Νιώθω μόνος στην πόλη που ζω
Καλημέρα,θελω να σας μιλήσω για ενα θεμα που με απασχολεί εδω και χρόνια. Είμαι 26 χρονων και μεγάλωσα τα παιδικά μου χρονια εως τα 13 στο χωρίο, επειτα μετακομίσαμε στην πόλη (Χανιά).Στο χωριο ήμουν αχώριστος με δυο παιδια τα οποία με την σειρά τους μτακόμισαν σε μια διπλανή κωμοπόλη οχι πολυ μακρυά απο εκεί που μένω. Σε ολο αυτο το διάστημα μεχρι να παω φοιτητές δεν κατάφερα να αποκτήσω φίλους παρα μόνο παρέες εκτος δηλαδή απο εκεινα τα δύο τα παιδιά δεν εκανα αλλους φίλους.Φυσικα με αυτούς βρισκόμαστε οχι τοσο συχνά λογω απόστασης και μονο αλλα είμαστε αχώριστοι και μιλάμε μεσω τηλεφωνώ φμπ κτλ.Σαν φοιτητής ευτυχώς απέκτησα και άλλους 2 πολύ φίλους με τους οποίους διατηρώ επαφή ακόμα κια περιστασιακή βρισκόμαστε. Ωστοσο για "κακή" μου τύχη και αυτοί μένουν 200 χλμ μακριά από εμένα.Το θεμα είναι οτι πλεον εδώ και τρία χρόνια που γύρισα στην πόλη μου νιώθω μόνος, δεν εχω κανένα φιλο παρα μόνο γνωστούς ναι μεν θα βγω αλλα οχι συχνά και για τα τυπικά κανα καφέ κανα αγώνα και περιορίζεται εκει πέρα.
Βρίσκομαι σε σχέση με ένα κορίτσι εδώ και 8 χρόνια από το λύκειο που είναι στην ίδια πόλη με εμένα και είμαστε πολύ καλά μαζί.Δεν το ανέφερα εξαρχής γιατι οσο ναναι αλλο ο φίλος αλλο η σχέση, με τον φίλο θα πεις μια μαλακία παραπάνω γενικα είναι κάτι το διαφορετικό θα έλεγα.
Κάτι που έχω σκεφτεί είναι να ξεκινήσω δραστηριότητες αλλά δεν ξέρω όλοι μοίαζουν απόμακροι ή εχουν τις δικές τους παρέες και όσες φορές έχω τύχει να προσεγγίσω κάποιν ψιλοαδιαφορεί.
Να πω ότι σαν άτομο είμαι δραστήριο, και μπάλα θα παίξω, και για ορειβασία πηγαίνω και ταξίδια μου αρέσουν και γενικότερα είμαι ανοιχτός σε νέα πράγματα....
Έχει κάποιος παρόμοιες εμπειρίες και να μου πει τι έκανε?