Άγχος,ψυχοσωματικα,ζαλάδες
Χαιρετώ την παρέα σας,ειμαι νεα εδω αλλα διαβάζοντας θέματα σας ειδα οτι πολλοί περνούν αυτο που περνάω εγω τον τελευταίο καιρο,το οποίο μου δίνει δύναμη,γιατι αρχικά ένιωθα πολυ μονη.Λοιπον η ιστορία μου εχει ως εξής: Ειμαι 27 χρόνων,εργάζομαι σε μια εταιρία ως μάνατζερ,εχω μια σχεση και συζώ τα τελευταία 2,5 χρονια με έναν άνθρωπο που με αγαπάει,οι γονείς μου ηταν παντα υποστηρικτικοι και μου έδειχναν αγαπη,εχω κανει σπουδές,μεταπτυχιακά,μιλάω 5 ξένες γλώσσες και μέχρι πριν ενα χρόνο ολα ηταν φαινομενικά τέλεια στη ζωή μου.
Μετα απο ενα άσχημο ταξίδι με πλοίο παρουσίασα ίλιγγο θέσης,ο οποιος κράτησε κανένα δίμηνο αλλα μετα απο ωρλ και φάρμακα πέρασε.Οσο περνούσε ο καιρός και η δουλεια με στρεσαρε ο ιλιγγος εκανε την εμφάνιση του ξανα(τον εχω τωρα πανω απο 6 μήνες) αλλα ειχα αποδεχτεί την ύπαρξη του και δεν ασχολιομουν,ελεγα θα μου περασει.Μεχρι που πριν ενα μηνα εκει που καθομουν στο σαλόνι μου με το φίλο μου και τρώγαμε κατι μανιτάρια ψητά,μου δημιουργήθηκε ένας ανεξέλεγκτος φόβος οτι θα δηλητηριαστουμε και θα πεθάνουμε,και οσο το σκεφτομουν ξαφνικά μουδιασε το πρόσωπο μου και τα χέρια μου και ένιωσα πανικό και λιποθυμικη τάση.Σιγουρη οτι κατι εχω πάθει οντως καλέσαμε ασθενοφόρο,πήγαμε νοσοκομείο και ένας νευρολόγος εκει μου είπε οτι έπαθα κρίση πανικού.Πηγα σπίτι αλλα μετα οι ιδέες μου είχαν ήδη μπει.Ο ιλιγγος χειροτέρευε,πήγα στον ωρλ και μου είπε ολα οκ θα το ελέγξουμε με φάρμακα.Τις επόμενες μέρες ξεκίνησαν μουδιασματα στο κεφάλι,τα άκρα,αδυναμία,αϋπνίες και ενα μόνιμο άγχος.Οταν ήμουν μονη μου έκλαιγα και απελπιζομουν.Ξεκινησα να πηγαίνω σε γιατρούς φοβουμενη φυσικα οτι εχω όγκο ΣΚΠ και αλλα φριχτά,για να μην τα πολυλογώ εκανα μαγνητική και βγήκε καθαρή και τα συμπτώματα σταμάτησαν σχεδόν μαχαίρι(πέρα απο λιγο ίλιγγο).αργοτερα ηθελα να κανω εξετάσεις αίματος και πήγα σε έναν ανεκδιήγητο παθολογο ο οποιος μόνο που δε με έβρισε και μάλιστα μου είπε οτι μπορει να εχω επιληψια(;) .Με το που το άκουσα αυτο τα συμπτώματα ξαναεμφανιστηκαν.Εκανα τελικα τις εξετάσεις αίματος και βγήκαν καθαρές,οποτε κάπως ησύχασα,αλλα δεν εξαλείφθηκαν πλήρως τα ψυχοσωματικα.Η νευρολόγος στην οποία πήγα αργοτερα μου είπε οτι εχω απλα άγχος και ηθελε να μου δώσει φάρμακα τα οποία δεν θέλησα να παρω γιατι κατα τη γνώμη μου αυτα δεν διορθώνουν το προβλημα,απλα το κουκουλώνουν.Πηγα λοιπον σε έναν ομοιοπαθητικο ψυχίατρο και τωρα θα ξεκινήσω θεραπεία μαζι του(με σύστησαν σε αυτόν γιατι άλλοι γνωστοί εχουν δει πολλα αποτελεσματα).Πιστευω οτι οντως θα με βοηθήσει,θα σας ενημερώσω οταν ξεκινήσω τη θεραπεία για την αποτελεσματικότητα της.Υπαρχουν άλλοι εδω που να εχουν παρόμοιες εμπειρίες;Η έστω να μου δώσουν μια συμβουλή;Ήμουν παντα υγιές άτομο και μου ηταν δύσκολο να το χωνέψω και να το διαχειριστω όλο αυτο.Σας ζητώ συγνώμη για το τεράστιο μηνυμα!
