Δυσφορία ή δύσπνοια....

Καλησπερα σε ολους. Να σας καταθεσω κι εγω τα καινουρια δικα μου ''δωρακια''! Κι εννοω τα ψυχοσωματικα.. Ταλαιπωρουμαι κατα περιοδους εδω και 10 χρονια περιπου.. Ξεκινησαν ολα με μια κριση πανικου με τις γνωστες ζαλαδες, ταχυκαρδιες, αισθηση λιποθυμιας κτλ..
Πριν 3 χρονια ενω νομιζα οτι θα ειχα μεγαλυτερη περιοδο υφεσης απο αλλες φορες, εμφανιζεται δυσκαταποσια. Καποιοι γνωριζουν καλα.. Την παλευω με τα γνωστα διαφορα οπως και στο παρελθον ζαναξ με αναφρανιλ και την εχω υπο ελεγχο. Εκει που νομιζω οτι αυτο θα ηταν το τελευταιο ψυχοσωματικο, ενα μεσημερι ξαφνικα απο το πουθενα, εκει που καθομαι και τρωω χαλαρη και μια χαρα, ξεκιναει μια ταση να εισπνεω βαθυτερα και ξεκιναει μια δυσφορια. Παθαινω πανικο και ψαχνω ανθρωπο να με παει στο νοσοκομειο. ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟς ΤΡΟΜΟς.. Νομιζα οτι θα πεθανω..Τελικα μου ειπαν αγχος. Παλι φαρμακα,φαρμακα, φαρμακα. Παιρνω rivotril αλλα και παλι ωρες ωρες νιωθω δυσφορια..Ομως, νομιζω πια οτι αυτο δεν μπορει να περασει ποτε γιατι δεν μπορω να εμπιστευτω τον εαυτο μου χωρις τα φαρμακα πια...και τα αγχολυτικα δεν ειναι για πολυ καιρο. Κανω και ψυχοθεραπεια αλλα φοβαμαι οτι δεν θα μπορεσω ποτε ΜΟΝΗ ΜΟΥ... Χωρις φαρμακα..Και να παρω μετα απο 5 μηνες παλι αντικαταθλιπτικα??? Παλι να βαλω 5 κιλα, να ξανασιχαθω τον εαυτο μου? Παλι? Η αναπνοη ειναι ζωη...Τι θα κανω? Υπαρχει καποιος που το εχει ξεπερασει? Υπαρχει καποιος τροπος να ελεγχεται? Σας παρακαλω...Βοηθηστε αν μπορειτε...

Κανεις? Ουτε μια απαντηση......................?

flower , κάποιοι το έχουμε ξεπεράσει , όλα αυτά τα συμπτώματα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια έντονη ψυχική διαμαρτυρία. Προσπάθησε με την βοήθεια ενός '' κατάλληλου ειδικού '' να αφουγκραστείς αυτά τα μηνύματα , για να καταλάβεις της ενδόμυχες συγκρούσεις σου , και αν θέλεις την γνώμη μου τα ψυχοφάρμακα χρησιμοποιεισαι μόνο σε ακραίες καταστάσεις ( το όφελος είναι το έξεις :δεν στηρίζεσαι στην εύκολη λύση , με την οποία όταν διακόπτεις πολλή σύντομα επιστρέφεις εκεί που είχες ξεκινήσει , αλλά είσαι συνεχώς σε επαφή με τα συναισθήματα σου, και αν και δυσάρεστα είναι το κίνητρο σου για να κάνεις τον αγώνα σου !

Σε ευχαριστω για την απαντηση. Ηταν τοσο εντονη η δυσπνοια που νομιζα οτι θα μεινω. Αφου με πονουσε το κεφαλι μου επειδη δεν μπορουσα να αναπνευσω. Γι'αυτο και ο ψυχιατρος μου εδωσε φαρμακα.Ουτε στη δουλεια μου δεν θα μπορουσα να παω.. Φοβαμαι πολυ..

ει λουλούδι, μην φοβάσαι! και γω δεν μπορώ να αναπνεύσω και δεν ξέρω τι να κάνω. ίσως μας βοηθήσει η γυμναστική...την έχω αφήσει είναι αλήθεια...κάποτε είχα και ένα σκυλί....όποτε γυρνούσα χαιρόταν...τώρα σιωπή.
και φτιάχνω σενάρια για να αντέξω...ένα αγόρι που μαρέσει και έτσι τον σκέφτομαι όλη μέρα. και στην σχολή εκεί που μου λέει ο καθηγητής για το πώς να φτιάξεις μια κυκλική σκάλα, έτσι εγω σκέφτομαι το υποτιθέμενο φιλί του αγοριού που μου αρέσει. σε ένα παράλληλο σύμπαν. γεμάτο ψέματα. για να αντέξω. με την ανωνυμία που με διακρίνει, λουλούδι.

μην ανησυχεις..πριν 2 μερες κατεληξα στα επειγοντα νοσοκομειου με εντονη δυσπνοια σε σημειο ασφυξιας κατι το οποιο ειχε διαρκεσει 2 μερες ολη μερα!!πηγα σε πνευμονολογο και μου ειπε πως το οξυγονο μου ηταν 100%!!τη δυσπνοια αυτη την εχω 10 χρονια αλλα εχει επιδεινωθει μετα απο μια υπερκοιλιακη ταχυκαρδια που εκανα πριν 3 μηνες οπως και οι πονοι στο στηθος!!εκανα καποιες εξετασεις και περα απο καποια ιχνη σε καποιες βαλβιδες δε μου βρηκαν κατι..μου ειπαν πως εχω φυσιολογικο υπερηχο και μπορω να γυμναστω αφοβα ενω εγω νιωθω ενα ερειπιο που λαχανιαζει με το παραμικρο!!

Quote:

---

Originally Posted by flower

.. Ηταν τοσο εντονη η δυσπνοια που νομιζα οτι θα μεινω. Αφου με πονουσε το κεφαλι μου επειδη δεν μπορουσα να αναπνευσω. Γι'αυτο και ο ψυχιατρος μου εδωσε φαρμακα.Ουτε στη δουλεια μου δεν θα μπορουσα να παω.. Φοβαμαι πολυ..

---

Γειά σου flower!
τα φάρμακα δεν μπορούν ν' αντιμετωπίσουν οριστικά τα συμπτώματα παρά μόνο προσωρινά να τα καταστείλλουν
ή τα μειώσουν ίσως οριστική αντιμετώπιση να μπορούσε να δοθεί όταν συνδυαστικά με την φαρμακοθεραπεία
γίνεται και ψυχοθεραπεία, γιατί τότε αντιμετωπίζεται το όποιο ψυχολογικό πρόβλημα στην ρίζα του, "χτυπάμε" δηλ.
την γενεσιουργό αιτία!

Μα πωσ μπορω να ζησω απο εδω και περα με αυτον τον φοβο? Κανω ψυχοθεραπεια αλλα οταν ερθει η ωρα να κοψω τα αγχολυτικα, μονο με τη σκεψη..... ουουφφφ...