέρεις; Γνωρίζεις το περιβάλλον που κινείται και έχεις εικόνα για τις σχέσεις της με τους άλλους άσχετα από αυτά που σου λέει η ίδια;
Πάντως αν θες τη γνώμη μου, καλός άνθρωπος ή ταλαιπωρημένος γενικά μπορεί να είναι και ο περιπτεράς της γειτονιάς και ο παπα-Γιώργης της ενορίας και η γειτόνισσα η Κούλα και η ξαδερφή σου η Μαριγούλα. Αυτό δεν σημαίνει ότι σου κάνει για σχέση.
Ένας άνθρωπος που σου δημιουργεί από το πουθενα παρεξηγήσεις και θέματα, έχετε διαφορετική οπτική γωνία, είναι απόλυτος και δεν μπορεί να δει τη δική σου οπτική, τσακώνεστε κτλ, όποια ελαφρυντικά κι αν έχει, δεν κάνει για σύντροφός σου.
Τα πως και τα γιατί είναι δουλειά άλλων, όχι δικιά σου αν θες κάτι το υγειές.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Πόσο καιρό την ξέρεις; Γνωρίζεις το περιβάλλον που κινείται και έχεις εικόνα για τις σχέσεις της με τους άλλους άσχετα από αυτά που σου λέει η ίδια;
Πάντως αν θες τη γνώμη μου, καλός άνθρωπος ή ταλαιπωρημένος γενικά μπορεί να είναι και ο περιπτεράς της γειτονιάς και ο παπα-Γιώργης της ενορίας και η γειτόνισσα η Κούλα και η ξαδερφή σου η Μαριγούλα. Αυτό δεν σημαίνει ότι σου κάνει για σχέση.
Ένας άνθρωπος που σου δημιουργεί από το πουθενα παρεξηγήσεις και θέματα, έχετε διαφορετική οπτική γωνία, είναι απόλυτος και δεν μπορεί να δει τη δική σου οπτική, τσακώνεστε κτλ, όποια ελαφρυντικά κι αν έχει, δεν κάνει για σύντροφός σου.
Τα πως και τα γιατί είναι δουλειά άλλων, όχι δικιά σου αν θες κάτι το υγειές.

---

Γνωριζόμαστε 10 μήνες τώρα. Στην αρχή είχαμε καθαρά φιλικές επαφές και μιλούσαμε πολύ χωρίς να υπάρξει ποτέ θέμα. Από το πουθενά εμφανίστηκε όλο αυτό. Δεν γνωρίζω το περιβάλλον της όχι από ότι μου έχει διατυπώσει η ίδια της πετάνε μπηχτές αλλά αν λάβω υπ όψην τα δικά μου μπορεί να είναι και της φαντασίας της.

Συμφωνώ σε αυτά που λες απλά. Το θέμα ότι δεν μπορεί να δεκτή αλλουνού άποψη είναι καθαρά δικό της και δεν θα κάτσω να το αναλύσω. Ακόμα και άτομα που έχουν διαφορετικές απόψεις αν σέβονται ο ένας τον άλλον μπορούν να προχωρήσουν. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι νομίζει ότι της πετάω υπονοούμενα και γενικά δημιουργεί μια κατάσταση από μόνη της και μετά μου την χρεώνει.

Αυτό λέω κι εγώ βρε Bagit, ότι τα βασικότερα σε μία σχέση είναι η εμπιστοσύνη και η επικοινωνία/κατανόηση. Δικό της θέμα είναι που δεν δέχεται του άλλου την άποψη και που δμιουργεί καταστάσεις, αλλά όταν προβάλει τα δικά της θέματα μέσα στη σχέση και στα χρεώνει και δημιουργεί τις καταστάσεις που λες, είναι και πρόβλημα της σχέσης. Αν το δικό της θέμα που σου δημιουργεί προβλήματα δεν λύνεται και είναι δικό της (που είναι, και νομίζω ότι μόνο η ίδια μπορεί να το λύσει κι αυτό δύσκολα αν δεν συνειδητοποιεί καν ότι έχει θέμα), τότε τι κάνεις; Επιμένεις να μένεις σε προβληματική σχέση που λείπουν τα βασικά;

Γιατί λες θες να τη βοηθήσεις κι όλα αυτά, χωρίς να έχεις δείγματα ότι θέλει να βοηθηθεί και το βασικότερο, χωρίς να είναι η δουλειά ενός συντρόφου να λύσει τα ψυχολογικά του άλλου. Άλλο να τα βρίσκεις με τον άλλο στα βασικά, να ταιριάζετε και να τον στηρίξεις σε κάτι που εμφανιστεί άσχετο με τα της σχέσης και να το αντιμετωπίσετε μάζί ξέρω κι εγώ, κι άλλο να μπαίνεις σε μία σχέση δυσλειτουργική με την ελπίδα να αλλάξεις τον άλλο. Πρώτα λειτουργεί όλο αυτό και αποδέχεσαι τον άλλο όπως είναι και μετά όλα τα άλλα. Δεν κάνεις σχέση με την ελπίδα να αλλάξεις τον άλλο.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αυτό λέω κι εγώ βρε Bagit, ότι τα βασικότερα σε μία σχέση είναι η εμπιστοσύνη και η επικοινωνία/κατανόηση. Δικό της θέμα είναι που δεν δέχεται του άλλου την άποψη και που δμιουργεί καταστάσεις, αλλά όταν προβάλει τα δικά της θέματα μέσα στη σχέση και στα χρεώνει και δημιουργεί τις καταστάσεις που λες, είναι και πρόβλημα της σχέσης. Αν το δικό της θέμα που σου δημιουργεί προβλήματα δεν λύνεται και είναι δικό της (που είναι, και νομίζω ότι μόνο η ίδια μπορεί να το λύσει κι αυτό δύσκολα αν δεν συνειδητοποιεί καν ότι έχει θέμα), τότε τι κάνεις; Επιμένεις να μένεις σε προβληματική σχέση που λείπουν τα βασικά;

Γιατί λες θες να τη βοηθήσεις κι όλα αυτά, χωρίς να έχεις δείγματα ότι θέλει να βοηθηθεί και το βασικότερο, χωρίς να είναι η δουλειά ενός συντρόφου να λύσει τα ψυχολογικά του άλλου. Άλλο να τα βρίσκεις με τον άλλο στα βασικά, να ταιριάζετε και να τον στηρίξεις σε κάτι που εμφανιστεί άσχετο με τα της σχέσης και να το αντιμετωπίσετε μάζί ξέρω κι εγώ, κι άλλο να μπαίνεις σε μία σχέση δυσλειτουργική με την ελπίδα να αλλάξεις τον άλλο. Πρώτα λειτουργεί όλο αυτό και αποδέχεσαι τον άλλο όπως είναι και μετά όλα τα άλλα. Δεν κάνεις σχέση με την ελπίδα να αλλάξεις τον άλλο.

---

Το καταλαβαίνω. Το γεγονός ότι όλο αυτό με ενοχλεί και πολλές φορές της τα χώνω είναι στα μείον μου; Προχθές πχ της είπα ότι δεν μπορεί κάθε τρεις και λίγο να φαντάζεται πράγματα και αμφιβάλλω αν τα έχει βρει με τον εαυτό της και ότι έχει δουλειά να κάνει ακόμα. Μου θύμωσε. Είπε ότι της πετάω κακίες και την μειώνω και δεν περίμενε ποτέ κάτι τέτοιο από εμένα. Εντάξει όμως κάπως πρέπει να το καταλάβει.

Είναι πολυ σωστό να μην πηγαίνεις με τα νερά του άλλου όταν κάτι σε ενοχλεί, να το λες και να λύνεται. Αν λύνεται και τα βρίσκετε κάπου στη μέση, όλα καλά. Ισχύει στην περίπτωσή σας αυτό όμως; Αφού λες ότι δεν το καταλαβαίνει. Δεν είναι το θέμα αν είναι στα μείον σου και ποιος θα βγει τελικά από πάνω. Αν συνεννοείστε και τα βρίσκετε είναι το θέμα και πόσο χρόνο και ενέργεια είσαι διατεθειμένος να αφιερώσεις για να δεις αν θα δουλέψει όλο αυτό.

Σκέψου ότι σε μία σχέση 10 μηνών έπρεπε να είσασταν μέσα στα μέλια λογικά κι εσύ περιγράφεις διαφωνίες, τσακωμούς, πράγματα που σε χαλάνε και κάποιες φορές να έχετε μέρες να μιλήσετε. Χωρίς τις πολλές αναλύσεις και λεπτομέρειες, αν τα άκουγες όλα αυτά για κάποιον τρίτο τι θα σκεφτόσουν; Τι θα τον συμβούλευες;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Είναι πολυ σωστό να μην πηγαίνεις με τα νερά του άλλου όταν κάτι σε ενοχλεί, να το λες και να λύνεται. Αν λύνεται και τα βρίσκετε κάπου στη μέση, όλα καλά. Ισχύει στην περίπτωσή σας αυτό όμως; Αφού λες ότι δεν το καταλαβαίνει. Δεν είναι το θέμα αν είναι στα μείον σου και ποιος θα βγει τελικά από πάνω. Αν συνεννοείστε και τα βρίσκετε είναι το θέμα και πόσο χρόνο και ενέργεια είσαι διατεθειμένος να αφιερώσεις για να δεις αν θα δουλέψει όλο αυτό.

Σκέψου ότι σε μία σχέση 10 μηνών έπρεπε να είσασταν μέσα στα μέλια λογικά κι εσύ περιγράφεις διαφωνίες, τσακωμούς, πράγματα που σε χαλάνε και κάποιες φορές να έχετε μέρες να μιλήσετε. Χωρίς τις πολλές αναλύσεις και λεπτομέρειες, αν τα άκουγες όλα αυτά για κάποιον τρίτο τι θα σκεφτόσουν; Τι θα τον συμβούλευες;

---

Οτι δεν τραβάει ξεκάθαρα. Μοιραζόμαστε ακριβώς τις ίδιες απόψεις. Και κάτι ακόμα. Από την αρχή της σχέσης μας θέσαμε έναν απαράβατο όρο. Μούτρα δεν παίζουν. Σε ενοχλεί κάτι το λες το λύνουμε και τελειώνει. Εμένα δυστυχώς μου βγαίνουν μούτρα όταν δεν βλέπω τα αυτονόητα. Αλλά το πάλεψα και δεν το έκανα ποτέ διότι μου το ζήτησε εκείνη. Τώρα για δήθεν μπηχτές και για δήθεν προσβολές η ίδια αρχίζει να απαντάει μονολεκτικά και να μιλάει με μούτρα. Εγώ αυτό δεν το δέχομαι. Όταν ζητάς κάτι οφείλεις να το τηρείς πρώτος. Δυο μέτρα και δυο σταθμά στα 30 μου έτη δεν δέχομαι.

Σας τα λέω όλα αυτά διότι δεν μπορώ να αντιληφθώ ότι υπάρχουν τέτοια θέματα σε άνθρωπο. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ από πού πηγάζει όλο αυτό και θα ήμουν διατεθιμένος να καταναλώσω ενέργεια για να το ξεπεράσουμε αλλά όπως είπες στους 10 μήνες ότι συναίσθημα πήγε να δημιουργηθεί το σκότωσε. Ηθελημένη ή άθελά της δεν ξέρω πάντως το εκτέλεσε.

Δύσκολη η κατάσταση.
Δυστυχώς, δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις πολλά μόνος σου.
Εννοώ ότι ναι μεν μπορείς να είσαι διαλλακτικός, ειλικρινής και ευγενικός αλλά δεν γίνεται πάντα να προσέχεις το πώς θα εκφράσεις το οτιδήποτε για να μην παρεξηγηθείτε.
Η κοπέλα πρέπει να κάνει δουλειά με ψυχολόγο για να αμφισβητήσει την πεποίθησή της ότι γενικά οι άλλοι την κρίνουν και θέλουν να την μειώσουν..
Αυτό θα λυθεί είτε με εσένα να είσαι βράχος δίπλα της για αρκετό καιρό μέχρι να συνηθίσει σε κάτι διαφορετικό απότι έχει συνηθίζει ή/και ναα πάει σε ψυχολόγο για να υπάρξη βελτίωση ουσιαστική σε μικρότερο διάστημα.

Εγώ νομίζω ότι το να παίρνεις τον ρόλο του ψυχολόγου κατα κάποιο τρόπο, μόνο να φθείρει τη σχέση και να την κάνει ακόμα πιο προβληματική καταφέρνει. Ακόμα κι αν λυθεί το αρχικό θέμα, μετά δημιουργούνται ένα σωρό άλλα.