δεν ημουν ετσι... ποσο λυπαμαι.. ποσο φοβαμαι... Ποσο...
Καλησπερα..σας γραφω γιατι θελω να παραδεκτω πως εχω κομπλεξ
Δεν μπορω να πιστεψω πως καποτε ημουν η μονη που παινευα κοπελες κ ελεγα ποσο ωραιες ειναι η ποσο καλες σε χαρακτηρα
και τωρα λυσσας αν ακουσω καλη κουβεντα για αλλη κοπελα.. οποια κ αν ειναι,..
εχω φτασει στο σημειο να σκεφτομαι πως με συγκρινουν ολοι με ολες τις γυναικες...
λυπαμαι π εχω καταντισει ετσι.. λυπαμαι που δεν μπορω να χαρω ουτε με τις χαρες των γνωστων μ...
συν ολα αυτα 2 χρονια τρ εχω σταματησει να αγαπω κ εμενα... Εχω αναφερει σε αλλο ποστ πως ισος το αγορι μ εχει ΙΔΨ..
ισος φταει η ταλαιπωρια μου,ισος φταει η μανα μου π με σιγκρινει με ολεσ τισ ξαδερφες μου ακομα κ τις χειροτερες...
δεν νομιζω πως ειμαι τοσο αποτυχημενη οσο πιστευει.. εχς τελειωσει τις σπουδες μου,ξερω 2 γλωσσες τρ θα μαθω και τριτη..ξερω πως δν ειναι
πολλα για καποια 22 ετων..
αλλα δεν θελω να αισθανομαι τοσο κατοτερη,πως ειμαι αποτιχυμενη,δεν θελω να δισανασχετω οταν ακουω θετικα για αλλες κοπελες.. Πως καταντισα ετσι?
ειμαι στα ορια της κακιασ..
δεν θελω να γινω κακια... δεν θελω... ειμαι αποφασισμενη να παω σε ψυχιατρο
φοβαμαι ομως μηπως δεν μπορει να με βοηθησει... Μηπως εχς γινει τοσο κομπλεξικη π δεν ξαναγινω ποτε οπως παλια...
ευχαριστω που διαβασατε το μηνυμα μου...
(στ παλιο μ ποστ για το ΙΔΨ με ειχατε βοηθησει με τις αποψεις σας...να ειστε καλα....)