Άγχος για την τη δουλειά

Καλησπέρα σε όλους! Είμαι 35 ετών εκπαιδευτικός. Τα προηγούμενα δέκα χρόνια δούλευα πάνω στο αντικείμενο μου κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα. Άγχος δεν είχα ουδέποτε (μόνο όσο πρέπει ώστε να είμαι παραγωγική), παρόλο που οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. Πχ είχα μετακινήσεις εκτός πόλης, είχα μάθηματα που για να προλάβω να πάω από το ένα στο άλλο έφτανα με την ψυχή στο στόμα, είχα να αντιμετωπίσω ορισμένες φορές γονείς και παιδιά με αρνητικές συμπεριφορές, και φυσικά έφαγα και "πιστόλια" στα οικονομικά.

Τα τελευταία δύο χρόνια βρήκα δουλειά σε μεγάλο φροντιστήριο. Εάν με ρωτήσει κανείς, θα πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένη με όλα. Ωράριο ετσι όπως το ήθελα, ωραίο κλίμα μεταξύ συναδέλφων, πολύ υποστηρικτικό αφεντικό που είναι πάντα οκ με τις οικονομικές υποχρεώσεις. Όταν βρίσκομαι στη δουλειά είναι όλα εντάξει, νιώθω καλά με τον εαυτό μου και με αυτό που κάνω, και με τα πιτσιρίκια γίνεται δουλίτσα καθώς βλέπω συνεχώς να βελτιώνονται και να εξελίσσονται.

Πριν όμως φτάσω στη δουλειά, με κατακλύζει ένα άγχος υπέρμετρο. Σαν κάτι σημαντικό να μην έχω κάνει. Σαν να αμφιβάλλω για το πλάνο μαθήματος που θα ακολουθήσω. Σαν να πρόκειται κάποιος να με δικάσει. Κάποιες φορές το άγχος μετατρέπεται σε ψυχοσωματικά. Το περίεργο είναι ότι μόλις εμφανιστω στη δουλειά, αμέσως μου φεύγουν όλα. Οι κακές σκέψεις, το άγχος, τα ψυχοσωματικά, η ανασφάλεια. Ίσα ίσα απολαμβάνω τη δουλειά μου. Κι όμως, κάθε μέρα το ίδιο πράγμα.... Με έχει εξαντλήσει ψυχικά και σωματικά όλο αυτό, τόσο που ένα κομμάτι του εαυτού μου φωνάζει παραιτησου, κι ένα άλλο μου λέει είσαι παρανοϊκή κορίτσι μου..

Εσάς σας δημιουργεί η δουλειά σας τέτοιου είδους άγχος; Πως θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω πρακτικά;

Νομίζω είναι ΙΔΨ. Μια περίεργη μορφή της, αλλά το γεγονός ότι σου φεύγει όταν δουλεύεις και είσαι απορροφημένη αλλού αυτό δείχνει.

Η διάγνωση μου πάντως είναι μικτή αγχωδης διαταραχή με κατάθλιψη

Καλησπερα.. Ειμαι 21 χρονων και θα στο θεσω οσο πιο απλα μπορω καθως εχω και αμεση εμπειρια με το αντικειμενο.. Ειμαι φοιτητης αυτην την στιγμη στον τομεα του προγραμματισμου.. Ξεκινωντας θα ηθελα να σου πω οτι η δουλεια σου ειναι μια δουλεια που ενιοτε θα εχει αγχος οπως ειναι και η δικη μου.. Το αγχος για το πλανο μαθηματος που θα ακολουθησεις θεωρω οτι δεν θα επρεπε να σε αγχωνει εφοσον βεβαια ειναι σε σωστα εκπαιδευτικα πλαισια.. Το πως θα το εκλαβει ο καθε μαθητης σου ομως ειναι διαφορετικο.. Εξαρταται απο το ποσα θελει να μαθει ο καθενας και αυτο ειναι οτι πιο κοντα σε απαντηση μπορω να σου δωσω.. Ο ιδιος καθηγητης μπορει να εχει 2 μαθητες για τον εναν να ειναι ο καλυτερος καθηγητης και να μαθαινει πολλα απο αυτον και για τον αλλον μπορει να ειναι ενας καθηγητης που δεν εχει να προσφερει τιποτα.. Απο εκει και περα επειδη ειναι {αποψεις} αυτα προσπαθησε να μην εισαι σκληρη με τον εαυτο σου.. Προσφερε τις γνωσεις σου με τον καλυτερο δυνατο τροπο και το πως θα τις αξιοποιησει ο καθενας ειναι δικο του θεμα.. Βεβαια δεν ξερω και σε τι ηλικιακο κοινο απευθυνεσαι δηλαδη σε τι ηλικια μαθητες για να μπορεσω να εκφερω παραπανω αποψη.. Αλλα εφοσον αγαπας αυτο που κανεις ειμαι σιγουρος οτι εισαι εξαιρετικη συνεχισε και μην σκεφτεσαι αρνητικα

Μακάρι και εμένα να μου έφευγε το άγχος πάνω στην δουλειά όταν δούλευα, είχα μια ζωή άγχος πριν και κατά την διάρκεια της δουλειάς και ανακούφιση όταν σχολουσα, από αυτή και μετά πάλι τα ίδια